fotograferen.

 Ik baal van worpress. Ik heb een acount voor mijn fotootjes maar durf er nauwelijks nog iets op te zetten. Ongeveer twee jaar geleden nam ik een abonnementje omdat het geheugen vol dreigde te lopen en nu heb ik alweer hetzelfde probleem. voor 90 % vol.

daar heb ik bij google op blogger nooit last mee gehad. Misschien ligt het aan mij maar ik denk toch dat ik Wordpress voorlopig maar een beetje links laat liggen. Ik ben de laatste jaren toch al niet meer zo intensief aan het bloggen als vroeger en ik neem aan dat ik wel weer te horen krijg wanneer het abonnement verloopt of zoiets.

Nu twijfel ik of ik een extra blogje onder dit account zal gaan maken voor fotot's maar het Magazijn kan ik er natuurlijk ook voor gebruiken. Hier staan zoveel verschillende onderwerpen, niets mis mee. 

 Vanmorgen zijn we weer eens naar de Hoge Veluwe gegaan. Altijd leuk. Eerst dacht ik dat het een beetje tegen zou vallen met de kleuren want er staan natuurlijk veel dennenbomen en die verkleuren niet. We zijn deze keer  geen rondje om de plas gaan lopen maar aan de linkerkant bij het bezoekerscentrum langs gaan. 

En zowaar het was prachtig, ja kan ook niet anders, het is overal mooi op de Veluwe en wat wonen we toch in een prachtige omgeving. De zon kwam  iedere keer door de wolken heen.

We hebben de hoogste berg van de Hoge Veluwe beklommen.

En zijn verder  het bos ingewandeld 

We kwamen zelfs nog een kunstwerk tegen.

Maar het hoogtepunt was de moeflon met de reetjes die op ons stonden te wachten

Mooier kan ik het niet maken. Toen we naar de auto terug liepen begon het zachtjes te motregenen. 

Nauwelijks nat geworden bereikten we de auto. Ik merk wel dat ik geen achtien meer ben maar het genieten is er niet minder om.

Wandeltje

 Onze flat met 16 apartementen is niet zo groot dus en het is er heel plezierig wonen. Ook omdat het rondom in de parken ligt. Als ik de deur uit loop sta ik gewoon  in het park. Regelmatig neem ik me voor iedere dag een ommetje te maken. Zelf zou ik kunnen bepalen of het een ommetje van eem uur of van een kwartiertje wordt maar het gekke is, het komt er niet van. Je zou er een gewoonte van moeten maken . Zo'n gewoonte dat je je niet fiin voelt als je het niet gedaan hebt. Maar dat doe ik dus niet.

Maar al ik dan weer eens een ommetje heb gemaakt en genoten heb van de wisselende seizoenen, de kleuren, schitterende bomen, de stilte van de kabbelende watertjes, dan vind ik mezelf een dom wicht. Wat houdt me tegen?

Ik heb meteen op mijn wandeltje maar weer  eens een hele serie fotootjes gemaakt met mijn telefoontje dan hoef ik er niet uit om toch te kijken naar al dat moois. ghaghagha. Ik denk dat ik gewoon lui ben op een lijfelijke manier.

Als het goed is kun je ze groot zien wanneer je ze aanklikt en even mee genieten.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

 

Een liefdevol weekend

 Eigen verantwoordelijkheid. Ik breek mijn hoofd erover, wat is dat dan. Wat is voor mij eigen verantwoordelijkheid? 

Ik denk dat iedereen daar een andere invulling aan zal geven en vooral in deze Corona tijd lijkt dat meer dan ooit een rol te spelen. Zoals met alle dingen is de interpretatie van eigen verantwoordelijkheid afhankelijk van veel meer zaken dan wat er in ons eigen hoofd een rol speelt omdat in ieders hoofd iets anders een rol speelt maar soms is het moeilijk andermans gedachten gang voor mezelf duidelijk te krijgen en dat hoeft ook niet altijd. Het blijft uiteindelijk toch 

EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID/

Maar  heeft dat dan ook iets met anderen te maken?

Gaat het alleen maar over mijzelf.? Hoe overleef ik. kan ik het aan? Kan ik het niet meer aan? 

In deze tijd worden ons verschillende beperkingen opgelegd en de een heeft daar duidelijk meer moeite mee dan de ander. Niet alleen jongeren maar ook ouderen lijken het dar erg moeilijk mee te hebben.

Voor mij is mijn eigen verantwoordelijkheid dat ik wil bijdragen aan het welzijn van anderen en daarvoor worden  mij nu 'verplichtingen' aangereikt die grote beperkingen van vrijheid inhouden. Dat heb ik er graag voor over om mijn medemens en mijzelf zoveel mogelijk te beschermen. 

Ja hoor ik dan zeggen. Maar ik wil nog wel kwaliteit van leven hebben. Ja ja dat is een breed begrip. Heeft mijn vriendin die al tientalle jaren met veel pijn vanaf haar 18de jaar plat op bed ligt en zich door allerlei dwangstanden niet meer kan bewegen dan geen kwaliteit van leven meer. Geven we aan kwaliteit van leven  niet zelf de invulling aan even als aan een zinvol leven.

Eigen verantwoordelijkheid heeft niet alleen met mij te maken maar alles met wat ik voor een ander kan betekenen. Leven is communiceren en er zijn voor elkaar. Als ik er niet meer kan zijn voor de ander wat betekent spiritualiteit en liefde mededogen dan nog? Gaat het juist niet daarover?

En zo heb ik vele vragen waar ik voor mijzelf de antwoorden wel op vindt. 

Laten we er allemaal toch alsjeblieft zijn voor elkaar en ons aan de beperkingen houden. Wat is  nou een korte tijd op een heel mensen leven/ Als je op een leven terugkijkt zijn enkele jaren in een oogwenk voorbij. 

Maak er allemaal een heel mooi liefdevol weekend van

en laten we er zijn voor elkaar