Dingen die ik leuk vind

 Lang geleden dat ik hier een blogje schreef.  Er is ook niet zo erg veel te vermelden en bij mij gaan die dingen op en af. Soms heb ik zin om achter elkaar door te schrijven en andere keren heb ik daar totaal geen zin in.

Gisteren ben ik de hele dag tot niets in staat geweest. Gewoon een dagje ziek en grieperig. Ik had de herhaal prik gehaald. De andere keren totaal geen last van en nu wel. Kan gebeuren.  Maar nu ben ik lekker uitgerust van dat gehang en heb er wel weer zin in. 

Mijn lief had stoofpeertjes meegenomen. Meestal gaan we samen boodschappen doen maar nu was ik dus thuis gebleven en kan het prima aan hem overlaten zonder me waar dan ook om te bekommeren. Ja heerlijk maar met die energiecrisis dacht ik: is dat nu wel zo'n goed idee. Maar gelukkig hebben wij nog een contract dat een tiojdje doorloopt dus staan ze nu lekker te pruttelen

Dat wordt smullen dit weekend

Er trekt een heerlijke geur het huis door. Maar ik wil wel graag solidair blijven met alle energie problemen en mijn steentje bijdragen voor zoveel mogelijk. Want dat we zuinig moeten worden is voor mij ook duidelijk. Maar het is een ramp als het niet meer te betalen is voor velen.  En daar heb je het dan weer dat gevoel van het staan met lege ahnden. En wat doen we dan weer. Alles en iedereen buiten onszelf de schuld geven.  En toch zullen we er nu iets aan moeten doen. Ieder op de eigen manier.  

Nu ik weer wat energie verzameld heb zie ik allerlei dingen om mij heen waar ik weer zin in heb.  Zo zag ik bij Judy allerlei plantjes op het balkon die de winter moesten overleven en dan gaat het bij mij ook weer kriebelen. Vroeger had ik overal plantjes en stekjes maar dat is me nu allemaal teveel werk . Soms voel ik me net die aap van een spotprentje die in een hoekje zit / Eronder staat: Als ik een aanval van werklust krijg ga ik in een hoekje zitten tot het over is.

Grapje  natuurlijk want er is nog zoveel te doen voor mij.  Zoveel dat ik inderdaad af en toe even in een hoekje moet zitten en dan kan ik er weer tegenaan. Al is dat niet lijfelijk want erg veel lichamelijk uithoudingsvermogen heb ik niet  en ook nooit gehad maar energie is er nog genoeg voor allerlei andere zaken die ik leuk vind. 

Er zijn.

 We zijn net als iedereen, voor zover ik concludeer, op zoek naar mogelijkheden om het mileu te sparen en onze portemonaie . Wij hebben nog een rijdje een vast contract dus dat is geluk hebben voor dit moment.  Maar wat is het vreselijk voor mensen die de rekening niet kunnen betalen. Wat een zorgen.  Daar weet ik vanuit mijn verleden alles van. Gelukkig kwam ik er altijd wel weer uit maar het is moeilijk om als het niet meer gaat nog vrolijk te blijven. Ook dat zijn dan weer omstandigheden waardoor ik me realiseer dat het ook heel anders zou kunnen zijn. 

Ik hoor zoveel problemen om me heen en vaak sta ik dan met lege handen . Aan materiele dingen kun je dan soms nog wat bijdragen , meedenken  als erom gevraagd wordt advies geven. Maar er zijn zoveel omstandigheden waar je nauwelijks iets  mee kunt doen. Iedereen leeft uiteindelijk in het eigen vaak afgesloten weereldje en heeft maar weinig ruimte om buiten het eigen perspectief te kijken.  En ndan sta je als buitenstaander met lege handen.  Ook al zie je oplossingen voorhanden vaak passen ze niet bij degene die in de problemen zit. 

Steeds meer zie ik wat er gebeurd en dat bewijst voor mij maar weer dat iedereen uiteindelijk de eigen oplossingen moet vinden onder de omstandigheden waarin hij of zij leeft.  Helpen is vaak geen optie. Je kunt er alleen maar zijn voor de ander als dat nodig is. Maar ook dat kan al heel veel betekenen.  Gelukkig., En dat is goed. 

