Probeer de ideeën los te laten over hoe je denkt dat de dingen zouden moeten zijn en heb aandacht voor hoe ze werkelijk zijn in ieder moment.
Je wint aan kracht, moed en zelfvertrouwen door elke ervaring waarin je stopt om je angst onder ogen te zien. Je bent in staat om tegen jezelf te zeggen: "Ik heb deze gruwel overleeft. Ik kan alles aan wat nog op mijn pad komt."
Bovenstaande citaten zijn op mijn lijf geschreven. Ik geloof daar in omdat het mijn ervaring is dat je er winst uit kunt halen voor je dagelijks leven. Maar de allereerste stap is dan wel dat je je eigen angsten leert zien. Maar al te vaak is dat heel moeilijk die in de ogen te kijken en om het makkelijk te maken maar net te doen of ze er niet zijn. Er overheen walsen noem ik dat. Sommige zeggen dan positief denken, ja dat is ook een manier, maar mijns inziens niet de beste of juiste manier om positief denken te interpreteren. Gewoon erkennen dat er angst is, zonder jezelf te veroordelen, is heel lastig als je dat niet gewend bent. Zoiets als een alcoholist die niet kan erkennen dat hij alcoholist is want als je dat doet dan is er plotseling de mogelijkheid zelf de verantwoording te nemen en dat valt niet mee.
Iemand zei ooit tegen mij: "Ik ben voor de duvel nog niet bang." Enkele maanden later gebeurde er heel nare dingen in zijn familie en toen ik hem sprak zei hij: "ik moest nog weleens aan jou vraag over angst denken toen je zei: 'als het je maar aan de botten komt'. "
Ja als het je aan de botten komt dan hebben we allemaal angst. En bij de een is dat hier en bij de ander is dat daar, maar angst kennen we allemaal.
Op het moment dat ik angst leer erkennen kan er iets veranderen, kan ik zelf de verantwoording op me nemen en hoef ik het niet meer weg te stoppen. Dan hoef ik er niet meer tegen te vechten en kan ik er in alle rust naar kijken dan mag ik het laten zijn voor wat het is. Heel langzamerhand kan er iets gebeuren, want iedere keer als het bovenkomt kijk ik ernaar. Het is bijna te vergelijken met de manier waarop je een verslaving te lijf kunt gaan, maar je moet wel kijken en ervaren. Zien dat je er weer middenin zit. Voelen dat je het niet wilt. Je weerstand ervaren en weten dat het ook anders kan. Langzamerhand heel langzaam krijg je 'de vinger erachter'.
En er zijn hulpmiddelen je kunt het dan op een bepaalde manier in alle rust en stilte los leren laten of het overgeven.
Het gekke is met angst, als je het leert herkennen en erkennen ga je het ook in dingen zien waarin je het vroeger nooit zag en langzamerhand komt er steeds meer boven drijven en er staat tegenover dat er door stille observatie steeds meer rust in je leven komt, meer openheid en durf je steeds beter je eigen manier van leven te erkennen. Leer je zien wie je werkelijk bent. Hoef je het niet meer onder stoelen of banken te schuiven of weg te rennen van jezelf want dàt is pas echt vermoeiend. Dan komt er ook ruimte om te zien dat er niet alleen die angst is, maar dat het er mag zijn naast alle mooie dingen in het leven want je bent niet alleen maar die narigheid. Dan geniet je van de winter de zomer en alle jaargetijden, van alle mensen die je met liefde omringen, dan mag je er zijn met alles erop en eraan.
VOLLEDIG LEVEN
Dan kan je steeds sneller de draad weer oppakken en verder gaan met je leven. Dan mag alles er zijn zoals het is.
Zoals in de natuur ook alles er is zoals het er is.
