ik las jouw alarmerend berichtje over jongeren. Deze hoge percentages zijn gebaseerd op de doelgroep de top 600 van geweldplegers. Ja dat is heftig om te lezen en triest want ook deze jongens zullen weinig geluk kennen en zijn zich daar misschien nauwelijks van bewust. Heel zorgelijk en mij wordt het warm om het hart in plaats van koud.
Zelf ben ik nog kort geleden met een jochie van veertien en zijn vader in aanraking gekomen en de typische logica die ze erop nahouden die voor hen de werkelijkheid is waar je niet doorheen breekt. Zeker niet in een kort gesprek. Daar is heel wat meer voor nodig dan alleen maar hard straffen. Want dat geeft onbegrip, woede, haat en vaak harder terugslaan. Hierbij moet ik altijd denken aan de film Dead man walking met Jean Pin. Een schitterend voorbeeld van menselijk handelen op dat gebied.
Er zal heel veel moeten gebeuren willen we op termijn een mooie altruïstische samenleving creëren. Dat is in eeuwigheden nog niet gelukt. Kijk alleen maar naar de duistere middeleeuwen, heksenvervolging, de kruistochten en wat al niet meer. Waarmee ik niet wil zeggen dat we de moed maar op moeten geven.
Ligt niet onze hele maatschappij ten grondslag aan ons gedrag? Of begint het nog dichterbij, bij de enkeling die iedereen is en ik ben.Bij het grote graaien waar velen het over hebben, vergeten we dat wevaak dat er bijna niemand aan ontkomt dat het niet alleen maar gaat om de banken ook al wijzen we graag naar anderen. Ook ik wil van alle welstand en mogelijkheden zoveel mogelijk gebruik maken. En zo is ook die jonge delinquent, Ook hij wil gelukkig zijn. Gelukkig ben ik, dat ik een hoger IQ heb maar desalniettemin laat ik de welvaart liever niet vrijwillig aan mijn neus voorbijgaan. Door mijn intellect en de goede omstandigheden in mijn maatschappelijke kringetje ga ik anders om met... dan een geweldpleger uit een heel ander milieu en een anders gericht denkvermogen. Godzijdank en daar heb ik niet veel voor hoeven doen, het geeft ook meer mogelijkheden om gelukkig te zijn. Natuurlijk moet er gestraft worden bij delicten en misschien wel zwaarder dan nu, maar laat het ons niet koud om het hart worden omdat wij in andere omstandigheden leven, maar met een warm hart alles wat we hebben in de strijd gooien om een weg te bewandelen ten behoeven van hen die in ongunstige omstandigheden opgroeien.
Ik pleit niet voor zachte heelmeesters maar wel voor verdere degeneratie door onverstandig denken en egocentrisch handelen met koude harten.
Want wat hebben wij, een ieder persoonlijk, over, als het aan onze eigen omstandigheden afbreuk gaat doen, voor betere opvang en begeleiding, betere gezondheidszorg en andere zaken in de welzijnszorg, betere omstandigheden voor onze medemens ? Die vraag stel ik mijzelf ook hoor. Overal wordt op bezuinigd en niemand wil inleveren Altijd moet die ander het maar doen en schuiven we de verantwoordelijkheid af.
Het kaartenhuisje van onze welvaartsstaat lijkt ieder moment te kunnen ontploffen, waardoor?
Er is niets dat op zichzelf bestaat alles leeft in onderlinge verbondenheid. Dat maakt het lastig om grote algemene problemen aan te pakken maar het biedt de mogelijkheid om bij jezelf te beginnen en daardoor zinvol bezig te zijn.
Gezamenlijk trekken we ieder persoonlijk ten strijde ;-)
Gezamenlijk trekken we ieder persoonlijk ten strijde ;-)
