Het ligt in de ware natuur van het individu om ieder moment te veranderen. Deze veranderingen brengen hem voortdurend in een staat van besluiteloosheid en vergeetachtigheid, zodat hij nooit zeker is van zichzelf en dit maakt hem ongelukkig. Iemand die daarentegen is uitgestegen boven zijn afgescheiden individualiteit, is altijd zeker van zichzelf. Hij is standvastig in zijn doel en zal dit niet meer uit het oog verliezen.
Wij zouden ook moeten proberen boven ons ego uit te stijgen en in contact te komen met de ParamAtman. Niets zal ons geluk dan meer in de weg staan, want in de Param-Atman bestaat geen verdriet. In feite kan alleen al de gedachte aan de Param-Atman* verdriet onmiddellijk verdrijven. Als we het geluk willen vinden, is het daarom van wezenlijk belang het afgescheiden gevoel van ‘ik’ af te werpen.
Dit zijn woorden uit de Hindoeïstische filosofie. Mijn overtuiging is inderdaad hoe meer je in je leven er voor anderen kunt zijn en je betrokken bij het geheel voelt en weet dat je dit geheel ook bent. hoe gelukkiger je je voelt. Dat inzicht kan heel beangstigend zijn vooral wanneer je met ellende wordt geconfronteerd. Dan schermen we ons liever af van dat geheel. Over het algemeen draait alles wat we doen om wat we zelf leuk en fijn vinden we voelen ons afgescheiden van de ander.
Als je echt gelukkig wilt zijn .... tja dan betekent het toch vooral open staan en er zijn voor de ander. Want je kunt pas heel zijn met elkaar.
*Paramatman is oneindig Licht, en is de bron van alles, van het zijn, van kennis, van gelukzaligheid, van vrede, van iedere atman, iedere ziel. Paramatman is in alles, in al het geschapene - aarde, water, vuur, lucht, dieren - ten allen tijde. Maar het licht kunnen we slechts zo nu en dan zien. Het licht heeft de kwaliteit van liefde, genade, kracht, gelukzaligheid, jnana (kennis). Zonder het Licht kan niets bestaan. Het is kleurloos, maar heeft iedere kleur in zich en de kleur en kracht van ieder licht van elk niveau. Het is overal en in alles.