Wat een heerlijk weertje en wat heb ik genoten van mijn wandelingetjte door de 'achtertuin'. Ik hoef de deur maar uit te lopen en ben onmiddellijk in een prachtige omgeving. Je hoef niet te denken dat je iedere keer weer hetzelfde tegenkomt. Er is nooit een minuut hetzelfde en daar kom je achter bijvoorbeeld door te fotograferen.
Dan kan ik niet stoppen met fotograferen. Heerlijk is dat.
Ik dacht dat hij wel verdwenen zou zijn maar er zitten er nu twee in de boom. Enkele dagen geleden kon ik een uiltje fotograferen. Nu zaten ze er met zijn tweeën en in een andere boom. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ze al kunnen vliegen maar ja hoe komen ze anders in een andere boom en niet op lagere takken maar even hoog.
Het was trouwens een knap koud wandelingetje en het kopje koffie daarna smaakte goed.
Er staat er een grote wasmand op me te wachten met de was die gevouwen moet worden en ik heb momenteel niet zxoveel te smoezen.
Was vouwen, een beetje lezen, mediteren en eten koken dan is m,ijn dag wel weer rond.
Gisteravond weigerde verschillende apps op mijn tablet, ze werkten niet en vlogen er steeds uit. Het bleek na wat speurwerk op internet dat er een bug zat in de laatste update van google en daar had specifiek Samsung, dus mijn tablet last van. Ik dacht ik wacht het maar even af maar vanavond was het nog steeds mis. Dan moet ik er toch maar even verder in duiken. Zo gezegd zo gedaan. Weer zoeken op internet naar oplossingen en jawel hoor. Na veel vijven en zessen begrep ik dat ik bepaalde updates van google moest verwijderen en hoe.
God zegen de greep, dacht ik en....
Hoera het werkt weer.
Nou het staat hier wel heel eenvoudig maar ik vond het best moeilijk. Maar ook dacht ik
Ziezo, weer wat geleerd.
Bij de klank van de gong aan den tempel ontwaakte de heemel.
Het stof wolkte op door de hoeven van het voortgedreeven vee op den weg.
Vrouwen kwamen van de rivier, met de klotsende kruiken op hun heup.
Je armbanden rinkelden en het schuim stond aan den rand van de emmer.
De morgen verging en ik kwam niet digt bij je.
De woorden van Tagore
Het schilderij van mij 😊
Helaas een spammer heeft mijn blogje ontdekt dus ga ik maar eens een poosje modereren. Ik hoop dat ik dat dan weer keurig kan doen en ik niet per ongeluk reacties verloren laat gaan maar ik heb er alle vertrouwen in dat het me gaat lukken.
Verder denk ik na over de twee blogjs die ik nu heb om op te schrijven. Ik wilde daar een duidelijk onderscheid in maken en had dat redelijk goed uitgedacht maar ik merk dat er dingen door elkaar heen gaan lopen. En dat is niet zo vreemd.
Ik had bedacht op Elly's eigen wijze hoofdzakelijk mijn persoonlijke dingen over spiritualiteit te gaan plaatsen en het in mijn Magazijn wat luchtiger en alledaagser te houden. Maar dat mislukt grandiooos. Het leven is nu eenmaal een geheel van gebeurtenissen en er is geen duidelijk onderscheid tussen het dagelijks leven en spiritualiteit voor mij.
Flarden bijvoorbeeld worden de stukjes waaronder ik ook schreef onder het label overdenkingen. Ik dacht ze meer te schrijven gerelateerd aan het verleden waardoor ik ze hier plaatste maar soms schrijf ik over wat zwaardere onderwerpen als de dood, die misschien beter op Elly's eigen wijze zouden passen. Ik merk dat de uitsplitsing allemaal min of meer mislukt en de moed ontbreekt me om er meer duidelijkheid en onderscheid in te maken en plaats alles gewoon zoals het voor mij uitkomt al probeer ik de toets met het verleden wel aan te brengen in Flarden en blijf ik ze gewoon hier plaatsen. Mocht het gte zwaar zijn, nou dan lees je het toch niet 😂 Het leven is nou eenmaal een geheel van gebeurtenissen waar ik iets mee wil doen. Ervan leren, erover schrijven, schilderen, fotograferen en laten zien waar het leven voor mij om draait. Mijn overdenkingen en flarden komen links en rechts voor bij en ik doe maar wat.