Het leven is goed voor mij.

 Altijd weer is het zoeken naar de meest comfortabele manier van kijken en zien. Ik heb dan ook een arsenaal aan brillen liggen en ieder keer is het kijken weer anders, Ik herinner me dat mijn moeder ook vaak op zoek was naar een bril die het beste was voor het moment. Ik vond het maar raar en begreep het niet. Maar nu ik zelf ook steeds meer moeite krijg met focussen omdat juist die focus verdwenen en vergrijsd iwazig is  begrijp ok het wel. 

Van de varifocus brilword ik momenteel steeds duiziliger en het is erg vermoeiend altijd weer te zoeken naar een punt naast de focus zodat ik het grootste deel van het plaatje zo scherp mogelijk kan zien.  Gister had ik zoveel last van duizeligheid dat ik de moed opgaf en de bril afdeed. Dan zie ik op afzstand redelijk want met de staar operatie heb ik daar lenzen voor gekregen. En nu zit ik dus met een sterke leesbril te werken  en dat is toch wel beter en minder vermoeiend omdat die een groter oppervlak bestrijkt en dat compenseert de middelste dode vlek., . Helaas kan ik dan op een grotere afstand zoals het scherm niet meer scherp zien en ga ik zo met de tablet in de hand dicherbij de ogen de tekst nakijken waarbij er dan steeds letters wegvallen maar die worden dan wel door mijn wetende hersenen over het zinsverband ingevuld. 

En zo rommel ik  verder maar toch heel blij omdat ik onder zulke mooie omstandigheden leef. Alle hulpmiddelen voor handen en een lief die heel zorgzaam is. al kan ik geen auto meer rijden hij brengt me overal waar ik naar toe wil. Een prachtig appartement in een mooie omgeving die ik nog steeds kan zien en waar ik zo enorm van geniet. Wat is mijn wereld. mooi. Ik hoop al is het op een beperkt niveau dat ik daar nog lang van kan genieten. Net als van het fotograferen en schilderen waarbij ik me steeds aan pas aan wat ik nog wel opmerk al duurt het wat langer voor ik de objecten die een rol spelen gevonden heb. 

Het leven is goed voor mij.

Het duurt wat langer maar met aanwijzongen vind ik ze nog steeds

Solidariteit

  Ik ben jarig vandaag.  En zo heerlijk, ik hoef het niet meer te  vieren van mijzelf. Een heerlijk rustig dagje. Om twaalf uur zijn we met een gebakje naar schoonmama gegaan 

Er overvalt me op dit moment een herfstig gevoel. Als ik naar buiten kijk regent het en de bladeren aan de kastanjeboom zijn al helemaal btuin. Dat is niet van de herfst maar van een ziekte waar veel kastanjebomen aan lijden,  We gaan richting winter en de vreselijk warme dagen zullen nu wel voorbij zijn. Daar hebben veel mensen last van gehad. Ik gelukkig niet zoveel want ik heb het sneller te koud dan te warn. 

Toen we thuis kwamen van Ma heb ik meteen op internet in Friesland warme sloffen besteld van Schapenvacht. Eerder bestelde ik daar al een vachtje voor op de leren bank die altijd koud aanvoelt. In de hete zomer is dat wel lekker maar nu ligt het vachtje er weer op en is dat voor mij veel aangenamer.  Ik ben benieuwd hoe de pantoffels zijn die ik dus van het geld kocht dat ik van ma kreeg. Vind ik ook altijd wel leuk dat ik haar dan kan vertellen hoe ik het besteed heb,  Zo kom ik de winter wel weer door.

Dat geeft altijd zo'n heerlijk warm gevoel in mijn eigen huisje te zitten met de dingen om mij heen waar ik blij mee ben. Zo'n winters gevoel dat er weer aankomt. Hopelijk wordt het ook bewaarheid want intussen staat de wereld op de kop. Oorlog en klimaatverandering met alle gevolgen van dien zijn aan de orde van de dag.  Rusland is nog steeds in Oekraïne de boel aan het terroriseren en  draait de gaskraan voor het westen dicht. De prijzen over de hele wereld rijzen de pan uit. Er komt steeds meer schaarste en de mensen met de minste inkomens zijn er de dupe van.  Op de lange duur zal de schaarste zeker ook door gaan werken naar de middenklasse die n al geraakt worden en regeringen proberen met maatregelen de schaarste en pijn  te beperken. Maar hoe het allemaal werkt, daar heb ik niet echt verstand van ook al heb ik wel zo mijn eigen ideeën  en begrijp ik van veel maatregelen niet zo veel. 

