maandag 31 december 2012

IJskoud wonder

Het hele proces van wetenschappelijke ontdekkingen is eigenlijk een constante vlucht voor wonderen.

Albert Einstein.

Toch is het wel een ontdekking als wonderen door wetenschappers bevestigd kunnen worden en er zijn gelukkig wetenschappers die daar een weg in weten te vinden.


Lichtpuntjes

Het einde van dit jaar wordt voor ons getekend door het afscheid nemen van drie familieleden. Ik hoop dat zij die achterbleven in het nieuwe jaar een weg zullen vinden in hun verdriet en het leven vol liefde en moed op kunnen pakken.
Zelf hoop ik dit jaar op  wat meer rust in de familie omstandigheden en  komt er dan ook weer wat meer aandacht vrij die ik aan mijn blogjes kan besteden.

Ik wens iedereen zoals je in mijn header kunt zien een heel goed en gezond nieuwjaar toe.
Hopelijk weet ieder voor zich overal een lichtpuntje in te ontdekken. Ook als het niet zo meezit.


zondag 30 december 2012

Hoe eindig alles is.

Dat komt aan het einde van dit jaar wel heel erg dichtbij.
De laatste drie weken word ik daar heel direct mee geconfronteerd.
Toen we thuiskwamen van de crematie van mijn schoonvader lag er de overlijdenskaart van een nichtje in de brievenbus naar wiens uitvaart we gingen en nu moeten we weer afscheid nemen van een neef van Ferry's kant die ik op de crematie van Pa nog een dikke knuf gaf. Beiden, nicht en neef in hun zestigste levensjaar.

De eindigheid van al wat er is wordt me duidelijk onder de neus geschoven en dat brengt toch altijd weer verdriet met zich mee. We hopen dat we er dan voor elkaar kunnen zijn als ondersteuning. Helaas neemt dat het gemis niet weg voor de dichtst bijzijnde.

Ik wens iedereen veel sterkte.


dinsdag 25 december 2012

Wie je in wezen bent

Misschien heb je weleens zo'n moment beleeft, zo'n oncontroleerbaar moment tijdens een boswandeling, tijdens een concert of tijdens andere gelegenheden die plotseling het hele universum voor je ontsloot. Het doorstroomde je van hoofd tot voeten en je was er totaal in opgenomen. Waarin alles overstroomd werd door liefde, blijdschap en ontzag.
Je zou het onmogelijk alleen maar emotie kunnen noemen en als het wel zo was dan zouden die emoties je toch ingewijd hebben in een alomvattende wereld waar ook rouw en verdriet inpassen en een geheel zijn met het al van vreugde en vervoering. Een andere wereld dan waar je gewoonlijk in vertoeft. Een alomvattende betekenisvolle wereld die meer is dan de som van haar delen. Het maakt fier en ootmoedig en brengt het geheel van haar delen tot eenheid.

Zulke emoties zijn als een drijvende kracht die je diep van binnen iets te vertellen hebben. Je had even je ogen geopend naar het licht. Krachten verbonden met liefde, schoonheid, verwondering en rouw de opstap naar alle mystieke ervaring.
Daarin kun je even vluchtig ervaren wie je in wezen bent.

Dit wordt een mooie eerste kerstdag met een hoopvolle lichtende ster in het duister.







zondag 23 december 2012

De mystiek van het lijden


en het antwoord van de Boeddha


Het Boeddhisme neemt een uiterst pragmatische houding ten aanzien van het lijden aan. De Boeddha constateerde op grond van zijn verlichtingservaring en als een van zijn zes edele waarheden, dat het leven lijden is. Het lijden is zo onlosmakelijk verbonden met het leven dat het zinloos is om te proberen er voor weg te vluchten of het te ontkennen.

