Er kan van alles in

 Het is een vreemd jaar geweest en ik vermoed dat het oude bekende niet meer terug zal komen. De wereld veranderd in een razend tempo. 

Ondanks alle dingen die bij me langs en binnen zijn gekomen wist ik dit jaar altijd weer in alle rust mijn eigen middelpunt van  rust , ruimte en stabiliteit terug te vinden.en daar was ik heel dankbaar voor.

Nu het kerst is lijkt het hele jaar weer aan me voorbij te trekken. Het lijkt alsof al het lijden dat ik rondom mij heen heb gezien, het verdriet van velen, mensen die hun geliefden verloren en volkomen eenzaam achter bleven zonder afscheid te kunnen nemen, anderen die hun weg kwijt dreigden te raken , het verdriet en de angst,  ik zag het allemaal gebeuren en soms heel dichtbij zag ik het voorbijkomen en wist gelukkig psychisch overeind te blijven. Ook toen ik op verschillende momenten aangevallen werd en ik moest leren begrijpen dat medeleven soms beter onuitgesproken kan blijven, was ik blij dat ik niet door emoties werd meegezogen. Mensen heel dichtbij die kanker ontwikkelden en intussen terminaal zijn. Het was geen vrolijk jaar en gelukkig wist ik mijn innerlijke vreugde te bewaren. Wat ben ik daar blij en dankbaar voor. Maar ook dat impliceert dat ook ik me met het lijden uiteen moet zetten.

Maar nu, nu het kerst is lijkt het hele jaar weer even om de hoek te komen kijken en zit ik in onze gezellige kamer met kerstversiering en overdenk al die binnenkomende omstandigheden van het hele jaar. Plots lijken alle kerstwensen cliché en blijf ik doordrongen van het lijden van alle mensen. Natuurlijk ga ik door met wat ik gewend ben te doen maar toch is het anders. Geen kerstavond met alle kinderen klein en achterkleinkinderen. Ach ik kan er goed tegen maar het is wel anders.

De wereld veranderd in snel tempo daar kom ik niet omheen. Wat was komt nooit meer terug in de zin van de vergankelijkheid van alle dingen.  Ik sudder deze dagen nog even door en weet dat ik een basis in me heb van het leeg zijn van IETS zoals een kopje leeg is van thee en als het leeg is van thee kan er weer klaar en zuiver van alles in. In de stilte van meditatie vind ik de weg naar binnen. Wat het ook moge zijn de komende tijd, ik zal er zijn. Zolang ik leef. Open voor wat er gaat komen zonder daar vooraf een invulling aan toe te denken. En zeker niet aan toe te kennen, want wat weten we nou?

De rust laten indalen

 Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.

 En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.

Komt wel weer

 Niet leuk maar Fer is toch nog wat boodschappen halen voor zijn moeder. Ik heb het daar lastig mee. Vind het niet verantwoord maar als hij dan toch moet... nog maar  meenemen wat ik mis, maar zonder dat komen we er ook wel. Ja, zo schijnt niet iedereen te denken en ik heb het daar moeilijk mee. Vooral nu het voor de kerst zo druk zal zijn in de winkels. We hopen er gezond doorheen te komen. 

Vannacht droomde ik.  Ik heb in lang niet meer zo'n nare droom gehad. Ik was 14 dagen op vakantie geweest en had de kat onverzorgd achtergelaten. Hij kon wel vrij in en uit huis door het kattenluik. Toen we terug kwamen was hij niet in huis en ik riep voor de deur. naar hem en daar kwam hij aanrennen. Wat voelde ik me schuldig.

Ik heb niet zo'n zin in bloggen de laatste dagen. Komt wel weer terug. Misschien al wel weer snel. 

we zullen het zien

 Ik heb de koolhydraadkenner gedownload en val daardoor van het een in het ander. Krijg handige tips van kennissen voor lekkere dingen en tussendoortjes en ben bezig allerlei ter zake doende eetwaar in te slaan om te expirementeren. 

Morgen komt de kruidenier aan huis en ik heb het mandje van Picnic al drie keer opnieuw aangevuld met allerlei gezonde lekkere dingen. Ook voor de kerst heb ik dan al bijna alles in huis. Het is zoveel dat ik me afvraag of een van die aardige jongens het wel in een keer naar boven en voor mijn deur kan krijgen te staan. 

Tja die ene  bestelling moest wel steeds aan gevuld worden met bij bestellingen want alle bezorgmomenten zijn volgeboekt het ziet ernaar uit dat het reuze druk is. En ik ben zo blij dat ik niet met al die boodschappen hoef te sjouwen. Wat een wereld! 

Dat had ik me toch niet voor kunnen stellen toen ik 50 jaar geleden met een boodschappenlijstje naar de kruidenier op de hoek ging en dan door streepte wanneer het eindbedrag niet in het budget paste. En dan met één zware tas terug  wandelen naar huis. En toch was het heerlijk kerst. Wat zijn de tijden veranderd.  

Nu zijn er heel andere zorgen en hopen we voor volgend jaar op betere tijden. Waar en hoe wij en de wereld erdoor komen...??? We zullen het zien.