Waar mindfulness voor bedoeld is

Voor mij bestaat geluk uit twee dingen. Ten eerste: het zijn waar je hoort
en ten tweede - het beste- aangenaam in het dagelijks leven staan, oftewel 's nachts goed slapen en niet worden geplaagd door knellende nieuwe schoenen.

Theodore Fontane.

Twee dingen die, als ik erover nadenk heel veel met elkaar te maken hebben ook al lijkt dat in eerste instantie niet zo.
Zijn waar je hoort, in aandacht aanwezig zijn, weten waar je mee bezig bent en daar je aandacht op gericht. Niet intussen afdwalen naar de komende vakantie en alle dingen die nog gedaan moeten worden terwijl je staat af te wassen, of wanneer je toch een afwasmachine hebt, staat te strijken. Dat op zich is al een hele oefening en het zorgt ervoor dat wanneer je beter gefocust en stabiel gericht bent, je minder meegenomen wordt door knellende nieuwe schoenen. Niet zo middenin de narigheid gaat zitten alsof er niets anders is.
Omgekeerd nemen emoties en lichamelijk ongemak je makkelijk mee. Kun je niet meer aandachtig aanwezig zijn omdat je er middenin gaat zitten. Dus heeft het wel degelijk heel veel samenhang.
Je geest daarop richten op waar je mee bezig bent of waar je je mee bezig wilt houden.

Toevallig zag ik op het nieuws een nieuwe behandelmethode bij brandwonden. Een meisje kreeg een virtuele bril opgezet voor ze een pijnlijke behandeling moest ondergaan. Daardoor lag haar focus niet meer bij de behandeling en was dat minder pijnlijk. Een mooi voorbeeld hoe we in staat zijn onze geest te richten. Ook door training is dat mogelijk en daarbij kunnen we gewoon in het dagelijks leven betrokken blijven.

Eigenlijk heeft Theodoor het tijdens zijn leven (1819-1898) het over mindfulness training. Wij mogen dan denken dat het een nieuwe therapie is die de laatste jaren opgang maakt maar in wezen zijn het technieken die duizenden jaren geleden al gebruikt werden en waar een heel leven lang aan gewerkt kan worden. Technieken die hele grote stappen verder gaan dan de tegenwoordige cursussen van enkele keren waarna de aandacht weer verzand in de dagelijkse beslommeringen die aandachtsloos worden afgewerkt. Heel waarschijnlijk heb je er voor het moment baat bij gehad en dat is goed, zaak is dat je blijft oefenen.

Pas wanneer je er dagelijks op gericht bent zoals het in de oude Hindoestaanse en Boeddhistische traditie bedoeld is als onderdeel van een heel pad tot wijsheid en liefde mededogen,  zal het werkelijk langdurig geluk brengen. Stappen waarbij je uiteindelijk je eigen denken-voelen en emoties aandachtig leert opmerken en regelmatig tot verwonderlijke conclusies over jezelf kunt komen. Door die methode kun je de essentie van het leven leren ontdekken. Blijf je niet zo gemakkelijk meer vast zitten in alle details van de knellende schoenen waardoor je je mee laat nemen alsof er niets anders is en alles daarom draait. Gelijktijdig is het voorkomen of het verhelpen van de ellende en de storende details buitengewoon belangrijk. Maar de onderliggende stroom van werkelijke mindfulness zal iets anders in je wakker maken. Een manier van staan in de wereld  die je de mogelijkheid geeft tot een alerter en liefdevol handelen. Daar help je mee in deze tijd van de vele oorlogen en ellende. Zo sta je niet met lege handen maar neemt actief deel. De enige manier die een steentje bij kan dragen al is het nog zo weinig. Het is jouw persoonlijke bijdrage tot het richten van de wereldgeest.

Met die oefening kun je je hele leven bezig zijn en er de vruchten tot geluk van plukken. Een training van de geest is blijdschap gevend. Misschien vergelijkbaar met de voldoening die een training van het lijf of het beheersen van een muziek instrument kan geven.

's Nachts goed kunnen slapen 

is een logisch gevolg van een stabiele en vredige geest. Ik heb nog heel wat te oefenen. hahaha.

worsteling

Het weekend zit er weer op en de wekker liep weer om 5uur.30 af.  en om 6.00 uur zit ik achter de computer om te kijken of de treinen wel rijden. Zo niet of iets te laat dan kan hij alsnog een andere mogelijkheid nemen om te reizen.

Ik heb er een hekel aan zo vroeg op te moeten staan. Ach wat is moeten?  Ik zou ook geen rust hebben als ik bleef liggen. Er zijn zoveel goede redenen om WEL op te staan dus dat doe ik dan ook en zit al heel vroeg achter de computer.
Ik heb ook weleens bedacht dat ik kon leren de knop om te draaien zodat ik bewust en energiek en zonder tegenzin aan de dag kan beginnen. Soms lukt dat, maar lang niet altijd. Want een uurtje langer slapen zou toch wel heerlijk zijn.

