Blogpraat

 Het is vakantie en dat is goed merkbaar. Ik heb het idee dat het overal rustig is. Zeker op het blog merk ik dat. Ik blog al tientalle jaren maar de vaart zoals vroeger is er helemaal uit. Bloggen en volgers en statistieken zijn denk ik erg afhankelijk  en werken ook op basis van wederkerigheid. Als je zelf niet veel meer op bezoek gaat en reageert op andere blogs wordt het op het eigen blog ook minder. 

Nou is dat niet zo'n ramp want ik vind het vooral belangrijk om te bloggen voor het plezier dat ik er in heb. En soms weet ik heel weinig te bloggen of misschien wel niets en een andere keer heb ik er reuze plezier in om een beetje in de rondte te kletsen en te rammelen op een toetsenbordje. 

Wat ik wel jammer vind is dat het zien steeds lastiger wordt. Door de blinde vlekken kijk ik veel tikfouten over het hoofd en dat is de ene keer erger dan de andere keer.

Gisteren bijvoorbeeld had ik een slechte ogendag. Dan heb ik ook nog eens bij die blinde vlekken (of halve letters die wegvallen zodat ik voor de h een n zie en zo meer of hele letters die ik niet zie maar waarbij het automatisme me gewoon door laat lezen) een waas voor de ogen en dan lijk ik mijn moeder wel, die zat ook altijd met een zakdoekje het vocht uit haar ogen te halen in de hoop iets beter te zien. Maar op zo'n dag helpt dat niet zoveel. Ik ga steeds meer op mijn moeder lijken en heb soms zelfs het gevoel dat ze een beetje in mij doorleeft.  Het oud worden of zeg maar gerust oud zijn brengt veel bijzondere dingen met zich mee. 

Vanmorgen bij het wakker worden merkte ik dat ik wat rustiger uit mijn ogen keek, Mooie gelegenheid om weer eens wat te bloggen in de hoop niet al te veel fouten over het hoofd te zien. En wat er toch aan fouten blijft staan moet je me maar vergeven. Want ik moet ook nog eens met de instellingen aan de gang. Er komen geen rode streepjes hier onder de fouten te staan en af en toe vult compie zelf een ander woord in dan mijn bedoeling is en dat pakt soms heel apart uit, Voordeel is dat een heel ander woord wel zichtbaar is maar foute letters zie ik over het hoofd  evenals een ontbrekende letter of een letter teveel. 

En verder over die rust die ik ervaar,  die is er misschien helemaal niet zo en zal het op de campings en in de diverse uitgaans mogelijkheden en parken vast erg druk zijn want het is mooi weer en er zijn veel nederlanders in eigen land op vakantie.  Dat merkte ik deze week in de dierentuin waar we even naartoe gingen. Daar was het inderdaad wel druk. Net zo druk als in de weekenden en dan gaan we nooit vanwege de drukte maar dinsdag leek het wel weekend. Dus misschien deze weken de dierentuin maar even vermijden .

In de dierentuin zitten niet alleen dieren in een kooi maar daar vliegen ze ook vrij rond en snoepen van wat toeristen laten vallen. 

Maar ja, daar heb ik verder niet zoveel weet van. Het is de bedoeling dat wij zo op ons gemak weer gaan fotografgeren, Dan zoeken we een plekje uit waar het lekker rustig is en we heerlijk onze gang kunnen gaan. Heel vaak komen we dan in het Depot Wageningen terecht. Daar is zoveel te zien aan planten, bloemen, waterplassen en insecten. En heel fijn vandaag ook nog eens  rondkijken met een open en minder wazige blik blik. 👀

 ik ben nog steeds de meest confortabnele manier aan het uitzoeken  over hoe, wat en waar ik het makkelijkst mijn fotootjes op kan slaan om ze overal eenvoudig voor het grijpen te hebben en dan voor de blog op een wat lagere kwaliteit om ruimte te besparen. 

En dit zijn dan wel gekortwiekte dierentuinvogels . Ik maakte ze vanaf de overkapping in de safari met de zoomlens. 

Wel of niet veranderd

 Met vriendinneke aan de wandel

We kennen elkaar al meer dan 60 jaar en hebben altijd bij elkaar in de buurt gewoond. We leerden elkaar door de kinderen kennen. De kinderen die naar dezelfde kleuteschool gingen en we zijn elkaar nooit meer uit het oog verloren , Zij verhuisde naar Arnhem uid en ik ging er enkele jaren later achteraqan, 

We hbben al die jaren veel samen gewandeld en al woon ik nu allanf   in noord de vtirndschap is onveranderd Venmorgen gingen we weet eens lopen in park Immerlo. Vroeger deden we dat vaker. Zij woonde aan de ene kant van de plas en ik aan de andere kant. Het park lag daartussen. Daatwas niet zoveel veranderd en toch was het anders. Zoals met alles er is niets dat hetzelde blijft.  Maar de wandeling, onveranderd en toch anders, was weer heerlijk. 

