Familie

Ik ben niet zo van het familieplaatjes delen. Maar zo af en toe vind ik dat wel leuk. Zo kreeg ik deze foto toegestuurd van mijn oudste zoon. Met een van zijn drie kleinkinderen en mijn achterkleinkind dus.  Jaja. 

De verf wijst de weg

Wordt vervolgd

Het weekend ligt al weer even achter me. Zondag fotografeerden we in de insectentuin van de kinderboerderij. Er stond behoorlijk wat wind en dat is lastig met macro fotografie. Maar toen we de tuin inliepen zag E\Fer onmiddelijk de kleine kolibrivlinder en konden we een paar mooie foto's schiten. Nou ja, een paar, we schieten er dan heel wat in de hoop dat een enkeling scherp genoeg is.

Deze konden er wat mij betreft wel mee door. Het gaat allemaal

Zo snel en in no time vliegt dat kleine beestje van de ene bloem naar de andere.  

Het is heerlijk in die mooie tuin rond te wandelen. Mijn schildersvriendin heeft daar veel werk verricht en het ziet er prachtig uit.  Nu er veel regen is gevallen is alles groen en in bloei. Intussen werkt zij er nu niet meer en stuurde ik haar een fotootje van het overzicht.

Gisteravond een zoomcursus met mooie gesprekken en diepzinnige onderwerpen. Ik geniet daarvan en ik vind het heerlijk dat het nu allemaal met zoom mogelijk is. 

Vanmorgen een koffie bijeenkomst in een grote ruimte met open deur en 5 gezellige mensen die van de kunst zijn of ervan houden op grote afstand van elkaar. Zij hebben wat meer moeite met de digitale bijeenkomsten. Voor mij maakt dat weinig verschil gelukkig. Ik voel me behoorlijk eigen in het digitale domein.

We maakten tekeningen naar aanleiding van korte tekstjes. Heel inspirerend om er thuis weer mee verder te gaan. De tekeningetjes zijn daar gebleven dus kan ik ze niet laten zien.

Tja en verder zijn we op zoek naar het vervangen van de douchecabine want de deur is eruit gevallen. Helaas er zat een slecht scharnier in en er is bijna geen andere oplossing dan een heel nieuwe wand. Dus het is voorlopig even behelpen met het poedelen in het bad, dat is anders dan ik gewend ben maar niet slechter.  Wat zijn we toch gewoonte dieren, want het zal toch wel lekker zijn als ik weer gewoon in mijn eigen gewoontepatroon kan douchen.

En nu zie ik dat ik achter loop want ik had zondag al een blogje over dat fotograferen geplaatst. Nou ja, niets mis mee toch?

De kolibrivlinder

De laatste tijd heb ik wat uitgebreider geschreven over de dingen die me binnen spiritualiteit bezig houden op https://ellyseigenwijze.blogspot.com/

Niet dat spiritualiteit voor mij iets anders is dan het dagelijks leven maar ik kan het er specifiek over hebben hoe dat voor mij voelt en hoe ik daarmee omga, waar ik mee bezig ben maar uiteindelijk werkt het door in het hele leven en is voor mij meditatie niet zoveel anders dan oplettend en bewust midden in het dagelijks leven staan. Ook al heb ik dat op een kussentje moeten leren en leer ik daar nog steeds van, om mijn kleine hersentjes wat rustiger te laten worden waardoor ik me minder laat afleiden door allerlei emoties zoals ik dat langer geleden wel heel erg  deed.

Maar vanmorgen zijn we weer even heerlijk naar de insectentuin van de heemtuin hierachter geweest. We hadden er laatst al de kolibrievlinder gefotografeerd en dan schieten we enorm veel fotootjes in de hoop dat er iets goeds tussen zit. Nu gingen we dus weer en op hetzelfde moment dat we binnen kwamen lopen liet hij zich weer zien. Ik ben blij dat Fer me dan waarschuwt want die slechte ogen hebben het niet zo snel meer in de gaten en bij beweging vang ik dan een glimp op. Dan heel goed focussen en ja dan kan ik hem ook 'pakken'. Gelukkig stelt het fototoestel zelf scherp alhoewel ik hem goed met het puntje erop moet richten maar dat lukt wel en mijn ervarting doet de rest. Ja heerlijk dat dat allemaal nog kan.

Ik zal blij zijn als ik 31 augustus de volgende staar operatie krijg want ik hoop dat het dan toch weer een tikkeltje beter en makkelijker zal gaan. 

Na die eerst vlucht verdween hij en zijn we na een paar vlinderjtes en bijtjes verschalkt te hebben weer naar huis gegaan. Lekker geluncht en hier is ie dan.