Het weekend ben ik aan het worstelen geweest met dat schilderij dat helemaal niet naar mijn zin is. Een hele serie verschillende dingen heb ik over elkaar heen geschilderd en nu is het een leuk plaatje voor een kinderboek geworden maar niet het schilderij dat ik wil. En de witkwast er weer overheen is nauwelijks een optie want het IS al zo wit. Het lijkt wel of ik de richting kwijt ben en mijn normale spontane manier van doen aan het verliezen ben.
Hoe kom ik weer terug bij mijn wortels?
Niet meer bewijzen dat ik het 'kan'?
De kont tegen de krib en niet luisteren naar ....?

En dan bedenk ik weer dat ik het heerlijk vind om te oefenen om vormen en kleuren onder de knie te leren krijgen want daar valt nog heel wat te leren. En dan is het luisteren naar een goede leraar ook belangrijk. Het gaat me er niet om een kunstwerk te maken, maar het proces zelf is belangrijk.
Waarom geeft het resultaat dan toch zo'n impact op mijn gevoel en wil ik dat het resultaat naar mijn zin is en aan mijn gevoel voor kwaliteit beantwoord? En kwaliteit kan je alleen maar onderwezen worden door iemand die er werkelijk verstand van heeft en waar je respect voor hebt totdat...
 je er zelf genoeg verstand van hebt hahaha.
 Ik neem me voor om de doeken te laten liggen en alleen nog papier te gebruiken. Dat geeft misschien meer een gevoel van oefening.

Geen doeken meer?
Gewoon alleen maar op papier de boel vol kwasten?
en soms misschien eerder stoppen als het me zint of als ik twijfel ...?

Het is me weer ietsje duidelijker door het op te schrijven en ik weet ook: het schilderen loopt synchroon met het leven.

'Gebroken wit'.
 hieronder de hele metamorfose.

Het is en blijft een worsteling

Vlucht

Ik vind het leuk om te doen wat ik kan, maar nog leuker om te leren wat ik niet kan.
Niet omdat ik nog steeds zo'n strevertje ben als in mijn jonge jaren, maar omdat het leuk is en nieuwe perspectieven biedt. De wereld stopt niet bij wat je kunt en waarvoor je geprezen wordt.
Gelukkig ben ik een beetje van mijn faalangst af en dat maakt het makkelijker om oude dingen los te laten en nieuwe te onderzoeken. Niet dat het zo eenvoudig is dat te doen want eerst moet ik tot de ontdekking komen waarom ik me zo veilig voel met wat ik kan en onderzoeken wat ik niet kan.

Zo is het met schilderen maar ook met zelfreflexie.

Heel lang hield ik me stevig vast aan wat abstracter werk. Ik waagde me niet aan wat ik niet kon. Waarom zou ik  als de resultaten me bevredigen? Natuurlijk alles heeft zijn beperking en ik ook, maar vernieuwing en uitbreiding onderzoeken is leuk. Ik kwam tot de ontdekking dat het me ontbrak aan geduld om dingen uit te werken. Soms is het nodig om dat niet te doen, maar als je het te pas en te onpas uit de weg gaat dan...

Misschien maakt deze vergelijking een beetje duidelijk wat ik wil vertellen. Het is zo makkelijk om te zeggen: dat kan ik niet, of dat past niet bij mij maar het is niet meer dan tegen blokkades aanlopen die er helemaal niet zijn.  Soms moet ik dan wel heel diep in mezelf spitten om erachter te komen wat me weerhoudt om het uit te proberen en soms wat langer door zetten maar dat geeft kleur aan het leven.

Werk uit de jaren '90

Vlucht

acryl op papier 70 x 50

Kopjes

In de Lamrim, een verhandeling van alle stadia van het pad naar Verlichting volgens de Tibetaans boeddhistishce traditie van Lama Tsong Khapa wordt eigenlijk nooit gesproken over goed en kwaad  en over zonden zoals in de christelijke traditie al helemaal niet.

Je gaat er in stappen doorheen om het je eigen te maken en zelf tot conclusies te komen hoe het in je eigen dagelijks leven functioneert. Hoe het één volgt uit het ander en er eigenlijk niets is dat op zichzelf bestaat.

Ik vind het eindeloos boeiend, ook in de letterlijke zin van dat eindeloze, want er komt geen einde aan de verschillende oorzaken en omstandigheden, waar ik het ook in het vorige blogje over had en daardoor wordt het leven eindeloos boeiend. Steeds weer nieuwe inzichten en openingen in alle gebeurtenissen in alle dingen die me 'overkomen' en al mijn reactiepatronen. Dat is één van de redenen waarom ik er nu al twintig jaar mee bezig ben en dat is eigenlijk maar een fractie van de eindeloze eeuwigheid.

Een van de traditionele dingen die daarin worden belicht en becommentarieerd door mijn eigen leraar uit die overleveringslijn, Gelek Rimpochee is het voorbeeld hoe je kunt luisteren naar de lessen en dat geldt niet alleen voor de lessen maar voor alles wat je in je leven tegenkomt aan informatie of aan mensen naar wie je wilt of kunt luisteren.