Volgens hem is de enige oplossing om aan het lijden te ontkomen dat we aan het leven zelf ontsnappen. Dit betekent echter niet een oproep om dan maar over te gaan tot zelfdoding, want ook na de dood gaat het bestaan door en zullen de consequenties van onze daden uiteindelijk weer uitgedrukt worden in een nieuw leven op aarde. Daarom is de enige oplossing om ons definitief te ontdoen van alle lijden, dat we onszelf bevrijden uit de eeuwige kringloop van geboorte en dood. Zo heeft het Boeddhisme in al zijn veelkleurigheid talloze methoden en technieken ontwikkeld die allemaal tot doel hebben ons te verlossen van al onze gehechtheden en daarmee van onze aangeboren drang tot bestaan. Alleen op die manier is het mogelijk om definitief met het lijden af te rekenen.
Voor de Boeddha is het lijden geen mysterie. Hij heeft immers de oorzaak van het lijden geschouwd: Hoewel al het bestaan vergankelijk is, hechten wij ons steeds weer aan allerlei dingen, niet in het minst aan onszelf en onze dierbaren. Maar vroeg of laat worden we gedwongen om alles waar we ons aan gehecht hebben weer los te laten. De oorzaak van al het lijden is dus onze gehechtheid en onze onwetendheid over de vergankelijkheid van alles wat er bestaat. De schuld van het lijden ligt dus bij onszelf, van onrechtvaardig lijden is dan ook geen sprake. In moderne opvattingen over karma en reïncarnatie heeft men deze gedachtegang van de Boeddha overgenomen, zonder dat men over zijn wijsheid beschikte. Want daar waar de Boeddha er de nadruk op legde dat er geen permanent ik of een permanente ziel bestaat die onderworpen is aan het proces van reincarnatie, zijn vele hedendaagse reïncarnatie-gelovigen er juist wel van overtuigd dat er zo'n permanent ik bestaat. Dit blijkt al uit het gemak waarmee men over "mijn vorig" of "mijn volgend" leven spreekt. Zo wordt het inzicht van de Boeddha door velen vervormd tot een spijkerhard geloof: Indien het slecht met je gaat, indien je bijvoorbeeld verkracht bent of een vreselijke kwaal hebt opgelopen, wordt dit maar al te vaak verklaard door er op te wijzen dat je in je vorig leven dan wel zelf een verkrachter zult zijn geweest en/of slecht karma hebt opgebouwd. Hier is er geen sprake meer van het mysterie van het lijden. Alles is onderworpen aan de koele en mechanische wet van oorzaak en gevolg.
Maar als er geen permanente ziel bestaat, wat is dan de rechtvaardiging van mijn lijden? Wanneer iemand anders dan ik, tijdens zijn of haar leven slecht karma heeft opgebouwd, waarom moet ik daar nu dan voor boeten? Hoewel de Boeddha een weg gewezen heeft hoe we onszelf kunnen verlossen, heeft hij toch niet het mysterie van het lijden opgelost. Volgens de overlevering was dit ook niet zijn doel. Hij zei: Indien iemand op het slagveld getroffen wordt door een pijl van een tegenstander, zal hij zich toch ook niet eerst afvragen wie deze pijl heeft afgeschoten en waarom die persoon juist hem beschoten heeft. Nee, hij zal eerst alles in het werk stellen om hulp te zoeken, zodat zijn wond verbonden kan worden en hij weer zal genezen. Daarom dienen we ons niet bezig houden met allerlei speculaties over de zin van het lijden, maar moeten we al onze inspanningen richten op onze gang op de weg naar bevrijding.

in onderstaande link vind je ook andere benaderingen vanuit andere tradities.


Iedere stap is vrede



“Elke ochtend als we wakker worden hebben we weer 24 splinternieuwe uren om te leven. Wat een kostbaar geschenk! Het ligt in ons vermogen zo te leven dat deze 24 uur onszelf en anderen vrede en geluk brengen. Vrede is hier en nu te vinden, in alles wat we zien en doen. De vraag is alleen: zijn we ermee in contact? Verlichting, vrede en vreugde kunnen ons niet door een ander geschonken worden. De bron zit in onszelf. Om werkelijk te leven, moeten we terugkeren naar het nu. Het voertuig dat ons naar het heden terugbrengt is onze bewuste ademhaling."

"Je kunt volgens mij alleen maar denken dat afwassen niet leuk is als je er niet mee bezig bent. Als je eenmaal met opgestroopte mouwen en met je handen in het warme water bij de gootsteen staat, is het werkelijk heel prettig. Ik neem graag de tijd voor elk bord en ben me helemaal bewust van het bord, het water en mijn bewegingen. Als ik me ga haasten om eerder aan mijn toetje toe te komen, weet ik dat de tijd dat ik met de afwas bezig ben onplezierig zal zijn en niet de moeite waard om geleefd te worden.
Dat zou jammer zijn, want elke minuut, elke seconde van het leven is een wonder. Elke gedachte en elke handeling waar we het zonlicht van ons bewustzijn op laten schijnen wordt heilig. Ik moet toegeven dat ik iets langer over de afwas doe, maar beleef elk moment ten volle en ik ben gelukkig. Afwassen zowel een middel als een doel in die zin dat we niet alleen afwassen om alles weer schoon te krijgen, maar ook om het afwassen zelf, om elk moment ten volle te beleven."



uit: iedere stap is vrede

Thigh  Nhat Hahn


Stoppen met het vooruit of achrteruit lopen op van alles en nog wat
en ieder nu moment ervaren 





zaterdag 22 december 2012

Donkere dagen

en heftige tijden.

We hebben Woensdag de crematie van mijn schoonvader gehad en toen we thuiskwamen lag de kaart in de bus van het overlijden van mijn jongere nichtje. Vanmorgen zijn we naar de afscheidsplechtigheid geweest. Het lijkt wel alsof ik afscheid blijf nemen. Het is vermoeiend, niet zozeer lichamelijk maar door de emoties die zich laten gelden. Er gebeuren zoveel dingen rondom. Herinneringen, een lach en een traan. Soms moeilijk maar er zijn ook veel dingen die heel goed doen. Waardoor je merkt dat je met elkaar verbonden bent. Dat die banden er niet voor niets zijn.
Als het leven gewoon zijn gangetje gaat ben je je niet altijd bewust van die verbondenheid. Nu komt het weer allemaal naar  boven en dat is goed.

Zo stroomt alles in een eindeloos ritme van komen en gaan, naar de kerstdagen. En hoop ik op de kracht alles te kunnen laten komen zoals het komt. Te leven vanuit het moment dat het er is. Het te  ervaren, te doorleven en dan weer verder te kunnen gaan.


donderdag 20 december 2012

Zelfrelexie

We hebben nog heel wat te doen om het volgende tijd perk tot een goed en juist tijdperk te maken. Ik zal er maar weer eens zachtjesaan tegenaan gaan na een rustige blogperiode en emotionele dagen.



zondag 16 december 2012

Afscheid.

