Over het schilderen

Ooit schreef ik dat het schilderen synchroon loopt met mijn leven. Maar dat klopt niet helemaal. Het is anders. Eens kijken of ik daar de juiste woorden voor kan vinden.

Nu na 75 jaar terugkijkend, is mijn hele leven niet meer en niet minder dan een bundeling van heel veel grote en kleine verhalen. En dat is waar mijn schilderijen over vertellen. Je zou het leven in kunnen delen in hele grote en kleine perioden. Daarbij vind ik het beeld dat ik in theosofie en boeddhisme leerde van een snoer kralen ook heel passend. Iedere kraal is een eigenheid en er loopt een draad doorheen die ze tot een snoer maakt. Dat geld in het groot voor reincarnatie en laat duidelijk zien dat in principe de ene kraal iets heel anders is dan de andere kraal wat meteen aangeeft dat reïncarnatie niets met de persoonlijkheid te maken heeft.
 Maar zo is het mijns inziens ook in één  heel leven. Iedermoment en jedere periode is anders. Steeds nieuwe verhalen die ontstaan op de draad van het bewustzijn dat mij vormt. Waaraan ik uitdrukking geef door middel van mijn leven en  creativitiet. Het is de bewustzijnsstroom die alles verbind en tot een geheel maakt.
Ieder schilderij dat ik maak geeft daar uitdrukking aan.

Nu begrijp ik ook waarom ik abstracte schilderijen wel enorm waardeer en prachtig vind maar ze niet zelf kan maken omdat ik er dan mijn verhaal niet in terugvind. Als ik  iets abstracts heb gemaakt wat ik wel goed vind, kijk ik er in vertwifeling naar en denk... EN NU? ...
Pas op het moment dat ik die link met mijn verhaal kan leggen op wat voor manier dan ook wordt het mijn werk en is het klaar.  Dan geeft het uitdrukking aan wat ik wil vertellen. Dat is de synchronisatie met mijn leven.  Het kan terugspringen op herinneringen die in mijn bewustzijn zijn opgeslagen. Herinneringen van de korte maar ook van de lange termijn.
Dat is ook de reden waardoor mijn werk zulke grote verschillen vertoont omdat het niet alleen gaat over  wat ik zie maar ook over wat ik leef en beleef. Daar loopt de rode draad van mijn bewustzijn en fysiek van mijn handschrift doorheen, herkenbaar in zijn eigenheid.

ellyvandoorn@blogspot.com   schilderijen blog

Wat ter tafel komt

Zoveel moois

We hebben de versterker naar Rhenen gebracht voor revisie. Onderweg naar Rhenen heb ik me verwonderd over al het moois dat we onderweg tegen kwamen. Tot aan wageningen dat stuk rijden we wel vaker maar toch is het vreemd dat ik iedere keer weer dingen zie die me nooit eerder zijn opgevallen. En dan dat laatste stuk. Wat een prachtige huizen in een bijzondere mooie natuurlijke omgeving. Bossen, landschappen en oude gerenoveerde huizen en nieuwe moderne huizen. De een nog mooier dan de ander. Wat leven we toch onder gunstige omstandigheden dat het allemaal mogelijk is. Er komen dan zoveel indrukken op me af dat ik me realiseer dat het onmogelijk is alles op te slaan en te onthouden. Dat zou ik het liefst willen kunnen. Misschien ook om het weer in mijn herinnering op te kunnen roepen. Of om het te kunnen reproduceren. Misschien vind ik het ook daarom wel zo leuk om vanuit de auto te fotograferen. Nu had ik het fototoestel niet bij me en daardoor realiseerde ik me wel op een andere manier hoe ontzettend veel moois er onderweg te zien is.

Rhenen trouwens ook een heel mooi plaatsje en ik heb het genoteerd want daar moeten we ook weer eens met het fototoestel heen om plaatjes te schieten. Wat geniet ik  ontzettend van al het mooie dat ik nog steeds zien kan.
Ook bv die grauwe hollandse luchten en zo n schiterende grote brug waar we overgaan en die er bijna lichtgevend wit uitspringt in dat grauwgrijs, want na Rhenen gingen we de waal over naar Beuningen. En via de nieuwe brug in Nijmegen, die zo prachtig is vormgegeven, terug naar Arnhem.

In Beuningen hebben we even naar lampen gekeken maar het viel me erg tegen. Dat wat ik op internet vond leek heel wat maar eigenlijk vind ik de lamp die we hebben veel mooier maar daar kan helaas geen led lamp in want met led deed hij het niet meer. Voorlopig dus echt niet een ander lamp. En wat minder vaak die energieslurpende lamp aan.

