Posts tonen met het label citaten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label citaten. Alle posts tonen

zaterdag 2 januari 2021

vrijdag 13 december 2019

Een bijzonder mens


Ik heb een gratis boekje gedownload van Yasmine verschure, gevonden op internet.
Er staan dagelijkse tekstjes in. Niet dat ik ze ook dagelijks lees maarn ik vind ze heel bijzonder.
Een bijzonder mens.

Op het moment dat we al onze denkbeelden over onszelf, onze relaties, ons werk, onze religie en onze nationaliteit met wortel en tak hebben uitgeroeid zijn we innerlijk  heel. We stappen uit het strijdtoneel en hoewel we ons blijven verwarmen aan het licht van anderen, ontsteken we ons eigen licht. Vanuit een grenzeloos bewustzijn, waarin geen plaats is voor afgescheidenheid, kijken we met mededogen naar de strijd in de wereld – zonder die nog te voeden of er nog langer deel van uit te maken. Hoewel er ogenschijnlijk niets is veranderd, is niets nog langer hetzelfde...

Ik herken er veel in maar zo bedenk ik ze zelf toch niet.

Mooi zeker in deze kersttijd maar ook voor iedere dag


vrijdag 18 januari 2019

Op en neer naar de Hoge Veluwe

Woensdag zijn we naar De Hoge Veluwe geweest om een abonnement aan te schaffen. Dan kunnen we net zo vaak gaan als we daar zin in hebben. Nu hebben we meteen even gebruik gemaakt van de gelegenheid om naar het Kröller Müller te gaan. Heerlijk even een dagje op stap samen.
Er hing erg veel verschillend werk verzamelt uit andere musea. Interessant en leuk.

Maar wat ik meer opvallend vond was dat er in het gedeelte van de vaste collectie bij het werk van van Gogh heel veel schilderijen hingen die ik nog nooit eerder gezien had o.a. pointilisten en ook werk van Jan Toorop e a dat ik nooit eerder zag.

Ik heb er weer van genoten en hoop binnenkort nog eens terug te gaan om er nog eens een blik op te werpen. Nu eerst de fotootjes die ik maakte downloaden.
Deze foto van het werk van Braque maakte ik op mijn telefoontje en is zonder problemen rechtstreeks hier te plaatsen. Ik vond namelijk een quote van hem die ik hier ook even ten beste geef.

Kunstenaars zijn niet onbegrepen maar miskent. Ze worden geëxploiteerd  door mensen die niet weten met wie ze te maken hebben



maandag 31 december 2018

Wensvolle gedachten

Citaat

Mag er vrede zijn in de wereld en voorspoed in het jaar. Mag er welvaart zijn op aarde en de Dharma bloeien. Moge al het goede en gelukkige zich voordoen en alle wensen worden vervuld

Mooier kan ik het niet zeggen. 😇

vrijdag 23 maart 2018

Dagkalender

Ik heb zo'n dag kalender waar je iedere dag een blaadje af kunt scheuren. De helft van de tijd vergeet ik daaraan en nu heb ik weer een stapeltje van die mooie uitspraken naast me liggen.

Op de achtergrond staat vaag een mediterend figuur dat een Boeddha voor moet stellen en ook van de teksten ben ik niet helemaal zeker of ze ooit door de levende Boeddha, Sakyamini, zijn uitgesproken. Alles als zoete koek slikken, daar ben ik toch eigenlijk een veel te uitgesproken traditionele Boeddhist voor die geleerd heeft eerst alles te analyseren, dat  te bemediteren en en daarna uit te proberen of het werkt. De basis in de leringen van het  Tibetaans boeddhisme die ik kreeg via Gelek Rimpochee die helaas inmiddels is overleden.
Ik mocht een paar tiental jaren les krijgen in de traditie en daar ben ik heel blij mee. Het is een stevige basis filosofie die vele mogelijkheden in zich heeft.

Het belangrijkste voor mij is de filosofie achter de woorden van de Boeddha die de mens een mogelijkheid geven met het leven, dat vaak moeilijk genoeg is, om te gaan en een weg te vinden in de wirwar van gedachten en emoties die door ons hoofd en hart spoken door rust te vinden en naar de essentie van het leven zelf te kunnen gaan door oefening en kalmte.

