Ik sta soms versteld van mijzelf. Dan reageer ik ergens op en dan ken ik mijzelf niet. Hoe is het mogelijk dat die situatie zoveel gevoelens oproept.
Iedere omstandigheid brengt nieuwe dingen over mijzelf aan de weet .
Hoeveel andere, ongekende omstandigheden zouden eigenschappen van mij aan het licht brengen waar ik nu nog geen weet van heb? Waarvan ik zal denken: zit dat allemaal in mij? Al die mogelijkheden, al die gevoelens en reactiepatronen van warmte, boosheid, onbegrip en begrip, affiniteit, irritatie, gevoelens van heimwee, gevoelens van thuiszijn,? Hoe aandachtiger ik word, ik kom steeds meer tot de conclusie: zowel positief als negatief, er is een wereld van mogelijkheden in mijzelf aanwezig een wereld waar ik me nauwelijks bewust van ben en waar ik regelmatig overheen wals en verder ga zonder erbij stil te staan. Soms vraagt iemand mij
Hoe gaat het ermee?
En dan antwoord ik zonder erbij na te denken: Goed hoor.
Ja ja. klopt dat altijd?
Langzamerhand krijg ik het door.
Ik ben niet die ik denk dat ik ben.
Die bewustwording kan beangstigend zijn, maar het kan ook meer ruimte geven zowel voor mijzelf als voor mijn kijk op de medemens.
Er wordt hard gewerkt aan de buitenkant
:-)