De regeltjes worden steeds ingewikkelder gemaakt.

Laatst popte er zo'n idee bij me naar boven. Waarom leveren alle mensen en bedrijven die het kunnen missen biet 10 % in  om de wereld en het klimaat er weer bovenop te helpen. Simpel toch. Alles in een grote pot waarmee we de hele wereld kunnen helpen om te overleven. Maar ja zoveel solidariteit is er niet over de hele wereld. 

Ja ja ik weet dat het niet haalbaar is maart volgens mij is het DE oplossing. Toen we vroeger nog naar de kerk gingen was dat de manier om de kerk te onderhouden en van het kleine beetje geld dat mijn vader verdiende  wist mijn moeder toch wekelijks  nog 10 % af te dragen.  Ze vond het heel normaal en zette de tering naar de nering.  Maar die tijden zijn voorbij en er is niemand meer die de tering naar de nering wil zetten. Iedereen wil meer en beter .  Maar ik denk dat ook die tijden wel eens voorbij zouden kunnen zijn. 

Wij proberen in ieder geval een klein steentje bij te dragen en nijn lief is druk doende zich te informeren om voor een groot deel op elektrisch over te gaan.  Het zijn maar kleine dingen die we zelf in kunnen brengen. Zo draai ik de heet waterkraan niet meer als vanzelfsprekend open. Eigenlijk een lachtertje op wereld niveau maar het gaat erom dat iedereen zich meer bewust wordt van de noden in de wereld. 

En ook voor de flamingo's is het afzien. Ze hebben dan wel wat meer ruimte dan ik op een vorig blogje liets zien maar dit is ook niet optimaal, helaas, 

Constante

Het is alweer vrijdag. De eerste week van het nieuwe seizoen 2022-2023 dat ik weer volop met zoomcontacten bezig ben geweest en de verschillende onderwerpen weer vn start zijn gegaan. Toch wel heerlijk om weer in dat ritme te komen alhoewel ik de zomer vakantie ook heerlijk vind. 

Maar voor dit blogje liggen ook nog wat fotootjes die ik maakte in de dierentuin.
Zo lag deze Python vlak voor het raam/ Dat zijn dan zo van die cadeautjes die  af en toe voor een leuk plaatje kunnen zorgen.

En als ik dan wat beter kijk, verbaas ik me over de prachtige kleuren  die te zien zijn. Als ik hem meestal op een afstand in het verblijf zie liggen is het maar een saai beestje tussen al de grijstinten maar op de volgende foto is er wel degelijk meer kleur te zien dan op een afstand\

En deze keer heb ik ook wat fotootjes gemaakt van de ontelbare visjes die in de sloot zwommen om de Rimba. In dat donkere water zijn ze bijna onzichtybaar. Maar mooi zijn ze 

En dan was er nog dat jonge aapje met zijn onschuldig kopje . Hij had een zeer rechter armpje en gebruikte het nauwelijks. Maar hier zie ik toch dat hij het niet alleen maar liet hangen. 

Hij had een leuk speeltje gevonden

De jonge beren worden al erg groot en bijna nog groter dan hun moeder enhet is een grappig gezicht ze als baby s nog bij moeder te zien drinken.  

\

Ja en als je geen jandjes hebt zul je het moeten doen met een veertje op je neus.   Je zou er scheel van gaan kijken. 

En intussen zit ikme een beetje aan  de tekst te ergeren want bij verbeteringen verspringt de lettergrote regelmatig en kan ik het niet goed op een constante grote ingesteld krijgen. Dus weer werk aan de winkel. Misschien als standaard in de instellingen beter instellen en daar ga ik nu naar kijken. 

Fijn weekend.

Ruimte

 Vanmiddag was er weer ruimte om te genieten dus  heerlijk gewandeld en gefotografeerd.