Dat is dat kopje dat je bent.
Het lege kopje is de ideale vorm. Daar kun je inschenken wat je wilt. Water, thee, koffie, nectar dan geniet je puur van waar je voor kiest. Iedere keer kun je het weer leegmaken en hetzelfde of  iets anders erin doen.

 Het tweede kopje is al vol en niet weer leeggemaakt. Het zit vaak vol met eigen ideeën of dingen die er al eerder in zijn gevallen en dan denken dat je het al wel weet. Dat denken te weten maakt het kopje overvol en het weer helemaal leegmaken zodat er iets nieuws of anders in kan is niet eenvoudig, maar het geeft meer ruimte en kan heel verhelderend werken. Zodat nieuwe dingen ook werkelijk nieuw zijn. Ik kom het nog dagelijks tegen soms in kleine soms in grote dingen. Als er dan weer zo'n AHA beleving als een kwartje in het kopje valt, weet ik dat ik weer een tipje van mijn eigen sluier heb opgelicht en voor dat moment een blokkade heb verwijderd.

En dan is er ook nog een derde kopje dat is het kopje met een gat. Het enen oor in en het andere uit. De dingen beklijven niet. Het wordt geen onderdeel van het dagelijks leven. Je hoort de woorden wel maar het dringt niet door. Tja het lijkt een beetje op het vorige, want we hebben allemaal zo onze eigen ideeën en luisteren dan nauwelijks naar wat de onderliggende zaken uit het verhaal zijn, maar toch zijn er nuance verschillen. Er mist hier een vorm van echte oplettendheid.

Zeg nou zelf, dit is maar een heel klein voorbeeldje maar met nieuwsgierigheid kijken naar hoe jezelf functioneert,dat kan heel interessant worden. Dat is tenminste mijn ervaring anders had ik het geen twintig jaar volgehouden.

Ik ben blij dat die Lamrim me voortdurend alert probeert te houden.
Want alert zijn, tja dat ben ik dus nog steeds niet.

Gisteren waren we in Zaandam. Wat is dat fantasievolle architectuur.

Stilte

Heerlijk het zonnetje in de kamer en met een boekje op de bank. Ik heb Krishnamurti weer eens tevoorschijn gehaald en vind het heerlijk te lezen hoe aandachtig en duidelijk hij de dingen beschrijft  van zijn omgeving en de gebeurtenissen rondom hem en dan vertelt hij verder over bijvoorbeeld meditatie.

"Meditatie is niet verzonken zijn in een grandioos idee of grandioos beeld: dat maakt iemand slechts rustig zolang dat duurt, zoals een kind dat met zijn speelgoed bezig is. Maar zodra het speelgoed zijn aantrekkingskracht verloren heeft beginnen de rusteloosheid en het kattekwaad uitvoeren opnieuw. 

De mediterende geest is zien, waakzaam zijn, zonder commentaar, zonder mening- vol aandacht voor de beweging van het leven met al zijn betrekkingen de hele dag door. En 's nacht, wanneer het hele organisme rust, heeft de mediterende geest geen dromen,  want hij is de hele dag wakker geweest. Alleen de tragen hebben dromen; alleen de half slapende hebben dromen; alleen de halfslapende die behoefte hebben aan de omgang met hun eigen toestanden. 
Maar als de geest waakzaam is zowel naar de uiterlijke en innerljke beweging van het leven luistert, dan komt tot zo'n geest een stilte die niet door denken gemaakt is.
Het is geen stilte die de waarnemer kan ervaren. Wanneer hij haar ervaart en herkent, is het geen stilte meer. De stilte van de mediterende geest ligt niet binnen de grenzen van de herkenning, want de stilte kent geen grenzen. Er heerst alleen stilte- waarin de ruimte voor verdeeldheid een einde vindt."



Steeds weer kan ik het lezen en realiseer me dat het werkt als een vreemd soort herinnering. Iets waar ik me weer opnieuw meer bewust van wordt.  O Ja. herken ik na het nogmaals aandachtig gelezen te hebben. O ja, en kom tot de conclusie dat ik nog steeds overdag vaak niet wakker ben en 's nachts  af en toe weet dat ik droom. hahaha.

Maar die momenten van stilte in en tijdens aandachtig bewustzijn die momenten zijn juweeltjes. Daarin is liefde de grondtoon en vreugdevol zowel als diep geraakt bedroefd zijn.

Automatisme

We denken wakker te zijn, maar dat zijn we niet. Alles van buitenaf roept allerlei gedachten, beelden en gevoelens bij ons op waar we in meegaan, als een soort automatisme.

Aandacht is een eerste stap om uit de automaat te stappen. We kunnen dit oefenen door iedere dag een bepaalde activiteit te kiezen  die we met aandacht uitvoeren., bijvoorbeeld het wassen van de handen.

We brengen de aandacht naar de handen en voelen het water, we voelen en ruiken de zeep, we merken de bijkomende gedachten op. We horen de bijkomende geluiden van het wassen of de geluiden om ons heen..