De Kolibri vlinder van de tweede fotoshoot  De eerste staat al op  

 https://ellyvandoorn.wordpress.com/2020/07/19/kolibrivlinder/

Here I come

Ik kreeg een telefoontje van Vreedenhoff. Al in geen maanden ben ik daar meer geweest. Na de lockdown mochten de vrijwilligers er niet meer in maar nu is dat alweer een poosje verleden tijd.  Voorzichtig worden er weer activiteiten opgestart en ook mij werd enklele weken geleden gevraagd of ik een keer in de maand de klassieke muziek middag weer wilde doen.

Onder bepaalde voorwaarden wilde ik dat wel maar niet meer in een kleine huiskamer. Er moet meer ruimte zijn en dat betekent dat er voor die gelegenheid ook andere apparatuur moet komen. Dat was lallemaal te regelen en nu kreeg ik een telefoontje van Lynette, die ik in de jaren tachtig nog zelf heb aangesteld als activiteiten bege;eidster, of ik morgen langs wil komen om poolshoogte te nemen.

Leuk om haar dan ook weer even te ontmoeten en ik ben benieuwd hoe alles geregeld is want ik wil maar een klein groepje in doie grote ruimte met ramen en deuren open. We zullen zien. Want zelfs vnaar de verjaardagen van de familie gaan we niet. Nou scheelt het wel dat die oude mensen ook geen feestnummers meer zijn en niet meer gezamenlijk in de kroeg hangen. Ik hoorde dat de mondmaskertjes klaar lagen en de veiligheidsregels nauw in acht worden genomen. Ik ben benieuwd hoe ik dat morgen ervaren zal.

Vreedenhoff, here I come hihihihi.

Vliegen

Vlinders vliegen langs
mijn raam en weten niet van
menselijk bestaan

Paul Blokhuis bezoekt Old-School

Altijd weer schrikken om mezelf te zien. Ook al is het maar een paar seconden.

Mister Motley

Op dinsdagmorgen ben ik altijd op de koffie bij Locatie Spatie of Motel Spatie het een hoort bij het ander en hoe dat nou precies  zit dat ga ik toch maar eens uitzoeken.

Gerda van de Glind is onze gastvrouw en kunstenares schrijfster. Ze heeft altijd wel iets interessants te melden samen met Kimya en we leren elkaar zo aardig kennen. Eerst was het een digitale bijeenkomst maar nu ben ik er twee keer life geweest en dat kan goed buiten als het niet regent.

Gerda schrijft voor Mister Motley een digitale kunstkrant en deze keer schreef ze een artikel waarbij ze onze inbreng publiceerde als kijken door de ogen van ouderen. Ach, weet je wat
ga zelf maar even kijken. Ik mocht er ook mijn zegje doen.

https://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/kijken-naar-het-werk-van-rabi-koria-vibeke-mascini-afra-eisma-en-raquel-van-haver

Oogdruppels

Ik kijk nog een beetje wazig uit mijn ogen van de druppeltjes om de pupil te vergroten zodat de professor erin kan kijken.. Maar dat gaat wel over.  Net terug van de oogkliniek en met toestemming voor de tweede staar operatie aan het andere oog. Zit er eindelijk weer schot in. In de hoop dat het net zo verbeterd als het eerste oog..

Niets duurt eeuwig.

Ik weet nog maar weinig van dat wat zich op straat en in de winkels afspeelt. Een keer in de week ga ik boodschappen doen en verder leef ik al maanden in mijn eigen thuisbubbel. Het vrijwilligerswerk op Vreedenhoff was gestopt. Ik heb helemaal geen behoefte om de stad in te gaan. Familie of vriendenbezoek is er nauwelijks en je kunt dus wel zeggen dat ik in een behoorlijke lock down leef.

Heb ik er last van? Nee eigenlijk helemaal niet. Ik voel me thuis prima op mijn plek en contacten heb ik via de moderne media die ons tegenwoordig ter beschikking staan. Corona gekte of andere problemen ken ik alleen maar van horen zeggen.

Maar gister stapten we in de auto om mijn tablet naar die grote winkel terug te brengen want hij laadt niet meer op en de garantie is nog niet verstreken.  Dan zie ik alle ingrepen die er plaats hebben gevonden zoals ik dat ook wekelijks ervaar met de boodschappen. In de super ben ik daar nu een beetje aan gewend alhoewel dat even lastig was. omdat we nu een super uitzochten waar het wat coronabestendiger aanvoelde dan die waar ik altijd ging. Door mijn slechte ogen is het wat lastiger om daar mijn weg te vinden maar in ben daat nu ook alweer wat beter mee op de hoogte.
Maar goed voor mijn tablet in de winkel zag ik alle voorbehoedmiddelen duidelijk aangegeven en de schermen waarachter je kunt communiceren.  Interessant zullen we maar zeggen.

