De Hoge Veluwe en Otterlo

Gisteren zijn we even naar de Hoge Veluwe gereden. Het is heerlijk hier in het midden van het land in  Arnhem te wonen. Er is zoveel moois aan natuur rondom. Daar hoef je niet ver voor te gaan. In tien minuten staan we met de auto voor het hek van de Hoge Veluwe.  We hadden niet zoveel tijd want s middags kwam de jongste zoon met zijn vrouw langs en hebben we alles bij elkaar een prachtige dag gehad. 

Op de Veluwe wilde we een wandelingetje om de plas bij het bezoekerscentrum maken.

 Maar het werd geen ommetje. Er was een brieje opgehangen dat we op moesten passen voo de processierups die daar kennelijk ergens zijn best deed. 

We zijn teruggewandeld om aan de andere kant langs de plas te lopen waar hoofdzakelijk dennen en berken stonden.

Maar ook het looppad langs het water was afgesloten

Toch was er nog wel van alles te fotograferen en daar gaat het ons altijd om. Dat we nog geen vierkante ogen hebben is een raadsel 

Het werd erg warm en we zijn doorgereden naar St Hubertus. 

Daar aan de linkerkant van de weg is ook een plas 

met prachtige-en heel veel waterlelies dus deden we daar een rondje 

Voor we weer naar huis gingen

We gingen via Otterlo terug, het dorp waar ik zoveel kinderherinneringen van meer dan 60 jaar terug heb liggen.  Achter deze boerderij stond een afgedankte bus die mijn ouders en zus van moeder  kochten  van de Gelderse Tramwegen die mijn vader met zwager ombouwde tot grote kampeer wagen. De boerderij wordt nu als vakantie oord en vele andere activiteiten geëxploiteerd. Ik ga er maar weer eens iets over schrijven in mijn blog "lang geleden".  Schjrijven over een tijd die niet meer bestaat.  Herinneringen ophalen.

 In het dorp stikte het van de toeristen en er was niet veel over ven de oude dorpsstraat. Maar er kwamen steeds meer  herinneringen naar boven. Nog gauw een kiekje van de dorpskerk. Wat was het toen anders. Gauw weg uit de drukte! 

 Ik heb nog een fotoboek van oud Otterlo en Wim Zonneveld zong 'slagerij J v.d. Ven'. Nou die schijnt er nog te zijn als ik het bord op de kruising naar Arnhem Ede mag geloven. 

Ja ik krijg er zin in om erover te schrijven. 

En...

Ik heb ook weer heer wat fotootjes van de bloemetjes en bijtjes voor het fotoblog.

Ik hoef me niet te vervelen.

Familie

Ik ben niet zo van het familieplaatjes delen. Maar zo af en toe vind ik dat wel leuk. Zo kreeg ik deze foto toegestuurd van mijn oudste zoon. Met een van zijn drie kleinkinderen en mijn achterkleinkind dus.  Jaja. 

De verf wijst de weg

Wordt vervolgd

Het weekend ligt al weer even achter me. Zondag fotografeerden we in de insectentuin van de kinderboerderij. Er stond behoorlijk wat wind en dat is lastig met macro fotografie. Maar toen we de tuin inliepen zag E\Fer onmiddelijk de kleine kolibrivlinder en konden we een paar mooie foto's schiten. Nou ja, een paar, we schieten er dan heel wat in de hoop dat een enkeling scherp genoeg is.

Deze konden er wat mij betreft wel mee door. Het gaat allemaal

Zo snel en in no time vliegt dat kleine beestje van de ene bloem naar de andere.  

Het is heerlijk in die mooie tuin rond te wandelen. Mijn schildersvriendin heeft daar veel werk verricht en het ziet er prachtig uit.  Nu er veel regen is gevallen is alles groen en in bloei. Intussen werkt zij er nu niet meer en stuurde ik haar een fotootje van het overzicht.

Gisteravond een zoomcursus met mooie gesprekken en diepzinnige onderwerpen. Ik geniet daarvan en ik vind het heerlijk dat het nu allemaal met zoom mogelijk is. 

Vanmorgen een koffie bijeenkomst in een grote ruimte met open deur en 5 gezellige mensen die van de kunst zijn of ervan houden op grote afstand van elkaar. Zij hebben wat meer moeite met de digitale bijeenkomsten. Voor mij maakt dat weinig verschil gelukkig. Ik voel me behoorlijk eigen in het digitale domein.

We maakten tekeningen naar aanleiding van korte tekstjes. Heel inspirerend om er thuis weer mee verder te gaan. De tekeningetjes zijn daar gebleven dus kan ik ze niet laten zien.

Tja en verder zijn we op zoek naar het vervangen van de douchecabine want de deur is eruit gevallen. Helaas er zat een slecht scharnier in en er is bijna geen andere oplossing dan een heel nieuwe wand. Dus het is voorlopig even behelpen met het poedelen in het bad, dat is anders dan ik gewend ben maar niet slechter.  Wat zijn we toch gewoonte dieren, want het zal toch wel lekker zijn als ik weer gewoon in mijn eigen gewoontepatroon kan douchen.

En nu zie ik dat ik achter loop want ik had zondag al een blogje over dat fotograferen geplaatst. Nou ja, niets mis mee toch?