Bingo.

 Het weekend zit er weer op en de nieuwe week is weer begonnen. Er staat alweer iets in de agenda. Deze week wat fotootjes maken voor het Vreedenhoff nieuws zodat ze wat keus hebben. Natuurlijk komt er maar een enkel fotootje in te staan maar ik vind het gewoon leuk om er weer even vrijblijvend naartoe te gaan. Wat contacten met de andere vrijwilligers die de bingo's nu in plaats van in de grote zaal op verschillende huiskamers draaien. Met mondkapjes. Wel lastig hoor met dat fotograferen. Gelukkig kan ik nu na de staar operatie mijn bril op mijn hoofd zetten maar als ik op het toestel iets wil lezen gaat hij weer voor mijn ogen. 

Jarenlang heb ik daar op Vreedenhoff rondgehuppeld op Vreedenhoff. Eerst voor mijn werk in de activiteiten begeleiding en daarna toen voor mijn ouders daarna weer als vrijwilliger en toen ik in de corona periode besloot ermee te stoppen, wisten ze me toch steeds weer voor incidentele dingen te strikken en daar heb ik nu wel weer plezier in. 

Ik mag natuurlijk vanwege de privacy  niet zomaar foto's hier delen maar deze durf ik wel aan .

Een van de begeleidsters roept enthousiast BINGO voor een van de bewoners. 

Dus vanmiddag weer even naar een volgende koffiekamer en eens kijken wat het wordt. En morgen wordt er gezongen. Altijd leuk. En het leuke is als ik niet kan ligt er geen vaste afspraak. Helemaal mijn ding. Jarenlang genoeg gemoeten. 🤣

Afgelopen zaterdag het verjaarsfeestje van schoonmama gevierd. Met een kleine groep deze keer in de tuin. Heel gezellig en dat mag ook wel als je 92 wordt. 

Een hele fiets onderneming

 Ja en toen ging ik donderdag met drie bekenden van de zoom die we samen op dinsdagmorgen hebben, een eind fietsen naar Lingezegen in de Lingewaard waar heel veel schilderijen stonden opgesteld van heel veel kunstenaars die iedere keer kwamen en een wit doek weer omtoverde in een kunstig gekleurd vlak. Ik was er al eerder geweest maar ging vooral voor de fietstocht. Het gaf me de mogelijkheid weer eens iets verder te komen en op de fiets is het heel anders dan in de auto.

Eerst fietsten we door een klein parkje vanaf het huis van een van ons in mijn eigen buurt waar ik nog nooit geweest was. Verder door de stad over een fietspad dat overal dwars door de stad voorrang had. Dat op zich was al een hele eye opener. Door de berekuil en zo de oude Rijnbrug over waar ik lange tijd vanaf mijn kindertijd overheen fietste naar de stad want vroeger woonde ik lange tijd in Zuid. Het was zo leuk om allerlei oude herinneringsplekken tegen te komen. Ik genoot ervan. Aan het einde van de brug reden we de dijk op en ook daar weer was alles een en al herinnering.

Voorbij alle herinneringen en schitterende uiterwaarden . 

Daarna  reden we verkeerd want de Lingewaard is een gebied dat de laatste jaren is ontwikkeld en moet je door Rijkerswoerd waar allemaal nieuwbouw is. Arnhem is zo uitgebreid de laatste decennia en heeft Onno er een gps bij gepakt. We moesten  omkeren en kwamen na 15 km in het park aan. Fietsen op slot en op ons gemak langs wat schilderijen 

maar daar ging het mis met mijn darmen. Gelukkig wist ik de uitspanning vlakbij te vinden want daar hadden we een paar jaar geleden een feestje en daar gingen we met z'n vieren voor de koffie en het toilet. O o wat voelde ik me beroerd. Maar ik ken dat ook van thuis. Altijd lastig en pijnlijk. Ik weet ook, het gaat over en inderdaad na een tijdje zakte het en voelde ik me wel weer goed. 

We hadden geen van allen nog de behoefte terug te gaan naar de schilderijen. Het was niet allemaal kwalitatief hoogstaand werk en wij zagen door de bomen het bos niet meer.  En misschien waren we allemaal intussen ook te moe om er nog langs te slenteren. Zelfs Hanneke van 80 op de scoot was moe maar ze straalde in de wind met wapperende rok en korte haren Dus zijn we weer op de fiets gestapt en teruggereden. Nu zonder omwegen rechtstreeks.

Dan merk je toch wel dat je niet geoefend bent en een jaartje ouder. We waren alle vier hondsmoe aan het eind van de rit en zochten snel ieder de eigen woning op. Maar we hadden het ontzettend leuk en gezellig samen gehad.

Ik heb op deze tocht onderweg zoveel moois en leuke plekjes ontdekt die ik nu ook graag zelf zou gaan bezoeken om er te fotograferen want daar heb ik te weinig gelegenheid voor gehad. 

Helaas ging het vrijdag mis en kreeg ik alsnog behoorlijke darmkrampen. Daar heb ik de laatste tijd op dat hoge niveau gelukkig weinig last meer van maar nu was het weer behoorlijk  en daarna ben ik dan nog meer moe. Maar we hebben alles weer overleefd en ik heb er geen spijt van zo ver gefietst te hebben. Ik heb veel geleerd en genoten. Maar de volgend keer ga ik zeker niet meer zo ver en kalmer aan. 

Ooievaars gespot.

 Dus besloot ik op mijn fietsje te stappen en naar de uiterwaarden te rijden om te kijken of het water verschrikkelijk hoog zou staan. Met mijn kleine fototoestel gewapend ging ik op weg en...

