Zalig uiteinde en

 

Nog even gourmetten

 Gisteren weer eens een heerlijk bezoekje gehad van oudste zoon en schoondochter. Dat is genieten. Er is genoeg om over te praten en hoor graag naar wat ze vertellen. Ze zijn beiden ook druk met de kleinkinderen, mijn achterkleinkinderen en daar zijn ook altijd wel verhalen over. Maar aan het einde van de middag kregen we een telefoontje. Schoonmama van 91 was gevallen en ze zit nu onder de blauwe plekken en pijnlijke ledematen. Het ziet er naar uit dat het min of meer met een sisser af zal lopen. Onddanks dat ze altijd al veel gewrichtspijnen heeft en nu dus nog meer last, is er niets gebroken en lijkt het te blijven bij een behoorlijk verkleurd oog en gezicht. De andere plekken zitten verborgen onder de kleding. 

Vandaag is het een rustige ochtend. Normaal heb ik op dinsdagmorgen een zoombijeenkomst met wat kunstzinnige bewoners uit de buurt. Altijd heel gezellig en dan krijgen we meestal ook iets moois voorgeschoteld van Gerda die ons van veel mooie en vernieuwende kunst laat meegenieten. Ook de contacten met elkaar worden steeds intenser. Nou die bijeenkomst hebben we nu vanmiddag om het oude jaar uit te vieren. Maar er is een droevige gebeurtenis bijgekomen. Een van onze kleine groep leden is tijdens de kerst haar  zus verloren aan de  gevolgen van  corona. Zij zal er niet bijzijn. Dat is heel droevig om zo het oude jaar af te moeten sluiten.

Alle restjes van de gourmet zijn op of in de diepvries en misschien haal ik er voor vanavond nog wat uit om nog eens te gourmetten want daar is gister door de de omstandigheden met schoonmama niets meer van gekomen. Lijkt me nog wel even gezellig samen achter de pannetjes aan tafel. En het lekkerste vind ik dan wat groenten erion met kaas en kruiden. Witlof in kleine reepje op een plakje ontbijtspek met kaas. hmmmm. Meer vlees is voor mij niet nodig. En champions ook altijd lekker. Ik krijg er zin in. 

Storm op weg naar 2021

 En dat waren dan weer 2 kerstdagen die voor mij volkomen anders aanvoelde dan normaal. Geen kerstavond gourmet met alle kinderen maar wel met schoonmama in plaats van haar op een van de andere kerstdagen. Wel een middagbezoekje aan de ene zoon met familie zonder maaltijd want dan is de 1,5 meter niet meer haalbaar aan tafel en morgen komt de oudste zoon nog eens langs met mijn schoondochter.  En dan gaan we op weg naar het nieuwe jaar.

Wat zal het ons brengen? Ik ga geen voorspellingen doen en laat alles rustig over me heen komen. Tot nog toe gaat het zo allemaal zijn gangetje ook al hoor ik in mijn directe omgeving andere geluiden en zelfs overlijden als gevolg van het virus. Laten we hopen dat het dit jaar in ieder geval voor een groot deel opgelost zal worden. 

De storm is alweer gaan liggen en hier in het midden van het land hebben we er weinig van mee gekregen. Het scheelt dat alle bladeren van de bomen zijn. Dan heeft de wind minder grip en waaien ze niet zo makkelijk om. We zitten hier rondom in de bomen en er is er zelfs een die op de nominatie staat weggehaald te worden. Echt gezond ziet hij er ook niet meer uit en er zijn hier de afgelopen 15 jaar ook al 4 bomen omgewaaid, gelukkig zonder verdere schaden.

Nu nog een rustig weekje en dan, na het nieuwe jaar beginnen alle standaard activiteiten weer. Kom ik uit mijn overdenkingen en luie stoel overeind en ga er hopelijk met goede moed weer tegenaan. Voor zover het virus het toelaat natuurlijk.

Er kan van alles in

 Het is een vreemd jaar geweest en ik vermoed dat het oude bekende niet meer terug zal komen. De wereld veranderd in een razend tempo. 

Ondanks alle dingen die bij me langs en binnen zijn gekomen wist ik dit jaar altijd weer in alle rust mijn eigen middelpunt van  rust , ruimte en stabiliteit terug te vinden.en daar was ik heel dankbaar voor.

