We hadden een kleine briefwisseling.
Walter en ik.
En dat spoorde mij aan om toch te doen wat ik al lang van plan was, maar iets weerhield me tot nog toe.
Ik ga mijn boek 'Als de hemel valt' op een nieuw blog plaatsen. En zal de hoofdstukken regelmatig aanvullen.
Voor de liefhebbers te lezen op- en ook vermeld in de zijkolom
http://alsdehemelvalt.blogspot.nl/
Onze correspondentie zag er zo uit:
Hoi Elly, voor de zoveelste keer een goed en inzichtelijk nieuwjaar
gewenst.
Ik wil je eindelijk eens laten weten wat je boek 'Als de hemel...' met mij
deed en nu weer met mij doet.
De eerste poging tot lezen verlamde mij...Peter werd mijn vader en jij mijn
moeder.
Dus verder werd ik ook jullie zoons, en af en toe werd ik zelfs even
'Peter'.
Dat werd me allemaal teveel.
Dankzij een vroege scheiding en hard werken aan mijzelf ben ik niet zoals
mijn vader geworden....maar mijn zoons zijn helaas toch beschadigd,ook al
roepen ze aan alle kanten van niet.
De 'Peter' heeft mij behoorlijk beschadigd, gelukkig heb ik, door schade en
schande wijzer geworden, hem tijdens zijn leven kunnen vergeven.
Mijn moeder had de kracht helaas niet die jij wist op te brengen.
Haar verlossing kwam toen mijn vader door zijn verslaving overleed. 73.
Je boek, ik zit er nu intens diep in.
Misschien ga ik er iets mee doen op Werkwijze.
Een intens boek dat aandacht mag, misschien wel moet hebben.
Dank je Elly!
En ik antwoordde hem:
Wat lief Walter dat je alsnog reageert.
Ik hoorde van een enkeling al eerder dat het te heftig
was om te lezen en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Toen ik het zelf
nog niet allemaal had verwerkt kon ik ook geen enkele film kijken waarin
een vrouw werd mishandeld en had ik een hekel aan alle mannen met een dikke
buik. Zo werkt dat nou eenmaal.
Een goede vriendin zei tegen mij, toen ik dacht dat ik alles had
verwerkt en een opmerking maakte : 'Dan heb je dat dus nog NIET verwerkt.''
Ik werd heel boos, maar achteraf weet ik dat ze gelijk had. Een wijze
vrouw die me heel goed geholpen heeft.
Ik ben een gelukkig mens dat ik van deze ervaringen heel
veel heb kunnen leren. Dat die mogelijkheid kennelijk in mij aanwezig was.
Evenals jij erg veel van je verslaving hebt geleerd.
Natuurlijk hebben mijn kinderen ook hun deel meegekregen
en ik ben alleen maar dankbaar dat ik ze niet kwijt ben geraakt en ze er toch
een weg in hebben kunnen vinden op hun eigen manier. Die weg moeten we ook aan hen
overlaten en respect hebben voor hun manier van ermee omgaan. Ook daar zit voor
mij nog steeds een groot leerproces in.
Het is heel apart zoals een mens van dag tot dag kan
veranderen. Zo denk ik nu weleens, als ik het nu had geschreven waren er
misschien veel meer dingen in komen te staan van ook het goede en leuke dat ik in die periode meemaakte. Het blijft natuurlijk altijd een subjectieve
beschrijving, waarvan mijn oudste zoon opmerkte: zo erg was het toch niet. En
misschien heel logisch en nu voor mij begrijpelijk terwijl ik jarenlang alleen
maar naar bevestiging zocht voor mijn ellende.
Maar alles is goed gekomen ;-) Ruim een jaar geleden (of
langer? de tijd vliegt) vroeg ik aan een uitgever of hij het op grotere schaal
uit wilde geven. Na verschillende telefoontjes heb ik er uiteindelijk nooit een
goed antwoord op gekregen alhoewel hij me heel vriendelijk benaderde en ik daar
waarschijnlijk foute conclusies uittrok.
Natuurlijk mag je er iets op je blog mee doen. Dat
vertrouw ik jou wel toe.
Bedankt voor je reactie Walter en je gaat er hopelijk
toch niet wakker van liggen hè. Leef je er niet teveel in, dat doe ik ook niet
meer en kan er nu van een afstand naar kijken. Alles gaat voorbij en ondanks de
crisis liggen er voldoende mooie en nieuwe perspectieven open in 2014. Ik wens
je alle goeds en bedankt voor je aandacht.
Iedere dag is het dubbel en dwars waard om volledig te
worden geleefd. Ik hoop voor dit jaar en de volgende dat je er ten volle
gebruik van kunt maken.
