Voorbereidingen voor de kerst. Zo genieten. Kerstavond komen kinderen kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ik ben heel dankbaar dat dat allemaal nog mogelijk is en we zullen er een heel fijne avond van maken.
Intussen is het voor mij een tijd van bezinning. Geconfronteerd met het overlijden van een een vriendin realiseer ik me weer eens hoe kort het leven kan zijn. In feite ben ik daar altijd wel mee bezig mede door het Boeddhistische pad dat ik volg om me bewust te worden van de mogelijkheid dat het altijd weer anders of beter kan gedaan worden zonder daarbij gebukt te gaan onder schuldgevoelens of afwijzend gedrag. Blij zijn met wat is en wat de onuitputtelijke mogelijkheden zijn. Dat op zich ervaar ik als zeer verhelderend en vreugde gevend.
Regelmatig ontdek ik nieuwe invalshoeken om weer andere of iets gewijzigde instellingen aan mijn leven te geven. Als voorbeeld de manier waarop ik schilder. Altijd geprobeerd verbeteringen in mijn techniek en kunde aan te brengen zodat ik dat uit kon drukken wat IK ZELF als waardevol ervaarde.
Nu hoorde ik iemand op de TV zeggen dat hij zijn best deed met zijn artistieke talenten het publiek een glimlach te bezorgen. Dat vond ik heel mooi. Zijn we niet op de wereld om er voor elkaar te zijn. We kunnen niet zonder elkaar, we hebben elkaar altijd nodig ook al denken we vaak dat het niet zo is. Zonder de ander zou ik niet kunnen zijn die ik ben. Wat kun je dan nog beter doen dan dat wat jou plezier geeft in dienst van de ander te stellen. Het zo in te richten dat de ander er ook plezier aan kan beleven. Misschien niet altijd mogelijk maar het kan wel de intensie zijn waarmee je bezig bent.
Dat opende voor mij weer nieuwe perspectieven. Vaak zijn het kleine dingen die je net even op een ander been zetten. Waar je dan weer mee verder kunt.
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
zaterdag 22 december 2018
dinsdag 18 december 2018
Sterven is geboren worden in het licht
Vandaag was de uitvaart bijeenkomst van mijn vriendin. Het is zo snel gegaan. Bijna onvoorstelbaar. Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat ze me niet meer met wijd open armen tegemoetkomt om me te verwelkomen.
Ze was een bijzonder mens en dat kwam ook in de woorden van de verschillende familieleden naar voren. Altijd vol aandacht voor het kleinste, voor de ander en voor het leven zelf.
Het was een mooie dienst en na afloop was er een koffietafel.
Ik hoorde van haar dochter dat een andere vriendin en ik haar verf zouden krijgen. Zo lief. Tot het laatste toe is ze zo open en vol aandacht geweest. Ze belde me nog vrijdagavond 7 dec. en we hebben misschien nog geen minuut samen gesproken. Ze zei: Het wordt steeds lichter El.
Alles was gezegd. Ze was op maar vol vertrouwen en in vrede. Donderdag verliet ze ons.
Alles was gezegd. Ze was op maar vol vertrouwen en in vrede. Donderdag verliet ze ons.
Wat is het goed als je zo afscheid kunt nemen.
Sterven is geboren worden in het licht
Hans Stolp
Sterven is geboren worden in het licht
Hans Stolp
Ik zal haar missen.
vrijdag 7 december 2018
Kerstemming
Het muziekmiddagje op Vreedenhof zit er weer op en om in de kerstsfeer te komen en omdat het na sinterklaas en voor kerst was maakte ik er een heel kerstprogramma van.
Ik opende met the king's college choir; KOMT ALLEN TEZAMEN. O come all ye faithful
Dat was een goede opening want tijdens de muziek werden er nog verschillende bewoners in de koffiekamer gebracht door de verzorging. Sommige in rolstoel, anderen aan de arm van de verzorgende.
