Afbraak

Al jaren staat dit huisje voor de Betuwe Lijn ons gedag te zeggen wanneer we er voorbij komen
Deze foto is uit 2010

Waterbeesten

Synchroon duiken

Gem museum Den Haag 2012

 Mondriaan

Kees van Dongen

Geer van Velde

Marc Chagall

Amadeo Modigliani

Juan Miro

Karel Appel

Mondriaan

Otterlo rondom1950

Boodschappen in het dorp

Middenin dat bos stond hij. De tot vakantiehuisje omgebouwde werkkeet op wielen.  Op een prachtige plek midden in het bos . Een zandplaat ervoor en een heuveltje erachter tussen de dennenbomen.  Een groen wc huisje op dat heuveltje met een open hartje in de deur. En  schuin voor het vakantieverblijf onder een grote denneboom met laag afhangende takken, een schommel met een dik koetouw vastgebonden. Om  de beurt zwierden we met regelmaat zo hoog mogelijk de lucht in.

In gedachten dwars door het bos wandelend herinner ik me iedere boom waar we 's morgens langs liepen. Ieder zanderig heuveltje waar we over gingen in de zwoele zomerwarmte. De bloedende stam van de berkenboom waar insecten verdwaasd en stuurloos omheen vlogen, dronken van de zoete versnapering die daaruit zijpelde . Ze lieten zich niet storen door vier verwonderde kinderogen. Oom Wim liet ons alle bijzonderheden van de natuur zien en altijd was er zijn lach en onverbeterlijke manier van grapjes maken. De wandeling door het Veluwse bos en de verwachting dat er deze keer misschien een ijsje af kon. Maar eerst alle boodschappen halen zodat we weer een dag verder konden.

Daar was het zandpad al dat om het pension op de heuvel heen liep. Het grote huis lag verscholen achter de bomen. Verder gingen we.  Achterlangs de landerijen waar het pad uiteindelijk overging in de geasfalteerde weg van het kleine dorp.

 Aan de linkerkant het nieuwe moderne bakkerijtje van Mientje waar we eerst binnen gingen voor het brood. Sinds ze was getrouwd had ze haar eigen winkeltje en stond ze niet meer aan de overkant in het kruidenierswinkeltje van haar moeder. Haar moeder, lang, slank en tanig van het buitenleven altijd gekleed in een donkere jurk met kleine bloemetjes en schort. De haren keurig in een knot, kon de drukte zelf welaan.

Als we het oude winkeltje naar binnen gingen rinkelde de klepel hard in de bel die aan een stalen veer hing en schoven we achter elkaar met z'n vieren naar binnen door de ingang aan de zijkant van de oude boerderij. Papa en oom Wim bleven buiten wachten want dan was het winkeltje vol. Langs de toonbank was de ruimte niet breder dan de ingang van de deur en achter de toonbank stonden alle voorraadbakken kasten en blikken.   Het was er niet breder dan het raam waardoor het licht naar binnen viel. Boven de toonbank was een lang touw gespannen waar alle papieren zakjes aanhingen.

 Na een lange winter was het  een hartelijk weerzien en een uitwisseling van: Hoe gaat het ermee? En als de boodschappen waren gedaan, moesten we  even buitenom naar de  achterkant van de boerderij zodat de petroliekan gevuld kon worden uit het grote vat met het handpompje dat de benzine naar boven pompte.

Terug naar de wagen. 

De weg slingerde zich door het dorp. Naast de kruidenier was het dorpsschooltje met drie klaslokalen en een speelplaats. Soms hoorde je de kinderen binnen zingen, als we er, door ziekte min of meer gedwongen, waren in een periode buiten de schoolvakantie. Wat leek het me leuk op zo’n dorpsschooltje te zitten.

 Aan de overkant de pastorie en de kerk en aan het einde van het straatje de doorgaande dorpsweg . Daar was de bazaar. Van alles kon je er kopen. Ook speelgoed. Rechtsom door het dorp  weer terug naar onze woonwagen. Vlak voor het hek van de Hoge Veluwe wandelden we dan het bos weer in om verder de vakantie van wel een hele week te vieren.

Enkele jaren geleden ging we op onderzoek uit naar herinneringen.