Toch maar even zo'n kalenderwijsheid hier plaatsen waar ik zelf altijd veel kanttekeningen bij heb.

'De ander voelt niet minder dan jij'

Toch mooi om over na te denken. Misschien niet minder maar wel anders denk ik.
.
Maar  WAT hij of zij ook denkt, het is voor degene evenveel waard en niet minder waard. Daarom is het zo lastig een ander van jou denken te overtuigen en vaak volkomen onmogelijk.

Blijft de vraag of we de ander dan lastig moeten vallen met onze ideeën en overtuigingen. Als we elkaar in vrede zouden laten  en zoals ik in het vorig blogje schreef, alleen maar zouden luisteren dan zou dat misschien ook heel veel politieke tegenstellingen en oorlogen oplossen. Maar ja, ik weet het, zo simpel is het ook weer niet. Misschien soms wel op micro niveau.

Laten we daar dan maar beginnen, gewoon bij onszelf. En luisteren, aandachtig en en stil zijn.




zondag 12 juni 2016

Tradities

47. Houd u slechts bezig met het werk, niet met de vrucht ervan. Laat de vrucht van uw handelingen dan niet uw beweegreden zijn; maar raak anderzijds ook niet onder bekoring van daadloosheid.
Baghavat Gita
Ik ben weer eens in de Gita aan het lezen. Zo prachtig. Gelijktijdig realiseer ik me hoe alle woorden misbruikt kunnen worden en er in alle tradities boeken zijn te vinden die een nog groter slagveld van deze wereld maken wanneer ze lettetlijk geinterpreteerd worden. Kijk naar het oude testament in de bijbel en de koran die daar helaas voorbeelden van zijn en in deze tijd aan de basis liggen van vreselijke ellende.
Verzen uit hun context gerukt en letterlijk geinterpreteerd zorgen voor ware oorlogen. Helaas.
Teksten die bedoeld zijn om de blik naar binnen te richten en te kijken en werken aan ons innerlijk welzijn. Als een spiegel voor hoe we in elkaar zitten en waar we ons innerlijk voordeel mee kunnen doen ten gunste van alle levende wezens.
Zo is ook de Baghavat Gita bedoeld. Niet een vers lezen maar het hele boekje en daar zelf op reflekteren. Dan heel langzamerhand kan de essentie indalen.

maandag 22 februari 2016

Liefde

Hoewel de apostel in de liefde volmaakt is geworden, staan ‘wij’ – zijn toehoorders en lezers – zeer waarschijnlijk nog aan het begin. En precies omdat wij nog aan het begin staan, mogen wij niet op dezelfde wijze over de liefde spreken als de apostel. Dat wil zeggen: wij moeten in ons spreken over de liefde het gebod tot liefde centraal  stellen. Als ik dat niet zou doen, dan suggereer ik dat ik volmaakt ben in de liefde en dat ik de dwang van het gebod tot liefde niet langer nodig heb.’

Soren Kierkegaard.

Tegenwoodig houden we niet meer zo van geboden en verboden. Het MOETEN daar willen we over het algemeen liever niet naar luisteren. 'Niets moet' zeggen we dan om onze vrijheid nog eens te benadrukken. We hebben in vroeger dagen vaak teveel gemoeten en de tegenwoordige tijd is daar een weerslag van. Het leven bestaat uit acties en reacties en zo stevenen we in een konstante up en down golfbeweging op de toekomst af.

In feite veranderd er door de eeuwen heen niet zo gek veel als je het hebt over de menselijke natuur van het zelf.
Ja, de wetenschap maakt sprongen vooruit in materialistische zin maar ons zelf blijft in een kringetje om onszelf heendraaien.