Gevaarlijk?

 Weer een zonnige dag vandaag en het wordt nog warmer. Vanmiddag op verjaarsvisite. Ik hoop dat het een beetje te doen is met de warmte. Er is een grote tuin maar ik denk dat het binnen aangenamer zal zijn.

Zou iedereen trouwens op vakantie zijn? Het is zo rtustig overal. Of komt dat door de warmte?

Gisteren gingen we weer naar wageningen. Ook onderweg was er weinig verkeer. We rijden dan altijd via Oosterbeek en komen over de snelweg naar Het Depot langs de uiterwaarden van de Rijn. 

In de winter en bij hoog water wil het daar nog weleens onder lopen . Even verderop  waar de weg iets naar boven gaat staan de fabrieken van Parenco de papier dabrieken. Daar voorbij kun je vanaf de weg de grafheuvels zien uit de bronstijd. En dan komen we bij het depot waar ik al eerde een blogje over schreef

https://magazijn.blogspot.com/2021/09/grafheuvels-tussen-renkum-en-wageningen.html

en daar hebben we weer rondgewandeld in een oase van rust. Meest opvallend vinden we toch steeds weer dat er zo weinig insecten zijn. 

Tot het hele boeket van gele uitdaging heeft geen enkel bijtje zich laten verleiden.   Ook vlindertjes zijn er wel maar het is allemaal mondjesmaat.

Alleen de uienbollen werden wat drukker bezocht.

De stadsreus ziet er groot en gevaarlijk uit maar het is een ongevaarlijke zweefvlieg.

Nieuw speeltje

 Langzamerhand is mijn ieuwe tablet ingericht. Er zijn nog enkele dingen die ik na wil kijken want ik wil precies weten waat bestanden en foto's worden opqpgeslagen. Sommige appjes slaan alles standaard op in de interne schijf en dat is niet zo erg want voorlopig heb ik genoeg geheugen maar ik wil ze kunnen verlaatsen naar de micro sd kaart die ik er ingestopt heb, Tja, ik wil overal gewoon grip op hebben. Dat vind ik leuk  om precies te weten hoe het functiomeert.

Het scheelt natuurlijk wel dat ik al enige ervaring had op de vorige tablet want dat werkt uiteindelijk precies het zelfde.  Maar wat is het heerlijk om op dit nieuwe apparaat ook met een toetsenbordje te kunnen werken. 

Ik heb er een hele serie foto's van Noorwegen opgezet en ben die nu aan het bewerken.

En ik heb met painter geschilderd. Dat gaat ook hartstikke leuk.

Maar met hetzelfde progranna is het ook op telefoontje heel leuk om te expirementeren en krabbeltjes te maken. Zo leer ik steeds beter hoe de verschillende tools werken,

Wat zijn die apparaten toch universeel. Je klunt ermee betalen, hobbyen, lezen, communiceren schrijven en nog veel meer. Wie had dat twintig of dertig jaar geleden nou kunnen denken?

Ik vermaak me wel weer/ 

Geen chagrijn

 Ik ben een zondagskind. Dat realiseer ik me steeds weer. Alle moeilijkheden die er op mijn weg komen, wotden tot een minimum beperkt door de goede omstandigheden waar ik me in bevind, 

Stel je toch eens voor dat ik in Afrika in een hutje zonder airco onder de blote hemel zou zijn geboren . Het met een minimum aan levens onderhoud zou doen of erger dan had ik waatschijnlijkl niet eens overleefd en was op 3 jarige leeftijd al overleden omdat er toen nier in Nederland vlak na de oorlog al een nier uit mijn lijf gesneden moest worden en ik door de enorme inzet van de artsen toch kon overleven. 

En nu zit ik hier in een heerlijk huis en ben van alle gemakken voorzien ondanks het ouder worden en de handicaps die dit met zich mee brengt. Ach misschien is het geen vergelijk en onzin, maar toch. 

We zijn dan toch maar vanmorgen in de auto gestapt om een groot tablet op te halen in Den Bposch. Het zien wordt steeds lastiger maar ik krijg alle mogelijkheden aangereikt om zo lang mogelijk alles wat ik leuk vind te kunnen doen. Is dat geen weelde. 

