Superblij

 Ik heb 

mijn nieuwe bril opgehaald en wat geweldig om weer een betere kijk op het leven te hebben 

Met vlagen

 Ja echt, met vlagen zit ik niet lekker in mijn vel. Die stomme schouder, daar heb ik last van en de ene dag meer dan de andere. En als ik er dan last van heb word ik weer hondsmoe. 

Gister bijvoorbeeld, een bezoekje aan mijn hervonden nicht gebracht. Heel gezellig oude herinneringen opgehaald en elkaar weer wat beter leren terugvinden. Ze woont niet zover bij mij vandaan en de terugwandeling was heerlijk maar duidelijk erg vermoeiend. Thuisgekomen was ik geen knip voor de neus meer waard.

Ik heb me heerlijk opgerold in meditatie houding, schoenmaker zit want dat relaxt voor mij zo fijn en mijn meditaties gedaan. Nu lees ik dat Walter (http://walterswerkwijze.blogspot.com/2020/10/de-avond-daarvoor.html)  daar mooie laatste blogjes over heeft geschreven. Fijn om te lezen.

Vanmorgen weer een gezellige koffie zoom ochtend en leuke inspirerende dingen meegekregen over wat kunstenaars laten zien en onderzoeken. Heel bijzonder en eyeopeners  en inderdaad, vanmiddag voel ik me alweer stukken beter.  Tja, die slijtageslag als je ouder wordt daar zoek ik dus een aardige weg in en dat gaat me lukken. Misschien gaan sommige kwaaltjes wel weer over en zo niet... dan ga ik  vanmiddag even naar de opticiën om voorlopig weer het oude glas in mijn  bril te zetten misschien werkt dat toch ook beter met het kijken op de computer en dan maar afwachten wanmt erg veel verbetering zit er tot nog toe niet in. Ach wat zeur ik nou. Kleuren zijn in ieder geval weer schitterend en de herfst doet zijn best.

De nieuwe bril is in bestelling.

Lastige schouder

 S avonds zit ik altijd lekker onderuitgezakt op de bank met een tablet en doe daar regelmatig een wordfeud spelletje op met vriendinnen terwijl we tussen de buien door chatten.  Natuurlijk kijk ik ook naar progammaá op de TV wn tegenwoordig wekelijks één en soms twee zoom cursussen. Maar...

Nu wil mijn schouder niet meer zoals ik wil en doet pijn. Ik vermoed door een verkeerde houding en ben dat nu aan het onderzoeken. Daarbij kwam ik tot de conclusie dat ik mijn hoofd vooruitschuif waarbij mijn nek in een rare stand staat  om beter te kunnen zien en dat is een hele gewoonte geworden. Het ligt dus niet zo zeer aan mijn hang houding op de bank  maar meer aan het ingespannen kijken waardoor mijn hoofd naar voren wil.  Ik hoop dat mijn nieuwe bril die ik pas over twee weken krijg daar een positieve bijdrage aan gaat leveren.

Nu ik dat weet scheelt het al een slok op een borrel en let ik er voortdurend op door mijn kin als in een meditatie houding in te trekken wat mijn nek ontlast.. Gelukkig gaan ontspanningsoefeningen mij ook goed af,. Daar ben ik mijn hele leven denk ik al in getraind. Toen ik heel klein was een jaar of twee drie zat mijn moeder aan mijn bed omdat ik erge pijn had en dan zei ze. 'Je moet heel stil en rustig blijven liggen dan gaat het wel over'

 en dat heb ik kennelijk mijn hele leven meegenomen.Voor mijn derde verjaardag werd ik al geopereerd en werd een van mijn nieren weggehaald. Ze zat uren aan mijn bedje vertelde ze.

Dank je wel Mam

Ik kom de winter wel door

 Al een tijdje niets meer geschreven. Ik heb ook niet zoveel te melden dacht ik. Griepprik gehad en daar door voelde ik me waarschijnlijk ook niet zo goed de laatste dagen maar nu komt mijn energie weer terug merk ik en daar ben ik blij om. 

Verder ben ik begonnen met nieuwe cursussen via Zoom en daarvoor 'moet' ik veel lezen en ben ik druk geweest om de boeken en readers op een makkelijke manier in mijn tablet reader te organiseren. Dat leest makkelijker voor mij dan op papier. Ik kan vergroten en de contrasten zijn hoger. Dat kan allemaal met aantekeningen en bladwijzers erbij maar ik ben er nog niet helemaal op en top handig mee. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Het scheelt, ik vind het allemaal erg leuk om te doen. Ik doe het liever dan huishoudelijk werk want daar wordt ik moe van. 

Soms denk ik ís dat nou normaal dat ik zo vreselijk snel moe ben of zou het ook tussen mijn oren zitten en de weerstand die ik tegen lichamelijk werk heb een rol spelen. Of misschien is het wel andersom. Ik weet het niet en heb ook geen zin om me moe te maken met dingen die ik niet graag doe. Maar goed, mijn energie is weer wat beter en dan kom ik vanzelf toch weer iets meer in beweging.

Nu heb ik een heerlijk plekje gecreëerd in het hoekje bij het raam. Extra stroom aangelegd om alle digitaaltjes en lampjes aan te sluiten. Alles rondom me gedrapeerd en kan ik vanmiddag helemaal klaar zitten voor de zoomcursus die op het programma staat. Zie ik weer mensen die ik lange tijd niet meer gezien heb. En zo is het met al die cursussen die nu digitaal worden gegeven. Een uitkomst. Ik hoop dat ze ook na de coronatijden ermee door zullen gaan.

Tja en schilderen he. Heerlijk daarvoor heb ik nu weer een ander plekje in de kamer gevonden want het wordt te koud in de serre. 

Ik kom de winter wel door.

Deze maakte ik digitaal op mijn nieuwe telefoontje/ 

Gelukkig heb ik nu wat meer geheugen.

Heb ik wel nodig hihihi