Theorie van de gaten

Hieronder een artikel van Kees Voorhoeve.

Hoe komt het dat de persoonlijkheidsstructuur zo sterk aan het leven gehecht is geraakt? Almaas geeft een indrukwekkende verklaring waarom de persoonlijkheid zich zo krachtig wil bevestigen en in een vastgeroeste eenzijdige vorm blijft ronddwalen. Almaas gebruikt hiervoor de theorie van de gaten. De persoonlijkheid is afhankelijk van de kracht en inspiratie van de Essentie zoals bijvoorbeeld bij de vorming van liefde, eigenwaarde, acceptatie enz. Doordat de Essentie verborgen is, kunnen deze aspecten zich niet volledig uitdrukken en ontstaan er gaten in de persoonlijkheid. Almaas omschrijft dit als volgt:

"Zoals mensen onder normale omstandigheden zijn, zitten ze vol met gaten. Wat is nu een gat? Een gat verwijst naar ieder deel van jou dat verloren is gegaan, wat wil zeggen elke deel van jou waarvan het bewustzijn kwijt is. Wat overblijft is een gat, in zekere zin een gebrek. En datgene waarvan we het bewustzijn kwijt zijn is natuurlijk onze Essentie. Als we ons niet bewust zijn van onze Essentie, houdt die op zich te manifesteren en is ze zoek. Vervolgens voelen we een gebrek. Dus een gat is niets anders dan de afwezigheid van een bepaald deel van onze Essentie. Het kan verlies van liefde zijn, het verlies van eigenwaarde, het verlies van de capaciteit voor contact, verlies van wilskracht, verlies van helderheid, verlies van vreugde, van een of meer van die hoedanigheden van Essentie". (Innerlijke Diamant, deel 1)

Deze gaten voelen vervelend aan en kunnen soms zeer pijnlijk zijn. Tegelijkertijd ontstaat de behoefte deze gaten op te vullen, maar hoe? Inherent aan het bestaan is een diep verlangen heel te worden en te zoeken naar de Bron. Ook in de ontwikkeling en vorming van de persoonlijkheid blijft dit fundamentele verlangen aanwezig. De persoonlijkheid is immers een veruitwendiging van de Essentie en geen afzonderlijk principe ook al wordt het vaak wel zo beleefd. Het verlangen naar heelheid zou in principe beantwoord kunnen worden in de 'tweede fase', de spirituele scholingsweg, waarbij stap voor stap de Essentie wordt toegelaten en waar uiteindelijk een ervaring van innerlijke vrijheid en werkelijke heelheid kan optreden. Als we zodoende in contact zijn met de Essentie zijn we 'in de wereld en niet ervan'. Dit wil zeggen dat we op een directe wijze in contact staan met de dagelijkse werkelijkheid en ons er tegelijkertijd niet door laten meesleuren, een soort betrokkenheid vanuit een onbevangen houding. Maar de persoonlijkheid weet niet precies waarop het verlangen gericht moet worden. Door de eeuwen heen hebben vele religieuze en contemplatieve tradities verhalen verteld met als doel de mens aan te sporen deze 'tweede fase' te volgen en werd er uitgelegd wat het belang was van wakker worden voor de Essentie. Aangezien deze verhalen momenteel veel minder worden verteld, weet de moderne mens niet meer op welke wijze het diepe verlangen werkelijk bevredigd kan worden.

Doordat de persoonlijkheid de gaten in eerste instantie niet opvult door middel van de kracht van Essentie komen er identificatiemechanisme naar voren die de persoonlijkheid nog meer doen vastroesten. Het eerste mechanisme betreft Ego-identificatie. De persoonlijkheid of ego richt alle aandacht op zichzelf met de behoefte de egostructuur nog meer te bevestigen en zodoende de gaten tijdelijk op te vullen. Het masker wordt hierdoor helemaal uitgekristalliseerd waardoor de autonome persoonlijkheidsstructuur het centrum of de grondtoon van het leven wordt. Het masker is geen instrument meer waar achter de Essentie schuil gaat, maar wij zijn het masker geworden en hebben de Essentie naar de achtergrond gebracht. De ego-identificatie bevredigt uiteindelijk niet. Het fundamentele verlangen blijft onbeantwoord. Het is een tijdelijke bevrediging waarbij onherroepelijk onrust, ontevredenheid en frustratie naar voren komen als verschillende gaten weer zichtbaar worden.

Lees meer
http://meditatiemystiek.blogspot.com/2011/09/de-innerlijke-diamant.html

Uit: De Innerlijke diamant
Naar aanleiding van de spirituele visie van A.H. Almaas
© Kees Voorhoeve

fotograferen en geluk

Een heerlijke nazomer week hebben we achter de rug. Misschien komen er nog meer mooie dagen met een laagstaande zon. Dat maakt de kleuren in de natuur zo mooi. De hoge zon in midden zomer geeft heel hoge contrasten en dat is lastig fotograferen. Zeker ook met mijn visuele handycap die het zien vermoeilijkt.
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds heerlijk kan genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft. Wat kan een mens daarmee toch gelukkig zijn.

Van Wageningen naar Arnhem

Ik vind het leuk vanuit de auto te fotograferen.. Ga je mee?

Langs de uiterwaarden en de oude steenfabriek verlaten we Wageningen.

Over dit gebied heb ik niet zoveel te vertellen. Het is gewoon heel mooi

Als we de snelweg verlaten gaan we richting Wolfheze buitenom naar ons huis. Langs deze weg staan prachtige villa's.