Nu het kerst is lijkt het hele jaar weer aan me voorbij te trekken. Het lijkt alsof al het lijden dat ik rondom mij heen heb gezien, het verdriet van velen, mensen die hun geliefden verloren en volkomen eenzaam achter bleven zonder afscheid te kunnen nemen, anderen die hun weg kwijt dreigden te raken , het verdriet en de angst,  ik zag het allemaal gebeuren en soms heel dichtbij zag ik het voorbijkomen en wist gelukkig psychisch overeind te blijven. Ook toen ik op verschillende momenten aangevallen werd en ik moest leren begrijpen dat medeleven soms beter onuitgesproken kan blijven, was ik blij dat ik niet door emoties werd meegezogen. Mensen heel dichtbij die kanker ontwikkelden en intussen terminaal zijn. Het was geen vrolijk jaar en gelukkig wist ik mijn innerlijke vreugde te bewaren. Wat ben ik daar blij en dankbaar voor. Maar ook dat impliceert dat ook ik me met het lijden uiteen moet zetten.

Maar nu, nu het kerst is lijkt het hele jaar weer even om de hoek te komen kijken en zit ik in onze gezellige kamer met kerstversiering en overdenk al die binnenkomende omstandigheden van het hele jaar. Plots lijken alle kerstwensen cliché en blijf ik doordrongen van het lijden van alle mensen. Natuurlijk ga ik door met wat ik gewend ben te doen maar toch is het anders. Geen kerstavond met alle kinderen klein en achterkleinkinderen. Ach ik kan er goed tegen maar het is wel anders.

De wereld veranderd in snel tempo daar kom ik niet omheen. Wat was komt nooit meer terug in de zin van de vergankelijkheid van alle dingen.  Ik sudder deze dagen nog even door en weet dat ik een basis in me heb van het leeg zijn van IETS zoals een kopje leeg is van thee en als het leeg is van thee kan er weer klaar en zuiver van alles in. In de stilte van meditatie vind ik de weg naar binnen. Wat het ook moge zijn de komende tijd, ik zal er zijn. Zolang ik leef. Open voor wat er gaat komen zonder daar vooraf een invulling aan toe te denken. En zeker niet aan toe te kennen, want wat weten we nou?

De rust laten indalen

 Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.

 En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.

Komt wel weer

 Niet leuk maar Fer is toch nog wat boodschappen halen voor zijn moeder. Ik heb het daar lastig mee. Vind het niet verantwoord maar als hij dan toch moet... nog maar  meenemen wat ik mis, maar zonder dat komen we er ook wel. Ja, zo schijnt niet iedereen te denken en ik heb het daar moeilijk mee. Vooral nu het voor de kerst zo druk zal zijn in de winkels. We hopen er gezond doorheen te komen. 

Vannacht droomde ik.  Ik heb in lang niet meer zo'n nare droom gehad. Ik was 14 dagen op vakantie geweest en had de kat onverzorgd achtergelaten. Hij kon wel vrij in en uit huis door het kattenluik. Toen we terug kwamen was hij niet in huis en ik riep voor de deur. naar hem en daar kwam hij aanrennen. Wat voelde ik me schuldig.

Ik heb niet zo'n zin in bloggen de laatste dagen. Komt wel weer terug. Misschien al wel weer snel. 

we zullen het zien

 Ik heb de koolhydraadkenner gedownload en val daardoor van het een in het ander. Krijg handige tips van kennissen voor lekkere dingen en tussendoortjes en ben bezig allerlei ter zake doende eetwaar in te slaan om te expirementeren. 

Morgen komt de kruidenier aan huis en ik heb het mandje van Picnic al drie keer opnieuw aangevuld met allerlei gezonde lekkere dingen. Ook voor de kerst heb ik dan al bijna alles in huis. Het is zoveel dat ik me afvraag of een van die aardige jongens het wel in een keer naar boven en voor mijn deur kan krijgen te staan. 

Tja die ene  bestelling moest wel steeds aan gevuld worden met bij bestellingen want alle bezorgmomenten zijn volgeboekt het ziet ernaar uit dat het reuze druk is. En ik ben zo blij dat ik niet met al die boodschappen hoef te sjouwen. Wat een wereld! 