Merken we dat onze aandacht afdwaalt, dan brengen we haar weer vriendelijk, maar beslist terug  tot het voelen van de handen.

We komen hier en nu met alles wat er is, we zijn erbij. Erbij blijven is een heel belangrijke oefening gedurende de dag.

Het is heerlijk om je open te kunnen stellen  voor het gevoel helemaal aanwezig te kunnen zijn en te ervaren. Het is de vreugde van het volledig mens zijn en het nemen van verantwoordelijkheid voor ons eigen vermogen tot aandacht.

Minfulness meditatie

Betekent ook en vooral aandacht in het dagelijks leven. Als je niet in aandacht weet dat je boos bent kun  je ook niet tot rust komen. Zo is het met alles.

Thich Nhat Hanh geeft aan dat “aandacht” een sleutel vormt voor het transformeren van gevoelens: 

"Boosheid is een onaangenaam gevoel. Zij is als een vlam die onze zelfbeheersing verteert en ons dingen doet zeggen en doen waar we later spijt van hebben. Iemand die boos is verkeert zichtbaar in de hel. Woede en haat zijn bouwstenen van de hel. Als er geen boosheid in ons is, is onze geest rustig en helder. De afwezigheid van boosheid is de basis voor werkelijk geluk, liefde en mededogen. We kunnen onze liefdevolle aandacht vragen onze boosheid gezelschap te houden. Niet met de bedoeling om haar te onderdrukken of te verdrijven, maar om ervoor te zorgen. Liefdevolle aandacht is geen rechter. Het is eerder een grote zus die op haar kleine zusje past en haar met zorg en genegenheid terzijde staat. Door ons op onze ademhaling te concentreren kunnen we onze aandacht levend houden en onszelf volledig leren kennen." (6) 

Het is boeiend te zien hoe Thich Nhat Hanh op deze wijze met gevoelens omgaat. Gevoelens subtiel toelaten, ze accepteren en vervolgens niet meer meegesleurd worden. Gewoon proberen bewust-er-te-zijn met innerlijke kalmte in elke stap die we zetten. Een soort betrokken-onbevangen-zijn. Zodoende scheppen we werkelijk ruimte waar inzicht en inspiratie tot bloei kunnen komen.

Noten 

Citaat is afkomstig uit het boek van Thich Nhat Hanh

"Iedere stap is vrede", Uitgeverij Ankh-Hermes 1994

Overgenomen van Kees Voorhoeve, Mystieke overpeinzingen.

Fragment

Dan ben ik de verbinding kwijt.
Wat moet ik doen om het weer tot stand te brengen?
En dan komt het antwoord als vanzelf.

Aandachtig zijn

en dan lees ik

Het wonder zit niet in het lopen over water
het wonder zit in lopen over land

Irritatie

Ik ken dat wel al die dingen die tegen mijn haren instrijken. En het meest beroerde vind ik nog als ik er door meegenomen word.
Al dat vechten tegen mijn irritaties, of de ander er de schuld van geven, het help niets. Irritaties, het begin van boosheid betekent dat ik verstoord ben.  Uit mijn midden en uit mijn innerlijke vrede getrokken. Dat wil ik niet en steeds als ik het herken probeerde ik eens diep te zuchten en vraag me af: Waar gaat het nu ECHT over.

Hoe komt het dat ik geagiteerd reagerr. En als ik naar de persoon in kwestie kijk kan er zelfs een gevoel van minachting opkomen en dat wil ik helemaal niet. Dat heeft toch niets met vriendelijkheid te maken. Natuurlijk mag ik het met iets oneens zijn, maar irritatie...?Al die 'boze' gedachten in mijn hoofd over andermans handelingen of woorden. ZE leveren me niets op alleen maar onrust in mijzelf.

Ik moet wel tot de conclusie komen dat ik eigenlijk zelf last heb van dat akelige gevoel van irritatie. Het verstoord mijn innerlijke rust en daar zit ik niet op te wachten. Ik kan wel willen dat die ander verandert en net zo gaat handelen of denken als ik, maar dat werkt niet. Die voelt zich prima bij de eigen handels en denkwijze. Hoe ga ik mezelf en mijn irritaties aanpakken, want ik ga er beslist iets aan doen.

Dus vraag ik me weer af: Waar gaat het echt over?
En laat ik nou regelmatig tot de conclusie komen dat het over heel andere dingen gaat dan waar ik me druk over zit te maken. Ik ben blij dat ik er een vinger achter lijk te krijgen. Het is een zoektocht naar de werkelijkheid maar het is de moeite waard. Ik merk zelfs dat het ernaar uit gaat zien dat ik een stuk milder aan het worden ben want iedere keer als ik het op voel komen ben ik het nu een slag voor en ebt de onrust weg als ik me afvraag waar het echt om gaat. Ik kan zowaar vriendelijk blijven en van de mens houden om zijn hele 'zijnswezen'.   Zou dat iets te maken hebben met mijn inspanningen om er een vinger achter te krijgen of zou het gewoon de leeftijd zijn?

