Er is een weg uit het lijden.
of
Het wegvallen van de oorzaken van het lijden.
Ja, dat zal wel.
Maar voorlopig zit ik, zoals zovelen nog middenin de pijn en de ellende. Niet dat ik klaag hoor, er zijn er die het veel erger hebben dan ik. Dat van mij is peanuts, maar toch. Als ik buikpijn heb lig ik wel voor pampus en als mij onrecht wordt aangedaan kan ik dagen 'onderuit gaan'. Om nog maar te zwijgen over de zorgen die ik me maak om de dingen waarvan ik later denk, wat een onzin om je daar zorgen over te maken. Als ik gebonden ben wil ik vrij zijn en als ik geen relatie heb wil ik gebonden zijn. Dat heb ik in het verleden wel ervaren. En ieder jaargetijden merk ik het weer, als het heet is in de zomer verlang ik naar de kou en als het koud en nat is verlang ik naar de warmte. Emigreren misschien naar een land met een mooie temperatuur? Ach soms kom je ook nog van de regen in de drup. Nou ja, als ik er goed over nadenk zijn er ontelbare zaken waar ik verandering in aan zou willen brengen omdat ik het niet plezierig vind, ook al weet ik dat het niet mogelijk is om veel omstandigheden te veranderen.
De Boeddha begreep dat er inderdaad een mogelijkheid was om een einde aan het lijden te maken. Hoe groot of hoe klein dat lijden ook is.
Toch was de historische Boeddha net zo'n mens als jij en ik. Niets geen aureooltjes, niets geen goddelijk, gewoon mens en hij bewees door het allemaal zelf te leren en te doen dat het mogelijk is voor iedereen. En hij niet alleen. Er zijn veel meer gerealiseerde meesters bekend die tot ongelooflijke dingen in staat waren voor wat betreft het omgaan met pijn en andere narigheden.
Dat is voor mij toch een opsteker. Het schijnt echt mogelijk te zijn.
