Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.
En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.
Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.
En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.
Niet leuk maar Fer is toch nog wat boodschappen halen voor zijn moeder. Ik heb het daar lastig mee. Vind het niet verantwoord maar als hij dan toch moet... nog maar meenemen wat ik mis, maar zonder dat komen we er ook wel. Ja, zo schijnt niet iedereen te denken en ik heb het daar moeilijk mee. Vooral nu het voor de kerst zo druk zal zijn in de winkels. We hopen er gezond doorheen te komen.
Vannacht droomde ik. Ik heb in lang niet meer zo'n nare droom gehad. Ik was 14 dagen op vakantie geweest en had de kat onverzorgd achtergelaten. Hij kon wel vrij in en uit huis door het kattenluik. Toen we terug kwamen was hij niet in huis en ik riep voor de deur. naar hem en daar kwam hij aanrennen. Wat voelde ik me schuldig.
Ik heb niet zo'n zin in bloggen de laatste dagen. Komt wel weer terug. Misschien al wel weer snel.
Ik heb de koolhydraadkenner gedownload en val daardoor van het een in het ander. Krijg handige tips van kennissen voor lekkere dingen en tussendoortjes en ben bezig allerlei ter zake doende eetwaar in te slaan om te expirementeren.
Morgen komt de kruidenier aan huis en ik heb het mandje van Picnic al drie keer opnieuw aangevuld met allerlei gezonde lekkere dingen. Ook voor de kerst heb ik dan al bijna alles in huis. Het is zoveel dat ik me afvraag of een van die aardige jongens het wel in een keer naar boven en voor mijn deur kan krijgen te staan.
Tja die ene bestelling moest wel steeds aan gevuld worden met bij bestellingen want alle bezorgmomenten zijn volgeboekt het ziet ernaar uit dat het reuze druk is. En ik ben zo blij dat ik niet met al die boodschappen hoef te sjouwen. Wat een wereld!
Dat had ik me toch niet voor kunnen stellen toen ik 50 jaar geleden met een boodschappenlijstje naar de kruidenier op de hoek ging en dan door streepte wanneer het eindbedrag niet in het budget paste. En dan met één zware tas terug wandelen naar huis. En toch was het heerlijk kerst. Wat zijn de tijden veranderd.
Nu zijn er heel andere zorgen en hopen we voor volgend jaar op betere tijden. Waar en hoe wij en de wereld erdoor komen...??? We zullen het zien.
Ik verbaas me nog steeds over het gedrag van de mens in deze krietieke tijd.
De regering probeert om nog meer corona uitbraken te voorkomen en de mensen gaan gewoon door met alle gaatjes en grenzen te zoeken in onduidelijkheden, die er logischerwijs zijn bij zo n mieuw fenomeen, om huplakee hutje aan mutje de winkelstraten in te gaan en in de rijen te gaan staan om op vakantie te gaan op schiphol. Als ze geïnterviewd worden hebben ze vreemde argumenten maar nooit hoor ik iets over het gevaar dat ze anderen kunnen aandoen. Dat ze zelf besmet kunnen worden wordt gebagatelliseerd. O k maar hoe is dat dan voor je medemens je opa en oma die je bezoekt en er dood aan gaan , nog afgezien van het feit dat je er zelf ook onderdoor kunt gaan. Is het zo moeilijk om je eigen leven wat te beperken? Kunnen we de rust in ons eigen huis niet meer vinden? Is dat zo moeilijk?
Wat zijn we toch een verwend volkje.
Vanmiddag weer even kunnen zoomen met Veroni en ons kleine groepje. Haar hele leven speelt zich al tientalle jaren uitgestrekt en bijna bewegingloos op bed af met altijd pijn. Nu heeft ze ook nog eens een trombose been met extra pijn. Ik bewonder haar omdat ze zoveel goeds en zinvols uit haar leven weet te halen.
Ze is een groot voorbeeld voor mij zeker in deze tijd van afzien van allerlei luxe. Ja want in de piramide van Maslov gezien hebben we alle noodzakelijkheden voor handen. Wat een geluk is dat. We realiseren ons niet half hoe goed we het hebben met alle basis voorzieningen die er zijn. Het énige dat we kunnen doen is geduldig en met een gevoel voor eigen verantwoordelijkheid afwachten tot mensen die er meer verstand van hebben dan ik er de oplossingen voor aanreiken.
Natuurlijk zijn er niet alleen coronaproblemen en zijn er mensen die ook andere en werkelijke problemen hebben daar zou veel meer oog voor moeten zijn we zouden veel meer bij elkaar betrokken kunnen zijn. Een mooi voorbeeld van een tekort aan betrokkenheid bij de mens als zodanig is de ellende met alle gedupeerden van de belastingfraude. Afschuwelijk. Dat kunnen we toch veel beter. Zeker in onze directe omgeving en in de verantwoordelijkheid die we voor al ons doen en laten hebben. Laten we meer luisteren naar elkaar. Soms is dat het enige wat noodzakelijk is. Gewoon echt luisteren.
Zolang we ons niet meer betrokken bij elkaar voelen zal er niets veranderen.
Ik wil gewoon niet dat ik de oorzaak zou kunnen zijn voor het lijden van een ander. Risico lopen we allemaal daar komen we niet omheen. Maar ik zal tot het uiterste voorzichtigheid betrachten voor me zelf om daardoor ook een ander niet in gevaar te brengen.