Dat had ik me toch niet voor kunnen stellen toen ik 50 jaar geleden met een boodschappenlijstje naar de kruidenier op de hoek ging en dan door streepte wanneer het eindbedrag niet in het budget paste. En dan met één zware tas terug  wandelen naar huis. En toch was het heerlijk kerst. Wat zijn de tijden veranderd.  

Nu zijn er heel andere zorgen en hopen we voor volgend jaar op betere tijden. Waar en hoe wij en de wereld erdoor komen...??? We zullen het zien.

Wat ontbreekt is betrokkenheid bij de ander

 Ik verbaas me nog steeds over het gedrag van de mens in deze krietieke tijd. 

De regering probeert  om nog meer  corona uitbraken te voorkomen en de mensen gaan gewoon door met alle gaatjes en grenzen te zoeken in onduidelijkheden, die er logischerwijs zijn bij zo n mieuw fenomeen, om huplakee hutje aan mutje  de winkelstraten in te gaan en in de rijen te gaan staan om op vakantie te gaan op schiphol. Als ze geïnterviewd worden hebben ze vreemde argumenten maar nooit hoor ik iets over het gevaar dat ze anderen kunnen aandoen. Dat ze zelf besmet kunnen worden wordt gebagatelliseerd. O k maar hoe is dat dan voor je medemens je opa en oma die je bezoekt en er dood aan gaan , nog afgezien van het feit dat je er zelf ook onderdoor kunt gaan. Is het zo moeilijk om je eigen leven wat te beperken? Kunnen we de rust in ons eigen huis niet meer vinden? Is dat zo moeilijk?

Wat zijn we toch een verwend volkje. 

Vanmiddag weer even kunnen zoomen met Veroni en ons kleine groepje. Haar hele leven speelt zich al tientalle jaren uitgestrekt  en bijna bewegingloos op bed af met altijd pijn. Nu heeft ze ook nog eens een trombose been met extra pijn. Ik bewonder haar omdat ze zoveel goeds en zinvols uit haar leven weet te halen. 

Ze is een groot voorbeeld voor mij zeker in deze tijd van afzien van allerlei luxe.  Ja want in de piramide van  Maslov gezien hebben we alle noodzakelijkheden voor handen. Wat een geluk is dat. We realiseren ons niet half hoe goed we het hebben met alle basis voorzieningen die er zijn.  Het énige dat we kunnen doen is geduldig en met een gevoel voor eigen verantwoordelijkheid afwachten tot mensen die er meer verstand van hebben  dan ik  er de oplossingen voor aanreiken.

Natuurlijk zijn  er niet alleen coronaproblemen en zijn er mensen die ook andere en werkelijke problemen hebben daar zou veel meer oog voor moeten zijn we zouden veel meer bij elkaar betrokken kunnen zijn. Een mooi voorbeeld  van een tekort aan betrokkenheid bij de mens als zodanig is de ellende met alle gedupeerden van de belastingfraude. Afschuwelijk. Dat kunnen we toch veel beter. Zeker in onze directe omgeving en in de verantwoordelijkheid die we voor al ons doen en laten hebben. Laten we meer luisteren naar elkaar. Soms is dat het enige wat noodzakelijk is. Gewoon echt luisteren.

Zolang we ons niet meer betrokken bij elkaar voelen zal er niets veranderen.  

Ik wil gewoon niet dat ik de oorzaak zou kunnen zijn voor het lijden van een ander. Risico lopen we allemaal daar komen we niet omheen. Maar ik zal tot het uiterste voorzichtigheid betrachten voor me zelf om daardoor ook een ander niet in gevaar te brengen.

Wandeltje

Op ons wandelingetje door het park lopen we meestal langs deze boom. Met een prachtig noestige stam .

Vanmiddag kwamen we er weer langs en was hij helemaal gekortwiekt. Helaas. Maar gelukkig de stam staat er nog en ik hoop dat hij in het voorjaar toch weer uit gaat lopen en nieuwe scheuten voortbrengt.