Hoog Sammy kijk omhoog

Gelukkig nieuwjaar

Dat als eerte natuurlijk. Ik hoop dat dit een gezond en vredevol jaar wordt voor iedereen. En verder heb ik vanmorgen mijn eigen leven zitten overdenken en daar kwam dit uit tevoorschijn.

Weer een heel nieuwjaar aangebroken. We hebben zoals gewoonlijk een heel rustige oudjaarsavond gehad. TV kijken en wachten tot twaalf uur. Geen feest geen sprudelwein lekker oliebollen en Simpel zonder suiker. Maar wat voel ik me ontzettend gelukkig. Samen met Fer als twee zielsverwanten en geen enkele behoefte aan wát meer dan ook. Gewoon genieten van dat we er zijn, samenzijn en het zo ontzettend goed hebben.

Het lijkt wel of ik me steeds meer  realiseer hoe goed het leven voor ons is. Vanmorgen aan de ontbijttafel had Fer een cd van Mozart opgezet  die ik vrijdagmiddag mee wil nemen naar Vreedenhoff voor het luisteruurtje klassieke muziek en terwijl ik naar buiten keek ben ik me er zo van bewust dat het goed is. Dat alles altijd op zijn plek valt en alles met elkaar onlosmakelijk verbonden is.
Vroeger toen het diep in mij niet zo lekker zat en ik ontevreden was in een moeilijk huwelijk, was ik vaak alleen en eigenlijk altijd eenzaam. Als ik dan alleen s avonds, wanneer de kinderen op bed lagen, muziek aanzette en luisterde dan stelde ik me een leven voor en dat was precies zo'n leven als ik nu kan leiden. Is dat niet geweldig. In die tientalle jaren die daartussen liggen is er heel veel gebeurd. Een leven realiseren waar ik me gelukkig in voel is niet altijd vanzelf gegaan. Niet alleen aan de omstandigheden heb ik moeten werken maar ook aan mijn eigen innerlijke beleving. En aan een innerlijk en spiritueel leven kun je alleen maar werken als de omstandigheden dat toelaten of als je daar de omstandighrden voor hebt kunnen realiseren.. Ja, dat had ik toen niet kunnen bedenken maar nu als ik alles kan overzien wordt dat steeds duidelijker.

De jaren hebben me ook geleerd dat je onder alle omstandigheden moet leren in je eigen midden te blijven. Te veranderen wat binnen je mogelijkheden ligt en te accepteren wat je niet kunt veranderen en van daaruit in overgave je leven leiden.

Wat heb ik enorm veel van de Boeddhistische en Theosofische lessen geleerd die ik tientalle jaren volgde en waar ik me nog steeds verbonden mee voel.
Nog dagelijks komen die filosofieën van pas en lees ik erover. Nu het liefst op de tablet die me ondanks het slechte zicht de mogelijkheid biedt toch alles te kunnen lezen wat ik wil en ik ben zo gelukkig met een heel arsenaal aan  boeken die daarvoor beschikbaar zijn. Toch kom ik nog veel te weinig toe aan alles wat ik zou willen doen.

Lezen dus, maar ook het schilderen en tekenen. Wat heb ik daar een plezier in zoalng het mogelijk is. Er is altijd wel een plekje te creëren met een verlichting die goed genoeg is om nog behoorlijk te kunnen zien. We zijn pas weer aan het kijken geweest of er nog een verbetering mogelijkheid is, maar dat is nu even op de lange baan geschoven  want ...

We zijn op zoek naar een andere uto. Heel spannend. Ik ben benieuwd wat het wordt.

En dan heb ik nu dus ook nog de gitaar waar ik me op kan uitleven nu mijn vingers niet meer zo zeer doen van de snaren omdat ze een aardig eeltlaagje vertonen. Ook weer zo leuk om na werkelijk hoe is het mogelijk, na 60 jaar weer op re pakken.

Maar het is de vraag of ik ook gelukkig kan blijven als essentiële  dingen voor dat materiële geluk wegvallen. Dan hoop ik in ieder geval de rust en stabiliteit te kunnen vinden om heel tevreden te blijven. Want die tijd zal waarschijnlijk nog komen als ik niet voor die tijd overlijd en zoals ik nu denk zal ik ook daar op een goede manier mee om kunnen gaan  en in overgave vertrekken. Want er is niets waar ik me zorgen over hoef te maken. Zorgen vóór wil ik wel, zorgen maken óver, dat heb ik geloof ik aardig afgeschaft.

Al met al een nieuw jaar om me op te verheugen en blij mee te zijn. Wat het ook moge brengen.