Het viel heel erg mee met het hoge water. Ik had alle tijd om gewoon wat fotootjes te maken. Met dat kleine toestel moet ik een beetje op goed geluk schieten want het werkt niet zo goed voor mijn slechte ogen. 

Maar potverdrie wat ben ik blij met dat kleine ding want ondanks dat weet hij er  prachtige foto's van te maken. En thuis kan ik dubbel  genieten van de details die ik bij het maken niet zag. 

Maar nog meer verbaasd was ik bij thuiskomst van de vogels die ik in de vlucht had kunnen verschalken.  

Ik kon niet zien wat het was maar zag wel dat ze heel groot waren en toen ik ze thuis verder bewerkte en uitvergrootte zag ik dat er een paar ooievaars hadden rondgevlogen. Natuurlijk zijn ze niet allemaal goed geworden en ik maakte er veel maar de beste krijgt hier een plekje.

En toen had ik zo de smaak te pakken dat ik nog even verder ben gaan fröbelen achter de computer. 

Bijzondere lelies

 Gisteren reden we even naar Wageningen om te zien of daar al veel water te zien was. Vanaf het Arboretum kijk je helemaal over de Rijn naar Nijmegen,

Maar dat viel erg mee en dat was ook te verwachten want de vloedgolf moet daar nog komen.  Morgen of overmorgen nog eens ergens poolshoogte gaan nemen.

Maar wat ik wel zag waren prachtige lelies. In het Arboretum was een hele strook lelies aangeplant. Helaas waren we een beetje laat want een groot deel was al uitgebloeid maar deze is alvast leuk om te laten zien.

Voorlopig veilig

 Ik ben een beetje met mijn fotootjes aan het stoeien want we wilden weer gaan fotograferen maar ik voel me niet zo lekker dus hang ik lekker achter de computer en leef me uit met mijn fotootjes . 

Vanachter de bomen fotografeerde ik deze reiger. 

Toen ik hem helemaal had ingezoomd werden de details duidelijker

Zo opmerkelijk hoe in deze foto het groen van het water zich spiegelt in de veren van de reiger,

Deze had een mooi plekje gevonden om te observeren en had waarschijnlijk zijn maaltje al binnengehaald

Maar voorlopig is dit kleintje veilig in de tegenoverliggende vijver. 

Het zandoogje warmt zich in het zonlicht.

De bramen zeggen het is hoog zomer, we komen eraan. 

En de merel heeft na de vele regenval genoeg te eten. 

En deze vond ik op de valreep  ook nog even heel mooi een doodgewoon eendje. Wat kan er mooier zijn dan doodgewoon?

Dat is de natuur van de dingen

 Van morgen wilden we even gaan kijken of de jonge mandarijneeindjes nog aanwezig waren en of ze er alle negen nog zouden zijn. 

Vol goed moed liepen we ons rondje en er was veel te beleven. Een paar jonge nijlganzen kwamen ons tegemoet rennen. 

. 

Enfin wij zijn de hele plas weer omgelopen. Er waren erg veel reigers te zien.

Aan de andere kant van de weg is park Zijpendaal. Ook prachtig om daar te wandelen

En daar aan de overkant  goed verstopt tussen het groen 

vond ik nog wel een meerkoetje zo aandoenlijk met maar één jonkie

De jonge nijlganzen worden heel oplettend bewaakt door de vader en moeder die altijd samen alert zijn. 

En passant heb ik nog even een zandoogje meegenomen.

En niet te vergeten de activiteiten die in deze tijd in het Sonsbeek  te zien zijn.  Het was dan ook  drukker dan we gewend zijn als we 's morgens een rondje maken. En ook  veel warmer wat ik  vermoeiender vind. Zij hebben daar kennelijk (nog) geen last van. 

Op ons rondje rond de plas waren deze keer  vooral de reigers dominant aanwezig. En daar in het donker achter de reiger meende ik haar te spotten. Op goed geluk maar schieten want thuis kan ik het dan hopelijk beter zien. 

Maar veel wijzer werd ik niet van dit fotootje. Na een tijdje toen we al op weg naar huis waren zag ik ook  de aalscholver bij het eilandje en maakte er nog een paar fotootjes van. 

Thuisgekomen, inderdaad daar zat ze moederziel alleen. Nergens meer een jonkie te bekennen. Ze is ook goed herkenbaar aan de witte oogstreep.

Zo jammer het enige wat overblijft is dan een plaatje van verleden week. 

Een gelukje

 Heel af en toe heb je geluk en dan kun je ze vangen in de vlucht.

Weidebeek juffertje

 Het is niet echt lekker weer om te fotograferen. 

Ik vond deze in mijn archief. Ik fotografeerde er enkele gewoon in een klein beekje langs de voortuinen van de huizen op een wandeling naar de apotheek. 

Bijzonder toch. 

Jonge mandarijnen

 Weken geleden fotografeerde we een paartje mandarijneendjes in Sonsbeek.

Om precies te zijn op 14 mei

Leken ze druk op zoek

naar een plekje waar ze een bettje 

Privacy zouden kunnen vinden.

Daarna hebben we ze niet meer teruggezien. Soms wel het mannetje alleen. Maar ja, we hadden meer mannetjes gespot. Wil de echte vader opstaan?

 Maar tot onze grote verbazing. verscheen afgelopen zondag  plotseling een eend met negen peutertjes en ik had in eerste instantie niet eens in de gaten dan het een vrouwtjes mandarijn eend was. Ik geef mijn slechte ogen maar de schuld.

 Inderdaad.  

De zoektocht van het paartje heeft vruchten afgeworpen en er zijn jonge mandarijn eendjes in Sonsbeek.  Ik hoop dat velen het zullen overleven.