Ik heb een besloten weblog dat ik als een soort kladblok gebruik. Niet alleen voor aantekeningen of voor dingen die ik wil schrijven en nog bewerken. Maar voor van alles te pas en onpas.
Het lastige is echter dat ik ook dingen die ik heb geschreven, kopieer en hier of op ellys eigen wijze plaats en dan weet ik niet meer wat ik wel of niet eerder plaatste. Vaak heb ik het dan alsnog bewerkt en komt het in de andere blogjes toch weer anders tot zijn recht.
Ach het maakt allemaal niet zoveel uit. Het houd je van de straat en daar gaat het maar om in coronatijd. 🤣
Vanmorgen eerst eens een ochtendje zoomen met een klein groepje. Altijd weer leuk elkaar op deze manier digitaal te zien en te spreken.
Vroeger was het leven anders. Ja natuurlijk vroeger was ze jong. Ze werd oud.
Oud worden? Haar kleinkinderen zouden lachen en zeggen. 'Worden? je bent oud oma. ' En zo had zij zelf vroeger ook aangekeken tegen mensen van achter in de zeventig. Ze kon zich dat nu bijna niet voorstellen want oud voelen, nee dat deed ze zich niet maar ze wist wel dat ze s morgens anders uit haar bed stapte dan toen ze jong was. Iedere dag was toen weer een nieuwe uitdaging en die ging ze vol moed en energie tegemoet. Het leek wel of sommige dingen meer gestabiliseerd waren. Ze vroeg zich af of er dan geen pieken en dalen meer waren zoals vroeger. Dan zat ze soms diep in de put en af en toe was ze himelhochjauchzend blij en gelukkig.
Toch was dat er allemaal ook nog maar een voordeel was dat ze daar minder lang in bleef hangen. Vooral die dalen daarover mocht ze niet mopperen af en toe zakte je natuurlijk wel even door je assen als er iets ellendigs op je af kwam maar ze kon nu beter met haar emoties omgaan. Dat had ze wel geleerd in meditatiesessies en ervaringen. Maar waar ze toch nog eens iets aan zou willen doen was aan dat opstaan. Dat was wel erg veranderd. Daar wilde ze toch maar eens iets bewuster mee omgaan. Misschien kon ze daar nog wel wat winst uithalen. Door zich bewust te worden dat de diepe blijdschap er niet was bij het wakker worden zoals ze vroeger de dag tegemoet had kunnen gaan. Natuurlijk het was wat het was maar ze wist dat ze door bewustwording langzaam naar een andere houding kon groeien. Zonder het vooropgezette idee waarin de weerstand schuilging van 'dat wil ik niet ik wil vrolijk en blij zijn omdat daar ook alle reden voor is' dat niet dus maar alleen aandachtig opmerken en de ideeen voor de nieuwe dag binnen laten komen als een vanzelfsprekendheid over alles wat er was.
Er was zoveel om blij en dankbaar voor te zijn. Uiteindelijk zat ze nu ook weer vrolijk achter haar laptopje te typen.
Maar ging het daar dan om? Ging het om zoveel mogelijk winst te behalen uit je eigen leven? En wat was dat dan, winst behalen uit je leven, zo goed mogelijk omgaan met alles wat zich in je leven voordoet? Gaat het leven erom dat er alleen maar blijdschap is of mag de zware kant van het leven ook belicht worden en er gewoon zijn? Plotseling zat ze middenin vele vragen Wat was de essentie van haar eigen leven en belangrijker: wat maakte ze zelf tot die essentie?
Was het belangrijk om niet iedere morgen vol blijdschap en energie wakker te worden of gaat een zinvol leven ook om nog iets anders?
