Moe

Ik had de laatste tijd zoveel energie maar vandaag is alles vervlogen en ben ik toen Fer ging tennissen in slaap gevallen. Nog een beetje duf dus. Maar hopelijk komt de pit nu weer terug.
Ik luister naar klassieke muziek want vrijdag ga ik weer een en ander op Vreedenhoff laten horen.
Gister voor het eerst met de gitaar geprobeerd in de kerkzaal met de bewoners te zingen maar dat valt nog niet mee.  Misschien toch nog beter voorbereiden.
Na de vakantie ook weer geschilderd gistermorgen bij de kwa. Is ook wel veel op een dag. Eerst weer in het gareel komen na de vakantie.

Expositie

Het is weer zover.
Ik ben alle voorbereidingen aan het treffen voor de tentoonstelling op Vreedenhoff en doe dan ook meteen mee met de kunstroute Presikhaaf/Plattenburg.

Eerde moest mijn werk tijdens de kuinstroute in Presikhaaf hangen maar nu, na de uitbreiding kan mijn werk ook in Vreedenhoff hangen en daar ben ik blij om want ik weet niet of ik nog de energie zou opbrengen om verder van huis te gaan hangen. Nu is het lekker dichtbij. Bij de buurman als het ware.  Aanstaande zaterdagmorgen ga ik het kleine werk dat er nu hangt vervangen voor het grotere werk dat ik er nu voor heb. Hieronder het affiche dat ik maakte. En natuurlijk de klik naar de website van de kunstroute waarop je ook de folder kunt vinden

http://www.kunstroutepresikhaaf.nl/

Druk druk druk

Ja daar ben ik weer.. Vanaf dat ik de gitaar weer heb opgepakt lopen mijn dagen vol met allerlei extra activiteiten. Dat lijkt denk ik maar zo, Maar intussen loop ik alles zingend te doen. Ik heb altijd graag gezongen maar mijn stem liet het de laatste jaren afweten. Nu ik daar ook wat vaker mee bezig  ben merk ik dat ik ook weer iets hoger kan zingen. Nou ja... zingen. Ik loop maar wat te galmen door het huis en het interesseert me niet meer of het wel of niet mooi is, zolang ik er maar plezier in heb en Fer is nog niet weggelopen. Wel maken we er grapjes over. Het repertoire loopt van
In Holland staat een huis en de zilvervloot tot Love me tender en All I have to do is dream. Ik hark er vrolijk op los en gelukkig, met de pijnlijke vingers gaat het al iets beter.

Nu moest er ook nog een cadeautje komen voor een jarige vriendin en vanmiddag heerlijk wezen winkelen op Kronenburg. Daar was ik ook al tijden niet meer geweest. Ik slaagde er ook nog en de beloning was een heerlijke glas chocolademelk met slagroom.

Vanmorgen naar de kapper geweest. Het kan niet op. Ik voel me een bezige bij. Het kan  niet op. En dat met die warmte... Nou ja af en toe zit ik even uit te zweten, zoals nu achter de computer.  Nu nog een foto eronder en dan is dit blogje klaar. Gaan we lekker eten.

Pijn in mijn vingers

Maar ja het is dan ook wel heel leuk weer een beetje te tokkelen op een ukelele of een gitaar..

Dat kwam zo.

Er is op Vreedenhoff en zangmiddag voor de bewoners en een van de vrijwilligers is daar heel voortvarend mee aan de gang gegaan. In eerst instantie heel schoorvoetend en kalm aan maar het sloeg zo aan dat er iedere week wel veertig bewoners in de zaal zitten. Gebracht en begeleid door medewerkers. Ik help ook mee als vrijwilliger en van lieverlee krijg je heel veel plezier in die oude liedjes wanneer je ziet hoeveel plezier de bewoners er in hebben.
De paden op de lanen in. Door berg en dal klinkt hoorngeschal en de blauw geruite kiel het is verwonderlijk hoeveel informatie en liedjes er op het internet gevonden kunnen worden.

Maar nu heb ik ook helemaal de geest te pakken. Vroeger speelde ik gitaar en toen speelde ik met akkoorden de zestiger jaren tophits, Al tientallen jaren geleden deed ik het instrument weg en ik heb geen idee waar ik het had gelaten. Ik kreeg van Vreedenhoff een ukelele te leen en daarop leerde ik wat accoorden die op dat ding toch weer anders zijn dan op de gitaar. Maar intussen konden wel mijn vingertopjes een beetje eelt opbouwen.

Op zoek naar een gitaar dus. Overal gekeken en geïnformeerd tot ik woensdagochtend bij een vriendin op de koffie ging en haar het verhaal vertelde.
"Ik heb er nog een op zolder"
Mijn verbazing kenden geen grenzen, evenals die van haar. Volgens mij was het mijn oude gitaar en zij had ook geen idee meer hoe ze eraan gekomen was.

Het vervolg is duidelijk. Dagelijks ben ik er op aan het experimenteren. Het valt nog niet meer en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om me er er op een professionele manier in te verdiepen dus ik ben op gevoel en gehoor aan het werk maar het plezier is er niet minder om. Evenals de pijn in de vingertoppen. Maar dat zal wel weer overgaan als het eelt er is. En... binnenkort zet ik er nylon snaren op dat zal hopelijk ook wat makkelijker functioneren.