Omdat in mijn omgeving ik regelmatig ach en wee hoor omdat deze of gene het leven zo zwaar vind ben ik erg blij dat ik nog steeds in een vreugdevolle flow verkeer waardoor ik van grote en kleine dingen kan genieten. Tot nog toe want je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt en ik vind het vreselijk dat er zoveel mensen werkelijk grote problemen hebben met het leven en hun omstandigheden, Je zou willen dat je er daar iets aan kon doen maar vaak sta je met lege handen. 

Ik heb in ieder geval een mooie dag en ga zo weer een potje koken. Daar houd ik dan wel niet zo van maar er moet wel gegeten worden. En er niet van houden betekent nog niet dat ik er chagrijnig van word. We gaan er gewoon een mooie avond van maken. En ik hoop jullie ook. 

Ask the sky

 Er zijn tijden dat er erg veel gebeurd. Gelukkig niet altijd moeilijke of nare dingen maar ook goede en leuke dingen. Op het moment dat ik erover wil gaan schrijven is het minder interessant en indrukwekkend dan  in mijn beleving . Wat het moeilijk maakt is dat ik niet alles op het blog kan gooien omdat ik dan aan de privacy van anderen kom. Veel gaat niet alleen over mijn leven omdat het leven in relatie staat met anderen. Zoals met alles is er niets onafhankelijk. Als ik daar dieper over nadenk kan ik niet anders dan tot die conclusie komen. Dat maakt het leven interessant en ondoorgrondelijk waardoor er ieder moment iets nieuws kan gebeuren en dat gebeurd dus ook.

Het is gelukkig vakantie en veel afspraken staan op een laag pitje waardoor ik het gevoel heb dat ik in gedachten met alle nieuwe informatie die ik binnen krijg lekker op mijn gemak kan stoeien want veel  is het en dan probeer ik daarvan ook nog een en ander op papier te krijgen zodat het voor me zelf meer structuur krijgt.  Dat helpt en daardoor kon ik hier en daar wat conclusies trekken en het weer loslaten.'

En verder gebruik ik dettijd om meer te lezen dan ik de laatste tijd deed en kon. want met de tablet lukt dat nog steeds. Ik ben in Hermes Trismegistus gedoken van Slavenburg. Het is zo interessant om te lezen Het boeit me van A tot Z Ik heb het als E book gevonden om te kopen want ik las het via de Ebook bibliotheek maar het is zo'n prachtig naslagwerk en ik vind er zoveel mooie citaten in dus heb ik het gekocht. Ik geniet er mateloos van en kan er hier niet zoveel over kwijt omdat er zoveel in staat dat moeilijk goed te verwoorden is. zo gauw als je er iets over zegt zit je er al naast.  Het luistert heel nauwkeurig.  

Het gaat over het doorgronden van dat waar alles uit voortkomt. En als je dat zegt zit je er  al naast want dat is niet iets maar alles wat niet op zichzelf bestaat en altijd afhankelijk is.

Dat leren begrijpen en ook zo leven geeft een enorme vrijheid en een alomvattend vermogen tot inzicht in alles wat er is 

Een  hele mondvol en het is dan ook een heel dikke pil met iedere keer weer wijze mensen die daar hun zegje over hebben gedaan in de eeuwenoude geschiedenis van de westerse cultuur.  Er komen  filosofen voorbij door alle eeuwen heen en hoe de kerk er mee aan de haal is gegaan en mensen op de brandstapel zette, hoe dat de vrijheid beperkt heeft en ons denken beïnvloedt door het beginsel van niet iets vast te zetten in het plaatsen van een soort godsbegrip dat  niet begrepen kan worden. 

O zie en nu moet ik ophouden anders komen er weer dingen uit die niet meer zeggen wat ze zouden moeten zeggen. En misschien is dat al weer gebeurd omdat het zo  moeilijk te verwoorden is. 

Fijne dag allemaal. 

Koel kontje

Die kikkers hebben het maar goed getroffen

 

Anish kapoor

 

We waren met de schilders in het Kröller Müller musem de afgelopen week. Wat een prachtige nieuwe aanwinst. 

Cattepoelseweg

 Dus ben ik toch weer lekker aan het schilderen gegaan. 

Dat is de eerste keer dat ik, terwijl mijn hulp zo heerlijk mijn huis aan kant maakt, het mezelf permiteer om lekker te schilderen. Al dat gepoets zie ik van geen meter zitten en zij doet het graag. Ze heeft er werkelijk veel plezier in en is volgens mij altijd in beweging. Nou heb ik ook een heerlijk huis, al zeg ik het zelf 😂 en  we hebben het heel leuk samen en kunnen veel lachen maar nu was ik dus even met wat anders bezig. 

