Nog meer gezaag

 Maandagmorgen, een nieuwe week. Wat zou deze week ons weer te brengen hebben? Dat weet je maar nooit. Alles is mogelijk en ik ben niet helderziende dus het blijft spannend. 

Ik hoop dat Fer deze week van zijn rugpijn afkomt want hij loopt te strompelen door het huis en dat is wel even een dingetje. Als hij een tijdje te lang gezeten heeft is het helemaal erg. Zo pijnlijk. 

Vanavond komen er weer nieuwe boodschappen. Zo heerlijk dat ze thuisbezorgd worden nu we liever niet in winkels komen en nu natuurlijk helemaal want ik rijd geen auto meer en dan wordt het met een gehandicapte chauffeur helemaal een dingetje. 

Ik hoop vandaag een beetje aan het schilderen toe te komen. Maandagmorgen is daar een goede dag voor. Nu ik niet meer naar de KWA ga is het fijn om die maandagmorgenregel een beetje vast te houden. De laatste tijd gaat er veel tijd in het schrijven van blogjes op 'mijn eigen wijze' zitten wat ik ook fijn vind om te doen en je kunt je tijd maar een keer uitgeven. Het is maar net welke keuzes je maakt. Het is heerlijk om op die blog dat wat mij ook bezig houdt een beetje structuur te kunnen geven. Dat geeft mijzelf ook zoveel meer duidelijkheid en het blijft en er is nog zoveel meer over te schrijven. Ieder begrip dat ik daar beschrijf daarover zou je weer hele bladzijde apart vol kunnen schrijven. De mogelijkheden zijn eindeloos en houden me bezig.

Ik ben ook weer een beetje aan het pingelen op de gitaar. Dat had een poosje stil gelegen en ik merkte dat mijn vingers minder eelt begonnen te krijgen en dat heb ik wel nodig. want toen ik pas na tientallen jaren weer begon, sjonge jonge dat is pijnijk met die oude vingertopjes. Maar ik heb de vingertjes al weer aardig op orde. Het is zo genieten om mooie klanken uit zo'n apparaat te toveren. Niet dat ik het zo mooi doe hoor het is maar heel basaal wat ik kan maar toch als ik er zelf plezier in heb is het goed genoeg.

O jee ik hoor dat ze weer aan het zagen zijn. Worden er nu nog meer bomen omgezaagd of komen ze de stompjes ophalen die er nog staan. Een nog van verleden jaar en een van afggelopen vrijdag. 

Ik heb even uit het raam gekeken. Ja en er gaat er nog een om achter de grote denneboom waardoor ik het niet echt kan zien. De stompjes van de vorige keer dat is een zielig gezicht. Ik ben benieuwd of ze die nog weg zullen halen.

Alles is mogelijk

 Ik heb enorm veel plezier in het stoeien met mijn digitale media. En zo langzamerhand heb ik een heel instrumentarium opgebouwd met pc, laptop, tablet, telefoontje behalve de pc, alles met touchscreen en pennetje waarop ik kan werken en het beeld makkelijk kan uitvergroten. Ik vind het zo leuk om iedere keer weer nieuwe mogelijkheden te vinden en onderling met die computers te communiceren zodat ik overal alles kan gebruiken en op kan tekenen en werken zoals ik wil.  Het is een complete hobby geworden. Natuurlijk gaat het niet altijd vlekkeloos. Als ik fotootjes op blog plaats via mijn telefoontje kan ik ze niet op het grote formaat in het blogje krijgen. Daarvoor moet ik dan weer op pc of lap top om ze te vergroten en dat pas  ik dan vaak later na de publicatie aan.  Maar het kan allemaal. 

Ook vind ik het leuk om er dieper in te duiken en de mappen bestanden en het geheugen te beheren zodat ik overal zoveel mogelijk profijt van kan hebben. Heerlijk dat ik daar ook allemaal plezier in heb want het wordt ook steeds noodzakelijker er meer van te begrijpen en te beheersen  zodat ik ook instellingen zo kan maken dat het goed zichtbaar is. Vooral op het telfoontje is dat nog wel eens een dingetje. Ik heb al een iets groter display maar ik zou liever willen dat ze die displays ook iets breder maakten. Daar zou ik wat meer profijt van hebben. 

Nu heb ik weer een tekeningetje gemaakt op mijn telefoontje met het bijbehorende pennetje. Dat is heel leuk om te doen maar het wordt steeds lastiger.  Als ik op zo n klein schermpje moet focussen zie ik pas hoe slecht mijn ogen functioneren en vallen van een lijntje hele stukken weg zodat ik er steeds overheen moet scannen en ooit het hele plaatje zie. Zo is het ook met gezichten op de tv. Lastig ook personen te herkennen. De tekeningetjes moet ik dan op gevoel en vanuit wat ik weet in mijn hoofd invullen. En... blij blij blij, dat lukt nog steeds een beetje. En nog blijer dat ik in zulke gunstige omstandigheden mag leven dat het allemaal mogelijk is.

Boom wordt gekapt

 De volgorde van de fotootjes is niet helamaal goed want voor het gemak plaats ik ze met het telefoontje. Ik ben nu in dit uitzonderingsgevallen blij dat deze zieke boom gekapt wordt . De kans was groot dat hij bij een komende voorjaarsstorm in onze kamer terecht zou zijn gekomen.

Andijviesla met spek

 Adacadabra, mijn blogje reageerde op een heel eigenaardige manier. Ik had vast iets niet goied gedaan. Er stonden veel vensters open want ik was met oude fotootjes aan het stoeien. Dus eerst maar eens alle afgesloten en jawel. De blog doet weer nornaal/ 

Ik kwam in Oostenrijk terecht met het zoeken in oude vakantie fotootjes. De meesten zijn herinneringskiekjes. Maar er zitten ook wel wat mooie tussen en dan is het een heel uitzoeken en in andere mapjes plaatsen zodat ik ze terug kan vinden voor het blog en niet weer opnieuw hoef uit te zoeken. 

Eerst vond ik iets van een kerk interieur en ik ben niet zo

vlot met opschrijven waar ik ze maakte en in 2007 zat er geen GPS op mijn toestel. Nu wel maar ik gebruik het niet 😁. Google weet al zo veel van mij en dan ook nog weten waar ik uithang, dat gaat me vreemd genoeg net een stapje te ver.

Onderweg fotograferen vind ik ook altijd weer leuk om te doen

En uiteindelijk waren we dan toch in Oostenrijk aangekomen.

En dat niet alleen. Het wordt tijd om eten te koken/ Dat wordt andijviesla met spek.