Vanuit ons appartement kijken we op deze weide van het park. Een soort hangplek voor ouderen die daar hun praatje maken en de hond uitlaten op de wei. Nu is hij versiert met een prachtig kerststuk. Zo leuk. Vanuit het raam kijken we erop al is het ver weg en zie ik dan totaal geen details meer, ik geniet er toch van. Zeker nu ik het van dichtbij heb gezien en gefotografeerd.

En zo ziet het er uit als je op een afstandje voorbijloopt en het is een `hoogtij moment`. 😂

Wat wil een mens nog meer

 Ferry is boodschappen doen want zijn moeder heeft toch melk nodig en dan kan hij meteen wat sinasappelen mee nemen want die komen we te kort voor de volgende boodschappen thuisbezorgd kunnen worden want de bezorgdienst is helemaal volgeboekt en het duurt een week voor ze kunnen komen. Ik ben heel benieuwd hoe het is in de winkels. Ik hoop dat de drukte mee zal vallen. Zo te zien op de TV waren de winkels en straten uitgestorven.

Gelukkig kunnen we nog wel af en toe een bezoekje ontvangen maar het is zaak voorzichtig te zijn des te eerder zijn we door deze periode heen en kunnen we in de loop van het volgende jaar weer onze activiteiten hervatten. 

Wat heeft het allemaal; toch veel impact op iedereen. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal gebeurd en ik begrijp er soms niets van. Gelukkig hoef ik het ook niet allemaal te begrijpen. Iedereen zal er toch zijn of haar eigen weg in leren bewandelen en er proberen zonder kleerscheuren doorheen te komen. Natuurlijk zit ik in een heel gunstige hoek van de omstandigheden. Mijn behoeften zijn niet meer die van een jonge meid en ik heb het prima naar mijn zin. Kan me goed vermaken in huis en heb al mijn hobbyspullen om me heen. Heerlijke zoomcontacten en een blog waar ik af en toe mijn ding op kan uittikken. Wat wil een mens nog meer? 

Met stomheid geslagen

 Ik las het blog van Geri en wil het hier graag plaatsen. De reden kun je lezen in de volgende reactie die ik onder haar blogje plaatste. De link naar haar site staat eronder.

O Geri wat ga je tekeer en wat ben ik het met je eens. Wat weet je het allemaal goed te verwoorden. Soms word ik zo boos als ik al die ontkenningen lees zie of hoor en ben met stomheid geslagen. Het enige waardoor ik mijn machteloosheid kan uiten is: me bewust te worden van alle zieken, hulpverleners en en mensen die de dupe worden van onverantwoordelijk gedrag en mee te werken door me aan de simpele regeltjes te houden. Liever teveel dan te weinig. Ik ben blij jouw stem hier te horen. Dankjewel

http://gerikleurrijk.blogspot.com/2020/12/daar-is-hij-dan-de-lockdown.html

Ik kan niet leren

 Vanmorgen vroeg even op mijn gitaar wat kerstliedjes zitten pingelen. Heerlijk is dat. Nlu ja ik bedoel, stel je er niets van voor want op mijn leeftijd worden de vingers stugger en ik borduur een beetje voort op dat wat ik in de pubertijd  leerde spelen.  Ik ben heftig aan het oefenen om  een heel klein beetje te tokkelen in plaats van het slaan en mishandelen van dat instrument zoals ik het in de jaren 60 oppakte. Maar het is zo leuk om te doen. Ik heb geen enkele behoefte meer om echt iets te presteren maar gewoon lekker mijn  ding doen, daar gaat het om.

Aan de ontbijttafel weer een gesprekje erover en ik kwam tot de conclusie dat ik niet echt kan leren volgens methodieken. Dat heb ik nooit gekunt. Altijd hen ik de basisprincipes opgepakt en daaruit mijn eigen conclusies en ontwikkelingen doorgemaakt. Dus les nemen op de oude dag om beter te presteren daarblijf ik ver van. 

Ja en nu weer die stilte van de lock down. Ac hhet zegt mij niet zoveel. Het leven gaat voor mij gewoon verder en wordt niet  anders dan normaal. Wel kan ik me voorstellen hoe moeilijk  de tijden voor velen zijn. 