Wolfheze is een prachtig dorp. Altijd weer genieten om hier rond te kijken

Het stationnetje van Wolfheze

Vlak voor we wolfheze verlaten fotografeer ik nog snel en kunstwerk van een neerstortend vliegtuig. Op het grote informatiebord  staat een uitleg.
Even voorbij het station staat in een weiland een opvallend gevaarte: een dalend zweefvliegtuig. Dit ‘Glider-monument’ is opgericht ter nagedachtenis aan de Slag om Arnhem. Op 17, 18 en 19 september 1944 vond rond deze grote lap grasland een luchtlanding van de RAF plaats met 600 zweefvliegtuigen en 2400 ‘valschermjagers’

Meestal ben ik er al voorbij voor ik een foto kan maken. Maar nu was ik voorbereid en is het gelukt.

Hier nog een stukje van het terrein

En hier een wat groter gedeelte van de plek waar de luchtlanding plaats vond.

Over de Amsterdamse weg rijden we verder tot de afslag Schaarsbergen Ook die weg buitenom Arnhem is bijzonder mooi. We  passeren een Pension waar een schilderij van mij zou kunnen hangen. Maar of het er nu nog hangt???

 Verder gaat het. Langs de dierentuin Burgers Zoo en Het Openliucht Museum.
Tegenover de dierentuin staat een houten gebouwtje.  Zou het iets van de scouting zijn? Ik weet het niet. Van hieraf rijden we langs De noordelijkste woningen van de wijk Kraneveld en Alteveer.

Richting Rijnstate het ziekenhuis

 Tegenover Rijnstate staan meestal paarden in de wei tegen een heuveltje. De zon geeft veel tegenlicht en staat laag.

Je kunt er naar boven wandelen waar een prachtig klein kerkje staat dat nog steeds in gebruik is. Ik heb me laten vertellen dat het van de Vrij Katholieke kerk is.

 De brug over de Cathepoelseweg en daarvoorbij

De huizen aan de Heselbergerweg waar ook mijn vroegere....

ULO school staat. Ieder dag fietste ik op een fiets met klossen op de pedalen omdat ik nog te klein was, de brug van Arnhem zuid over naar deze hoog liggende grote school waar ik al als elfjarige me totaal niet op mijn plak voelde. Een van de eerste dagen vroeg een leraar mij op de trap in die kolossale school, waar ik naartoe ging.

En dan komen we ook nog even verderop langs mijn oude lagere school. Daar heb ik gelukkig wel mooie herinneringen aan. Toen woonde we nog niet in Arnhem zuid en was het tien minuten/een kwartiertje lopen naar school...

Vanaf de St. Antonielaan die hierop deze foto niet zichbaar is maar zich helemaal rechts bevind en schuin uitkomt op de Hommelseweg die je hier ziet. 

Maar wij gaan nu linksaf Over de Thomas a Kampislaan. Rechts van de weg ligt het Vogelwijk

In het vroegere Boumansgat zoals het in de volksmond heette zijn nieuwe flats gebouwd. Daarachter ligt het Vogelwijk.

En hier achter de bomen aan de linkerkant is de Creutzbergschool. De lagere school waar mijn kinderen lang geleden naartoe gingen. Toen woonden we voorbij in de wijk voorbij het Vogelwijk aan de grens van Klarendal.

En dan links onderaan de weg de vijvers waarachter De Drie Gasthuizen schuilgaan. Een prachtig gelegen verzorgingsbuis. Maar misschien loop ik nu achter en heet het geen verzorgingshuis meer want veel verzorgingshuizen hebben hun naam, taken en doelgerichtheid moeten aanpassen.


De appartementen van de bewoners.

En dan zijn we in de buurt van ons eigen appartement gekomen. En ik realiseer me wat Arnhem een mooie stad is in een schitterende omgeving. Ik ben blij hier te kunnen wonen.

Pietepeuterig steuntje

Ik maakte een wandelingetje rondom ons huis.
Zo heerlijk dat we midden tussen de parken wonen. Ik hoef niet ver te gaan om te genieten van een prachtige omgeving.

Er zijn momenten dat ik me zo volledig bewust ben van de goedheid van het leven en hoe bevoorrecht ik ben. Meestal komen zulke gevoelens naar boven wanneer zich grote tegenstellingen voordoen. En dat was zo vandaag.


Allereerst dat berichtje van Amnestie International over die ter dood veroordeelde Iraanse koerden  van wie het doodvonnis tot uitvoer werd gebracht.. Zo vreselijk dat zulke dingen bestaan ondanks alle protesten van over de hele wereld. Het minste dat ik kan doen is ook reageren op de oproepen van Amnestie en daar mijn stem laten horen. En verder beginnen bij mezelf. Goed in de gaten houden met analytische meditatie en zelf reflexie wat mijn onsympathieke of soms wel agressieve of boze kantjes zijn zodat ze niet de pan uit kunnen rijzen.

Verder waren we op bezoek bij een lieverd die gelukkig eindelijk een hele serie chemo's en bestralingen achter de rug heeft. Wat ga je dan door een diep dal van ellende. En wat hadden we nu een fijne middag met haar.  Ze hoopt dat ze over een tijdje te horen zal krijgen dat het flink zoden aan de dijk heeft gezet. En ik hoop het met haar mee. De perspectieven zien er redelijk goed uit.

En als ik dan na zo'n enerverende dag dat wandelingetje maak ben ik diep dankbaar dat ik er mag zijn. Hopelijk ook als een pietepeuterig klein steuntje voor anderen.

Wat is het toch belangrijk in relatie met anderen te kunnen leven. Op wat voor manier dan ook en je daar bewust van te zijn. Ook als het leven niet altijd over rozen gaat.

Het lelijke jonge eendje is thuisgekomen

Ontvouwen

De Monarchvlinder ontvouwt zich nadat hij uit de pop is gekropen