Op stap

We zijn de laatste tijd regelmatig op stap geweest. Met dit zachte winterweer en die lage lichten is het goed fotograferen
We waren afgelopen week in Zutphen.

Nu ben ik op mijn tablet aan het uitproberen hoe ik zonder problemen een blogje kan schrijven en dan ook nog tussendoor fotootjes in kan passen vanuit de cloud. Maar dat valt nog lang niet mee want tussendoor raak ik dingen die ik dacht op te slaan kwijt. Dus moet het nog anders. Ik geloof dat het nu begint te dagen. Nu nog een extra fotootje en dan heb ik het geloof ik dóór. 

helaas rechtstreeks vanuit de onedrive hier plaatsen lukt niet. Dan moet ik ze eerst op de tablet plaatsen. En dat wilde ik juist voorkomen. Want een tablet heeft minder geheugen om al die fotootjes op te slaan. En nu is hij ook nog klein. Dus het is beter zonder de app te werken en gewoon met de internet uitvoering.

Het houd je wel van de straat. Die uitzoekerij. Nu kijken wat het wordt. Publiceren.

Over het schilderen

Ooit schreef ik dat het schilderen synchroon loopt met mijn leven. Maar dat klopt niet helemaal. Het is anders. Eens kijken of ik daar de juiste woorden voor kan vinden.

Nu na 75 jaar terugkijkend, is mijn hele leven niet meer en niet minder dan een bundeling van heel veel grote en kleine verhalen. En dat is waar mijn schilderijen over vertellen. Je zou het leven in kunnen delen in hele grote en kleine perioden. Daarbij vind ik het beeld dat ik in theosofie en boeddhisme leerde van een snoer kralen ook heel passend. Iedere kraal is een eigenheid en er loopt een draad doorheen die ze tot een snoer maakt. Dat geld in het groot voor reincarnatie en laat duidelijk zien dat in principe de ene kraal iets heel anders is dan de andere kraal wat meteen aangeeft dat reïncarnatie niets met de persoonlijkheid te maken heeft.
 Maar zo is het mijns inziens ook in één  heel leven. Iedermoment en jedere periode is anders. Steeds nieuwe verhalen die ontstaan op de draad van het bewustzijn dat mij vormt. Waaraan ik uitdrukking geef door middel van mijn leven en  creativitiet. Het is de bewustzijnsstroom die alles verbind en tot een geheel maakt.
Ieder schilderij dat ik maak geeft daar uitdrukking aan.

Nu begrijp ik ook waarom ik abstracte schilderijen wel enorm waardeer en prachtig vind maar ze niet zelf kan maken omdat ik er dan mijn verhaal niet in terugvind. Als ik  iets abstracts heb gemaakt wat ik wel goed vind, kijk ik er in vertwifeling naar en denk... EN NU? ...
Pas op het moment dat ik die link met mijn verhaal kan leggen op wat voor manier dan ook wordt het mijn werk en is het klaar.  Dan geeft het uitdrukking aan wat ik wil vertellen. Dat is de synchronisatie met mijn leven.  Het kan terugspringen op herinneringen die in mijn bewustzijn zijn opgeslagen. Herinneringen van de korte maar ook van de lange termijn.
Dat is ook de reden waardoor mijn werk zulke grote verschillen vertoont omdat het niet alleen gaat over  wat ik zie maar ook over wat ik leef en beleef. Daar loopt de rode draad van mijn bewustzijn en fysiek van mijn handschrift doorheen, herkenbaar in zijn eigenheid.

ellyvandoorn@blogspot.com   schilderijen blog

Wat ter tafel komt

Zoveel moois

We hebben de versterker naar Rhenen gebracht voor revisie. Onderweg naar Rhenen heb ik me verwonderd over al het moois dat we onderweg tegen kwamen. Tot aan wageningen dat stuk rijden we wel vaker maar toch is het vreemd dat ik iedere keer weer dingen zie die me nooit eerder zijn opgevallen. En dan dat laatste stuk. Wat een prachtige huizen in een bijzondere mooie natuurlijke omgeving. Bossen, landschappen en oude gerenoveerde huizen en nieuwe moderne huizen. De een nog mooier dan de ander. Wat leven we toch onder gunstige omstandigheden dat het allemaal mogelijk is. Er komen dan zoveel indrukken op me af dat ik me realiseer dat het onmogelijk is alles op te slaan en te onthouden. Dat zou ik het liefst willen kunnen. Misschien ook om het weer in mijn herinnering op te kunnen roepen. Of om het te kunnen reproduceren. Misschien vind ik het ook daarom wel zo leuk om vanuit de auto te fotograferen. Nu had ik het fototoestel niet bij me en daardoor realiseerde ik me wel op een andere manier hoe ontzettend veel moois er onderweg te zien is.

Rhenen trouwens ook een heel mooi plaatsje en ik heb het genoteerd want daar moeten we ook weer eens met het fototoestel heen om plaatjes te schieten. Wat geniet ik  ontzettend van al het mooie dat ik nog steeds zien kan.
Ook bv die grauwe hollandse luchten en zo n schiterende grote brug waar we overgaan en die er bijna lichtgevend wit uitspringt in dat grauwgrijs, want na Rhenen gingen we de waal over naar Beuningen. En via de nieuwe brug in Nijmegen, die zo prachtig is vormgegeven, terug naar Arnhem.

In Beuningen hebben we even naar lampen gekeken maar het viel me erg tegen. Dat wat ik op internet vond leek heel wat maar eigenlijk vind ik de lamp die we hebben veel mooier maar daar kan helaas geen led lamp in want met led deed hij het niet meer. Voorlopig dus echt niet een ander lamp. En wat minder vaak die energieslurpende lamp aan.

Hoog Sammy kijk omhoog