Op de cCattepoelseweg staan wat huisjes en de voortuinen liggen tegen de heuvel aan. De huizen zelf staan dus hoger en het zijn ook heel mooie huizen. Iedere keer als we naar de kwa,, de dierentuin, het Openlucht museum of richting Otterlo gaan, komen we er langs. Meestal schilder ik vanuit mijn herinnering en dan gaat het me niet om een juiste weergave maar om een impressie van wat ik onderweg heb gezien.  Een exacte weergave zou me niet meer lukken want ook als ik ervoor sta gaan details grotendeels berloren. 

Ik was er al een tijd geleden mee begonnen maar het was helemaal niet naar mijn zin. En dan leg ik het maar weg. Nu kladderde ik er lustig op los en vaak weet ik pas veel later of ik er nog iets aan veranderen wil en soms is het zelfs zo dat ik het uiteindelijk helemaal niks vind maar dan staat het al op internet want veel geduld, nee dat heb ik  niet met mijn vreatieve uitlatingen . Het geduld om het nog eens rustig te bekijken voor het op internet gaat. 

Ach er is geen man overboord wie doet me wat? A;s ik later wat meer afstand heb genomen en pas wat objevtiever kan kijken ben ik soms tevreden en soms ook niet. . Er is niemand waar ik iets voor moet presteren. Die tijd ligt gelukkig ver achter me en dat geeft veel vrijheid en.

Deze is dus op een A3 papiertje

Balen

  Ik keek een docu over de schilder James Morrison. Prachtig. Een landschapschilder. Na zijn 25 ste en laatste expositie is hij iverleden. Op het laatst kon hij bijna niet meer zien en het deed me denken aan de achteruitgang van mijn ogen.  

Ik had mede daardoor plots erg veel zin om te schilderen en wilde ermee beginnen.  Eerst even wat opruimen. Er stonden nog wat schilderijen in de kamer die naar de kelder moesten en die pakte ik op nadat ik wat karton had ingevouwen voor de krantenafvalbak. Twee keer moest ik op en neer de kelder in met de lift en toen ik daar de hele kleine ruimte vol zag staan met de gestapelde schilderijen. zakte me de moed in de schoenen. Natuurlijk ik schilder wegens ruimte gebrek niet meer op canvas en alleen nog maar op papier maar ook dat stapelt zich op en wat moet ik er allemaal mee. Ik heb geen behoefte meer en heb ook niet meer de energie om te exposeren of het werk te laten zien. Bij de Rozet het MFC hier in Presikhaaf vroegen ze er wel naar maar ik breng het niet meer oo er iets mee te doen en mijn interesse om het werk tentoon te  is  minimaal/ Wat ik maak laat ik op internet social media zien en er is toch eigenlijk geen kip die daarop zit te wachten. Er is zoveel op de markt. Ik doe het alleen nog omdat ik er zelf plezier in heb en natuurlijk, dat is heerlijk. Maar waar moet ik er allemaal mee naar toe. Straks zitten de kinderen met een stapel zooi en komt het toch in de containers terecht en dat is goed.

Maar ik baalde zo verschrikkelijk van de ingenomen ruimte en de moed zakte me in de schoenen om nog meer te produceren. Wat zou het veel makkelijker zijn als je schrijver was Dan stop je alles wat je schrijft gewoon in de computer en houd voldoende ruimte over om je niet aan de zooi te hoeven ergeren. En juist door dat balen wordt de vermoeidheid nog erger. 

Niet dat dat zo gek is hoor want ik heb vanmorgen ook al staan te strijken en dat is ook zo'n werkje waar ik niet zo op zit te wachten. Een eeuwigheid geleden heb ik tijdens het vele strijkwerkt mijn hele scheiding uit zitten te denken. Daarop volgde een zware tijd maar ik moet erbij zeggen het is de beste stap en verandering die ik in mijn leven gemaakt heb.  

Waarom schrijf ik dit allemaal toch in mijn verborgen  ongepubliceerde kladblok. Ik moet het gewoon in mijn magazijn zetten. Waarom niet. er is toch niets mis mee. Iedereen mag weten dat ik ook weleens baal. 

Dus hier is het dan/ Ik heb er soms helemaal geen zin meer in en laat me gewoon even in de str. zakken. 

En al schrijvend merk ik dat de energie weer terug komt en misschien ga ik dan toch nog weer aan het schilderen en is het niet op papier of canvas dan is het  wel op tablet want de digitale mogelijkheden zijn ook voor schilderen eindeloos. 