De flarden leken uit de hand te lopen en een zwaan kleef aan object te worden Ja er was veel veranderd in haar leven de vragen die ze zichzelf stelde bleven en waren voor haar het overdenken waard. Die waren anders dan vroeger. Toen was het een kwestie van leven en overleven. Nu wilde ze zinvol leven en die weg kon ze alleen maar zelf gaan. Ondanks dat ze daar veel verhelderende dingen over had geleerd vanaf haar middelbare leeftijd en daar was ze heel dankbaar voor. Die lessen zijn niet meer maar ook niet minder dan 'de vinger die naar de maan wijst maar kijken dat moet iedereen zelf doen'. En kijken dat was wat ze zich voornam te doen. Bewust aanwezig in alle dingen die ze deed dat was haar conclusie nadat ze ze zich afvroeg waar ze mee wilde werken.
Oefenen was net zo nodig voor de geest als het noodzakelijk was voor het gebruik van de spieren in haar lijf maar dat oefenen hield iets anders in dan af of aanleren en een een soort eigenwilligheid want dat was totaal niet behulpzaam had ze ondervonden. oefenen leek hoofdzakelijk te bestaan uit pure aandacht en bewustwording.
Bijna de hele dag al lezend doorgebracht. Dat had ik me ook voorgenomen en het lukt aardig. Ik heb zoveel moois gevonden op internet. Ik kan een gewoon boek bijna niet meer lezen. De meeste uitgaven hebben zulke kleine letters en op de tablet is alles met grotere letters in te stellen en mede door hoge contrasten goed te doen.
En wat is er veel aan e boeken te vinden op internet. In eerste instantie te koop maar ook klassiekers zijn vaak gratis te downloaden. Zo ben ik aan het zoeken geweest op http://www.gutenberg.org/browse/languages/nl
/dat is de nederlandse afdeling van het Gutenberg project. Daar heb ik juweeltjes af mogen plukken. Public domain en allemaal dus gratis. Om nog maar te zwijgen over de Engelstalige mogelijkheden die deze site verbergt . Complete bibliotheken . Ja natuurlijk is het allemaal wat gedateerd en zijn de uitgave niet volgens de tegenwoordige Nederlandse grammatica maar daar kijk ik wel doorheen. Voorlopig heb ik buiten de boeken die ik toch al op mijn tablet had er een mooi aantal bij kunnen zetten.
Leuk vind ik onder andere sprookjes en legenden. De gebroeders Grimm zijn vertegenwoordigd en zo vind ik ook allerlei Nederlandse en Noorse sagen die mij boeien maar ook uit vele andere landen en kinderboeken zoals Pietje Bel,
alleen op de wereld, Dik Trom en zoveel meer. Antieke voorlees boekjes waaruit mijn moeder mij zelfs nog voorlas als kind. . Ik las zohuist in Nederlandse Sagen een verhaal over de mooie An uit Velp die door de kasteelheer van Biljoen werd verleid en uiteindelijk in de vijver van het kasteel verdronk van waaruit ze als geest mannen verleiden en mee de diepten introk. Nooit geweten dat bijna vlak naast mijn deur zulke verhalen de ronden doen.
En ook mijn interesse voor filosofie wordt rijkelijk beloond op de site. Ik heb een verhandeling die goed leesbaar is over het leven en werk van Nietzsche gevonden en ben erin begonnen. Boeiend genoeg en leesbaar voor mij. Heerlijk ik vermaak mij de komende tijd wel weer.
Ondanks de dagelijkse dreiging was het toch niet alleen kommer en kwel geweest. Ze voelde zich diep in haar hart vrij ondanks de bedreigingen om eindelijk te leven zoals ze zelf wilde. Geen beperkingen meer die hij haar oplegde en verkrachtingen waar hij dacht recht op te hebben. Vrij om te gaan en te staan waar ze wilde en vooral om ook iets te bereiken. Niet alleen maar het enige recht is je aanrecht maar hard werken om een plekje in de maatschappij te veroveren en zich iemand te kunnen voelen. Ze was ondanks alle dreigementen meteen aan de slag gegaan. Basis opleiding en vervolg opleidingen met stage en uiteindelijk een leuke baan waar ze floreerde. Ze voelde zich er als een vis in het water. Ze was iemand geworden door hard te werken. Hoofd van de activiteiten begeleiding.