Als er werkelijk iets zinvols zou kunnen gebeuren in deze wereld dan kunnen we dat zelf veroorzaken door  gedisciplineerd te leren het woord liefde in ons persoonlijk leven te verwezenlijken. Een alomvattende liefde kunnen we leren kennen door bijvoorbeeld degene die me niet zint niet af te wijzen maar op zijn minst met gelijkmoedigheid tegemoet te treden. We mogen dan niet allemaal dezelfde richting op kijken maar als mens zijn we allemaal mens tussen de mensen. Het omgaan met personen die ons niet bevallen is al zo verschrikkelijk lastig dat we liever afstand nemen laat staan er in alle rust op  reageren. We zoeken een weg om ermee om te gaan door ons erboven te stellen of ervoor weg te lopen, maar gelijkmoedigheid of zelfs liefde... dat is lastig

Ik denk dat Soren wel gelijk had. We zijn nog ver vewijderd van DE liefde. Hebben we dan toch geboden, verboden, discipline en het moeten nodig om een betere omgeving te creeeren?

donderdag 8 januari 2015

Vechten met monsters

Er gebeuren vreselijke dingen in de wereld. Dat maakt me er weer extra bewust van dat het heel belangrijk is het eigen gevoel, doen en denken te observeren en te zien hoe ik daarop reageer.
Je BEWUSTZIJN
Zo belangrijk.

donderdag 4 september 2014

Het beeld voorbij

God is dag en nacht, winter en zomer, oorlog en vrede, overdaad en honger.
Heraclitus  ca. 540-480 v.chr.
ALS GOD ALLES IS, IS GOD OOK NIETS
Wat weten we nou eigenlijk?
Helemaal niets.
Met lege handen in het NIET IETS staan.
Me niet meer afvragen of God wel of niet bestaat in een wereld vol ellende en narigheid. Werken aan de dingen die ik heb te doen. Alles naar eer en geweten durven zien en ervaren in mezelf en er zijn voor het geheel. Alles is er, alles mag er zijn. Zowel in mijzelf als in de ander. Niet meer in een kringetje om mezelf heen draaien, in al mijn gedachten, ideeën en fixaties.
Zien wat er om me heen gebeurd en de vrede in mezelf bewaren waardoor ik nergens voor wegloop maar er in alles kan zijn.


'Nazomeren'





vrijdag 2 augustus 2013

Je diepste waardevolle zelf.

Afgelopen dinsdagmorgen spraken we in de filosofiekring van Vreedenhoff over hoe moeilijk het is om oude gewoontepatronen los te laten. Ze zitten vaak zo vastgeroest dat we nauwelijks in de gaten hebben hoe we er iedere keer weer in terugvallen en het ons eigen gemaakt hebben. Zeggen: 'zo ben ik nu eenmaal', heeft geen zin en daar schiet je niets mee op, want je BENT niet zo, maar je HEBT die gewoonte.  Soms plotseling  heb je het weer door en weet je dat je reageert op iets, geraakt wordt door iets wat je helemaal niet wilt of wat helemaal niet nodig is en dan zit je er weer middenin, in die frustraties van vroeger en je reactiepatroon daarop.

Aan de ene kant zijn er dingen waar je discipline voor op moet brengen om het je eigen te maken en misschien wel nieuwe gewoontepatronen aankweken die heilzamer zijn dan de oude, aan de andere kant moet je diezelfde discipline opbrengen om dingen die je niet wilt op te merken en af te leren. Steeds is het weer een stapje terugdoen en naar jezelf kijken in de spiegel. Zien waar je mee bezig bent en of je het ook zo wilt en dan misschien tot de conclusie komen dat je weer klakkeloos reageerde en het zo helemaal niet wilde. Ertegen vechten helpt niet, opmerken zonder jezelf te veroordelen, brengt je langzamerhand steeds een stapje dichterbij.

Als je iets wilt veranderen of als je ergens intensiever mee bezig wilt houden, altijd zal er voldoende motivatie en discipline moeten zijn om eraan te werken. Als daar voldoende van aanwezig is, is het leven tot op zekere hoogte maakbaar. We scheppen zo onze eigen wereld en het is mogelijk om met dingen waar je vroeger niet mee om kon gaan te leren aanvaarden en in vrede aanwezig te blijven. De omstandigheden kun je niet altijd veranderen maar wel de manier van ermee omgaan al heeft dat enige inspanning en tijd nodig. Zelfs is het mogelijk dat sommige onplezierige omstandigheden naarmate jezelf verandert ook veranderen.

Het is niet altijd gemakkelijk maar met doorzettingsvermogen, opmerkzaamheid en discipline komen er zeker resultaten en geeft het uiteindelijk veel voldoening.

