"Morgen moet ik weer om 6 uur met de trein. Het is nu toch echt de bedoeling dat ik drie maal in de week reis in plaats van twee maal."
"Ja, dat moet dan maar." wetend dat hij niet graag reist want hij kan ook in Arnhem werken.
Heel lang kon hij het tegenhouden en waren er twee dagen in de week dat we om vijf uur dertig ons bed uitstapten. Wat heb ik daar moeite mee. Maar in bed blijven zit ook niet in mijn aard want ik vind het niet leuk dat hij alleen de deur uitgaat. Ik lig dan toch wakker. We staan samen op en ik maak koffie.
Er zijn maar een paar maanden in het jaar dat het om deze tijd licht is. Nu, na de vakantie is de duisternis alweer ingevallen en zwaai ik hem, als hij onder de lantaarnpaal loopt uit.
Weer naar bed gaan is meestal zinloos. Het duurt een uur voor ik weer in slaap val en een kwartier tot een half uur later komt mijn kleinzoon, afgezet door zijn ouders die doorgaan naar hun werk hier in de stad. We drinken of eten samen nog wat en dan gaat hij op de fiets naar school.
Daarom zit ik nu heel vroeg al achter compie, maak er een verhaaltje van en wacht op de komst van Niels. Ook dat is 's morgens heel gezellig en ik geniet van ons samenzijn en zijn verhalen als hij 's morgens soms later moet beginnen en we samen nog een broodje eten. Na schooltijd komt hij weer en wacht op zijn ouders voor de terugreis. Een maal in de week overnacht hij hier. Nu hij veertien is vind ik het zo heerlijk om echt met hem te kunnen praten. Als hij huiswerk moet maken weet hij me vaak, door een onderwerp aan te snijden, af te leiden zo niet te verleiden tot een gesprek, zodat ik hem niet achter de broek zit zijn huiswerk te maken.
Ach ja, alles is vergankelijk. Niels gaat niet eeuwig naar school en Fer wordt toch ook eens gepensioneerd. En ik wil leven met alles erop en eraan zoals ik vaak propageer.
Ik zou beide activiteiten niet willen missen, maar toch... ik ben een avondmens...
En mijn bed is 's morgens zo lekker en dan drie keer in de week zo vroeg op!! :-(
'Een mens is een raar botje'