Weinig tijd voor fotograferen en bloggen. Het is heel goed veel samen te zijn en de afscheidsplechtigheid samen te organiseren.

Een oud koud fotootje.

dscf6699.jpg

vrijdag 14 december 2012

Vergankelijkheid en afscheid

Na een jarenlang geduldig lijden met een groot aanpassingsvermogen overleed vandaag op zijn negentigste verjaardag, mijn lieve schoonpapa.




woensdag 12 december 2012

Duisternis en licht

Ik zat de laatste tijd behoorlijk slecht in mijn energie en vraag me soms af hoe dat komt. Is mijn lijf de oorzaak of mijn geest. Wat is er eerder, de kip of het ei? Ik weet het niet, ook al probeer ik nog zo oplettend te zijn. van beide kanten in mijzelf, lijf en geest, merk ik de terugloop van enthousiasme en inzet voor veel dingen. 'Vermoeidheid en tegenzin begint de boventoon te voeren. Het kon niet anders dan uitlopen op een flinke verkoudheid met koortsachtige griepverschijnselen..
Natuurlijk weet ik dat ook niet van te voren en als ik het wel had geweten dan wist ik meer en had ik het misschien kunnen voorkomen door me niet zo weg te laten glijden.  Is dat zo? Ook daar zet ik mijn vraagtekens neer... Niks weet ik, helemaal niks.
Iedere minuut komt en gaat zoals het zich aandient en hoe graag we het misschien ook zouden willen er is bijna niets wat we ermee kunnen doen.
Of toch wel?

Rondom me heen word ik ook geconfronteerd met veel zwaarder leed. Mijn terminale schoonvader die, nu 90 jaar, al jarenlang liefdevol verzorgd wordt door mijn 83 jarige schoonmoeder die zoveel respect verdient. Natuurlijk proberen wij, de kinderen zoveel mogelijk op te vangen, maar dat is zo betrekkelijk ook al zijn ze daar heel dankbaar voor. En dan ook jongere mensen die plots worden geconfronteerd met een dodelijk acute toestand waar ze wel doorheen komen maar daar onder enorm gewijzigde omstandigheden mee moeten leren leven. Dat is een enorme opgaaf, maar daar ligt de enige kans op verandering aanbrengen in de toekomst. Niet om onherstelbare schade op te lossen, niet om de dood af te wenden, maar wel om goed voorbereid te zijn en te weten op welke manier ik rust vrede en liefde in mijn leven kan blijven ontwikkelen zonder me al teveel door de gewijzigde omstandigheden mee te laten nemen.

Zon griepje is dan een aardige testcase. Het heeft niets om het lijf om zo maar te zeggen en in hoeverre laat ik me daardoor beïnvloeden. Blijf ik ondanks de lijfelijke omstandigheden geestelijk sterk en in mijn midden, opgewekt met vrede in mijn diepste wezen? Ik bedoel niet dat ik zingend van de koorts onder de dekens in bed lig, dat is heel iets anders, dat is gekte of ijlen, maar kan ik vertrouwen vinden en de weg gaan die ik te gaan heb? Kan ik vertrouwen vinden als het leven beëindigd zou worden. Laat ik me geestelijk niet door omstandigheden onderuithalen. Ik weet het niet. In stilte kan ik naar mezelf kijken en ervaren. Kan ik leren zien hoe ik met omstandigheden omga. Stilte kan confronterend zijn, maar in stilte leer je jezelf kennen. Aandachtig en stil zijn zorgt ervoor dat ik me kan herinneren wie en wat ik in wezen ben.

Ieder leven leidt naar de dood
iedere dag leidt naar de nacht
maar door de nacht  kan de dag zich laten zien
door de dood is het leven VOL-LEDIG leefbaar

Misschien niet zo'n luchtig blogje maar door de duistere dagen voor de kerst wordt langzamerhand het licht zichtbaar.


komen en gaan



zondag 9 december 2012

Verkouden en video

Snotterig, keelpijn en misschien wel een beetje verhoging. Lekker op de bank hangen en een  film kijken. Ik heb hem op DVD maar vond het ook op youtube voor de liefhebbers.

Heel bijzondere film over kwantumfysica. De film zoekt de raakvlakken op tussen  de zichtbare waarneembare wereld van de wetenschap en de mystieke, religieuze en filosofische inzichten. Zeer boeiend en integrerend om te zien hoe we werkelijk onze wereld en ons menszijn kunnen beïnvloeden en zelfs maken.

Je moet er wel een tijdje voor gaan zitten :-) maar als je dat doet, heb je ook interesse.



Stralend winterweer

Het regent hier pijpestelen, maar in Italië net even onder de Alpen is het op dit moment schitterend winterweer.
Kijk daarvoor is Facebook ontzettend leuk.
Mijn oudste zoon is vrachrwagenchauffeur en daardoor is contact niet altijd mogelijk, maar sinds kort houd ik me ook met Facebook bezig en nu hij daar ook present is, kom ik hem regelmatig tegen.
Dat is leuk en daar geniet ik van.



zaterdag 8 december 2012

Op Facebook zijn zulke mooie kunstwerkjes te vinden.

http://www.facebook.com/anna.silivonchik

puur genieten


War is over


John Lennon stierf op 8 december 1980


vrijdag 7 december 2012

donderdag 6 december 2012

Jacobsladder

Het ziet ernaar uit dat ik gister precies op tijd mijn schilderijen uit Nijmegen ophaalde. Nu ligt er een pak sneeuw.