Ze moest een beetje lachen. Waar een mens zich toch niet allemaal aan vast kan klampen. Alsof je zonder 'het hoofd' niet iemand kon zijn. Hoe lastig was het niet geweest erachter te komen dat hetgeen zo belangrijk lijkt te zijn uiteindelijk helemaal niet belangrijk is. Kom daar maar eens achter wanneer je er middenin zit en al je identificaties moet leren opgeven. Gewoon alleen mens te mogen zijn. Wat een enorme ruimte betekent dat.
We maakten een wandelingetje door het park. Heerlijk weer en wat is het leuk als dan dat kleine fototoestelletje in je tas zit want op een grasveld stonden vogelaars met hun prachtige spiegelreflexcamera's en kanon grote lenzen op een boom gericht.
Er zat een jong uiltje hoog in een boom. Twee anderen schenen al opgehaald door de dieren ambulance maar het ontging me wat er allemaal mee aan de hand zou zijn.
Thuisgekomen was ik toch wel heel verbaasd wat mijn toestel met een bereik van 720 mm er van had weten te maken. Hier en daar een beetje opgekrikt, kwam er nog wat leuks uit tevoorschijn.
Niet gek toch voor zo'n klein ding.
O heerlijke vrijdag en vrijdag avond. Met het weekend voor de deur. Ik herinner me vele mooie vrijdagavonden.
Ook deze zal weer mooi zijn.
Ze dacht nooit meer na over het verleden. Het was tientallen jaren geleden dat ze het achter zich had gelaten. Ze wist wel dat er velen waren die na traumatische ervaringen de weg terug niet meer wisten te vinden en hun hele leven in een verwerkingsproces bleven zitten, maar dat was haar bespaard gebleven. Niet alleen geluk maar ook een grote inzet had ze geleverd om zich er bovenuit te worstelen. En dat was haar gelukt. Natuurlijk had het lang geleden heel wat jaartjes in beslag genomen om iedere keer weer een stukje achter zich te laten en de gewoonte patronen die zie had opgebouwd als een soort overlevings mechanisme weer af te breken. Ze had daarbij alle mogelijke hulp gehad die ze zich maar wensen kon en gelukkig de beste weg gevonden die bij haar persoonlijkheid paste gevonden. Geluk was het dat ze daartoe in staat was geweest en alle kansen had aangegrepen. Ook het proces van het loslaten van waarden die ze als zichzelf zag maar dat uiteindelijk niet bleken te zijn, hadden heel wat traantjes gekost. Een hele weg om te leren zien welke zelfbeelden ze allemaal had opgebouwd en weer losgelaten.
Nu was ze een vrij mens die niet meer beperkt werd door dingen uit haar verleden. En dat ze schreef kwam hoofdzakelijk voort uit het feit dat ze graag schreef en onderwerpen nodig had. Wat was er nog mooier dan uit je eigen leven te kunnen putten waarin een hele wereld aan mogelijkheden lag. Een verwerkingsproces was het niet meer. Ze kon het vrij gebruiken. Dat was al zo geweest in het eerste boek dat ze schreef en nu leek het wel dat zelfs de laatste kruimels waren weggeveegd. Maar dat mocht ook wel na zoveel tientallen jaren vond ze.
Ze vroeg zich af hoe het mogelijk was dat de een het hele leven in een soort verwerkingsproces blijft hangen en de ander niet. In de Boeddhistische filosofie en lessen had ze geleerd dat het ego de grote schuldige was van al het lijden en natuurlijk staat dat hier nu een beetje kort door de bocht en waren daar vele leer momenten en onderbouwingen mee gepaard gegaan. Ze was ook daar heel wat jaartjes mee bezig geweest om daar de vinger achter te krijgen. Niet dat ze dat volkomen door had en ook zo kon leven, daar zou ze haar hele leven wel voor nodig hebben. maar die wijsheid had haar vele stappen doen maken zodat ze weer op haar eigen beentjes kon gaan staan.