Ik had, zoals gewoonlijk verschillende muziekstukken uitgezocht maar nu kerstconcerten van Bach, Corelli, Locatelli e.d. en terwijl de bewoners rond de tafel naar die bekende werken luisterden werd er nog een echtpaar binnengebracht die ik nog niet eerder zag. Hij lopend, zij in de rolstoel. Hij kreeg een plaatsje achter de kring zodat de rolstoel voor zijn stoel neergezet kon worden. Zo bleven ze in contact met elkaar. Zij zat voorovergebogen en hij boog zich steeds liefdevol over haar heen, luisterde en gaf haar wat te drinken of antwoord op haar vraag nauwelijks hoorbaar voor de luisterende mensen rond de tafel. Hij gaf haar een zakdoekje en ze leek wat verdrietig, niet op haar gemak.
Zo zaten ze daar een tijdje samen maar mij was het duidelijk dat zij het niet lang vol zou houden. Al gauw bleek mijn vermoeden juist. Hij maakte aanstalte op te staan. een jas of vest vouwde hij zorgzaam op en legde het over de rolstoel. De vrijwillegers die in de pauze de koffie verzorgen lieten het net als ik allemaal even gebeuren. Toen hij zijn stok pakte en schuivelend achter de rolstol begon te manouvreren schoot de vrijwilligster te hulp en hielp hen naar buiten. Het is zo aandoenlijk zo'n tafereeltje aan te zien onder de klanken van de mooie muziek.
Ieder 1ste vrijdag van de maand kom ik weer blij thuis want ik weet dat er weer een groep ouderen was die deze middag genoten hebben en ze laten dat dan ook merken. Aan het eind van de middag kondigde ik aan dat ik wilde besluiten met Stille nacht Heilige nacht.
Oooo mooi en mogen we dan meezingen?
Ja natuurlijk, dat is toch heerlijk, zo hard als je maar wilt.
En inderdaad werd er ook meegezongen.
Ik was weer helemaal blij toen ik door de regen naar huis wandelde
Ik opende met the king's college choir; KOMT ALLEN TEZAMEN. O come all ye faithful
Dat was een goede opening want tijdens de muziek werden er nog verschillende bewoners in de koffiekamer gebracht door de verzorging. Sommige in rolstoel, anderen aan de arm van de verzorgende.
Ik had, zoals gewoonlijk verschillende muziekstukken uitgezocht maar nu kerstconcerten van Bach, Corelli, Locatelli e.d. en terwijl de bewoners rond de tafel naar die bekende werken luisterden werd er nog een echtpaar binnengebracht die ik nog niet eerder zag. Hij lopend, zij in de rolstoel. Hij kreeg een plaatsje achter de kring zodat de rolstoel voor zijn stoel neergezet kon worden. Zo bleven ze in contact met elkaar. Zij zat voorovergebogen en hij boog zich steeds liefdevol over haar heen, luisterde en gaf haar wat te drinken of antwoord op haar vraag nauwelijks hoorbaar voor de luisterende mensen rond de tafel. Hij gaf haar een zakdoekje en ze leek wat verdrietig, niet op haar gemak.
Zo zaten ze daar een tijdje samen maar mij was het duidelijk dat zij het niet lang vol zou houden. Al gauw bleek mijn vermoeden juist. Hij maakte aanstalte op te staan. een jas of vest vouwde hij zorgzaam op en legde het over de rolstoel. De vrijwillegers die in de pauze de koffie verzorgen lieten het net als ik allemaal even gebeuren. Toen hij zijn stok pakte en schuivelend achter de rolstol begon te manouvreren schoot de vrijwilligster te hulp en hielp hen naar buiten. Het is zo aandoenlijk zo'n tafereeltje aan te zien onder de klanken van de mooie muziek.
Ieder 1ste vrijdag van de maand kom ik weer blij thuis want ik weet dat er weer een groep ouderen was die deze middag genoten hebben en ze laten dat dan ook merken. Aan het eind van de middag kondigde ik aan dat ik wilde besluiten met Stille nacht Heilige nacht.
Oooo mooi en mogen we dan meezingen?
Ja natuurlijk, dat is toch heerlijk, zo hard als je maar wilt.
En inderdaad werd er ook meegezongen.
Ik was weer helemaal blij toen ik door de regen naar huis wandelde
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)