woensdag 12 december 2012

Duisternis en licht

Ik zat de laatste tijd behoorlijk slecht in mijn energie en vraag me soms af hoe dat komt. Is mijn lijf de oorzaak of mijn geest. Wat is er eerder, de kip of het ei? Ik weet het niet, ook al probeer ik nog zo oplettend te zijn. van beide kanten in mijzelf, lijf en geest, merk ik de terugloop van enthousiasme en inzet voor veel dingen. 'Vermoeidheid en tegenzin begint de boventoon te voeren. Het kon niet anders dan uitlopen op een flinke verkoudheid met koortsachtige griepverschijnselen..
Natuurlijk weet ik dat ook niet van te voren en als ik het wel had geweten dan wist ik meer en had ik het misschien kunnen voorkomen door me niet zo weg te laten glijden.  Is dat zo? Ook daar zet ik mijn vraagtekens neer... Niks weet ik, helemaal niks.
Iedere minuut komt en gaat zoals het zich aandient en hoe graag we het misschien ook zouden willen er is bijna niets wat we ermee kunnen doen.
Of toch wel?

Rondom me heen word ik ook geconfronteerd met veel zwaarder leed. Mijn terminale schoonvader die, nu 90 jaar, al jarenlang liefdevol verzorgd wordt door mijn 83 jarige schoonmoeder die zoveel respect verdient. Natuurlijk proberen wij, de kinderen zoveel mogelijk op te vangen, maar dat is zo betrekkelijk ook al zijn ze daar heel dankbaar voor. En dan ook jongere mensen die plots worden geconfronteerd met een dodelijk acute toestand waar ze wel doorheen komen maar daar onder enorm gewijzigde omstandigheden mee moeten leren leven. Dat is een enorme opgaaf, maar daar ligt de enige kans op verandering aanbrengen in de toekomst. Niet om onherstelbare schade op te lossen, niet om de dood af te wenden, maar wel om goed voorbereid te zijn en te weten op welke manier ik rust vrede en liefde in mijn leven kan blijven ontwikkelen zonder me al teveel door de gewijzigde omstandigheden mee te laten nemen.

Zon griepje is dan een aardige testcase. Het heeft niets om het lijf om zo maar te zeggen en in hoeverre laat ik me daardoor beïnvloeden. Blijf ik ondanks de lijfelijke omstandigheden geestelijk sterk en in mijn midden, opgewekt met vrede in mijn diepste wezen? Ik bedoel niet dat ik zingend van de koorts onder de dekens in bed lig, dat is heel iets anders, dat is gekte of ijlen, maar kan ik vertrouwen vinden en de weg gaan die ik te gaan heb? Kan ik vertrouwen vinden als het leven beëindigd zou worden. Laat ik me geestelijk niet door omstandigheden onderuithalen. Ik weet het niet. In stilte kan ik naar mezelf kijken en ervaren. Kan ik leren zien hoe ik met omstandigheden omga. Stilte kan confronterend zijn, maar in stilte leer je jezelf kennen. Aandachtig en stil zijn zorgt ervoor dat ik me kan herinneren wie en wat ik in wezen ben.

Ieder leven leidt naar de dood
iedere dag leidt naar de nacht
maar door de nacht  kan de dag zich laten zien
door de dood is het leven VOL-LEDIG leefbaar

Misschien niet zo'n luchtig blogje maar door de duistere dagen voor de kerst wordt langzamerhand het licht zichtbaar.


komen en gaan



Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...