Nog maar een plaatje van Amsterdam en die heerlijke dag daar. Ja, ieder mens is anders en alles mag er zijn. Heerlijk al die verschillende mensen!

Zuivere Ruimte

De geest *(the mind) is verlicht maar wordt verduisterd door wat van buiten komt. Gewone mensen realiseren zich dat niet daarom ontwikkelen ze de geest niet.
Omdat de geest verlicht is kan hij bevrijd worden van de verduisteringen die van buitenaf komen. Dat is wat de edele **volgelingen begrijpen daarom cultiveren ze de geest.

De Boeddha


* The mind, bedoeld als de samenstelling van het denken-voelen. Datgene waar op ons menselijk niveau de verbinding kan worden gelegd met de Zuiver Ruimte waarin alles kan zijn zoals het is. Niet te verwarren met iets dat ver van ons vandaan zou zijn.
** volgelingen in de zin van onderzoekers die alle leringen toetsen aan hun persoonlijke ervaringen en geen klakkeloze aannemers.
(mijn persoonlijke opmerkingen)

https://www.facebook.com/BuddhismPathToPeace

Aandachtig zijn

Ik adem in en ervaar

de vreugde van vriendschap en liefde

Ik adem uit en laat los

het verdriet van verlangen.

vrij naar Tich Nhat Hanh

Gewoontepatronen

Het heeft heel lang geduurd voor ik dingen in mijzelf, die ik lastig vond, kon veranderen. Bepaalde gewoontepatronen, dat is waar ik het over heb. We hebben ze allemaal en vele zijn heel handig totdat ze door de omstandigheden onbruikbaar blijken te zijn en we er moeite mee hebben ze te laten en ze af te leren. Het is heel lastig er andere gewoonten voor in de plaats te zetten die bruikbaarder zijn.

Iets dat mij overkwam is bijvoorbeeld dat ik altijd direct op een vraag reageeerde zonder het te overdenken of daar ook maar even de tijd voor nam omdat direct antwoord geven in mijn idee 'normaal' was. Nooit nam ik de gelegenheid om erover na te denken of te zeggen dat ik er later op terug zou komen. Het kwam niet eens bij me op om dat te bedenken en vaak kwam ik in de problemen doordat ik de gevolgen van mijn beslissingen die ik veel te snel nam, niet kon overzien op zo korte termijn.
Dom zul je zeggen. Maar als zoiets in je systeem ingebakken zit, probeer het dan maar eens te veranderen. Mijn ervaring was dat ik daar heel veel aandacht in moest stoppen en iedere keer weer in de valkuil stapte. Heel langzamerhand door opmerkzaamheid lukte het me om een ander gewoontepatroon in te bouwen en dus kan ik nu gas terug nemen en vertellen dat ik erover na zal denken en erop terug zal komen. Het lijkt simpel maar de praktijk liet me zien dat het niet zo makkelijk was.
Een vriendin van mij had net zoiets met het onmiddellijk reageren en hulp bieden in woord of daad, als ze alleen nog maar vermoedde dat het een hulpvraag was. Vaak wil iemand helemaal niet geholpen worden en wordt je goede bedoeling uitgelegd als bemoeizucht of nog erger. Ook zij verzuchtte soms: 'Ben ik er weer ingetrapt'.

Hoe het ook is, we zitten er vol mee, vol van automatische reacties of dingen die we gewoon zijn te doen. Op een ander niveau bijvoorbeeld misschien gewoon ons avond of ochtend ritueel. Als je daarop gaat letten kom je tot de conclusie dat je het wel heel erg zou missen als je niet 'normaal' onder de douche zou kunnen springen op de door jouw geplande momenten. Dan wordt je je al een klein beetje bewust van alle gewoonten die je erop nahoudt. Prima natuurlijk, totdat het niet meer kan. We vragen niet voor niets: 'ben je met het verkeerde been uit bed gestapt?'. Want om dan nog vrolijk en blij te blijven valt niet altijd mee.

Nou kunnen gewoonte patronen heel behulpzaam zijn totdat ze tegen je gaan werken en denk dan niet: 'zo ben ik nu eenmaal' want ons aanpassingsvermogen en de mogelijkheden tot verandering zijn eindeloos als het nodig is.
Er is niets dat niet veranderd kan worden, maar daar is wel moed en heel veel aandacht voor nodig. Het duurt heel lang voor je iets anders hebt aangeleerd, vooral als je wat ouder wordt maar dat hoeft niet te betekenen dat je er te oud voor bent. Dat gaat met een goede motivatie zeker lukken.
Hoe eerder en hoe jonger je bent en de lastige zaken in jezelf opmerkt hoe eenvoudiger het is er iets mee te doen. En dat doen is dan hoofdzakelijk opletten, aandachtig zijn en als je valt, gewoon weer opstaan. Het kan even duren maar de resultaten zullen er zijn.

