Compassie is een emotie
compassie is geen medicament,
het doet
geen enkele vorm van leed verdwijnen
zelfs door dicht bij hulpbehoevenden te staan
zal pijn geen halve nanoseconde weggaan
empathie en ijdelheid
laten
een ander licht op de ‘goede helper’ schijnen.
Alles is ijdelheid zegt de Prediker in de bijbel en ja, ook dit kan ik onderschrijven. De ijdelheid ligt altijd op de loer om de goede helper over de bol te strijken.
Misschien lost compassie het lijden van de medemens niet op, daar is meer voor nodig en loop je zelfs het risico te denken dat je o zo goed bent hetgeen weer je eigen lijden kan veroorzaken als je tot de ontdekking komt dat je helemaal niet zo goed bent als je denkt. Ook ons eigen lijden is niet zomaar op te lossen, Iedere keer vervallen we weer in problemen en moeilijkheden. Ziekte, pijn en lijden. Ook al vertellen we elkaar dat het goed gaat en laten we de ander graag denken dat we aan geen lijden onderhevig zijn. Alles van geluk tot ellende is mogelijk op dit ondermaanse.
Toch kan compassie of mededogen het grote verschil uitmaken voor de onderlinge verhoudingen en de wereld er een beetje mooier uit laten zien. Maar zonder wijsheid is er geen oplossen van het lijden mogelijk. Compassie en wijsheid zijn, overdrachtelijk bedoeld, de beide vleugels van de vogel waardoor hij kan vliegen. Deze Boeddhistische filosofie over de wijsheid 'het leeg zijn van zelfbestaan' is een zeer diepgaande wijsheid. Het zegt: Alle dingen zijn alleen maar mogelijk door afhankelijk ontstaan. Er is niets dat een inherent zelfbestaan heeft.
Deze filosofie doorgronden, geeft ook inzicht over bijkomende verschijnselen als ijdelheid en alle emoties die kunnen opkomen.
Het doorgronden van deze begrippen kan een opheffing van het lijden tot gevolg hebben. Dat leren ervaren en kunnen leven, is het pad van de Boeddha (of de Bodhisattva). De hele Boeddhistische methodiek is daarop gericht. Ja het staat er zo simpel en lijkt misschien zo eenvoudig, maar dat tot op het bot doorgronden is niet iets dat ons zomaar eigen is. Talloze vragen roept het op en iedere keer weer nieuwe antwoorden en daaraanvolgend de volgende vraag. Soms lijkt het ongrijpbaar en soms valt het stukje op de juiste plek. Daar moet je je in willen verdiepen en ermee aan het werk willen gaan. Het heeft niets te maken met intelligentie of goed kunnen leren maar alles met zelfrefleksie en oplettendheid. Rimpochee zegt. Zoals een vloeipapier in de hete boter volkomen doordrengd wordt van die boter, zo kunnen we ons leven laten doordringen van liefde, wijsheid en mededogen.
en gaande de weg kan ik beamen:
Heel langzamerhand; het zet zoden aan de dijk. Het leren herkennen van Samsara, het lijden waar we in ronddolen, maakt veel duidelijk en geeft meer kwaliteit aan het leven. Want moet je niet eerst weten wat er mis is, voor je er iets aan kunt doen?
