Wandeltje

 Onze flat met 16 apartementen is niet zo groot dus en het is er heel plezierig wonen. Ook omdat het rondom in de parken ligt. Als ik de deur uit loop sta ik gewoon  in het park. Regelmatig neem ik me voor iedere dag een ommetje te maken. Zelf zou ik kunnen bepalen of het een ommetje van eem uur of van een kwartiertje wordt maar het gekke is, het komt er niet van. Je zou er een gewoonte van moeten maken . Zo'n gewoonte dat je je niet fiin voelt als je het niet gedaan hebt. Maar dat doe ik dus niet.

Maar al ik dan weer eens een ommetje heb gemaakt en genoten heb van de wisselende seizoenen, de kleuren, schitterende bomen, de stilte van de kabbelende watertjes, dan vind ik mezelf een dom wicht. Wat houdt me tegen?

Ik heb meteen op mijn wandeltje maar weer  eens een hele serie fotootjes gemaakt met mijn telefoontje dan hoef ik er niet uit om toch te kijken naar al dat moois. ghaghagha. Ik denk dat ik gewoon lui ben op een lijfelijke manier.

Als het goed is kun je ze groot zien wanneer je ze aanklikt en even mee genieten.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

 

Een liefdevol weekend

 Eigen verantwoordelijkheid. Ik breek mijn hoofd erover, wat is dat dan. Wat is voor mij eigen verantwoordelijkheid? 

Ik denk dat iedereen daar een andere invulling aan zal geven en vooral in deze Corona tijd lijkt dat meer dan ooit een rol te spelen. Zoals met alle dingen is de interpretatie van eigen verantwoordelijkheid afhankelijk van veel meer zaken dan wat er in ons eigen hoofd een rol speelt omdat in ieders hoofd iets anders een rol speelt maar soms is het moeilijk andermans gedachten gang voor mezelf duidelijk te krijgen en dat hoeft ook niet altijd. Het blijft uiteindelijk toch 

EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID/

Maar  heeft dat dan ook iets met anderen te maken?

Gaat het alleen maar over mijzelf.? Hoe overleef ik. kan ik het aan? Kan ik het niet meer aan? 

In deze tijd worden ons verschillende beperkingen opgelegd en de een heeft daar duidelijk meer moeite mee dan de ander. Niet alleen jongeren maar ook ouderen lijken het dar erg moeilijk mee te hebben.

Voor mij is mijn eigen verantwoordelijkheid dat ik wil bijdragen aan het welzijn van anderen en daarvoor worden  mij nu 'verplichtingen' aangereikt die grote beperkingen van vrijheid inhouden. Dat heb ik er graag voor over om mijn medemens en mijzelf zoveel mogelijk te beschermen. 

Ja hoor ik dan zeggen. Maar ik wil nog wel kwaliteit van leven hebben. Ja ja dat is een breed begrip. Heeft mijn vriendin die al tientalle jaren met veel pijn vanaf haar 18de jaar plat op bed ligt en zich door allerlei dwangstanden niet meer kan bewegen dan geen kwaliteit van leven meer. Geven we aan kwaliteit van leven  niet zelf de invulling aan even als aan een zinvol leven.

Eigen verantwoordelijkheid heeft niet alleen met mij te maken maar alles met wat ik voor een ander kan betekenen. Leven is communiceren en er zijn voor elkaar. Als ik er niet meer kan zijn voor de ander wat betekent spiritualiteit en liefde mededogen dan nog? Gaat het juist niet daarover?

En zo heb ik vele vragen waar ik voor mijzelf de antwoorden wel op vindt. 

Laten we er allemaal toch alsjeblieft zijn voor elkaar en ons aan de beperkingen houden. Wat is  nou een korte tijd op een heel mensen leven/ Als je op een leven terugkijkt zijn enkele jaren in een oogwenk voorbij. 