Ze zijn weer thuis. Waaronder deze

Jacobsladder /http://ellyvandoorn.blogspot.nl/2012/12/jacobsladder.html


Sneeuw

Ik keek vanmorgen om 6 uur uit het slaapkamerraam


dinsdag 4 december 2012

Vrolijk spetteren

Ik zit hier met een mond vol tanden.
Dat gebeurd me de laatste tijd wel vaker. Het is leuk logjes te maken. Iets te schrijven of een foto te plaatsen. Maar met regelmaat lijkt de inspiratie uitgedroogd. Komt er niets zinvols uit dat toetsenbordje en moet ik het doen met een foto uit het archief of dingen die ik ergens vandaan pluk.

Toch is deze foto nog niet zo lang geleden gemaakt. Als je dan even terug kijkt merk je hoeveel er verandert in korte tijd. Er is nauwelijks nog groen in het park te ontdekken. En insecten worden schaars. Vogels gaan een moeilijke tijd tegemoet. Altijd gaat het wisselen van de jaargetijden door. Evenals de omstandigheden in ons leven. Maar niet te vergeten ook wijzelf zijn ieder moment anders. Dat lijkt misschien niet zo, maar als je daarover gaat analyseren kom je vanzelf tot die ontdekking. We reageren bijvoorbeeld overal anders op. Gaan met iedereen anders om en zelfs onze cellen vernieuwen zich met grote regelmaat.

Als dat niet zo zou zijn zou alles in een soort bevroren toestand aanwezig zijn met geen enkele bewegingsruimte. Geen plek voor manifestatie. Nu kunnen moeilijke tijden tenminste voorbijgaan. Dat betekent ook dat we er iets aan kunnen doen want verandering is altijd mogelijk.
Waaraan iets doen? Nou ja, gewoon aan dat waar je iets aan zou willen doen. Het is mogelijk. Verandering is mogelijk. Waarom zouden we daar dan geen gebruik van maken. Waarom blijven we  vast zitten in  dingen die we als een probleem ervaren. Misschien is het mogelijk er vanuit een ander perspectief naar te kijken. Voor iedere omstandigheid zijn ontelbare mogelijkheden om er mee om te gaan ook al lijken die omstandigheden soms vast te zitten en wordt je er in je idee je hele leven mee geconfronteerd. Jij  hebt  de mogelijkheid er anders mee om te gaan.

Alles is uniek. Niet één ding is hetzelfde. Niet één seconde is gelijk aan de volgende. Alles is optimaal te gebruiken om nieuwe mogelijkheden te creëren, overwinningen behalen op het oude falen, nieuwe gewoontepatronen aan te leren om dat te doen of te veranderen wat je wilt. Neem geen genoegen met een dipje doe je ogen open en kijk om je heen.

Al is het koud en al regent het pijpestelen. Je kunt het gebruiken om nieuw leven te laten groeien.

Zo rolde er toch weer iets uit compie en kan ik er wel weer tegen.  Met deze zelfgefabriceerde peptalk stap ik onder mijn eigen regenbui, de douche met in iedere seconde duizenden verschillende druppeltjes van vrolijk spetterend water.





maandag 3 december 2012

Gelek Rimpochee

Deze wilde ik toch ook nog even kwijt. Het is Gelek Rimpoche die een lezing en lessen gaf in ons Tibetaans Boedddhistich Centrum Jewel Heart in Nijmegen.


zondag 2 december 2012

Thich Nhat Hanh


Niet door te gaan demonstreren tegen nucleaire wapens bereiken we vrede. Doordat we kunnen lachen, ademen en doordat we vreedzaam zijn, bereiken we vrede.




Op maandag 10 december wordt de film My life is my message van Thich Nhat Hanh vertoond  bij de theosofische vereniging,  Brugstraat 7 te Arnhem; aanvang 20.00 uur (zaal open voor koffie/thee om 19.30 uur).

Na de film is er mogelijkheid voor een gesprek over de inhoud ervan.

Voor deze avond wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.


Komende maandag 10 december zullen we een andere film van Thitch Nath Han vertonen dan wij aangekondigd hadden, namelijk een film getiteld: Steps of mindfulness waarin de monnik een inleiding geeft op zijn gedachtegoed tijdens een wandeling door India. 

Thich Nhat Hanh (11 oktober 1926) is een verbannen Vietnamese boeddhistische monnik, vredesactivist, dichter en schrijver. (Thich is een titel die "Eerwaarde" betekent.)
Geboren in Vietnam verliet Nhat Hanh als zestienjarige zijn ouderlijk huis om Zen-monnik te worden. Het communistische bewind in Vietnam beschouwde hem als klassenvijand, en Thich Nhat Hanh moest zijn vaderland verlaten. Sinds 1966 leidt hij een monastieke gemeenschap en lekengroep die onderricht geeft in het trainen van aandacht en geëngageerd boeddhisme.
De documentaire volgt de monnik rond de periode van de 11 september Memorial Day in de stad Washington alwaar hij aan congresleden onderricht geeft in 'Leven in aandacht’. In het centrum van de wereldmacht Amerika probeert hij zijn vredesboodschap zo effectief mogelijk te laten doorklinken.

www.theosofieinarnhem.wordpress.com

vrijdag 30 november 2012

Making of... Koude Vis

Een paar halfronde lijnen die  een vis werden met een achtergrond.