Zo is het ook als je een pad van liefde mededogen wilt volgen, het kost soms meer inspanning dan je verwacht om je diepste innerlijke waardevolle zelf te herkennen en te activeren. De basis voor een vredevol leven.


Uitspraak van de Dalai Lama: Ik ben niet bezig het Boeddhime te promoten, maar menselijk waarden.

_/\_


donderdag 18 juli 2013

Het gaat niet vanzelf

Boeddhistisch gezien is de Boeddha natuur, de zuivere verlichte staat, in een ieder van ons aanwezig maar (nog) niet manifest.
Mooi, zou je kunnen denken. Dan hoef ik niets anders te doen dan ZIJN.
Ja ja, als je je niet verder verdiept in het wat en hoe dat bedoeld is en jezelf geen andere dingen afvraagt, is dat makkelijk gezegd. Zulke kreten hoor ik heel vaak. Gewoon zijn!!

Lees ik hier net een citaat van Johan Sebastiaan Bach die het heel demystificerend beschrijft.
Je moet de juiste toets op het juiste moment aanslaan en dan bespeelt het instrument zichzelf.

Kijk dat is nou even heel simpel gezegd waar het om draait. Je moet wel eerst de manier gevonden hebben om muziek te maken en weten waar je het over hebt voordat je het instrument, in dit geval het instrument van je persoonlijkheid zo kunt bespelen dat die Boeddhanatuur geleefd kan worden. Dan kan er een schitterende symfonie ontstaan en word je een volledig mens die zijn persoonlijkheid gebruikt om het ware ZIJN te leven. Dan kun je alle registers opentrekken want je kent de techniek, zoals het bij alle kunde is die je je eigen wilt maken, dan is het je eigen geworden en is een hele weg  om te gaan. Dan wordt het inderdaad gewoon ZIJN. Soms popt die ware natuur misschien even naar boven en dan ben je in een staat van ZIJN. Een kadootje of voorproefje :-) Maar de rest van de tijd tobben we verder over alle blokkades en illusionaire onmogelijkheden en denkbeelden uit ons zorgenbrein.

Ach het is maar net hoe je het bekijkt maar gewoon ZIJN gaat niet vanzelf als je het over de essentie van gewoon ZIJN hebt. Het gaat pas vanzelf als je het kunt zoals met alles wat je kunt want dan is het gewoon kunnen. En dus is het ook gewoon ZIJN.


zaterdag 13 juli 2013

Op zoek

Je taak is niet liefde zoeken, maar veeleer om alle barrières te zoeken en te vinden die je zelf tegen de liefde hebt gebouwd.

Jala Ud-Din Rumi


En zeg nou niet dat jij geen barières hebt. Want dan moet je nog maar eens heel goed kijken naar alle weerstanden tegen van alles en nog wat.

Als ik vol liefde zou zijn dan zou ik alles en iedereen met vreugde en blijdschap tegemoet treden.
Dan zou een burn out en geen zin en dat zie ik niet zitten en nu ff niet en getverderrie niet meer bestaan. Ik zou vrolijk en niet makkelijk geïrriteerd zijn als ik moe was van klusjes die mijn voorkeur niet hebben.
Ik zou alles wat niet rechtvaardig was met kracht bestrijden, zonder een hekel te krijgen aan de onrechtvaardige en zo zou ik nog wel door kunnen gaan met een opsomming van oorzaken die een liefdevol hart kunnen dragen en niet uit evenwicht halen.

Zolang ik dat niet kan zijn er nog heel wat barières te nemen.


dinsdag 9 juli 2013

Onafhankelijk bestaan

In ieder leven dooft op zeker moment het innerlijk vuur. Het wordt weer opgepord door een ontmoeting met een ander menselijk wezen.

Albert Schweitzer.


Onafhankelijk bestaan

Bestaat dat eigenlijk wel? Is er iemand die volkomen onafhankelijk in het leven kan staan? Als er slechte ervaringen zijn met een relatie dan kan het idee ontstaan dat je met niemand meer iets te maken wilt hebben en dan moet je oppassen dat je niet steeds verder in dat idee 'wegzakt'.  Natuurlijk de één heeft meer mensen om zich heen nodig dan de ander, maar buiten contacten kunnen we geen van allen. Zelfs niet voor de meest simpele dingen en voor ons levensonderhoud zijn we in veel opzichten van anderen afhankelijk.