 Geduld is een schone zaak en ik denk dat er ook en misschien eel juist in corona tijd heel wat te leren valt al zijn daarvoor geen methodieken uitgeschreven en zullen we onze eigen capaciteiten moeten gebruiken om op een goede manier met de omstandigheden om te gaan.

winterfotootjes

 Als ik in mijn archief naar de fotootjes kijk word ik helemaal blij. Nu ben ik in mijn google fotoopslag een beetje aan het opschonen want ik kreeg een berichtje dat ze met een nieuw beleid over de opslag aan de gang gaan half volgend jaar en ik heb er zoveel opstaan dat ik bang was dat ik de limiet zou overschrijden. Gelukkig, ik keek en het na en het lijkt erg mee te vallen. Maar een keertje goed opruiming houden is natuurlijk nooit weg. Dus ga ik daar maar successievelijk mee door.

Er staan ook heel veel winterfotootjes op van verschillende jaren, makkelijk om weer eens hier te gebruiken.

Slapen, koken en naar buiten kijken

 Ik heb geslapen als een roos. Sjonge jonge. Mijn  moeder zou zeggen: dan zal je het wel nodig gehad hebben.

 Dat is niet meer iedere nacht zo. Steeds vaker komt het voor dat ik een paar uur wakker lig. Dat is wel jammer maar ik vind het geen probleem. Ik kan er goed mee omgaan en word er niet onrustig  van of andere bijverschijnselen.  Ik zal het dan wel NIET nodig hebben 😊.

Maar vanmorgen dus heel laat uit de veren en ik zie dat het buiten heel mistig is.  Het was ook wel een heel volle week en ik hoop dat deze week wat rustiger verloopt. Minder cursussen minder verplicht leeswerk en heerlijk een beetje rondkeuteren. Dat is mij wel toevertrouwd.

Schoonmama komt kerstavond gourmetten  en helaas kan het met de kinderen niet doorgaan. Een volle bak is in deze tijd geen optie. Het is niet anders.

Eens kijken of er nu ook weer iets te schilderen valt. Ik heb zo n mooi plekje gecreëerd in de huiskamer. De tafel staat tegen de verwarming aan en ik als koukleum kan daar heerlijk mijn ding doen met alle materielen zoveel mogelijk om mij heen.  En het leuke is dat wanneer ik opkijk ik echt naar buiten kan kijken. Al jaren zie ik niet meer dat buren een wandelingetje in het park gaan maken of allerlei andere activiteiten van werkzaamheden etc. omdat ik niet meer rechtstreeks op de weg kan kijken.  Vanaf mijn werktafel wordt mijn kleine wereld weer wat meer zichtbaar. Dat geeft me een knus gevoel. 

Op pinterest heb ik intussen een nieuwe map geopend en daarin kan ik koolhydraat arme recepten in pinnen die ik volop op pinterest kan vinden. Ik ben heel benieuwd naar mijzelf of ik daar nu echt aan toe ga komen want koken en bakken..., vroeger deed ik het wel maar tegenwoordig ben ik dar helemaal niet creatief meer mee en heb daar ook geen zin in. Misschien ben ik het wel verleerd. Ik had er ook helemaal geen plezier meer in. Zou dat weer terug kunnen komen?

Suiker

 Ziezo, toch maar even bijpraten. 

Ik heb de hele week  geen extra suiker gebruikt en niet gesnoept dus vanmorgen nuchter was het 6.9. Maar het is over de 9 geweest en fluctueerde behoorlijk.  Ik ga gewoon lekker door met waar ik nu mee bezig ben en me informeren over koolhydraden. Moet helemaal goed komen. 

Bedankt voor praktsiche informatie, het meeleven en een heel fijn weekend allemaal. 

Sissers

 Dat gaat niet met een sisser aflopen maar er zijn ergere dingen dan een te hoge suikerspiegel. Vanmiddag krijg ik te horen wat de consequenties zijn en ik heb deze hele week al suiker laten staan, niets toegevoegd en niets gegeten waar  suiker in verwerkt zat. Het is dus oppassen geblazen want als je erop gaat letten dan zit er in zo verschrikkelijk veel producten suiker verwerkt. en ik hoop dat ik het hiermee kan redden. Niet eenvoudig voor een veel te grage snoeper maar alles went. Misschien kan ik een ander soort eetpatroon opbouwen en dan zal mijn voorkeur smaak zich langzamerhand wel aan gaan passen is mijn idee daarover. We zullen het zien.