Nee dat figuurtje bevalt me niet, dat haal ik weg.


Nu de penseelstreken wat meer rust geven en de kleur iets oplichten, wat details aanpassen.
langzamerhand ontwikkeld zich mijn verhaal



Dat lege vlak, daar moet ik toch iets op bedenken. Hoe geef ik mijn verhaal vorm?

Koude Vis, (warm is lekkerder).
Verwonderd kijk ik over mijn schouder



Alles even laten rusten en dan...?
in ieder geval nog nog wat details aanpassen.
Elaine Thomas maakt heel mooie muziek met haar band The Poets Messengers
Echt iets voor mijn plakboek

Een wandelingetje

Ik kwam hem vanmorgen  tegen op mijn wandelingetje naar de apotheek. Het was behoorlijk fris. Dat had ik niet zo verwacht alhoewel de mist het uitzicht behoorlijk had belemmerd en de ramen van de serre helemaal beslagen waren.
 Op de terugweg met wind mee was alles een beetje vriendelijker en kon ik met een blij gevoel mijn handen uit de zakken halen om het kleine fototoestel aan te zetten. Meteen hoorde ik hem. Alsof hij erop gewacht had. Bovenin de Magnolia die vol met knoppen zat voor het komende voorjaar. Hij was alvast aan het oefenen en floot er vrolijk op los.

Je kunt het niet horen, maar ik heb er wel een plaatje van gemaakt.





De witte besjes lijken ons attent te maken op het komende kerstballenfeest.



Aan de oude Velperweg staan tussen enkele eengezinswoningen  zulke prachtige herenhuizen.











Ooit fotografeerde ik in het beekje dat hier en daar boven de grond voor de tuinen langsstroomt Weidebeek juffers. Midden in de stad is het een oase van rust langs dat smalle watertje dat regelmatig onder de grond verdwijnt. Nu ontdekte ik een Meerkoetje druk doende met fourageren.

Weer bijna thuis zag ik de Mahoniestruik  alweer in bloei staan in de tuin van Vreedenhoff. Het is een winterbloeier.

Hij bloeit prachtig en daarna krijgt hij trossen met zwarte bessen. Dat lijken net druiven en daarom wordt hij ook wel druifplant genoemd. Van die bessen kun je heerlijke jam maken, dus het is een struik met veel toepassingen.

Ja ja, dat heb ik even gegoogled hoor, want zelf weet ik er niet zoveel van.








woensdag 28 november 2012

Het recht van de sterkste

Ja, ik heb hem op mijn schilderijen blogspot gezet.








Een tweede

En dan ook nog een tweede die ik ook in het plakboek plakte.


Deze twee samen praktiseren  zou geweldig zijn en gelukkig maken.

Sing it out.

Goed voorbeeld doet goed volgen.



Zoveel dingen die ik tegenkom en me prikkelen of boeien. Ik dacht een nieuw blog te openen, een soort plakboek waar ik alles in orden en neerzet, gewoon voor mezelf om in te kunnen bladeren. Maar toen dacht ik: waarom een nieuw log, dit is toch een Magazijn, ik kan er alles in kwijt, gewoon onder het Label Plakboek. Dus hier is de eerste.


dinsdag 27 november 2012

Noodvaart

Met een noodvaart heb ik gisteren de verfkwast over dat akelig witte doek gehaald dat me nu al een paar dagen vanaf de ezel aanstaart. Ik had te weinig tijd er meer kleur van te maken en ook vandaag zal me dat niet lukken. Een rood accent lijkt me wel wat .


Er staat weer een heel programma te wachten. Het is weer Vreedenhoff tijd en ik heb iets voorbereid waarvan ik hoop dat het aanslaat. Ik ben in de Wikipedia gedoken onder de noemer Heraclitus en Panta Rhei. Nou dit zal vast weer een aardige ochtend worden. Een kopje koffie met een koekje krijgen we erbij zolang de crisis het toelaat, neem ik aan.
Vorige keer waren er veel afwezigen en zat ik alleen met Marijke, ik hoop dat er nu weer wat meer deelnemers zijn.
Daarna snel naar schoonmama voor de wekelijkse boodschappen. Pa is zwaar ziek en heeft niet zoveel tijd meer voor de boeg. Ik hoop dat ik hem niet al te slecht aantref maar...Gelukkig wonen ze heel dichtbij.
En dan komt Niels (14) alweer uit school. Hij blijft deze nacht hier extra slapen, normaal  is hij er alleen van donderdag op vrijdag en dat betekent ook weer volop  'afleiding'.  Ach die dagen van mij lopen altijd wel weer vol.
Ik hoef me niet te vervelen.

Ja rood ...of....

zondag 25 november 2012

Niets is zeker

Vanmorgen nog raasde de wind om ons flatgebouw en deed de bomen schudden. Nog maar weinig bladeren hebben als laatste stand gehouden en het park is doorzichtig geworden. Wanneer het donker wordt schijnen de lampjes van het verpleeghuis iets verderop, als te vroege kerstboom verlichting door het karkas en brengen een winters sfeertje over. Intussen schijnt het zonnetje weer vrolijk in de kamer door de vitrage die beschermt tegen de inkijk van de flats aan de andere kant van ons appartement  Het is plezierig vrij naar buiten te kunnen kijken aan de park zijde.
Ik voel me veilig en tevreden in ons huis en deze omgeving. Maar hoe anders kan het zijn of zomaar worden.