Het was een doorlopende wisselwerking geweest van eerst het opbouwen van een eigen persoonlijkheid die er mocht zijn zoals die was en stevig in je schoenen komen te staan en daarna de zoektocht. Leren zien waar de persoonlijkheid door gedreven wordt en dat is meestal door een egocentrische houding. Ze had leren inzien dat die egocentrische houding wel degelijk een boosdoener is en niets met een krachtige persoonlijkheid te maken heeft. Het is niet zo tegenstrijdig als het lijkt. Het leren kijken vanuit een breder perspectief dan de egocentrisch gerichte gedrevenheid en de meer open persoonlijke houding die breder was dan het alleen gaan voor jezelf en die twee duidelijk te leren onderscheiden zonder veroordeling en een opgeheven vingertje van dit mag wel en dat mag niet, had ze als een ware zoektocht en een altijd weer fascinerende belevenis ervaren om meer duidelijkheid te krijgen in haar eigen functioneren. En nog was ze daar dagelijks mee bezig. Iedere keer weer analyserend waar en hoe ze met dingen bezig was. Dat hield nooit op.
Het had haar in ieder geval geholpen om uit het lijden aan het verleden te stappen en het dagelijks leven met alles wat er was meer leren omarmen. En dat was ook haar dagelijkse doen en denken. Op een goede manier om leren gaan met alles wat er is, niets uitgezonderd.
Ze zou toch maar weer eens in het verleden duiken want uiteindelijk was ze nooit geweest die ze nu was zonder haar verleden en alle mensen om haar heen die er voor haar waren geweest en die er nu waren. Want iedere dag waren er weer nieuwe dingen te leren. En ze was zich bewust dat ze juist van de grootste confrontaties het meeste geleerd had. Dat maakt het leven zo boeiend.
Onder het label Flarden ga ik. ja je raad het, flarden uit mijn leven schrijven.
Hoe was en voelde ze zich ook alweer zo in die periode vlak na de scheiding met een boze ex die haar wist te vertellen dat hij een pistool in een kluisje had liggen om haar overhoop te schieten wanneer hij haar met een ander zou betrappen. Ze was bang dat wist ze nog wel maar nog meer angst had ze dat de kinderen aan hem overgeleverd zouden zijn als haar iets overkwam, dus ging ze met het karige budget dat ze had want zelfs een bijstandsuitkering was in eerste instantie niet mogelijk zonder een woon of verblijfplaats, naar de notaris om een testament op te maken waarin ze liet beschrijven dat ze haar lieve nicht tot voogd benoemde.
'Je weet toch wel dat hij dat aan kan vechten' wist de man haar te vertellen. Ja, maar zij had gedaan wat ze kon. Meer was niet mogelijk.
Regelmatig heb ik een gevoel alsof alle energie uit me is weggetrokken.
Ontbijten, douchen, aankleden pffff. Even met de trap een pak bovenin de kast leggen en ik ben volkomen uitgeput. Geen idee waar het vandaan komt. Er zijn dagen dat ik overstroom van energie en zo plots is alle energie weg en ben ik nog te moe om de armen in de hoogte te krijgen.
Gisteravond was ik al erg moe en ging eerder dan gewoonlijk naar bed en 's morgens heb ik moeite met opstaan.
Ik drink te weinig, zou dat het nu ook weer zijn? Een glas water... potverdrie ik geloof inderdaad dat het een beetje helpt. Heel langzamerhand al tikkend achter mijn laptopje, wat ik graag doe, voel ik langzaam de lust en energie weer iets terugkomen.
Misschien moet ik een beetje beter op mijzelf passen. Maar goed ik vind het al heel wat dat ik mijn lijf zo goed ken dat ik het herken dat ik te weinig heb gedrinken
Wat heerlijk zo te ervaren en goed op het lijf te letten zodat ik er iets mee kan doen. En als dat niet lukt omdat ik echt moe ben, nou dan gewoon een dagje lekker niks.
En de boom hier voor de deur staat weer volop in bloei. Prachtig. Te lastig om er op dit moment een mooiere foto van te maken.
Ik heb mijn werktafel maar weer eens omgedraaid. Zo pal onder het raam kijk ik in het volle licht en dat werkt niet. Verblind door het tegenlicht.