Vanmorgen een wandelingetje over het winkelcentrum voor wat nodige boodschappen. Daar kom ik helemaal niet meer en het is dan vreemd maar wel erg leuk daar even te lopen. Toen ik er nog volop mijn boodschappen haalde vóór Corona was dat zo normaal en niets bijzonders ik deed mijn  ding en hobbelde weer naar huis. Ziezo dat was weer binnen. Maar nu heb ik even genoten van de bijzonderheid even een boodschapje te mogen en vooral moeten doen ook al loopt iedereen met mondkapjes. Ik had een heerlijk gevoel van even lekker etalages kijken. Ik ben blij als mensen doen wat ze kunnen om erger te voorkomen.

Ook mijn hulp ben ik heel dankbaar. Ze is een schat en werkt ook in het verpleeghuis. Ja, nu de cijfers weer zo oplopen is ook op haar afdeling corona geconstateerd en ik hoop dat ze er goed doorheen rolt. Ik heb zoveel respect voor de mensen in de zorg die goed beschouwd met gevaar voor eigen leven doorgaan om er te zijn voor anderen. Dat is ongetwijfeld een daad van liefde mededogen. Mijn hulp melde het mij direct en komt nu niet uit zorg voor ons in afwachting van de ontwikkelingen. 

Toch is het voor mij een blijde dag vandaag. Want ik kreeg net ook een appje van kleindochter dat ze geslaagd is voor haar rijbewijs. Dat zal haar goed van pas komen met drie kindjes. Heerlijk als je blij kunt zijn met andermans blijdschap en de eenvoudige dingen om me heen die wel mogelijk zijn..

Het begint rrop te lijken

 

Broodnodige kerstsfeer.

 Zo ik heb nu al wat uit de kelder naar boven gehaald maar kan nog niet zoveel want vanmiddag komen ze hier glasvezel aanleggen en als ze weg zijn dan ga ik er tegenaan. uuuuhhhh.... 

Nee ik wil ook nog lezen want dit is een drukke week voor de zoomcursussen. Soms komt alles samen in een week. De maandelijkse, de twee wekelijkse en de wekelijkse cursus. Dus vanmiddag gewoon lekker bezig zijn. Zin in schilderen, zin in lezen  het is er allemaal goed weer voor. Grijs buiten gezellig binnen.

Vanmorgen ben ik wezen prikken voor de suiker en woensdag waarschijnlijk de uitslag. 

Ja en dat ene boompje heb ik toch maar even uitgepakt en op de serre gezet. Voor de broodnodige kerstsfeer. 

Ziet er nog niet echt sfeervol uit. Komt goed. Alle begin is moeilijk 😂

Doelgericht

  

Ten eerst moet je een helder praktisch ideaal hebben. Ten tweede moet je de noodzakelijke middelen hebben om je doel te bereiken. Ten derde moet je alles wat je hebt richten op dat doel. Mensen zijn doelgerichte dieren. Onze levens hebben alleen betekenis als we ons inzetten en onze doelen nastreven.
Aristoteles.


Zouden we met een doel hier op aarde zijn en formuleren we onze eigen doelen of wordt dat voor ons gedaan?? Alleen al om dat doel te leren kennen en ons daar vertrouwd mee te maken is inzet nodig.
Iedereen zal daarin zijn eigen doel willen verwoorden.
Mijn doel is het om een volledig gerealiseerd mens te worden en alle capaciteiten die ik in mij heb te leren benutten zodat ik daar zelf maar ook anderen daar nut van kunnen hebben. Nou, dan heb ik nog heel wat voor de boeg en ik hoop me daar naar al mijn wil en weten voor in te kunnen zetten.

Zal ik vandaag eens iets voor kerst gaan doen. Alles uit de kelder halen bijvoorbeeld?

Dat is boffen

 Dus nu geen gesnoep meer. En ik voel me al een stuk beter.

Ik krijg weer zin om te schilderen en mijn energie huishouding doet er zijn voordeel mee. 

dat is boffen.

