Op de achtergrond staat vaag een mediterend figuur dat een Boeddha voor moet stellen en ook van de teksten ben ik niet helemaal zeker of ze ooit door de levende Boeddha, Sakyamini, zijn uitgesproken. Alles als zoete koek slikken, daar ben ik toch eigenlijk een veel te uitgesproken traditionele Boeddhist voor die geleerd heeft eerst alles te analyseren, dat te bemediteren en en daarna uit te proberen of het werkt. De basis in de leringen van het Tibetaans boeddhisme die ik kreeg via Gelek Rimpochee die helaas inmiddels is overleden.
Ik mocht een paar tiental jaren les krijgen in de traditie en daar ben ik heel blij mee. Het is een stevige basis filosofie die vele mogelijkheden in zich heeft.
Het belangrijkste voor mij is de filosofie achter de woorden van de Boeddha die de mens een mogelijkheid geven met het leven, dat vaak moeilijk genoeg is, om te gaan en een weg te vinden in de wirwar van gedachten en emoties die door ons hoofd en hart spoken door rust te vinden en naar de essentie van het leven zelf te kunnen gaan door oefening en kalmte.
Toch maar even zo'n kalenderwijsheid hier plaatsen waar ik zelf altijd veel kanttekeningen bij heb.
'De ander voelt niet minder dan jij'
Toch mooi om over na te denken. Misschien niet minder maar wel anders denk ik.
.
Maar WAT hij of zij ook denkt, het is voor degene evenveel waard en niet minder waard. Daarom is het zo lastig een ander van jou denken te overtuigen en vaak volkomen onmogelijk.
Blijft de vraag of we de ander dan lastig moeten vallen met onze ideeën en overtuigingen. Als we elkaar in vrede zouden laten en zoals ik in het vorig blogje schreef, alleen maar zouden luisteren dan zou dat misschien ook heel veel politieke tegenstellingen en oorlogen oplossen. Maar ja, ik weet het, zo simpel is het ook weer niet. Misschien soms wel op micro niveau.
Laten we daar dan maar beginnen, gewoon bij onszelf. En luisteren, aandachtig en en stil zijn.