Uit de modder vereist een lotusbloem

Korte tijd lange duur

Tijd bestaat niet echt in onze waarneming. Dat valt me iedere keer weer op als ik zit te wachten achter de computer omdat er iets is dat één of een paar minuten duurt. Het is de duur van de gebeurtenissen die door ons geleefd wordt. Als ik erop wacht, sjonge jonge wat kan een minuut dan lang duren.

Maar als ik nu omkijk naar mijn leven is de duur die er was tot aan nu wel erg snel gegaan. Dan zijn de eerste jaren van mijn leven langer geweest dan de laatste, die hebben zich razendsnel voltrokken en ik ben er steeds meer van doordrongen hoe kort het leven in wezen is. Bijna 70 jaar van ER ZIJN.

En dan is er ook nog de invulling die je eraan geeft. Iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier. Er is niemand die dat op dezelfde manier doet als de ander. Vroeger dacht ik nog wel eens dat ik een ander met raad en daad bij kon staan, Steeds meer kom ik tot de ontdekking dat er veel ideeën zijn die gewoon niet kloppen. Het zijn mijn ideeën en de ander kan alleen maar op zijn eigen ideeën komen en daarmee werken. Toch beïnvloeden we elkaar en zijn we bij elkaar betrokken. Het is onmogelijk me te onttrekken aan de invloeden van buitenaf ook al denk ik soms dat ik op mezelf functioneer en me niets van anderen aantrek, er zijn altijd omstandigheden die invloed op me uitoefenen. Alleen al het feit dat ik me nergens iets van aan wil trekken impliceert dat er iets anders is waar ik op reageer dus word ik er op een andere manier dan ik denk toch door beïnvloed. Zo simpel is dat. Daar hebben we allemaal mee te maken en mede daardoor kan er toch een vorm van uitwisseling zijn waardoor we iets voor elkaar kunnen betekenen. En hebben mijn ideeën wel degelijk invloed op de ander. Ik vind het belangrijk daar rekening mee te houden in mijn doen en laten.

Het is de interactie van mezelf met de omstandigheden die mij gemaakt heeft tot wat ik nu ben. Als ik goed omga met de omstandigheden geeft dat goede resultaten en omgekeerd. Zeker is dat we er niet aan ontkomen om met de omstandigheden om te gaan want ook ervoor weglopen is een vorm van ermee omgaan.

Dat wetende is iedere minuut van de tijd die we hebben belangrijk of hij nou lang of kort duurt. Het bepaalt de uitkomsten van een heel leven.

Iedere keer opnieuw richting bepalen geeft nieuwe resultaten op de lange duur.

Loslaten wat je zelf denkt te zijn

Ik heb weer een nieuw hoofdstuk in het boek geplaatst en bij het nalezen kleinigheden veranderd.
Als ik het dan overlees en me weer herinner denk ik: hoe is het mogelijk dat je kunt denken dat je altijd dezelfde persoon bent. Ja natuurlijk iedereen herkent me nog steeds, maar er veranderd zo ontzettend veel in een mensenleven dat hetgeen ik nu denk en doe iets heel anders is dan alles wat ik was in mijn kindertijd en vroege volwassenheid. Ik denk anders, ik leef anders, ik ben anders en ervaar anders.
Tot die ontdekking kan ik komen omdat ik alle dingen die ik opschreef achter me heb gelaten. Ik ben er niet maar AAN verbonden. Dat is ook weer iets anders dan ERMEE verbonden te zijn voor mijn gevoel. Dan is het iets wat ik nog wel op kan roepen en herken maar ik zit er als het ware niet meer aan vast. Ik identificeer me er niet meer mee. Het zit me niet meer in de botten.
Dat zijn overdenkingen die me duidelijk maken wat het is om te leren loslaten. Zoals Krishnamurti ook schreef: Laat het verleden los.
Vaak denken we als we extreme ervaringen hebben doorgemaakt dat het onmogelijk is omdat we vastzitten in onszelf en denken dat we altijd hetzelfde zijn. Maar ik merk dat het niet waar is. Al onze cellen worden zo vaak vernieuwd en ons denken/voelen kan per minuut veranderen. Zo is er ook de mogelijkheid alles uit het verleden los te laten en er kan dan een heel vernieuwde persoonlijkheid ontstaan. Die weliswaar geleerd kan hebben van de ervaringen maar er niet aan vastplakt. Er wel mee verbonden, maar niet aan verbonden is.
Dan ben je vrij, zelfs vrij van je eigen wetmatigheden. Dan kunnen al je overtuigingen, gewoonten, hebbelijkheden en onhebbelijkheden in de vrije ruimte komen te staan en kun je ze met opmerkzaamheid leren kennen en als je dat aandurft kan alles stromen. Niets meer om je aan vast te klampen.

Gaat dat vanzelf?

Volgens mij niet daar is veel opmerkzaamheid, aandacht naar binnen keren en moed voor nodig. Alles loslaten ook  hetgeen je zelf denkt te zijn.


De zachte kikker zoekt bescherming tussen de harde stenen. Hij is er niet aan verbonden, maar kan er gebruik van maken omdat hij zich ermee heeft verbonden.