In het voorjaar wordt dat wel weer anders want dan komen de groene blaadjes weer aan de bomen en dan draai ik het geheel wel weer om. Ik hoop dat het dan weer gaat lukken maar nu is het zo veel plezieriger.
Ja, ik ben ook wezen stemmen maar verwacht niet dat mijn stem ook maar een kleine bijdrage zal leveren aan een betere wereld. Daar is meer voor nodig. De steen is in het water gelegd en het water zal toch echt nooit meer hetzelfde stromen. Dat zong, kom hoe heette hij ook alweer. Al lang geleden overleed hij, de partner en mede cabaretier van Freek de Jonge. Dat waren andere tijden.
Toch ben ik benieuwd naar de uitslagen vanavond al verwacht ik niet dat Nederland een gote ommekeer zal beleven,. We zullen het zien.
Ja ik weet het weer, Bram Vermeulen.
Nu ik weer even bezig ben is het toch wel weer leuk om te zchrijvdn. maar dat gaar bij mij altijd op en neer. Zo ben ik weer druk aan het schrijven en zo zijn er weer allerlei andere dingen die me bezig houden en komt er niets van schrijven. Gelukkig maak ik me daar ook niet druk over en heb nooit meer het idee dat ik nu zo nodig weer iets moet. Als ik zin heb dan komt er gewoon wel weer iets. En nu heb ik nog steeds niet zoveel te melden. Maar ben wel heerlijk bezig geweest. En ik heb momenteel weer erg veel zin om te lezen. Soms komt daar gewoon te weinig van omdat ik door de cursussen die ik nog steeds fijn vind om te doen ook 'verplicht' leeswerk heb. En ik ben ook heel blij met die 'verplichting'.
Vooral was ik heel blij met het bezoekje van mijn kleinzoon. Dat heeft me zo goed gedaan. Hij had zich speciaal laten testen om veilig voor ons te kunnen komen. In de pubertijd was hij een paar jaar wekelijks drie dagen en nachten in de week bij ons in verband met de lange reistijd naar zijn school. Dat is intussen alweer 5 jaar geleden. Natuurlijk zag ik hem tussendoor ook nog maar nooit zo intensief meer als in die periode, Nu kwam hij weer een hele middag lekker bijkletsen en is hij plotseling volwassen. Wat hebben we weer heerlijk zitten discussiëren. Daarin heb ik aan hem een goed maatje. Wat heb ik daarvan genoten. Zo heerlijk om te zien hoe die jongelui hun eigen weg leren vinden. En hij liet me ook een andere sound of silence horen dan die van Simon and Garfunkel. pfff. kippevel. Wat goed.
Ja en verder nog steeds stoeien met het nieuwe fototoestelletje. Net precies even wat fotootjes vanuit de rijdende auto gemaakt. Dat mag ik graag doen en er komen af en toe leuke resultaten uit. Ook dit toestel doet precies wat het doen moet. Razendsnel reageert het en op de groothoek kan dat scherp en met een korte sluitertijd . Leuk om onderweg bezig te zijn en het ding werkt prima.
Met mijn brillen ben ik nog steeds aan het stoeien. De ene keer werkt een overlookje makkelijker de andere keer stap ik toch weer over naar de varifocus. Het blijft zoeken en lastig omdat ik het plaatje nooit helemaal krijg zoals ik zou willen maar het is nog steeds goed genoeg en daar ben ik blij om. Ik heb ergere dingen gezien en ik hoop daarvan verschoond te blijven.
Nou en dan nog maar wat fotootjes van wat ik tegenkwam de afgelopen dagen.
Ziezo de stemwijzer gedaan en daar kwamen geen onverwachte resultaten uit.