Binnenkort is het ook weer de bedoeling dat ik een cdtje met mooie muziek in Vreedenhoff ga spelen voor de bewoners en daar zal het ook aangepast worden. Ik ben benieuwd alhoewel ik daar zelf nog niet zo op zit te wachten. 
Alle verjaardagen hebben we nog steeds afgezegd want we zijn niet van plan met een hele familie die zich overal in het dagelijks leven alweer aan blootstelt n een kleine tuin of kamer te gaan zitten. De corona is echt nog niet verdwenen ook al denken velen dat het onzin is, wij zijn liever voorzichtig.

Dat mijn tijd van leven steeds korter wordt naarmate ik ouder ben is duidelijk en daar heb ik tot nog toe weinig moeite mee maar ziek worden,.. Het komt zoals het komt maar ik zal de korte periode die er nog is zeker niet nonchalant verkorten.

Gewoon lekker kalm aan de tijd afwachten totdat het virus is uitgestorven of overwonnen. Het is goed in mijn eigen bubbel met alles erop en eraan. En wat lijkthet me leuk straks weer allerlei dingen te kunnen ondernemen zonder je voorzichtig op te stellen. Ik merkte dat nu al onderweg naar de tabletwinkel overviel me even het gevoel alsof we een dagje uit gingen, Zelfs in mijn fantasieën kan ik genieten, merkte ik op.

Dat laat dan weer extra goed zien dat de goede dingen die we hebben niet zo vanzelfsprekend zijn. Daar kunnen we dan alleen maar dankbaar voor zijn dat we in deze tijd leven waarin zo'n ziekte ook weer met allerlei middelen overwonnen kan worden.

Niets duurt eeuwig

Toch iets anders

Was het dan toch iets anders dan luiheid.?

Nadat ik het vorige blogje had geschreven werd het duidelijk. Of de darmklachten die dan weer opspelen CU al eerder ondergronds woekeren? Ik weet het niet maar de hele week was ik weer uitgeteld.  Veel slapen en vermoeidheid en pijn wat het vervelendste is.  Gisteren was er geen pijn meer en voelde ik de energie weer wat verbeteren. En hier ben ik weer. Niet dat mijn energie nu overstroomt maar ik heb er wel weer zin in. Het weer wordt beter en dat vind ik wel fijn.

Alhoewel al de regen die we hier deze week kregen wel heel goed voor het groen is. De lindebomen hier voor mijn raam staan er niet meer o treurig bij en lijken weer te stralen. Hopelijk komen ze zoor de zomer gezond door.

Mijn tablet laadt niet meer zo eenvoudig op. Het is een heel gedoe om het ding iedere keer weer op de laad aansluiting te laten reageren. Ik ben beng dat hij vandaag of morgen de geest geeft. Daar had ik met mijn vorige samsung ook al ellende mee. Zou het aan het merk liggen? Het lastigst vind ik dat het ook mijn e reader is en er staan heel wat boeken en naslagwerken op. Nu probeer ik maar zoveel mogelijk op de laptop over te zetten waarop ik nu ook een e reader heb geinstalleerd. Dat was nog een heel gezoek naar een die op window 10 werkt en doet wat ik wil. Maar goed, ik krijg het allemaal steeds beter in  de hand.

Zo maar weer eens een wandelingetje gaan maken. Dat is goed voor een mens.

Lui, luier, luist.

Ik heb het idee dat er de laatste tijd maar zo weinig uit mijn handen komt. Of dat ook iets met corona te maken heeft...? ik weel het niet. Ik kom er zelfs niet aan toe om een loopje te maken en dat is niet goed. Eigenlijk zou ik mezelf eens een schop onder mijn achterste moeten geven misschien ben ik dan weer een beetje vooruit te branden.
Het liefste doe ik gewoon de voor de hand liggende dingen, hang een beetje op de bank met computer en tablet, lees hier en daar wat ook voor  een cursus moet dat, wat ik zelf dus ook heerlijk vind. Ik kom nog maar weinig aan schilderen toe maar verveel  me geen moment. Toch voel ik me steeds luier. Raar maar waar.
Vanmorgen MOEST ik dan weer even. Nou ja.... moest. Ik vond het heel leuk. Een koffieochtend met kunstenaars uit de wijk. Dat deden we de laatste tijd via zoom van een ander merk trouwens maar dat maakt niet uit, we zagen en spraken elkaar. De stoelen waren buiten gezet bij lokatie spatie en de meesten had ik nog niet in levende lijve ontmoet. Toch een aparte gewaarwording en ik realiseerde me dat ze er toch een beetje anders uitzagen dan ik verwachtte.  Heel apart. Het was een gezellige morgen met weer nieuwe kennismakingsgesprekken totdat de bui los barstte. Het leek wel een natte moeson. We schoven onze stoelen onder de overkapping en daar was, op een rijtje nog genoeg ruimte om de afstand te bewaren. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. 

Van die hoosbui staat een filmpje op Facebook maar dat krijg ik helaas hier niet geplaatst. Het is waarschijnlijk eigendomsrecht van de eigenaar. Nou dan hier maar een tablet tekening.

toch een fotootje gevonden

0