Storm

Vanmorgen keek ik uit het raam en zag de kale boom heen en weer wiegen in de wind. Hier en daar zit er nog een verdord blaadje aan. Plotseling kwam dat gevoel weer boven van elementtalen met een bewustzijn. Ja begrijp me goed niet zoals de mens na kan denken en zich van zichzelf bewust kan worden, maar onbewust bewustzijn heel primitief waardoor toch dingen in beweging worden gezet. Ze kunnen ontaarden in enorme krachten maar hebben ook grote kwaliteiten. Het werkt allemaal mee om onze aarde en de hele kosmos draaiend te houden. In mijn visualisatie zag ik de geesten van de elementalen door de takken dansen.

Sommige mensen geven het een jasje aan en praten over kabouters, heksen, verschillende geesten en andere soorten aangeklede krachten. Aangekleed waardoor er een soort communicatie kan ontstaan omdat niet iedereen in abstracte zin contact kan maken met... ja met WAT?  Door me meer bewust te worden van de elementen die een rol spelen in ons leven gaan er andere deurtjes open. Ook dit laatste is natuurlijk weer een beeldspraak maar mist zijn resultaten niet.

Nu zul je denken dat ik de weg ben kwijtgeraakt, nou dat valt denk ik wel mee hoor :-) want natuurlijk weet ik dat alles heel wetenschappelijk en onderbouwd materialistisch te verklaren is. En dat is een goede zaak want daardoor krijgen we in sommige gevallen meer grip op de elementen. maar misschien zijn we de weg ook in die wetenschap een beetje kwijtgeraakt en vergeten dat men in oude tijden meer bewust betrokken was bij het primitieve bewustzijn van alle elementen en dat overal verhalen over verteld konden worden evenals over de sterrenhemel waardoor de krachten in de natuur tot leven en bloei kwamen voor de mens.

Ach die oude tijden waren in die zin zo gek nog niet. Er is veel verbeterd en we weten veel meer over de materie dan ze in oude tijden wisten, dat is een goede zaak maar toch jammer dat we het kind met het badwater hebben weggegooid.

Quan Yin

Een dagje kunst kijken zeer vermoeiend maar de moeite waard. Het is onmogelijk om de hele collectie in een dag te bewonderen en ik was onder de indruk van wat ik allemaal te zien kreeg.

Als eerste vond ik de Quan Yin hier op de Aziatische afdeling waar ik een slechte foto van bewaar die me zo ontzettend aansprak. Ik wist niet dat hij in de collectie van het Rijksmuseum werd bewaard. Ik was aangenaam verrast.

De Bodhisattva van Liefde Mededogen die in de Tibettaanse traditie Avalokiteshvara heet. Het is de kwaliteit van Groot Liefde en Mededogen.
Kwaliteiten die in ons aanwezig zijn maar nog niet volledig ontwikkeld. Aan de ontwikkeling daarvan kunnen we volgens het boeddhisme werken door je erop te richten. Daarbij is een voorbeeld heel behulpzaam.

Innerlijk geluk

Iedere dag is het voor mij weer genieten zo rond de kerst  en de jaarwisseling. Alhoewel er ook veel extra drukte om de hoek komt kijken vind ik het heerlijk uit de dagelijkse gewoonten- en omgeven te zijn door alle kerstkitch en mensen waar ik van houd.
Ferry is alle dagen thuis en we luisteren naar prachtige muziek die extra mooi klinkt uit onze nieuwe luidsprekerboxen, een streling voor het oor.

Gourmetten met kinderen kleinkinderen en achterkleinkind is een feest.

Mijn lieve schoonmoeder op bezoek met altijd gezellige verhalen en 'onder onsjes' ondanks alles wat ze meemaakte. Laat naar bed en niet zo idioot vroeg weer mijn bed uit. Ik geniet van alle momenten die er zijn.
Nu, na de kerst heb ik weer wat tijd gevonden voor dit blog en moet ik ook weer aan de gang met de layout voor het nieuwe Jewel Heart Magazine. Ik ben al begonnen en als ik er weer middenin zit is ook dat heel leuk om te doen, al zie ik er vaak van te voren tegenaan. Wat zit een mens toch vreemd in elkaar, want dat is toch niet nodig zou je denken als je weet dat je er altijd weer plezier in hebt.

Nog een weekje en dan begint het 'gewone' leven weer als er zoiets bestaat als 'gewoon' want eigenlijk is ieder moment anders en al denken we dat de dingen zich herhalen en vervelend kunnen zijn, er is niets dat aan zichzelf gelijk blijft.
Open staan en bewust zijn van al het nieuwe van ieder moment brengt innerlijk geluk met zich mee waardoor je niet blijft 'hangen' in ongenoegen en verdriet van  moeilijke omstandigheden.

Boring

Het kost best wel wat moeite om naar mezelf te kijken. Vooral wanneer ik een opmerking krijg wanneer ik zeg dat ik iets moet doen en anderen zeggen dan: niets moet, je wilt iets doen.