Daar komt nog bij dat, juist die ander waar ik niets mee op heb of waar ik zelfs een hekel aan heb, me een spiegel voorhoudt en ik kan ervaren dat het heel moeilijk is om in evenwicht te blijven onder alle omstandigheden. Om gelijkmoedig te zijn en lief te hebben. We spiegelen ons liever in ons beste doen op de manier waarop we ons aardig kunnen gedragen. Met mensen die we leuk vinden. Maar die andere kant is ook in ons. De kant van weerstand en ongenoegen. We kunnen wel allerlei problemen vermijden en denken dat ze er niet zijn, maar als de omstandigheden zich voordoen popt er veel naar boven. Soms zelfs dingen waarvan we dachten: daar heb ik (gelukkig) geen last van. Juist in die moeilijke situaties kunnen we oefenen om ermee om te leren gaan. Haalt het je te ver onderuit, dan kun je het natuurlijk beter maar een poosje vermijden tot je hopelijk weer wat stabieler in je vel zit en er weer een sprankje inzicht en mededogen naar boven komt. En soms merk je dan als je niet teveel in je ongenoegen zit vastgeroest dat je die ander toch verdraagt, ondanks je eerdere boosheid. En het mooiste is dat zulke oefeningetjes iets van je eigen ego afknabbelen en je leren in de toekomst wat stabieler in je lijf te zitten, want daar heb je juist het ego niet bij nodig dat zich aan bepaalde ideeën vastklampt.

Wanneer we dan weer iemand tegenkomen die ons aanraakt, diep aanraakt en verder helpt, kan dat weer heel opwekkend werken en het innerlijk vuurtje oprakelen. Hoe je het ook wendt of keert:
We hebben elkaar nodig.

Eenzaam maar niet alleen.


maandag 24 juni 2013

De werkelijkheid

De werkelijkheid van een ander persoon ligt niet in wat hij tegenover jou onthult, maar in wat hij je niet kan onthullen.
Dus moet je om hem te begrijpen niet luisteren naar wat hij zegt, maar naar wat hij niet zegt.

Kahlil Gibran


zaterdag 23 maart 2013

Steigers en bruggen bouwen

We moeten zo vaak mogelijk bedenken dat ons ware leven niet dit uiterlijke materiële  leven is dat zich voor onze ogen hier op aarde afspeelt, maar wel het innerlijk leven van onze geest. Het zichtbare leven is een steiger- een noodzakelijke hulp voor onze geestelijke groei...
We moeten onszelf en anderen eraan herinneren dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is, behalve dat het de bouw van het gebouw mogelijk maakt.
Leo Tolstoy

Zo'n tekst als deze is (voor mij) bedoeld om te bemediteren. Het is onmogelijk om zonder het naar binnen te brengen en de woorden te verinnerlijken, er deel van te worden,  erover te discussiëren of er ja of nee tegen te zeggen. Het gaat erom jezelf ermee uiteen te zetten. Wat bedoelt hij en hoe zit dat (bij mij).

Het grootste deel van ons leven zo niet ons hele leven, zijn we met die steigerbouw bezig. Dat gaat ons hele leven door. We zijn nu eenmaal wezens en in de materie aanwezig. Er lijkt iets dubbels in deze tekst te staan : "dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is " Het ziet ernaar uit dat ons leven niet belangrijk zou zijn maar let op dan komt er iets heel belangrijks het maakt de bouw van het gebouw mogelijk. 
De steigers zijn dus wel degelijk belangrijk, maar we moeten er de juiste waarden aan hechten.