De grote gele kwikstaart

Biologieles

 Dat was precies wat ik bedoelde. Het valt tegenwoordig wel mee die buikpijn. Het mag dan gisteren even behoorlijk pittig zijn geweest maar vandaag was het leed voor het grootste deel geleden. Vroeger liep ik er soms weken mee en had toen ook nog niet in de gaten dat ik bepaalde producten niet moest eten. Grape ftuit bijvoorbeeld en dat at ik bijna dagelijks. Heerlijk maar O wee wat een pijnlijke darmellende. En heel belangrijk, ik heb nu een veel rustiger leven door allerlei gunstige omstandigheden en niet te vergeten meditaties en dat scheelt een slok op een borrel.  Nog wat moeier dan normaal maar morgen ben ik weer de oude,

Gisteren morgen was ik naar het schildersatelier en het was  s morgens al niet zo lekker maar ik dacht het gaat wel over. Lekker geschilderd en weer veel indrukken opgedaan waardoor het leek op te knappen. Toch 's middags naar de dierentuin. Het was ook zulk prachtig weer.  Maar dat was toch te zwaar. Ik heb  bog een paar leuke plaatjes kunnen schieten van Jan van Hooff die een les biologie gaf aan vermoedelijk meddelbare scholieren. 

 De chimpansees lagen achter hem en het leek wel of ze geduldig wachten want op TV zag ik  dat hij een band met hen heeft opgerbouwd door de jaren heen. 

Intussen was meneer van Hooff druk doende met zijn verhaal en haalde er zelfs Plato en de grot bij

En dat verhaal mocht door een van de studenten verteld worden.

Verder zagen we nog dat de flamingo's het niet zo naar hun zin hadden want tot nog toe hadden we ze onder netten buiten zien lopen maar nu waren ze toch binnen waarschijnlijk door de vogelgriep

Erg veel meer heb ik er gisteren niet van weten te maken de rest 
stond al in het vorige blogje. 

Vanmorgen ben ik naar de bieb  of het Multi Cultureel Centrum gegaan. Jammer dat niet iedereen er was maar we hebben toch samen op het grote scherm naar kunst gekeken. We kennen elkaar intussen goed en het is een fijn samenzijn en praten over dingen die ons interesseren. 's middags kon ik weer lekker terugwandelen dat ging wel weer ook al kostte het iets meer moeite dan normaal. Maar dat is goed voor de conditie,

In hetzelfde gebouw is ook politie en een basisschool gehuisvest en nog wel meer  misschien. Toen wij de deur uitliepen hebben we even staan wachten omdat verschillende klassen naar binnen kwamen Het was werkelijk  zo leuk  en het deed me  goed te zien dat er weer wat discipline was en de kinderen stil het genbouw in moesten gaan.  Ik heb zo vaak de indruk dat er veel discipline en gehoorzaamheid ontbreekt. Het hoeft ook niet zo streng voor mij maar ik denk dat het goed is jonge kinderen toch wat gestructureerder groot te brengen zodat ze leren  dat niet alles maar kan. 

Ik had er graag een foto van gemaakt maar ook dat kun je niet zomaar doen omdat er tegenwoordign zo  de nadruk wordt gelegd op privacy dat ik tot op zekere hoogte ook wel goed vind. 

Over mijn grens

 Potverdrie toch weer eens te vroeg gejuigd met het gezegde dat ik de laatste tijd niet mag mopperen over mijn darmen.  En dan denk ik altijd het gaat wel over. Maar nu ging ik toch echt te ver en had  terug moeten gaan. Maar ja het was zo heerlijk even naar Burgers Zoo en fotograferen.  Thuisgekomen lag ik echt een tijdje voor pampus van pijn en vermoeidheid.  Net zoals deze Gnoe die met geen mogelijkheid door zijn vriendje in de benen is te praten

Maar het was ook wel heerlijk en nu ik weer een beetje bij bloed ben is het leuk de fotootjes te bekijken en te bewerken. Ik heb er niet zoveel gemaakt deze keer  want dat komt er niet zo van als het voortdurend afzien is.

Later meer nu eerst eten koken.

