En dan begin ik hier een blogje te schrijven maar aan het einde verplaats ik het naar mijn andere blog Elly's eigen wijze want ik vind dan toch dat het daar thuishoort.
Zo merk ik dan weer dat er geen twee verschillende dingen zijn. Het dagelijks leven verschilt niet van het zogenaamde spirituele leven. Dat is me wel duidelijk.
Vanmorgen heb ik heerlijk uitgeslapen want dat moet ik zo af en toe maar doen. Veel nachten slaap ik niet meer dan 5 uur en soms denk ik dat ik daar inderdaad misschien wel voldoende aan heb. Maar Izerina denkt dat ik dan meer kan doen op een dag, dat betwijfel ik hoor want ik heb niet het idee dat er zoveel uit mijn handen komt. Ik kan heerlijk bankhangen en niets doen. En daar geniet ik dan ook nog van.
Het weekend staat weer voor de deur en dat is altijd fijn. Ik hoop dat er nog ontzettend veel mensen uit Afghanistan weg kunnen komen maar ook daar sta ik weer met lege handen en kijk ernaar net zoals de dingen in mijn directe omgeving ziekte en narigheid waar ik niet veel aan kan verhelpen. Ik hoop er alleen maar te kunnen zijn als ik nodig ben. Dus blijf ik als het lukt zoveel mogelijk in aandacht en mijn eigen midden om er te kunnen zijn voor alles wat er zich voordoet. En dat is heel veel net als bij iedereen.