Het een kan niet zonder het ander. Zonder steigers kan er geen degelijk huis gebouwd worden. Een huis met verdiepingen waar op ieder verdieping geleefd kan worden. Voor wat onze geestelijke ontwikkeling betreft en het ontwikkelen van alle mogelijkheden in ons huis, zou je kunnen stellen dat we nog lang niet op de hoogste verdieping zijn aangeland en verder lijkt het mij belangrijk het HELE huis te kunnen bewonen, als je je daar dan ook maar iets bij voor zou kunnen stellen. En volgens verschillende tradities behoort dat onvoorstelbare wel tot de mogelijkheden. Veel mensen met ervaringen over de bouw van dat persoonlijke huis dat ten volle benut kan worden, hebben daar over medegedeeld en geschreven.
En het mooie is dan ook nog dat niet ieder huis hetzelfde hoeft te zijn, maar wel kwalitatief goed en volkomen bewoonbaar. We hebben allemaal daarbinnen de mogelijkheden van onze eigen individualiteit. Er zijn geen twee mensen gelijk.

Lees bijvoorbeeld het prachtige boek van Theresa van Avila- De innerlijke burcht
of Johannes van het Kruis- De beklimming van de berg Karmel
Het hele Boeddhistische pad gaat daarover 
De Kabalistische levensboom 
De Baghavat Gita
en nog veel andere geschriften zijn daarover bekend.

Waar wij meestal in verzeilen wanneer we zulke teksten lezen is, in ons persoonlijke dualistische JA of NEE verhaal. Daar bedenken we dan ook nog allerlei zaken bij die we wel of niet zouden moeten doen (dogma's) en daar blijven we in hangen of tegenaan lopen. Aan zo'n tekst als deze, die Tolstoy hier neerzet (en alle andere boeken en geschriften) kunnen we ons spiegelen en kijken: hoe zit dat bij mij? Zonder een bepaalde levenswijze goed of af te keuren.

Het is voor mij duidelijk dat het één niet zonder het ander kan. Juist hier en nu kunnen we ons leven gebruiken en onderzoeken of we op een juiste wijze inhoud kunnen geven aan ons eigen *materiële leven, waardoor we op steeds meer plekken in ons innerlijk geestelijk huis kunnen wonen.
Ons bewust worden van de vele mogelijkheden die we daar hebben. Het is een weg die we tijdens ons 'materiële zijn' kunnen ontwikkelen. Als we investeren in ons dagelijks leven en daardoor onze  innerlijke huishouding  langzamerhand op orde krijgen zal ons lichamelijk (*materiële) welzijn daarop ook weer reageren door welbevinden onder alle omstandigheden. Zo is het kringetje rond.

Voor mij zijn dan verschillende vragen belangrijk zoals: waarom zou ik me daarvoor inspannen, waarom zou ik daar energie in stoppen?  Heb ik daar een motivatie voor en is die sterk genoeg om mijn weg te vinden in het bouwen van de steigers om tot een uiteindelijk goed gebouw te komen? Gaat het alleen om mijzelf of is het ook nog zinvol voor iets anders dan alleen voor mijzelf?

Zo volgt er uit één stelling een hele reeks vragen en verschillende overdenkingen  om tot conclusies te komen en mijn motivatie te versterken maar vooral om mij verder te verdiepen en duidelijkheid te krijgen over hoe ik wil leven..

* Materiëel leven: leven in een lichaam met alle mogelijkheden van denken, doen en bezieling als brug  naar geestelijke ontwikkeling.




vrijdag 15 maart 2013

Mededogen een emotie??

Er zijn van die mensen die heel mooi en duidelijk kunnen verwoorden waar bepaalde woorden over gaan. En Ludwig legde de vinger op de zere plek.
Met het determineren van woorden kun je veel misverstanden voorkomen. Het is belangrijk wanneer je samen praat dat je het over hetzelfde te hebt, anders praat je langs elkaar heen. Zo kan er over mededogen of compassie veel verwarring ontstaan als het door iedereen verschillend wordt uitgelegd. Zelfs filosofen houden er verschillende inzichten op na.

Wat ik in mijn blogjes schrijf is gebaseerd  op de boeddhistische filosofie en het mededogen dat daar wordt bedoeld is geen emotie maar een levenshouding waar je helemaal van doordrongen kunt leren zijn. Een fundamentele houding van waaruit geleefd kan worden. Vanuit die houding gaat het erom het hele leven en alles te omarmen zoals ik zo vaak schrijf: met alles erop en eraan! In het mahayana boeddhisme is deze levenshouding bekend onder de naam 'groot liefde mededogen' de manier van leven van de bodhisattva. Een prachtige manier van leven waaruit vreugde 'geboren' wordt en waar uiteindelijk de Boeddha's uit voortkomen. Een weg die om 'aandachtig zijn', vraagt. Niet eenvoudig voor ons met alle blokkades die ons ervan weerhouden. Maar met een goede motivatie is de vreugde die eruit ontstaat voelbaar in het begin, in het midden en aan het einde van het pad.