Fatalistisch

  Het gaat de laatste jaren langzamerhand steeds beter met mijn darmen. De vreselijke pijnen zijn langzamerhand steeds minder en minder vaak geworden maar zo af en toe rommelt het. Gelukkig zonder al te veel pijn maar ik voel me dan op zijn zachts gezecht niet fit en hondsmoe.

Eigenlijk wilden we vanmorgen weer even naar Wageningen maar in plaats daarvan hang ik nu op de bank en schrijf een blogje. Dat is lekker ontspannend voor mij.  Het wordt denk ik ook weer een Max Verstppen dag en daar kijk ik dan, wel niet intensief naar mee maar krijg wel het een en ander door.  Ik denk dat ik intussen daar maar een boekje op de tablet bij ga lezen. Dus het wordt een rustig zondagje

Alhoewel.... we krijgen bezoek. Broertje van lief en neefje komen ook kijken, dat is wel leuk. 

De warme dagen lijken nu een beetje afgelopen en dat is voor veel mensen fijn. Daar ben ik blij om. Zelf kan ik er gelukkig goed tegen als ik me niet druk maak. Ik merkte wel tijdens die warme dagen dat het inderdaad nodig was rustig te blijven want bij inspanning liep ook bij mij de temperatuur naar een hoogtpunt en dan kon ik me heel goed voorstellen hoe mensen eraan geldeden hebben. Maar nu gaan we weer naar de koudere dagen toe. En dat beteklent voor mij al weer snel warmere kleding uit de kast rukken.  Ik ben een ontzettende koukleum. 

Terwijl ik dit zit te schrijven denk ik: wat een gezeur zo een blogje . Ik heb hier eigenljjk niet zoveel te melden en krijg zelf de indruk dat dit blog een aflopende zaak is, Steeds minder interessants te vertellen. 

Intussen heb ik een gesloten blog waar ik mijn eigen dingen opzet en als er wat aardigs bijzit kan ik het op een openbaar blog publiceren. Maar ik denk dat dit blog zijn beste tijd gehad heeft en het voor mij leuker is gewoon voor mezelf dingen in mijn besloten kladblog te zetten.  De wereld draait roch wel door er worden mensen geboren en er gaan mensen dood.  De wereld en het klimaat herstelt zich hopelijk vanzelf als alle problemen op wat voor manier dan ook opgeruimd worden en het is de vraag ten koste van wat dat zal gebeuren. Want dat er een zware rekening gepresenteerd moet worden staat voor mij buiten kijf.

Om daar verder over na te denken schrijf ik liever op mijn andere blogje  verder en meer. De dagelijkse dingen laat ik hier achter me en Voor wat dit blog betreft enevenals de toekomst voor de hele wereld geldt. We zien wel waar het schip strandt. En dat bedoel ik niet  fatalistisch want we zullen er aan moeten doen wat we kunnen. Het belangrijkste vind ik  de vrede en rust in mezelf te bewaren want dat is de enige mogelijkheid om wat voor de  mijn omgeving en daarmee voor de wereld te kunnen betekenen al is dat nog zo weinig, Hoe ik dat doe? Daar ga ik verder over schrijven 

http://ellyseigenwijze.blogspot.com/

De tijd

  De tijd staat stil.

Ik liet er een nieuwe batterij in doen

Maar ze verzuimden te controler  of het uurwerk nog leefde

Was die mislukking  mijn  verantwoordelijkheid?   Had ik kunnen weten dat het uurwerk na jaren ongebruikt in de kast de moed had opgegeven? Het is een mooi klokje met een zwarte wijzerplaat. Het bandje is me wat te groot geworden nu ik geen suiker meer misbruik. 

Ik laat me verleiden tot leven buiten tijd nu de wijzers niets meer te vertellen hebben.

Verlies heeft twee kanten

Panther

 wat zou het leuk zijn geweest als mijn vader dit  mee had kunnen maken. Onzin natuurlijk want alles gaat voorbij maar het is wel opmerkelijk hoe ik als dochter door de jaren heen onder allerlei verschillende omstandigheden toch weer terecht ben gekomen  bij een sfeer die me zo aan mijn kinderjaren doet denken en hoe is het mogelijk dat er op een of andere manier een doorgaande lijn in zit. 