Maak er allemaal een heel mooi liefdevol weekend van

en laten we er zijn voor elkaar

Troosten

 Ik heb op een verkeerd linkje geklikt in een mail die ik kreeg over de reacties op mijn blog en nu krijg ik de ze niet meer in mijn mailbox toegestuurd. Ik heb me kennelijk daarvoor afgemeld. Dat vind ik lastig. Ik heb al overal gespeurd in de instellingen of ik het kan vinden maar met die nieuwe update kan ik het nergens naar boven halen. Jammer. De oude instellingen waren xdenk ik in dit geval toch wat makkelijker.

Nou ja, misschien loop ik er vandaag of morgen gewoon tegenaan. We zullen zien. 

Mijn arm. Nee die wil nog niet echt. Ach ik kan er alles mee hoor maar het is zo'n weeïge pijn. Misschienis het nog wel meer een soor rsi dan een ontsteking heb ik ook al bedacht maar wat het ook is, rust zou het beste zijn. Weet je wat het is,, ik houd zo graag mijn telefoontje of mijn tablet vast om dingen als blogjes, mailtjes, chatjes en vele ander dingwn lekker op mijn gemak op de bank te kunnen doen. Niet zo handig dus met een overbelaste arm die dat ding steeds vast moet houden. 

Allemaal luxe problemen zou ik zeggen 

Veel akeliger is het voor mijn buren. Hij is met Corona in een verpleeghuis en zij mag vandaag hem met zijn verjaardag feliciteren via de telefoon. Hij gaat erg achteruit en heeft ook vasculaire dementie. Het is maar de vraag of hij nog naar huis toe kan al zou hij beter worden. En dat is het enige wat hij wil. Zo triest. 

En een vriendin moest vnmorgen afscheid gaan nemen van haar vriendin die gesedeerd werd.  Allemaal zo heftig. Bij het ouder worden en in crisis tijd komen er steeds meer van zulke dingen op je af en het is goed mee te leven en er te zijn voor de ander als het nodig is maar je niet door de emoties mee te laten nemen. Dat op zich is al een hele oefening om er toch dagelijks weer te kunnen zijn met alles erop en eraan.

Enfin, om het toch nog even wat luchtiger af te sluiten, de hulp is weer heerlijk geweest en heeft me in een schoon huis gezet voor het weekend. De peertjes staan rood te stoven en het ruikt heerlijk in het hele huis. 

Ik hoop toch dat iedereen een goed weekend tegemoet gaat ...al weet ik dat velen het vreselijk moeilijk hebben .

Eentroost fotootje

Energie opdragen

 Vanmorgen de bloeduitslagen binnen van het jaarlijkse onderzoek. En... ik ben zo gezond als een vis. Maar deze snoepgrage dame moet toch maae iets voorzichtiger met suiker worden. Zoiets vermoedde ik al wel. Ik ken mijn lijf wel goed. Maar koffie zonder suiker lust ik niet en dat hoeft dus geen probleem te worden. Zo maar lekker een bakje inschenken.

De oog infectie is aardig aan het afnemen nog wel irritatie verschijnselen maar dat is niet meer dan een beetje lastig. Ik kan er dus weer tegen.

Vanmiddag weer een Zoom sessie en Fer komt zo thuis met sinasappeltjes want met dat anderhalve netje redden we het niet tot maandag. 

Niets beter dan een goed leven en ik ga al mijn energie vanmiddag opdragen aan allen die het zo hard nodig hebben in deze tijd. Zieken en mensen die er zohard mee geconfronteerd worden. Mijn gedachten zijn zo vaak bij hen. Er zijn zoveel bekenden ook in mijn omgeving die   door veel verdriet heengaan.  Niet alleen corona maar ook kanker. Het houdt niet op. Als ik al mijn energie aan hen opdraag weet ik niet of dat hen zal helpen maar het helpt mij om  me  al is het maar een tikkeltje, minder machteloos te voelen. 

Laten we maar hopen dat iedereen doet wat hij of zij kan binnen de eigen mogelijkheden om ook anderen door moeilijke tijden heen te .laten komen. Of dat we allemal een heilzame weg kunnen vinden om er doorheen te loodsen.

Ik las zojuist een mooi citaat

Waar je aandacht aan besteed, daar gaat je energie naartoe.