Iedere stap is vrede

Uit het boekje: Iedere stap is vrede van Thich Nhat Hanh.
Na een lange meditatie schreef ik het volgende gedicht. Er komen drie mensen in voor: het
twaalfjarige meisje, de zeerover en ik. Kunnen we elkaar aankijken en onszelf in elkaar
herkennen?

Noem me alsjeblieft bij mijn ware namen

Zeg niet dat ik morgen zal vertrekken,
want vandaag zelfs kom ik voortdurend aan.
Kijk goed: ik arriveer elke seconde
als een knop aan een lentetak,
als een jong vogeltje met tere vleugels,
dat leert zingen in zijn nieuwe nest,
als een rups in het hart van een bloem,
als een juweel verborgen in een steen.
Ik blijf komen om te lachen en te huilen,
te vrezen en te hopen.
Het kloppen van mijn hart is de geboorte en de
dood van al wat leeft.
Ik ben het eendagsvliegje dat zich vlak boven de rivier ontpopt
en ik ben de vogel die, als de lente komt, bijtijds arriveert
om het vliegje op te eten.
Ik ben de kikker die vrolijk rondzwemt in het heldere water van
de vijver en ik ben de ringslang die onhoorbaar nadert en zich
met de kikker voedt.
Ik ben het kind in Oeganda, vel over been,
mijn benen zo dun als bamboestokjes
en ik ben de wapenhandelaar
die dodelijke wapens aan Oeganda verkoopt.
Ik ben het twaalfjarige meisje,
vluchteling op een klein bootje,
dat overboord springt,
na verkracht te zijn door een zeerover.
En ik ben de zeerover, mijn hart nog niet in staat tot liefde en begrip.
Ik ben een lid van het Politbureau,
met onbeperkte macht in mijn handen.
En ik ben de man die, langzaam stervend in een heropvoedings-
kamp, zijn 'bloedschuld' aan zijn volk moet betalen.
Mijn vreugde is als de lente, zo warm
dat zij bloemen doet bloeien langs alle paden van het leven.
Mijn pijn is als een rivier van tranen, zo vol
dat zij de vier oceanen vult.

Retrospectief

Morgen of zaterdag komt het retrospectief boek binnen met 15 jaar van mijn werk uit de beginperiode van het schilderen met acrylverf.

Het boek bevat meer dan 100 pagina's aan weerszijde volledig in kleur.

Ondanks de hitte van de laatste tijd heb ik er hard aan gewerkt en ik ben heel benieuwd hoe het eruit gaat zien en of ik tevreden ben.

Hier alvast een paar foto's

Synchroon duiken

Insectentuin

Aan de overkant van de weg tegenover de Heemtuin is de kinderboerderij. Verleden jaar is de insectentuin daarvan grondig op de schop gegaan en kwam ik daar mijn schildersvriendin weer tegen die intussen haar opleiding landschapsarchitect heeft afgerond. We hebben toen weer heerlijk samen het laatste nieuws uitgewisseld.  Ze heeft er een prachtig nieuw ontwerp van de insectentuin gemaakt en aangelegd

 en nu alles volop in bloei staat was er een weelde aan vlinders te fotograferen.

Er stond aardig veel wind dat is te zien aan de bewegingsonscherpte van de bloem op de achtergrond en dat is niet optimaal voor het maken van macro's. Maar de dagpauwoog is toch redelijk scherp geworden.

Ik heb dan ook zoals gewoonlijk het overgrote deel van de foto's naar de prullenbak verwezen
maar dit koolwitje heeft het overleeft. Het licht speelt zo mooi door de vleugeltjes

En als ze wegvliegen maken ze de mooiste capriolen

Soms kijken ze je recht in de ogen

Een volgend keer nog wat andere insecten die water kwamen drinken in de vijver