Ik geloof toch echt dat het niet altijd zo is. De hele dag door zijn er dingen die gedaan 'moeten' worden en het is toch echt niet zo dat ik daar altijd voor kies. Als er geen discipline was in bepaalde opzichten, omdat ik ergens verantwoordelijk voor ben, wil dat nog niet zeggen dat ik op zo'n moment niet liever iets anders had gedaan. Natuurlijk zijn er heel veel dingen die ik graag doe, maar als er allerlei karweitjes liggen te wachten en de dagelijkse dingen die ik 'behoor' te doen om de hoek komen kijken dan hoort dat gewoon bij wat ik MOET doen en voor mij heeft dat niets met willen te maken. Ik zou als ik kon liever iets leuks gaan doen. Schilderen, wandelen, fotograferen, TV kijken, een blogje schrijven etc. Dat zou ik dan WILLEN.

Hoe zit dat dan?

Is het mogelijk om in alles wat er gedaan MOET worden, zoveel plezier te krijgen dat het WILLEN wordt? Ik heb echt niet altijd zin om aan mijn verantwoordelijkheden te beantwoorden. Of om hetgeen waar ik ooit vol vreugde aan begon, vol te houden. Als er geen discipline en verantwoordelijkheidsgevoel bij zou komen of een motivatie waarmee ik mijn handelen heb onderbouwd en waaraan ik gehoor wil geven, dan had ik er bij veel dingen allang het bijltje bij neergegooid en was alleen maar in een kringetje om mijn eigen egocentrische denken heen blijven draaien. Had alleen maar leuke dingen gedaan en als die dan niet meer leuk zouden zijn zou ik weer iets anders opzoeken dat ik leuk vind.

Soms heb ik het idee dat het daar zo af en toe om draait, maar het lijkt mij weinig voldoening te geven, altijd maar op zoek naar pleziertjes is voor mij geen plezierige manier van leven. Doet me denken aan dat reclame spotje van iemand die uit het raam van een buitengewoon luxe woning naar buiten kijkt in een prachtige omgeving en uitroept dat het zo vreselijk 'boring' is en dat ze maar weer eens moeten verhuizen.  Nee, dan toch maar de onderliggende motivatie, discipline en af en toe 'het moeten', handhaven dan blijft er nog genoeg tijd over voor de dingen die dan weer dubbel leuk zijn en wel voldoening geven tezamen met dat wat gewoon MOET.

Meditatieve lesretraite

Een week is zo voorbij. De tijd gaat, naarmate ik ouder wordt, steeds sneller. Waarschijnlijk omdat ik langzamer word. Of misschien omdat ik nu meer tijd neem voor de dingen die gedaan moeten worden. Er is minder onrust en de betrekkelijke rust die nu aan de basis ligt van mijn doen en laten is toch mede een gevolg van de dagelijkse meditaties.

Het is goed om meerdere keren per dag kort te mediteren. Loop niet meteen te hard van stapel. Na verloop van tijd kun je het gaan voelen, gaan proeven. Het bewustzijn moet leren om het bewustzijn in de gaten te houden.
- Gelek Rimpoche -

Zo zijn er veel dingen die veranderd zijn en niet alleen maar door het ouder worden. Meditatie heeft voor mij veel voordelen. Het verminderd onrust. Ik kan mijn emoties eerder herkennen en daardoor kan ik ze veel sneller op de juiste plek plaatsen en wordt er niet zo door meegezogen. Het bezorgt me een betere nachtrust. Ik ben ervan overtuigd dat als ik niet zou mediteren ik heel anders met het leven om zou gaan. Ik was in mijn oude gewoonten blijven hangen en nu kan ik ze herkennen en een keus maken of ik er wel of niet in mee wil gaan. Ik loop regelmatig om de (emotionele) valkuilen heen, omdat ik ze zie aankomen. Ze mogen er zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. En dit zijn dan nog maar oppervlakkige voordelen.

Het maakt me een gelukkiger mens.

Maar het plezierigste is, dat door de dagelijkse oefeningen ik nu ook in staat ben om het hele leven aandachtiger te leven. Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen functioneren en hoop er daardoor ook voor mijn omgeving en die me lief zijn te kunnen zijn omdat ik zelf niet met een last op mijn schouders blijf lopen.

Dat betekent niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het is een eindeloos proces omdat er nooit ook maar iets hetzelfde is en er altijd weer dingen zijn of gebeuren waar ik van kan leren. Eigenlijk ben ik nog maar sinds kort zo bewust aan het leven en is er nog een hele weg te gaan van open rondkijken, ervaren, analyseren en conclusies trekken. Het hele leven leven zoals het zich voordoet en op mijn pad komt.


De lessen in Nijmegen waren weer bijzonder en verhelderend.

Gelek Rimpochee in Nijmegen

Deze week op en neer naar Nijmegen voor de lesretraite.

Oude Tibettaanse, diepzinnige teksten worden becommentarieerd door Gelek Rimpochee.