Zie je.... het gaat wel goed komen. met mij 😄

op tabet

Het juiste focuspunt

 Soms  ben ik verbaasd over mijzelf. Zit ik me wezenloos te schetsen op mijn alptopje en het is zo lastig om iedere keer het pennetje op de goede plek neer te zetten. Het blijft zoeken naar het  focus punt want precies dat is verdwenen en ik heb dus een vertekend beeld en zie alleen de omgeving en vaak zit ik er  helemaal naast. En ik kladder maar door en wat er dan uiteindelijk nog uitkomt dat verrast me steeds weer. Het is natuurlijk ontzettend leuk om het te doen anders had ik de moed allang opgegeven. Maar voorlopig gaat het allemaal nog en wie weet misschien nog wel heel lang.

Het is dom dat ik tijdens het laatste bezoekje niet heb gevraagd of er een prognose is over de achteruitgang. omdat de prof. nu de schouders ophaalde en zei dat er niets meer aan te doen is. Alweer een jaar of twee zeker geleden heb ik nog injecties gehad maar die hebben ook geen verbetering gebracht en de staat operatie maar minimaal en dan hoofdzakelijk voor de kleuren die vergeeld waren.  Natuurlijk hoop ik een beetje dat ik dit niveau kan blijven behouden. Het is lastig en geeft mij duizeligheid waardoor ik me nu heerlijk veilig achter de rollator voel  maar ik zie nog steeds voor mijn idee voldoende. De dingen die ik nu niet meer kan zijn niet zo ernstig dat ik me daardoor gehandicapt voel, Wat ik niet meer kan doe ik niet meer en er zijn nog steeds genoeg alternatieven. Ik kan me goed redden,

En verder 

Las ik dat Remco Campert is overleden. Ik heb altijd wel veel gelezen maar nog nooit een boek van hem in de vingers gehad moet ik tot mijn grote schaamte erkennen maar nu heb ik toch in de digitale e book bibliotheek een gedichten bundeltje van hem gevonden waarin hij gedichten zette van mensen die hij bewonderde en ook zijn eigen gedichten,. Daar zat ik gisteravond even heerlijk van te gnieten en ik ga vast nog wel meer van hem lezen. 

Nieuwsgierig

 Iedere keer sta ik weer versteld van de vele mogelijkheden die er zijn en dat is met alles zo. Wat we zo oppervlakkig denken te weten heeft onder die oppervlakte nog veel meer mogelijkheden in zich. Precies dat is het wat mij altijd weer trickerd en waar ik naar op zoek ga om dat ik zo nieuwsgierig ben. 

Op die manier heb ik de vele mogelijkheden van de programma's  en mogelijkheden die ik nodig heb voor de fotootjes op de computer ontdekt. Allereerst hoe ik ze wil bewerken maar ook wat de nogenlijkheden zijn om te delen op pc, laptop, tablet en telefoontje.  En dan kom ik van alles tegen over hoe ik dat besturen en inrichten kan.  Aansluitingen met usb stick en verloopjes naar kaartlezers etc. Zo leuk om mee te experimenteren en ook de resultaten te zien. Het is 'leuk om alle mogelijkheden te onderzoeken zodat je overal zoveel mogelijk gebruik van kunt maken.

En wat is intussen de Katalpa weer schitterend. Gisteren fliepste ik hem in Wageningen

Stilstaan in verwondering

Heerlijk is Italië. Het is zo anders dan ons platte landje dat overigens ook prachtig is. Maar Italië  is voor mij toch bij uitstek het land waar de kunst op een heel bijzondere manier zijn historie heeft. Inderdaad niet mooier of beter maar gewoon  anders dan in de lage landen.

Zeker in Toscane kom je dit soort doorkijkjes overal tegen en het maakt niet uit welk dorp of stad, iedere keer is het weer bijzonder. Boven is een plaatje uit Assisi. Hieronder een schilderachtig vergaan muurtje in Peruggia.

Als je oud bent is het misschien wel makkelijker om met beperkingen zoals geen verre reizen meer en andere nieuwe dingen om te gaan . Maar je kunt wel terug  kijken op een heel leven met alle ups en downs die daarbij horen. Dan kijk je terug over het landschap van het verleden zoals ik hier terugkijk over de heuvels vanaf San Gimignano en herinner me hoe mooi het was. 

Want alles is vergankelijk dat zie je rondom je heen. En al is het misschien nog niet meteen verdwenen de verandering is duidelijk. 

Het oude bekeken vanuit een nieuw perspectief kan verrassende plaatjes oproepen waardoor de scherpe randjes van de vroegere ervaringen wat milder worden.

Al zijn de detailleringen en de helderheid van vroeger niet meer zo scherp juist dat geeft het hele leven de mogelijkheid ideeën te herzien en in verwondering even stil te staan.