01 aantrekking,afstoting, neutraliteit.

In het vorig berichtje heb ik een eerste aanzet gegeven over 'een universum van kwaliteiten' en heb de bedoeling met dit onderwerp verder te gaan.
Dat op zich is al een hele uitzoekerij hoe ik dat op een logische manier in dit blog onder kan brengen nog afgezien van het feit dat ik het moeilijk vind erover te schrijven. Toch wil ik het proberen.

In de bovenbalk naast de start pagina heb ik een link daarover neergezet en op die pagina wil ik onder het eerste bericht alle linkjes zetten naar de vervolg berichten in de nieuwe berichten die ik erover post onder het label universum. Dus zowel in de bovenbalk als in de labels universum zul je deze schrijfsels tegen gaan komen. Zodat ik ze ook zelf makkelijk terug kan vinden om te herlezen.

Onderstaande foto had ik al eerder als kopfoto boven dit blog gezet en dat geeft al een mooi beeld  van een microkosmos. Een kosmos

(Het heelal of universum in de astronomie, ofwel de kosmos in de kosmologie, zijn synoniemen voor alle materie en energie binnen het gehele ruimtetijd-continuüm waarin wij bestaan.-Wikipedia)

of universum in het klein waarin op ons niveau op een specifieke manier uitdrukking wordt gegeven aan de basale krachten die er een rol in spelen.

Aantrekking
Afstoting
en
Neutraliteit.

Alle manifestaties bezitten deze krachten of kwaliteiten.


terug naar een universum van kwaliteiten

Zo dit als een heel klein begin.

Een universum van kwaliteiten

Tegenwoordig zijn er prachtige documentaires te zien op zenders als National Geographic of Discovery en vaak zitten we te genieten van de beelden die ons worden voorgeschoteld en dat niet alleen. Ik word me ook bewust van de enorme krachten die in dat immense universum een rol spelen. Ook natuurkundigen zoals  Robbert Dijkgraaf en tot voor kort  Stephan Hawkins en vele anderen kunnen ons op een heel begrijpelijke manier vertellen over de ontdekkingen van de oerknal en de speurtochten naar andere sterrenstelsels.

Waar blijven we dan met onze verhalen over religie en godsdiensten. Voor velen worden allerlei christelijke of godsdienstige verhalen behoorlijk onderuit gehaald. Het beeld dat zij hadden van een god van hemel en aarde komt op losse schroeven te staan bij zoveel wetenschappelijk geweld. Hoe moeten we dat allemaal rijmen? Dan worden bepaalde verhalen gauw nogal zweverig en dus aan de kant geschoven.

Maar mijn ervaring is dat, wanneer je er dieper induikt en je eigen beeldvorming los durft te laten, er heel ander zaken naar boven komen. Niet dat het een uiteindelijke waarheid vertelt, want wat is waarheid in een oneindigheid van mogelijkheden? Ik ga proberen iets te vertellen over mijn eigen zoektocht daarin, Geen zoektocht om iets te vinden maar een zoektocht uit nieuwsgierigheid die nooit eindigt. Moeilijk te verwoorden merk ik nu al schrijvend, maar toch wil ik een poging wagen. Al was het maar om woorden te leren geven aan de dingen die zich aan mij opdringen en die vragen om er uitdrukking aan te geven.

Ze zijn gebaseerd op ontdekkingen in en buiten mijzelf van vele jaren en ik kreeg daarbij een onderbouwing vanuit Theosofie en boeddhisme.

Om mee te gaan op die zoektocht is het noodzakelijk al je eigen ideeën van het denken op losse schroeven te zetten en open te staan voor andere mogelijkheden van het vastgezette denken omdat ook ons denken beperkt is. Wetend dat alles wat bedacht wordt op dat beperkte denken is gebaseerd hoe logisch het ook mag lijken binnen de context van wat je denkt te weten. Alles als een voorlopige waarheid bekijken en je er bewust van worden dat iedere waarheid zo weer  kan verdwijnen zodat  er zich altijd nieuwe werkelijkheden kunnen voordoen. Want zo zitten ook wetenschappelijke structuren ook in elkaar. Alles is een hypothese waaraan je verder kunt werken tot het tegendeel bewezen wordt. En dan... soms blijven er kleine stukjes overeind staan die verlichting geven aan een vervolg.  Dingen die je invallen zonder dat het denken daaraan te pas komt.


Het enige wat ik ga doen is kijken hoe een religieus plaatje past in de wetenschappelijke ontdekkingen die in de media aan ons worden voorgeschoteld. Meer kennis heb ik niet. En wat er dan gebeurd, is voor mij in ieder geval fascinerend.

Terug naar een universum van kwaliteiten

Mijn verlichting

Ik heb het helemaal voor elkaar.
Altijd zit ik te hannesen met te weinig licht. Vaak ligt het niet aan het licht maar aan mijn ogen die het niet zo goed meer doen. Maar nu hoop ik het helemaal voor elkaar te hebben.
De staande lmp die we al tientalle jaren hebben is verrijkt met een ledlampje van 6000 kelvin kleurtemperatuur.  Ik kan hem recht op de ezel richten zodat het licht me ook niet in de ogenschijnt, want bij een te fel licht zie ik ook weer niks.  Nou ja... niks, nou moet ik niet overdrijven. Het is natuurlijk altijd heel fijn als je goed licht hebt op je werkplek. Ik hoop dat het nu goed gaat lukken. Vooral nu de donkere dagen weer in aantocht zijn. Want dan heb ik het licht ook ov.erdag nodig.
Kijk Walter. Wij waren werkelijk weer eens met hetzelfde bezig. 🤔

Waar een wil is, is een weg

Het is alweer heel lang geleden dat ik een programma op de tv zag. Indrukwekkend. Het ging over euthanasie.  Er kwamen verschillende mensen aan het woord. Iedereen met zijn eigen waarheid. Ook ouderen die nog lijfelijk goed waren maar vonden dat ze niets meer te betekenen hadden, dat ze nutteloos waren. . Ze gaven daar ook hun uitleg bij en natuurlijk, iedereen heeft zijn eigen waarheid die gerespecteerd-en waar naar geluisterd moet worden. Daar wil ik niets aan toevoegen of van af halen.

Nu schoot me een gebeurtenis te binnen van jaren geleden nog lang voor die tv uitzending. Ik werkte als activiteiten begeleidster in Vreedenhoff en zou de koffiekamer versieren voor de kerstdagen. Er werd koffie geschonken, gekletst en meegedacht door verschillende bewoners over hoe en waar de verschillende glimmende  kerstattributen  moesten hangen.

Aan de tafel voor het grote raam zat mevrouw Jansen. Ze had kanker en zag het leven niet meer zo zitten. Ze dronk haar kopje koffie en keek rond terwijl ik hier en daar de kerstversiering ophing aan lampjes, schilderijtjes en aan andere mogelijkheden tot hangen.
'En nou hier, aan deze tafel of zijn wij soms weeskinderen', ,riep ze me toe.
Ik keek om me heen. Ja, maar hoe. Ik zag geen mogelijkheden om een en ander daar op te hangen. En zei dat ook tegen haar.
'Waar een wil is, is een weg', zei ze kortweg.
Ik ben op de tafel gaan staan en heb versieringen boven aan de lampen gehangen.
Waar een wil is, is een weg. Het was werkelijk binnengekomen. Ik weet het nu tientalle jaren later nog.

Ik wil maar zeggen, hoezo nutteloos leven?
 Ze leerde mij een grote waarheid toen ze het zelf niet meer zag zitten.