Helder wit

 En dan zit ik hier heerlijk voor het raam. Als ik naar buiten kijk komen de miniatuur vlokjes voorbij dwarrelen want voor dit raam staat geen wind, die komt langs de serre voorbij en daar is het nu heel koud terwijl ik hier met hele warme voeten naar buiten kijk. De sneeuw is zo fijn dat ik heel erg moet focussen dat wil voor mij zeggen om de grijze blinde vlek heen kijken en dan zie ik het vallen. prachtig. Alles is zo helder en licht door al dat wit.

En nu de laptop aan de kant en lekker schilderen,

Schilderen is boeiend

 Ik denk dat ik nooit ben uitgeleerd. Iedere keer komen er weer nieuwe dingen op mijn pad waar ik me mee bezig kan houden. Nu ben ik weer even bezig geweest met de zee omdat het op mijn pad kwam. Iemand anders was ermee bezig en zette een strakke lijn voor de horizon. Ik denk dat het schijlderrijker is daar wat anders mee om te gaan. Wanneer je focust op de horizon zul je hem nooit helemaal als een strakke lijn overzien. Misschien wel op een foto maar niet in de werkelijkheid. Ook waar het licht valt waardoor je ogen accommoderen zal het minder scherp zijn. Al die punten kun je in een schilderij benadrukken en heeft de schilder de vrijheid daar op eigen manier mee om te gaan precies zoals hij of zij dat zelf wil. Een focus punt is dan scherp en daar waar je niet focust zal de scherpte weglopen. 

Verder zullen de tegenstellingen in kleur tussen hemel en zee afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. Dus ale vrijheid voor de schilder alles naar eigen idee in te vullen. Dat maakt schilderen boeiend.

Ik aan het stoeien met de zee...

En ook nog even met de kleine Sony een paar opnamen van het beslagen raam. Dat geeft een leuk abstract plaatje. En dan weer met het SD kaartje in de laptop oefenen om ze heelhuids zonder domme verschuivingen door het wiebelende beeldscherm over te krijgen in verkenner. Met links het schermpje tegenhouden en met rechts de touchscreen voorzichtig behandelen. Het gaat me steeds beter af. 

oefenen oefenen oefenen

 Ik ben weer aan het stoeien met mijn digitale apparaatjes. Met de touchscreen van mijn pc ben ik veel minder handig dan op het tablet. Het beeldschermpje dat rechtop het toetsenbord staat wiebelt bij het aanraken en het minste geringste aan raken van de mappen in verkenner verschuift de aangeraakte map naar een andere map en.... weg is het en kan ik hem soms moeilijk weer terug vinden. Oefenen oefenen oefenen.

Nou heb ik ook nog een mooi klein sony cameraatje al een hele tijd niet meer gebruikt en ik moet het weer van a tot z uitfigelieren hoe ik het ook alweer bedienen moet. Daarvan kan ik het sd kaartje eenvoudig in de laptop stoppen en de inhoud  overzetten in een interne map die ik maakte. Perfekt dus maar dan moet hij niet per ongeuk verschuiven want dan kan ik het niet meer terug vinden en zoek ik me wild. Zo zie je maar ik kom de ock down wel door. 

Maar het is geukt en dat toestel maakt hee mooie foto's met een goede belichting. 

O ja, sneeuw!

 Misschien moet ik toch maar eens iets mee naar bed nemen waarop ik kan schrijven. Mijn tablet bijvoorbeeld. Soms, als ik om een uur of vijf wakker word en niet meer kan slapen, schrijf ik in gedachten een heel verhaal voor op mijn eigen wijze blog. En nu weet ik er niets meer van.

Ik ben om half acht opgestaan. mooie tijd toch en aan de gang gegaan met het uitzoeken van de fotootjes waar mij om gevraagd werd. Dat moet ik op de computer doen want daar heb ik het hele archief opstaan en een mooi groot beeld voor foto's. Nu zit ik lekker op mijn stekje voor het raam met de voeten bij de verwarming  achter de lap top en weet echt niet meer wat ik allemaal wilde schrijven. Maar dat is ook niet erg hoor. Er komt wel weer iets anders boven drijven. A[[es op zijn tijd de dag is nog ang.

Ik kan natuurlijk hier schrijven wat ik vandaag allemaal heb gepland maar meestal wordt het toch heel anders dan ik plan dus neem ik me iets voor zonder het gevoel te hebben dat het ook moet gebeuren.. Wat moet, dat is eten koken anders lijden we honger en hier en daar wat dingen die ik persee wil. Zo blijft het leven goed om te leven en blijf ik lekker in mijn vel steken als zich geen lijfelijke ongemakken aandienen. En daarover mag ik de aatste tijd niet mopperen.

Vrijdag is een fijne dag met het weekend in het verschiet. En....o ja sneeuw. Dat komt eraan en nu weet ik ook weer waarover ik in de vroege morgen l

ag te denken. Misschien komt het er dan toch nog uit op mijn eigen wijze.

sneeuw in Buren