Zeven jaar geleden, tijdens de eindfase van de bouw werd een ruit ingegooid bij de buren. Was het hier wel zo veilig? In oktober betrokken we onze nieuwe woning en na een prachtige zomer viel al snel de eerste sneeuw.  Plotseling hoorden we veel gejoel van jongelui in deze toch wel heel rustige buurt. Met een enorme klap belandde een natte sneeuwbal tegen ons raam. Ik schrok  verschrikkelijk en herinner me het sterke gevoel van onveiligheid dat in me opkwam. Het drong door tot in mijn botten. Hoe kun je je voelen als je niet eens meer zeker bent van het huis waarin je je veilig terug kunt trekken. Beelden die ik dagelijks voorbij zie komen op het nieuws. Misschien was mijn gevoel nog maar heel betrekkelijk, maar er hangt zoveel lijfelijk welzijn aan af. Die pijn en onzekerheid kan plotseling opkomen in ieder situatie. Hoeveel zekerheid bestaat er in ons leven?

Iedere dag dringen er beelden in onze huiskamer binnen van mensen die op de vlucht zijn en onder barre omstandigheden alles verloren hebben. Hoe voelt dat. Kan ik meevoelen of loop ik er voor weg en heb genoeg aan mijn eigen sores. Maar ook hier kunnen plotseling zulke omstandigheden de kop op steken.
Ik ben er steeds meer bewust van dat we slechts in een schijnveiligheid leven. Niet alleen vanwege materiële omstandigheden, maar ook fysieke onzekerheden kunnen ieder moment voor onze deur staan. Weet ik me dan staande te houden? Wat kan ik doen om overeind te blijven? Mensen met een onoverkomelijk ziekte zullen daarover veel kunnen verhalen.

Niet iedereen wil of kan zich met de onzekerheden van het leven bezighouden want iedereen heeft zo zijn eigen weg. Mijn weg is het om me bewust te worden van alle schijnzekerheden in mijn leven en als die weg zouden vallen wil ik een basis hebben om op te staan. Vertrouwen in de onzekerheid zelf en alles leren aanvaarden wat op mijn pad zal komen zonder valse hoop. Een basis van onzekerheid dat er niet iets is om me op te verlaten maar alles er mag zijn en mag komen zoals het is. Daaraan heb ik mijn handen wel vol en ik merk dat het me sterker maakt 'onder ogen te zien wat IS' en ook wat kan komen zonder onwaarschijnlijke verwachtingen. Uiteindelijk is ieder mens vergankelijk.
Van nature grijpen we naar zekerheid uit zelfbehoud. Ook dat onder ogen zien, dat het zelfbehoud is en het misschien wel nergens op slaat want ook IK ben vergankelijk.

Of dat ook zal werken onder moeilijke omstandigheden? Ik weet het niet, misschien helpt droogzwemmen. Ik heb in ieder geval de ervaring dat ik op deze manier al veel stappen in vertrouwen heb kunnen zetten en het me sterker heeft gemaakt. Dat is waar het voor mij om gaat.

 *Het hele leven gebruiken om te leren en kwaliteiten te ontwikkelen in de geest, zodat ik er onder alle omstandigheden kan zijn in vrede en harmonie met wat er is. Vertrouwen in het niet iets. Rust in het onvoorstelbare. HIER, NU.

Dat kan (in mijn idee als vangnet) gelieerd zijn aan een Godsvertrouwen of een toevlucht nemen in de lessen van de Boeddha. Maar de onzekerheid blijft. Boeddha leert daarover en ook Jezus zei aan het kruis Mijn God mijn God waarom hebt gij mij verlaten.

*Ik gebruik het leven om te leren en niet andersom het leven is er om mij te leren. Een wezenlijk verschil van uitgangspunt.


donderdag 22 november 2012

Eeuwige stroom

Sommige dingen ontstaan met grote snelheid, andere dingen verdwijnen met grote snelheid; en een deel van wat nu ontstaat, is alweer verdwenen. Beweging en verandering vernieuwen de wereld constant  net als de ononderbroken stroom de oneindigheid der eeuwen constant vernieuwt, Aan welke van alle dingen die voorbijsnellen in deze vliedende stroom waarin niets blijft zou jij een hoge waarde willen hechten? Dat zou zijn alsof je verliefd werd op een van de mussen in de lucht terwijl die alweer uit het zicht is verdwenen.

Marcus Aurelius



.


woensdag 21 november 2012

Worsteling

Soms is het schilderen een hele worsteling.
Dat klinkt misschien heel zwaar, maar het is heerlijk om er mee bezig te zijn en ieder keer een nieuwe stap te maken als de eerste opzet er staat.


Dan denk ik, wat moet ik hier nou toch van maken en schilder het een na het ander over met witte verf waarna er weer andere beelden tevoorschijn komen. De olifant beviel me wel en ik wilde hem zo lang mogelijk laten staan. Soms is het leuk om al die tussenfasen te fotograferen, maar dat komt er meestal niet van. Er gaan heel wat stadia aan de laatste fase vooraf. 