FF checke

 Tja ik heb nog nooit zoveel contact met mijn huisarts gehad als vandaag.

Ik voelde me niet zo... Maar ach, de leeftijd he.  Van het een kwam het ander. Toch maar eens ff checke. Zo vermoedt ze dat mijn bloedsuikerspiegel erg instabiel is dus plasje, daarna prikje telefoontjes  en nu maandag een speciale bloedafname. Ik ben benieuwd wat daaruit komt. Zou me niet bevreemden als ik zie hoe ik het ene moment vol energie kan zijn en het andere moment geen knip voor de neus waard. 

En het begint weer te kriebelen. Ook wel weer een fijne tijd. Helaas niet voor iedereen.

Herfstverzameling

 Ik heb zo'n  zin in mooie dingen. Dus pok in de komende kerst.

Gister kwam een vriendin me een bos bloemen uit de tuin brengen. Een prachtige herfst verzameling. 

Die wilde ik hier gewoon even delen en als je er net zo blij van wordt als ik dan is deze dag weer goed.

Energie in beweging.

Er zijn nog steeds mensen die zich niet laten ontmoedigen. Ik kom ze tegen en het lijkt alsof de energie er bij hen niet uit te branden is. Ze blijven zich inzetten binnen de regeltjes die voor velen beperkend en vaak benauwend werken. Zo door te kunnen gaan onder alle omstandigheden is voor mij een groot voorbeeld.

Even zo vaak  hoor ik hoeveel last men heeft van de omstandigheden en logisch want zo makkelijk is dat niet. En nu merk ik dat ik met dit blogje daar dus alweer op uitkom en dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het gewoon hebben over de dagelijkse dingen die gewoon door kunnen en moeten gaan. Een soort discipline die ons door moeilijke tijden heen kan  helpen.

Vanmorgen kwam de nieuwe bureaustoel voor Fer want hij zit niet goed en als je veel tijd achter de computer doorbrengt en een gevoelige rug hebt is een goede stoel onontbeerlijk. Hopelijk krijgt hij deze stoel goed ingesteld. 

Ik heb de tafel waar ik aan schilder omgedraaid en nu zit ik met mijn gezicht naar het raam. Het is steeds weer aanpassen en altijd lastig om het licht op de juiste manier te gebruiken met die k ogen. In het licht kijken ontneemt me vaak het zicht door het accommoderen  van de ogen zie ik alleen nog maar de grijze vlek waar maar moeilijk het  beeld doorheen breekt. Aan de zijkant van de focus is het beeld goed maar daar zit de fous niet. Dus hoopte ik met het licht vanaf de zijkant beter te zien. Maar dan valt de schaduw achter de hand waar ik mee werk en dan zie ik ook weer slecht. Dus tafel toch weer omgedraaid en nu valt het licht vol op tafel als het dan verblindend wordt moet ik maar iets met gordijnen regelen. 

Het leuke is dat ik het dan weer helemaal naar mijn zin heb en zoals vandaag met dat grijze en saaie weer ja da is voor mij ideaal  Dat licht kan ik prima gebruiken en dan zie ik als de beste. Nou jaaaa ;-). Ook is het leuk dat ik zo op de weg kan kijken. Dat doe ik de laatste jaren nauwelijks meer omdat het meeste me ontgaat. Zo zie je maar Ieder voordeel heb zn nadeel  maar in dit geval weer andersom. Ik weer helemaal blij. Het zijn de kleine dingen die het doen denk ik dan maar en merk dat door er plezier in te hebben en ervan te genieten dat mijn energie ook weer wat in beweging komt.

Ik begon hier een blogje te schrijven maar het liep zo uit dehand🤪🤣 dat ik maar heb besloten het op het andere blog te zetten want het is toch echt wel mijn eigen wijze .

Maar nu staat hier nog niets nieuws en dat heb ik wel want ik ben vandaag naar bujten geweest. Zomaar. Heerlijk even de neus om de hoek van de deur. 

Intratuin is een klein eindje verderop en ik haalde wat groene takken  dat had ik verleden jaar ook gedaan en al is sinterklaas nog niet voor bjj, ik had er zin in. Dus