Het lijkt nu een beetje op een abracadabrra verhaal hierboven maar door alle pareltjes vn mijn leven heen lijkt dan toch weer een gouden draatje  te lopen. 

Mijn vader hield erg van mororen en we hadden in mijn kindertijd een Pantner waarop ik met een leren jasje en een wit linnen kapje  op tussen mijn ouders in met een extra kussentje op het puntje van de duozit en later in een zelfghemaakt prachtig zijspan toertochtjkes maakte op warme zondagen. En zelfs waren we kort na de oorlog al op het cicuit in zanvoort. Ik herinner mij het praten over de Tarzanbocht en hoe we op een duintop zaten en warm dat het was!.  Papa was altijd met zijn uitvindingen voor zuinige mototen bezig in zijn keldertje en kreeg op zijn vindingen uiteindelijk in de jaren 50 een octrooi met een rood lintje. 

Als hij geweten had dat nu zijn achterkleinzoon  hier bij ons naar Max Verstappen zit te kijken samen met mijn lief dan weet ik zeker dat hij er graag bij geweest zou zijn. Wat zou hij daarvan genoten hebben. Mijn kleinzoon die volop geinteresseerd is in mototsport en zelf op een ducati rijdt  die nu  samen met mijn lief  hier  enthousie zit te kijken naar wat zich in Zandvoort afspeelt

Daar moest ik even aan denken. 

Ik houd me intussen  met dit blogje bezig en geniet van de omstandigheden.

En ik dacht nou ja het is geen panter. 

Zoiets zal het geweest zijn.met een duozit er achterop

Zwanenbroedershuis

En in Den Bosch maakte ik ook nog een foto van dit monument. Thuisgekomen zocht ik de info erbij.

Het Zwanenbroedershuis is in 1965 als rijksmonument opgenomen in het Monumentenregister. Sinds 2005 is er een museum gevestigd, dat koorboeken, altaarstukken en andere voorwerpen toont uit de geschiedenis van de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap. Het wordt daarnaast nog steeds gebruikt voor bijeenkomsten van de leden van de broederschap. 

 https://zwanenbroedershuis.nl/

's Hertogenbosch en op tijd weer thuis

 Mijn lief wilde een nieuw speeltje voor zijn muziek en voor muziek ben ik altijd te porren. Dat was alleen maar te krijgen in Den Bosch dus de rollator in de achterbak van de auito want dat is intussen mijn beste maatje geworden en daar zaten wij  vanmorgen aan de koffie. 

Het was niet de bedoeling er een sight seeing tour van te maken want we moesten alweer op tijd terug zijn. we hadden geen fototoestel meegenomen en daar had ik achteraf spijt van. Ik heb zo'n heerlijk klein fototoestelletje met een schermpje maar ook een occulair waar ik goed door kan zien. Zo klein dat het makkelijk in een klein tasje kan. Het moet daar eigenlijk standaard in blijven zitten.  Het was toch wel leuk om dat waar we langs kwamen op te nemen. 

Het telefoontje bracht uitkomst maar ik kan op het schermpje veel moeizamer zien. Vooral als er veel zonlicht is en dat was er. Maar ja daar heeft geloof ik iedereen last van.

Dit is wat ik ervan gemaakt heb en het leuke is wel dat ik op het telefoontje een enorme groothoek in kan stellen. Dat heeft toch wel iets.  Dat heeft mijn grote toestel niet eens maar ja die heeft wel weer een groot zoom bereik zonder  resolutie verlies. Dat is voor het blog geen probleen want daar zet ik hoofdzakelijk verkleinde foto's op zodat mijn archief op google niet te snel; volloopt.  en dan probeer ik het beeld toch nog zo goed mogelijk te houden. 

Maar zoals bij onderstaande foto was het wel leuk geweest als er iets meer zichtbaar was geweest van de volle terrassen onder het gebouw en dat ontgaat me dan. 

En hier zijn de voetjes van de wandelaars verdwenen. Dat zou me met een occulair niet gebeuren.  want daar let ik dan speciaal op. 

En hier is dan weer precies het bovenpuntje van het gebouw rechts er afgevallen.  Tja.

Maar het was een heerlijk dagje en we waren op tijd weer thuis.