Alles is mogelijk

 Ik heb enorm veel plezier in het stoeien met mijn digitale media. En zo langzamerhand heb ik een heel instrumentarium opgebouwd met pc, laptop, tablet, telefoontje behalve de pc, alles met touchscreen en pennetje waarop ik kan werken en het beeld makkelijk kan uitvergroten. Ik vind het zo leuk om iedere keer weer nieuwe mogelijkheden te vinden en onderling met die computers te communiceren zodat ik overal alles kan gebruiken en op kan tekenen en werken zoals ik wil.  Het is een complete hobby geworden. Natuurlijk gaat het niet altijd vlekkeloos. Als ik fotootjes op blog plaats via mijn telefoontje kan ik ze niet op het grote formaat in het blogje krijgen. Daarvoor moet ik dan weer op pc of lap top om ze te vergroten en dat pas  ik dan vaak later na de publicatie aan.  Maar het kan allemaal. 

Ook vind ik het leuk om er dieper in te duiken en de mappen bestanden en het geheugen te beheren zodat ik overal zoveel mogelijk profijt van kan hebben. Heerlijk dat ik daar ook allemaal plezier in heb want het wordt ook steeds noodzakelijker er meer van te begrijpen en te beheersen  zodat ik ook instellingen zo kan maken dat het goed zichtbaar is. Vooral op het telfoontje is dat nog wel eens een dingetje. Ik heb al een iets groter display maar ik zou liever willen dat ze die displays ook iets breder maakten. Daar zou ik wat meer profijt van hebben. 

Nu heb ik weer een tekeningetje gemaakt op mijn telefoontje met het bijbehorende pennetje. Dat is heel leuk om te doen maar het wordt steeds lastiger.  Als ik op zo n klein schermpje moet focussen zie ik pas hoe slecht mijn ogen functioneren en vallen van een lijntje hele stukken weg zodat ik er steeds overheen moet scannen en ooit het hele plaatje zie. Zo is het ook met gezichten op de tv. Lastig ook personen te herkennen. De tekeningetjes moet ik dan op gevoel en vanuit wat ik weet in mijn hoofd invullen. En... blij blij blij, dat lukt nog steeds een beetje. En nog blijer dat ik in zulke gunstige omstandigheden mag leven dat het allemaal mogelijk is.

Boom wordt gekapt

 De volgorde van de fotootjes is niet helamaal goed want voor het gemak plaats ik ze met het telefoontje. Ik ben nu in dit uitzonderingsgevallen blij dat deze zieke boom gekapt wordt . De kans was groot dat hij bij een komende voorjaarsstorm in onze kamer terecht zou zijn gekomen.

Andijviesla met spek

 Adacadabra, mijn blogje reageerde op een heel eigenaardige manier. Ik had vast iets niet goied gedaan. Er stonden veel vensters open want ik was met oude fotootjes aan het stoeien. Dus eerst maar eens alle afgesloten en jawel. De blog doet weer nornaal/ 

Ik kwam in Oostenrijk terecht met het zoeken in oude vakantie fotootjes. De meesten zijn herinneringskiekjes. Maar er zitten ook wel wat mooie tussen en dan is het een heel uitzoeken en in andere mapjes plaatsen zodat ik ze terug kan vinden voor het blog en niet weer opnieuw hoef uit te zoeken. 

Eerst vond ik iets van een kerk interieur en ik ben niet zo

vlot met opschrijven waar ik ze maakte en in 2007 zat er geen GPS op mijn toestel. Nu wel maar ik gebruik het niet 😁. Google weet al zo veel van mij en dan ook nog weten waar ik uithang, dat gaat me vreemd genoeg net een stapje te ver.

Onderweg fotograferen vind ik ook altijd weer leuk om te doen

En uiteindelijk waren we dan toch in Oostenrijk aangekomen.

En dat niet alleen. Het wordt tijd om eten te koken/ Dat wordt andijviesla met spek.

Wandelingetje

Zondagavond keek ik naar tegenlicht van de VPRO. Een prachtige docu over de ontwikkelingen van de digitale wereld. Er zijn tegenwoordig al mensen die daar hun religie van maken. Zogenaamde Dataïsten. Tegen het einde van de docu kwamen nog twee of drie wetenschappers aan het woord met een tegengeluid. Voor mij bijzonder interessant en als het me lukt ga ik er op 'Ellyseigenwijze' over schrijven.  Als dit blogje klaar is zal ik me er eens op storten met mijn lekenverstand. Ik zie wel of het lukt er iets over t schrijven op mijn eigen manier.

Vanmorgen weer lekker aan het schilderen geweest met een vriendin. Ik heb me heerlijk uitgeleefd op een 'oudeje'. Er is veel aan veranderd maar toch anders.  En daar is niets mis mee. 

Na de lunch maakten we een klein ommetje door het park. Altijd lekker en zeker als de zon schijnt.

Allereerst viel me een winters afgestorven bladerensruikje op dat mooi uitgelicht werd door de zon en  dat moest even op het telefoontje gezet.

Verder wandelend waren er ook bomen die mooi door de zon werden uitgelicht en we verwonderde ons over sommige bomen, hoe schuin ze gegroeid waren zonder om te vallen.

Wat een enorme kracht kunnen bomen toch uitstralen. De natuur is wonderbaarlijk.