Naturalis Leiden 2016

Bergense school

In 2015 bezocht ik het Singer museum in Laren.

Charley Toorop

Villa met vijver 1915

Matthieu Wiegamn

Bloesemboom bij het Oude Hof 1917

Arnout Colnot 

Boot in Polderland 1919

Gerrit van Blaaderen 

De bloeiende appelboom 1922-23

Kloostertuin in Thorn 1924

Piet Wiegman

Charley Toorop

1924

Jelle Troelstra 1925-26

Zuid Frankrijk

Job Hansen

spoorweghuisje in de zon

17 septmber 1929

Jan Altink

De aaerdapperrooiers

1925 wasverf op doek

Johan Dijkstra

Drogende Palingfuiken 1924

Johan Dijkstra

Jantje Bolt  wasverf op doek 1926-27

Jan Altink

Haan bij het Blauwborgje 1927-28

Kees van Dongen

Het blauwe hoedje 1937

Jan Sluijter

Bal Tabarin 19-7 voorstudie

Dirk Herman Willem Filarski

Lodewijk Schelfhout 1909

Mommie Schwarz

Gezicht op Montauban 1925

Els Berg

Gezicht op Montauban 1925

Jaap Wijand

Gezicht op het kerkje in Groet 1925 

Piet Wijngaerdt

Weg met bloemen langs het water en bloeiende velden 1917

Arnout Colnot

Stilleven op tafel 1918

Piet Wiegman

 Duinlandschap bij de Hargervaart 1916

Bloemen in het paarse

Oogtroubles

Vanmorgen was ik bij professorHoyng voor de controle van de macula degeneratie. Ik had al wel gemerkt dat mijn ogen achteruit waren gegaan, maar het gaat zo langzaam dat je het nauwelijks in de gaten hebt. Maar i.d.d. na de routine controles kwam ik bij de professor en hij wist me te vertellen dat mijn linkeroog in de afgelopen 4 maanden van 60 % zicht was gedaald naar 20 % en hij vond het tijd voor behandeling. Dat betekent injecties in het oog.

Zo langzamerhand was ik daar eigenlijk al wel een beetje op voorbereid en schrok er dus niet zo van. De risico s zijn er natuurlijk altijd bij een ingreep maar de resultaten zijn vele malen hoger. Ik kon meteen geholpen worden.

De aankleding leek op een echte operatie met blauweschort muts en sokken in het blauw ontsmettingsmiddelen en verdoving, ja ja natuurlijk gewoon druppeltjes verdoving in het oog.

Gelukkig totaal niet gespannen en geen zenuwen. Dat heb ik de laatste jaren dan toch maar op kunnen bouwen door aandachtsoefeningen en meditatie. Dat was vroeger wel anders. Loslaten en overgave is een enorme basis om het leven totaal te aanvaarden. Het is me uiteindelijk ook nog eens enorm meegevallen ik heb practisch niets gevoeld maar de hele middag wel met een geirriteerd oog rondgelopen. Nu pas is dat een beetje minder en morgen moet het over zijn.
En dat staat me nu drie maanden een keer te wachten. De vierde maand, in november weer naar de professor en hopelijk werpt de behandeling resultaten af. Verbetering zou fijn  zijn,  maar als het stabiliseert is dat al heel wat. Met mijn ander oog kan ik gelukkig nog meer zien alhoewel die ook is aangedaan.

Voorlopig heb ik nog genoeg mogelijkheid om door te schilderen en te fotograferen en zolang dat er is zal ik er volop van genieten. Daar ben ik  zo dankbaar voor  en o zo dankbaar voor de goede en lieve zorgen van mijn partner. Hij staat altijd voor me klaar, geweldig.