Ik twijfel soms lang voordat ik hem goedkeur. Ook nu zie ik dingen details waar ik toch nog wat mee wil doen.
Als het klaar is zet ik hem op mijn  schilderijen.blogspot



dinsdag 20 november 2012

Mist

Gisteren in de mist gefotografeerd.
Het was zo heerlijk.
Maar wel koud en ik liep toch al te snotteren.
Ik ga nog meer fotootjes op http://ellyvandoorn.wordpress.com/ plaatsen


Ieder moment is nieuw


We weten het wel, maar leven het niet.
Houden ons vast aan oude ervaringen en denkpatronen.
Kijken naar mensen alsof ze zijn wat wij van ze denken.
Zonder open te staan voor alle veranderingen.
Heel af en toe dringt het dan door dat er iets is veranderd
terwijl iedere minuut anders is.

Onze blik zou heel wat ruimer en misschien milder worden als we in die openheid van wat IS zouden kunnen leven.

En toch betekent het voorgaande niet dat je dan maar alles moet geloven en je in de boot moet laten nemen. Het betekent gewoon

alert, open en vriendelijk zijn.



maandag 19 november 2012

Angst en pijn

Steeds beter herinner ik me mijn kinderervaringen. Mijn manier van zijn en de gevoelens die  toen een rol speelden.  Het was puur en direct. Tot een jaar of acht was ik als kind werkelijk in het moment aanwezig. Alles is er zoals het is, zonder oordelen of overwegingen. Gelijktijdig met een groot gevoel van verbondenheid met de mensen en kinderen om me heen.

Toen ik bijna drie was lag ik in het ziekenhuis voor een zware operatie. Er was geen sprankje angst, ja ik herinner me dat heel goed. Niet van horen zeggen, bepaalde dingen kan niemand mij verteld hebben want ik was alleen met de behandelende artsen en verpleegsters. Als ik zo terug kijk en weer voel hoe het was, kom ik tot de conclusie dat de angst die je later opbouwt uit ervaringen,  meer pijn bezorgt dan noodzakelijk is.

Ik weet dat nu uit nieuwe ervaringen omdat ik oefende om pijn met de weerstand die daartegen is en soms ook de angst, te leren voelen zonder angst met rust en acceptatie,  door heel bewust en aandachtig te zijn. Er is verschil. Waarmee ik niet wil zeggen dat pijn niet erg is of dat ik nooit meer angst en weerstand zal hebben. Maar ik hoop wel dat deze ervaringen me door moeilijkere tijden heen zullen helpen. Oefening baart kunst.  En zo werkt het niet alleen voor lichamelijke- maar ook voor psychische pijn.

Ik weet nog goed dat als kind de moeder van een schoolvriendinnetje was overleden. En ook een buurjongetje overleed.  Het raakte me diep en ik was heel verdrietig maar ik herinner me ook dat er een basis in mij aanwezig was waarin en waardoor ik pijn en verdriet met vertrouwen, vreugde en liefde wist te verwerken.

Helaas blijven we naarmate de jaartjes verstrijken veel meer in onze emoties 'hangen' en we houden ons vast aan onze manier van denken en de herinnering van 'denken te weten' hoe erg het is. Het is dan heel lastig nog open te staan voor andere perspectieven, die zijn vaak moeilijk te vinden in jezelf en toch zijn ze er. Ze zijn verdrongen door dat 'denken dat we weten' wat het is. Het is maar de vraag of dat denken ons niet op een dwaalspoor heeft gezet voor wat het werkelijke gevoel betreft. Als kind heb je daar geen last van en ervaar je zoals het IS.

De manier waarop ik als kind met het leven omging. Dat was toch werkelijk verschillend van datgene wat ik door de jaren heen heb geleerd met dat denken . Of moet ik zeggen heb afgeleerd in puur voelen.

Weer als een kind te kunnen zijn en toch een volwassen ontwikkeling hebben doorgemaakt.
Dat is voor mij een mooi ankerpunt.


woensdag 14 november 2012

Rodin

Vandaag zijn we in het Singer museum van Laren geweest.
Daar is een prachtige tentoonstelling met erotisch werk van Rodin. Beelden en tekeningen. Ik heb daar werkelijk mijn hart op kunnen halen.
Jaren geleden of moet ik zeggen decennia geleden was ik in Musee Rodin, Parijs en was helemaal verkocht. Ik weet nu dat er niets verloren is gegaan van de herinnering en het bijbehorende gevoel toen ik zijn werk hier weer zag.

Ik mocht er natuurlijk geen foto's maken dus leende ik een plaatje van internet maar dat haalt niet bij de werkelijkheid van een wandeling door het museum. Het gemak waarmee Rodin zijn modellen lijkt neer te zetten in de meest erotische poses, waarbij hij zelfs niet eens naar het papier keek waarop hij tekende, is onvoorstelbaar. Hij weet zijn liefde voor de vrouw en de kunst zo mateloos boeiend over te brengen



Ik heb in Laren mijn fascinatie weer  ruimschoots opgehaald. 



dinsdag 13 november 2012

Gelek Rimpoche

UPDATE
Misschien werkt deze link kopiëren en plakken beter.

http://app.topspin.net/store/artist/978?wId=43830&theme=black&highlightColor=0x00A1FF&w=400&h=350&src=fb

Een aanrader om te zien hoe een Tibetaanse Lama in de 21e ste eeuw functioneert. Indrukwekkend. Het duurt 7 a 8 minuten!