En voor mijn ov chipkaart die ik eigenlijk nooit gebruik verlenging aangevraagd omdat hij bijna verlopen is. Nou en dat soort dingen regelen en lijsten invullen, daar heb ik zo' n hekel aan. Vreemd toch. Waar komt dat nu vandaan. Ik zie wel de uitwerking die zulke weerstanden op mij hebben. Al mijn energie verdwijnt wanneer er klussen liggente wachten waar ik geen zin in heb. Misschien een overblijfsel uit de tijd toen ik pas gescheiden was en ik iedere maand hetzelfde in moest vullen want ik wilde niet meer geconfronteerd worden met de gegevens van mijn ex en toch moest ik ze steeds weer invullen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het daarvan daan komt. Na zoveel jaren lijkt me dat onmogelijk.
Weerstanden hebben gewoon alles te maken met een eigenwilligheid waar ik liever aan beantwoord dan aan hetgeen waaraan ik volgens de regeltjes moet beantwoorden omdat het leven er anders niet makkelijker op wordt. We ontkomen niet aan een bepaalde structuur van de maatschappij waarin we leven. Sommige zaken horen er gewoon bij. En er zijn altijd wel dingen die je liever wel of niet doet. Maar in die emotie, die weerstand voor bepaalde dingen daarin hoef ik me toch niet zo mee te laten nemen.
Ik denk als ik op ga merken dat ik dat doe, mezelf er niet om veroordeel en denk wat dom, dat wil ik niet daar wil ik me niet aan ergeren, ja zo denken dat helpt niet heb ik al wel geleerd, maar gewoon kijken, opmerken en mezelf warme aandacht geven. Ook mezelf liefdevol benaderen Dan wordt er al wat meer energie op een fijnere manier ingezet en komen klussen die minder leuk zijn makkelijker klaar.
Ja daar ga ik op letten. In sommige andere dingen heeft het me al geholpen. Iedere keer nieuwe stapjes.
Zo langzamerhand verandert dit blogje in hoofdzakelijk kleine persoonlijke dingen en foto's .
Overdenkingen en meer dingen van spirituele aard, dingen die me bezig houden verschijnen steeds meer op Elly's eigen wijze
Dat is niet speciaal mijn bedoeling en ik hoop hier ook regelmatig wat andere dingen op te kunnen zetten dan ditjes en datjes. Ach maakt eigenlijk niet uit. Het gaat gewoon zoals het gaat en dat is goed.
Ik heb hier net even wat labels bijgewerkt en kwam daardoor tot bovenstaande opmerking. De laatste berichten droegen allemaal het label persoonlijk en fotogeraferen. Weinig variatie voor een Magazijn. Maar alles wat mij persoonlijk aangaat voelt niet echt als saai. Het leven blijft tot nog toe boeiend en er valt nog steeds veel te beleven. Het is maar net hoe je naar de dingen wilt kijken en er speelt bij mij altijd een behoorlijke dosis nieuwsgierigheid. Daardoor kan ik steeds veel dingen weer als nieuw zien. Er is toch ook geen moment hetzelfde ook al lijkt dat wel zo.
Mijn vader leerde mij als kind als ik bij hem op schoot zat al. Dan gaf hij een harde klap op de leuning van zijn rookstoel en zei:
Elly, die klap komt nooit meer terug.
En dan gaf hij nog een klap en zei:
want dit is weer een heel andere klap dan de vorige.
Ja en nu denk ik, zo vergankelijk zijn alle dingen. Daar is niets mis mee want hoe zouden we zonder vergankelijkheid op deze tijdlijn ook maar iets kunnen doen?
We zouden plots als aan de grond genageld versteend raken. Ik denk dat er niets mooier is dan vergankelijkheid hoe moeilijk dat soms ook te vatten is.
Toch weer eens een overdenking.
 |
Het was vandaag heel wat beter weer voor mijn ogen dan gister. Het felle licht beperkt mijn zicht behoorlijk. Toch kon ik ook gister nog wat fotograferen. Veel op goed geluk maar de ervaring en een goede camera helpt een handje mee.
Het viel mee met de drukte al gingen de jongelui geen millimeter opzij en liepen breeduit met vieren over het pad. Tja en dan ga ik maar het grasveld op.
Maar het blijft een brillengevecht. Zonnebril op zonnebril af leesbril op leesbril af. Gelukkig hoefik nu voor de afstand geen bril meer op dankzij de staar operatie. Maar scherp zie ik het niet meer.
