maandag 20 januari 2014

Loslaten wat je zelf denkt te zijn

Ik heb weer een nieuw hoofdstuk in het boek geplaatst en bij het nalezen kleinigheden veranderd.
Als ik het dan overlees en me weer herinner denk ik: hoe is het mogelijk dat je kunt denken dat je altijd dezelfde persoon bent. Ja natuurlijk iedereen herkent me nog steeds, maar er veranderd zo ontzettend veel in een mensenleven dat hetgeen ik nu denk en doe iets heel anders is dan alles wat ik was in mijn kindertijd en vroege volwassenheid. Ik denk anders, ik leef anders, ik ben anders en ervaar anders.
Tot die ontdekking kan ik komen omdat ik alle dingen die ik opschreef achter me heb gelaten. Ik ben er niet maar AAN verbonden. Dat is ook weer iets anders dan ERMEE verbonden te zijn voor mijn gevoel. Dan is het iets wat ik nog wel op kan roepen en herken maar ik zit er als het ware niet meer aan vast. Ik identificeer me er niet meer mee. Het zit me niet meer in de botten.
Dat zijn overdenkingen die me duidelijk maken wat het is om te leren loslaten. Zoals Krishnamurti ook schreef: Laat het verleden los.
Vaak denken we als we extreme ervaringen hebben doorgemaakt dat het onmogelijk is omdat we vastzitten in onszelf en denken dat we altijd hetzelfde zijn. Maar ik merk dat het niet waar is. Al onze cellen worden zo vaak vernieuwd en ons denken/voelen kan per minuut veranderen. Zo is er ook de mogelijkheid alles uit het verleden los te laten en er kan dan een heel vernieuwde persoonlijkheid ontstaan. Die weliswaar geleerd kan hebben van de ervaringen maar er niet aan vastplakt. Er wel mee verbonden, maar niet aan verbonden is.
Dan ben je vrij, zelfs vrij van je eigen wetmatigheden. Dan kunnen al je overtuigingen, gewoonten, hebbelijkheden en onhebbelijkheden in de vrije ruimte komen te staan en kun je ze met opmerkzaamheid leren kennen en als je dat aandurft kan alles stromen. Niets meer om je aan vast te klampen.

Gaat dat vanzelf?

Volgens mij niet daar is veel opmerkzaamheid, aandacht naar binnen keren en moed voor nodig. Alles loslaten ook  hetgeen je zelf denkt te zijn.


De zachte kikker zoekt bescherming tussen de harde stenen. Hij is er niet aan verbonden, maar kan er gebruik van maken omdat hij zich ermee heeft verbonden.





2 opmerkingen:

  1. Prachtig stuk Elly. Spreekt me erg aan. 't Is soms keihard werken, maar vanuit iedere ervaring kun je verder bouwen.
    "Het zit niet meer in de botten", alsof ik mijn wijze moeder hoor. Dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die opmerkzaamheid lijkt me de kern. Hek zich continue bewust zijn van je wel- en met name wat je allemaal niet bent. Dat op die manier de ontvanger wijd open blijft staan en dat je je steeds bewust blijft van die mogelijke prop, gevuld met herinneringen, die je dwars kan komen te zitten. Ja, moedig moet je er ook wel voor zijn misschien. Maar in elk geval attent, van minuut tot minuut om niet in oude gedragspatronen te vervallen. Moeilijk, want het dagelijks leven eist ook zijn aandacht. Maar we zijn onderweg.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...