Ik heb zo'n zin in mooie dingen. Dus pok in de komende kerst.
Gister kwam een vriendin me een bos bloemen uit de tuin brengen. Een prachtige herfst verzameling.
Die wilde ik hier gewoon even delen en als je er net zo blij van wordt als ik dan is deze dag weer goed.
Even zo vaak hoor ik hoeveel last men heeft van de omstandigheden en logisch want zo makkelijk is dat niet. En nu merk ik dat ik met dit blogje daar dus alweer op uitkom en dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het gewoon hebben over de dagelijkse dingen die gewoon door kunnen en moeten gaan. Een soort discipline die ons door moeilijke tijden heen kan helpen.
Vanmorgen kwam de nieuwe bureaustoel voor Fer want hij zit niet goed en als je veel tijd achter de computer doorbrengt en een gevoelige rug hebt is een goede stoel onontbeerlijk. Hopelijk krijgt hij deze stoel goed ingesteld.
Ik heb de tafel waar ik aan schilder omgedraaid en nu zit ik met mijn gezicht naar het raam. Het is steeds weer aanpassen en altijd lastig om het licht op de juiste manier te gebruiken met die k ogen. In het licht kijken ontneemt me vaak het zicht door het accommoderen van de ogen zie ik alleen nog maar de grijze vlek waar maar moeilijk het beeld doorheen breekt. Aan de zijkant van de focus is het beeld goed maar daar zit de fous niet. Dus hoopte ik met het licht vanaf de zijkant beter te zien. Maar dan valt de schaduw achter de hand waar ik mee werk en dan zie ik ook weer slecht. Dus tafel toch weer omgedraaid en nu valt het licht vol op tafel als het dan verblindend wordt moet ik maar iets met gordijnen regelen.
Het leuke is dat ik het dan weer helemaal naar mijn zin heb en zoals vandaag met dat grijze en saaie weer ja da is voor mij ideaal Dat licht kan ik prima gebruiken en dan zie ik als de beste. Nou jaaaa ;-). Ook is het leuk dat ik zo op de weg kan kijken. Dat doe ik de laatste jaren nauwelijks meer omdat het meeste me ontgaat. Zo zie je maar Ieder voordeel heb zn nadeel maar in dit geval weer andersom. Ik weer helemaal blij. Het zijn de kleine dingen die het doen denk ik dan maar en merk dat door er plezier in te hebben en ervan te genieten dat mijn energie ook weer wat in beweging komt.
Ik begon hier een blogje te schrijven maar het liep zo uit dehand🤪🤣 dat ik maar heb besloten het op het andere blog te zetten want het is toch echt wel mijn eigen wijze .
Maar nu staat hier nog niets nieuws en dat heb ik wel want ik ben vandaag naar bujten geweest. Zomaar. Heerlijk even de neus om de hoek van de deur.
Intratuin is een klein eindje verderop en ik haalde wat groene takken dat had ik verleden jaar ook gedaan en al is sinterklaas nog niet voor bjj, ik had er zin in. Dus
Een nieuwe, dag een nieuw geluid.
Vanmorgen bij het wakker worden dacht ik. Wat is het lang geleden dat ik een gedichtje schreef. Ik lees ze graag maar ik schrijf ze ook graag. Als dat soort creatieve uitspattingen komen meestal met vlagen naar boven. Zo heb ik al een hele tijd minder intensief geschilderd. Dat komt toch altijd op de eerste plaats en soms ben ik er iets minder vaak mee bezig totdat het weer gaat kriebelen.
Nu ga ik niet meer naar de schilder groep. Deze aankomende maand zou ik nog wel kunnen gaan. Maar ik heb geen zin in dat Corona geneuzel en al die voorschriften. Dan ga ik net zo lief niet en wacht gewoon tot alles voorbij is. Niets is eeuwig ook al kan het lang duren maar het gaat voorbij. Dat is een ding dat zeker is. En dan zie ik wel weer of ik zin heb om te gaan.
Ik zie maar weinig mensen en het zal ook een heel rustige december worden. Geen enkele verjaardag gevierd dit jaar nauwelijks een bezoekje afgelegd de enige die wekelijks present is, is mijn hulp.
O ja gedichten. Eens even terug bladeren. Ik schreef er toch meer dan ik me herinner. Deze is wel leuk. Even een kleinigheidje veranderd. Uiteindelijk zijn we nog steeds een dicht bevolkt landje waar we best wat meer ruimte zouden kunnen gebruiken. Gaan we toch gewoon stapelen. Beetje satirisch in een anderhalve meter maatschappij, maar toch.
