Betekent ook en vooral aandacht in het dagelijks leven. Als je niet in aandacht weet dat je boos bent kun je ook niet tot rust komen. Zo is het met alles.
Thich Nhat Hanh geeft aan dat “aandacht” een sleutel vormt voor het transformeren van gevoelens:
"Boosheid is een onaangenaam gevoel. Zij is als een vlam die onze zelfbeheersing verteert en ons dingen doet zeggen en doen waar we later spijt van hebben. Iemand die boos is verkeert zichtbaar in de hel. Woede en haat zijn bouwstenen van de hel. Als er geen boosheid in ons is, is onze geest rustig en helder. De afwezigheid van boosheid is de basis voor werkelijk geluk, liefde en mededogen. We kunnen onze liefdevolle aandacht vragen onze boosheid gezelschap te houden. Niet met de bedoeling om haar te onderdrukken of te verdrijven, maar om ervoor te zorgen. Liefdevolle aandacht is geen rechter. Het is eerder een grote zus die op haar kleine zusje past en haar met zorg en genegenheid terzijde staat. Door ons op onze ademhaling te concentreren kunnen we onze aandacht levend houden en onszelf volledig leren kennen." (6)
Het is boeiend te zien hoe Thich Nhat Hanh op deze wijze met gevoelens omgaat. Gevoelens subtiel toelaten, ze accepteren en vervolgens niet meer meegesleurd worden. Gewoon proberen bewust-er-te-zijn met innerlijke kalmte in elke stap die we zetten. Een soort betrokken-onbevangen-zijn. Zodoende scheppen we werkelijk ruimte waar inzicht en inspiratie tot bloei kunnen komen.
Noten
Citaat is afkomstig uit het boek van Thich Nhat Hanh
"Iedere stap is vrede", Uitgeverij Ankh-Hermes 1994
Overgenomen van Kees Voorhoeve, Mystieke overpeinzingen.
dat is een mooie tekst van Hahn.. we kunnen ons afvragen waarom de boosheid er is, waar die vandaan komt, want als je dat begrijpt ben je al een stap verder..
BeantwoordenVerwijderenZo is dat Elly, bovenstaande tekst klopt.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt mensen die in permanente boosheid (onvrede) verkeren maar ook diegenen met drift/woedeaanvallen.
Ik denk dat het laatste door een ieder herkent wordt.
Op moment van spontane boosheid (of ergernis) kan ik razend worden. Gelukkig hoor (en zie) ik mezelf algauw te keer gaan. Op dat moment (van identificatie met die boosheid) stap ik er als t ware uit en kijk naar mezelf (bewustzijn) en ben getuige van m'n eigen (belachelijke) vertoning. Dan kan ik er zelfs met een soort zelfspot en glimlach naar kijken. Rustig doorgaan met ademhalen.
Dat voelt zo goed, relativerend en vooral: ik neem mezelf niets kwalijk!!!