De verf wijst de weg

Wordt vervolgd

Het weekend ligt al weer even achter me. Zondag fotografeerden we in de insectentuin van de kinderboerderij. Er stond behoorlijk wat wind en dat is lastig met macro fotografie. Maar toen we de tuin inliepen zag E\Fer onmiddelijk de kleine kolibrivlinder en konden we een paar mooie foto's schiten. Nou ja, een paar, we schieten er dan heel wat in de hoop dat een enkeling scherp genoeg is.

Deze konden er wat mij betreft wel mee door. Het gaat allemaal

Zo snel en in no time vliegt dat kleine beestje van de ene bloem naar de andere.  

Het is heerlijk in die mooie tuin rond te wandelen. Mijn schildersvriendin heeft daar veel werk verricht en het ziet er prachtig uit.  Nu er veel regen is gevallen is alles groen en in bloei. Intussen werkt zij er nu niet meer en stuurde ik haar een fotootje van het overzicht.

Gisteravond een zoomcursus met mooie gesprekken en diepzinnige onderwerpen. Ik geniet daarvan en ik vind het heerlijk dat het nu allemaal met zoom mogelijk is. 

Vanmorgen een koffie bijeenkomst in een grote ruimte met open deur en 5 gezellige mensen die van de kunst zijn of ervan houden op grote afstand van elkaar. Zij hebben wat meer moeite met de digitale bijeenkomsten. Voor mij maakt dat weinig verschil gelukkig. Ik voel me behoorlijk eigen in het digitale domein.

We maakten tekeningen naar aanleiding van korte tekstjes. Heel inspirerend om er thuis weer mee verder te gaan. De tekeningetjes zijn daar gebleven dus kan ik ze niet laten zien.

Tja en verder zijn we op zoek naar het vervangen van de douchecabine want de deur is eruit gevallen. Helaas er zat een slecht scharnier in en er is bijna geen andere oplossing dan een heel nieuwe wand. Dus het is voorlopig even behelpen met het poedelen in het bad, dat is anders dan ik gewend ben maar niet slechter.  Wat zijn we toch gewoonte dieren, want het zal toch wel lekker zijn als ik weer gewoon in mijn eigen gewoontepatroon kan douchen.

En nu zie ik dat ik achter loop want ik had zondag al een blogje over dat fotograferen geplaatst. Nou ja, niets mis mee toch?

De kolibrivlinder

De laatste tijd heb ik wat uitgebreider geschreven over de dingen die me binnen spiritualiteit bezig houden op https://ellyseigenwijze.blogspot.com/

Niet dat spiritualiteit voor mij iets anders is dan het dagelijks leven maar ik kan het er specifiek over hebben hoe dat voor mij voelt en hoe ik daarmee omga, waar ik mee bezig ben maar uiteindelijk werkt het door in het hele leven en is voor mij meditatie niet zoveel anders dan oplettend en bewust midden in het dagelijks leven staan. Ook al heb ik dat op een kussentje moeten leren en leer ik daar nog steeds van, om mijn kleine hersentjes wat rustiger te laten worden waardoor ik me minder laat afleiden door allerlei emoties zoals ik dat langer geleden wel heel erg  deed.

Maar vanmorgen zijn we weer even heerlijk naar de insectentuin van de heemtuin hierachter geweest. We hadden er laatst al de kolibrievlinder gefotografeerd en dan schieten we enorm veel fotootjes in de hoop dat er iets goeds tussen zit. Nu gingen we dus weer en op hetzelfde moment dat we binnen kwamen lopen liet hij zich weer zien. Ik ben blij dat Fer me dan waarschuwt want die slechte ogen hebben het niet zo snel meer in de gaten en bij beweging vang ik dan een glimp op. Dan heel goed focussen en ja dan kan ik hem ook 'pakken'. Gelukkig stelt het fototoestel zelf scherp alhoewel ik hem goed met het puntje erop moet richten maar dat lukt wel en mijn ervarting doet de rest. Ja heerlijk dat dat allemaal nog kan.

Ik zal blij zijn als ik 31 augustus de volgende staar operatie krijg want ik hoop dat het dan toch weer een tikkeltje beter en makkelijker zal gaan. 

Na die eerst vlucht verdween hij en zijn we na een paar vlinderjtes en bijtjes verschalkt te hebben weer naar huis gegaan. Lekker geluncht en hier is ie dan.

De Kolibri vlinder van de tweede fotoshoot  De eerste staat al op  

 https://ellyvandoorn.wordpress.com/2020/07/19/kolibrivlinder/

Here I come

Ik kreeg een telefoontje van Vreedenhoff. Al in geen maanden ben ik daar meer geweest. Na de lockdown mochten de vrijwilligers er niet meer in maar nu is dat alweer een poosje verleden tijd.  Voorzichtig worden er weer activiteiten opgestart en ook mij werd enklele weken geleden gevraagd of ik een keer in de maand de klassieke muziek middag weer wilde doen.

Onder bepaalde voorwaarden wilde ik dat wel maar niet meer in een kleine huiskamer. Er moet meer ruimte zijn en dat betekent dat er voor die gelegenheid ook andere apparatuur moet komen. Dat was lallemaal te regelen en nu kreeg ik een telefoontje van Lynette, die ik in de jaren tachtig nog zelf heb aangesteld als activiteiten bege;eidster, of ik morgen langs wil komen om poolshoogte te nemen.

Leuk om haar dan ook weer even te ontmoeten en ik ben benieuwd hoe alles geregeld is want ik wil maar een klein groepje in doie grote ruimte met ramen en deuren open. We zullen zien. Want zelfs vnaar de verjaardagen van de familie gaan we niet. Nou scheelt het wel dat die oude mensen ook geen feestnummers meer zijn en niet meer gezamenlijk in de kroeg hangen. Ik hoorde dat de mondmaskertjes klaar lagen en de veiligheidsregels nauw in acht worden genomen. Ik ben benieuwd hoe ik dat morgen ervaren zal.

Vreedenhoff, here I come hihihihi.