Ludwig de Latter schreef een duidelijk verklaring over compassie die ik hier graag wil plaatsen. Hij beschrijft dat, waar het in spirituele zin om gaat.

Ludwig, bedankt voor je bijdrage en inspiratie.

Er is hier denk ik een begripsverwarring. Als we in de kontekst van Boeddhisme/meditatie/mindfulness (zie Tich Nath Han, Gerbert Bakx, Jon Kabat-Zinn) spreken over 'compassion' dan vertalen we dat in het Nederlands niet als compassie of medelijden maar als mededogen. Waar gaat het om?
Medelijden is een emotie. Ik kom jou bezoeken omdat je ziek en ellendig en gebroken bent. En ik word overweldigd door emotie en ik heb intens medelijden met jou. Ik kies er niet voor om medelijden te hebben, het overkomt me en het kan zelfs nog een paar dagen nazinderen.
Een jaar later ontmoeten we mekaar op de parking van het groot warenhuis. Jij in Armani pak, in een peperdure slee, met gouden horloge... mijn medelijden zal dan ver zoek zijn.
In de beide gevallen echter kan ik je wél ontmoeten vanuit een houding van mededogen. Mededogen is geen emotie maar een bewuste levenskeuze waarmee je de wereld, alles en iedereen altijd omarmt.
Het is hier niet het forum om dit verder uit te diepen maar als je het echt interesseert raad ik je aan om naar de bib te gaan of naar de boekhandel en te lezen. Het begint met weten. 

Zo is er dankzij De reactie van Ludwig toch weer een overdenking uitgerold op dit kleine noteboekje.




zaterdag 23 februari 2013

Toevlucht nemen

Ik heb het gevoel dat ik weer helemaal op gang moet komen. Dan heb ik helemaal geen inspiratie om ook maar iets op mijn blogje te schrijven. De hele week ben ik met mijn kleinzoon bezig geweest. Dat was heel gezellig. Hij houdt me wel bezig :-).
Dus nu begin ik maar weer eens en neem toevlucht tot mijn citaten boekje.

Kijk naar de zon. Kijk naar de maan en sterren. Kijk naar de groene aarde. En denk na.
Hildegard van Bingen.

En David Hume lijkt daar een antwoord op te geven. Hij zegt.
Schoonheid is geen kwaliteit van de dingen zelf. Ze bestaat in de geest die het ziet.

Altijd mooie dingen om over na te denken. Als de geest verduisterd is door problemen en moeilijkheden lijkt het onmogelijk om schoonheid te zien. Dan denk je soms dat er geen schoonheid bestaat. Toch is het voortdurend in en rondom ons aanwezig. Als je dat nu kunt bedenken wanneer je het even niet zien zitten. Ja, dan kun je misschien weer openingen maken in het doemdenken.
Dan hoef je niet te wachten op het voorjaar of de zon, want ook maan en sterren en een grauwe regendag zijn van onmetelijke schoonheid voor de geest die het in zich heeft dat te zien. En die geest hebben we allemaal.
Laat hem niet verduisteren. Niet door wat dan ook.
Maar ja ik weet best hoe moeilijk dat soms kan zijn. De zware gedachten kunnen je overvallen voor je het in de gaten hebt en dan zit je er middenin. Vaak heb je  handvatten nodig om er weer uit te komen. Mensen, dingen in en om je heen toevlucht tot vrienden, familie, religie, mooi weer en eruit gaan of wat dan ook. Misschien is dat nodig totdat we begrijpen dat het allemaal IN onszelf aanwezig is en niet buiten onszelf. Dat we het allemaal zelf zijn wat er is, wat we zien en hoe we het ervaren.

Nou al schrijvend kom ik dan toch weer op gang. Zo zie je maar.