Een filmpje van 7 minuten over Gelek Rimpoche mijn Dharma leraar. Een of twee maal per jaar komt hij voor lessen naar Nijmegen.


Wat is compassie?

En nou hoop ik niet dat je denkt dat ik hieronder even een korte uitleg daarvan ga geven, want ik weet er ook helemaal niets van en ben onwetend.
Het blijft voor mij een zoektocht naar de juiste houding ten opzichte van mijn medemens. Compassie hebben en me betrokken voelen bij mensen waar ik van houd is niet zo moeilijk. Daar wil ik wel voor klaarstaan en dan vaak nog als het me past, want soms is het moeilijk om ook daarvoor mijn eigen dingen aan de kant te schuiven.
Een heel andere zaak wordt het bij mensen waar ik me niet bij betrokken voel. Ik weet niet hoe jullie daarmee omgaan. Misschien voel je dan ook helemaal niet de behoefte om er ook maar IETS mee te doen, maar wat ik er wel mee doe is: maar weer eens kijken naar mezelf en constateren dat er nog niet zoveel compassie in mij aanwezig is al zou ik mezelf soms wel een schouderklopje willen geven voor hetgeen ik doe voor die me lief zijn.
Nog moeilijker is het wanneer ik in conflict dreig te raken door tegenstrijdige belangen. Moet ik dan altijd maar toegeven? Ik heb weleens gezegd toen ik daardoor helemaal aan de grond zat: "Ik kan toch niet dwars door die muur heen."
Mij werd geantwoord dat ik maar eens stil moest gaan zitten ademhalen en dat er helemaal geen muur was.
Die goede raad volgde ik op en merkte dat het een weldaad was. Ik kwam tot de conclusie dat het klopte wat me werd aangereikt en dat het zitten en reflecteren inzicht met zich meebracht en mijn emoties tot rust bracht. Zo herkende ik de twee ego's die tegen elkaar in opstand waren. Er ontstonden bevrijdende perspectieven in mijzelf. Het loste het probleem niet direct op en het is ook maar de vraag of dat altijd nodig is. Ik kon wel weer met genegenheid naar mijn tegenhanger gaan kijken en zag hoe we beiden in hetzelfde schuitje zaten. Ik hoef het niet overal mee eens te zijn om toch in evenwicht te zijn.

Voorlopig werkt compassie meer als een spiegel om in te kijken om meer inzicht te krijgen in mijn eigen problematiek dan om altijd maar weg te geven.
Dat is al heel veel rustgevende en inzichtelijk makende handeling van waaruit ik kan leren er voor anderen te zijn.


maandag 12 november 2012

Compassie


“Compassion 

is not helpless 
pity, but an 
awareness and
determination 

that demands 
action.”


Dalai Lama



Ja en er echt iets aan doen is het moeilijkste dat er is. Vooral als je zelf lekker in je huisje zit en vindt dat het leven goed voor je is. 
Ik weet er alles van.
Me schuldig gaan voelen is ook weer niet nodig maar weten dat mijn armen altijd te kort zijn drukt me wel met de neus op de feiten. En daar is niets mis mee.

Er lijkt een soort tegenstrijdigheid te zijn in het leren loslaten, je emoties leren herkennen in al die zaken waar je aan gehecht bent en het leren ze niet de baas te laten spelen en  het je verbinden aan compassie die dus zeker niet passief kan zijn, een emotioneel gevoel waar je verder niets mee doet. Dat is een aardig begin van compassie maar daarna komt het werk.

Als je je er verder in verdiept kom je toch tot de ontdekking dat het juist die beide bewegingen in het bewustzijn zijn (de onthechting en de compassie vol van betrokkenheid) die elkaar versterken in plaats van in conflict met elkaar te komen. De rust die de onthechting kan bieden, maakt juist ruimte vrij om er voor anderen te kunnen zijn, betrokken zonder er jezelf in te verliezen of jezelf 'weg te geven'. Ook dat kan een brug te ver zijn en daarom: Alles met aandacht beoefenen zonder jezelf voorbij te lopen, maar wel eerlijk zien  dat je nog lang geen compassie verwerkelijkt hebt. 




zondag 11 november 2012

Herfst

Al staan er wolken voor de zon, de gele herfsttooi zorgt in huis voor verlichting. De werkelijkheid is  veel stralender dan de afbeelding.





















zaterdag 10 november 2012

Vertrouwen


Vertrouw ten eerste op de geest en de bedoeling van de lessen, niet op de woorden
Vertrouw ten tweede op de lessen, niet op de persoonlijkheid van de leraar
vertrouw ten derde op de echte wijsheid, niet op de oppervlakkige interpretatie
en
vertrouw ten vierde op het wezen van je pure geest van wijsheid, niet op waarnemingen vol vooroordelen.

Boeddha.




Het probleem met zulke citaten, die uit de context zijn gehaald is altijd dat je moet weten wat er met de verschillende begrippen bedoeld wordt. Het meest in het oog springend bij dit citaat vind ik het woord wijsheid.
Wat er onder wijsheid door de Boeddha wordt verstaan, daarover heeft de hij onophoudelijk onderricht gegeven. Er zijn talloze boeken over geschreven.  Het gaat over de leegte van onafhankelijk bestaan en wat dat is, is niet in een paar woorden te zeggen, laat staan het in je leven te integreren. En om er nog een schepje bovenop te doen, gaat het onafscheidelijk samen met alomvattend liefde mededogen.




Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...