En mij helpt het om mijn toevlucht te nemen tot de Boeddha en alles wat ik leerde ervaren door zijn lessen.
Daardoor leer ik steeds beter ervaren en zien dat alle ervaringen IN mijzelf en uit mijzelf voortkomen.


Wouw, en deze vond ik zojuist nog op facebook


zaterdag 16 februari 2013

Zien met het oog van het hart



Ik zag heel toevallig zojuist een laatste stukje van een gesprek in 'het Vermoeden' van de Ikon op de TV.
Een Nederlandse Imam Abdulwahid van Bommel in gesprek met de interviewster die hem vroeg. Zou u ons één handvat kunnen geven wat het is: Zien met het oog van het hart.
Op uitzending gemist vond ik het volgende:

Van Bommels heilige tekst komt uit Le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry, waar de vos, de leraar van de kleine prins hem zegt:
'Dit is mijn geheim. Het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.'
Een tekst die daarop lijkt vindt hij in de Koran:
'Ogen kunnen Hem niet bereiken maar Hij bereikt de ogen. Want Hij is de Subtiele. Hij is Zich Bewust van alles. Om het goddelijke te bevatten heeft Hij u 'het oog van het hart' geschonken.'
Van Bommel probeert jonge moslims te leren minder aandacht te hebben voor de uiterlijkheden en de regeltjes van de islam maar meer tijd, aandacht en liefde te offeren aan anderen. Zo leer je zien met je hart, zo kom je dichter bij andere mensen en zo kom je dichter bij de Schepper.


Zulke gesprekken, daar kan ik dan helemaal blij van worden omdat ik merk dat ook in de moslim traditie andere zaken belangrijk zijn dan de stromingen die in het oog springen en hoofdzakelijk gaan over het naleven van de fundamentele teksten. Teksten die m.i. vaak uit hun context zijn gerukt.
Hij benadrukte het belang van een liefdevolle benadering en vooral uitleg over het waarom. Dit was natuurlijk het einde van een veel langer gesprek waarvan ik ook nog opving dat hij blij was met de mystieke stroming van het Soefisme, en andere stromingen die daar wel aandacht aan besteden en juist daar helemaal vanuit gaan.

Hij  gaf als handvat de uitspraak: 'mens ken uzelf', want pas wanneer je leert jezelf te zien zoals je bent, leer je de ander kennen en kun je god leren kennen.
Hij gaf daar een prachtige levendige korte beschrijving bij, die ik helaas niet kan herhalen. Maar je kunt dus gewoon zelf gaan kijken.

Toch is het voor mij duidelijk wanneer je je eigen 'tekortkomingen' onder ogen leert zien, die niet meer hoeft te verdoezelen onder een deken van ontkenning, van mitsen en maren ... omdat je anders niet zou deugen of omdat je er gewoon overheen walst.  Als je  ook de dingen die diep in jezelf verstopt zijn en die (gelukkig) niet altijd naar buiten komen leert kennen. Of wanneer je jezelf zou afvragen waar jij onder diezelfde omstandigheden toe in staat zou zijn, dan krijg je meer begrip voor wat de ander doet.
Wanneer je door te zien, leert met jezelf liefdevol om te gaan zonder jezelf te veroordelen, dan kan er ook een liefdevolle houding ontstaan ten opzichte van je medemens. Daaruit volgt als vanzelfsprekend een relatie met Dat wat meer is dan je zelf, Dat wat je op vele momenten zelf niet bent.

Dan leer je zien met het oog van het hart.

En dan voor wat mijn eigen inzichten betreft, dat heeft dus niets te maken met straffeloos maar van alles doen of laten gebeuren, maar wel met de menselijkheid in acht nemen en inderdaad leren zien met het oog van het hart. Het heeft te maken met een mildere houding naar jezelf en anderen.


Deze tekst vond ik in Weimar op een monument, waar veel over de dichters Goethe en Schiller te vinden is. Helaas ben ik vergeten waar het monument precies over ging, volgens mij was het iets i.v.m. Goethe. Wie het weet mag het zeggen, maar de tekst op zich vind ik ook al fraai genoeg.
Oriënt staat voor het Oosten- morgenland
Okzident voor het westen - avondland.






Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...