Ze heeft de strijd al jaren moeten staken
Het leven kan niet meer vermaken
Toch draagt ze nog heel trots en fier
het jonge groen in hart en nier
Het prachtige gedicht dat Plato in de reactie plaatste verdient een plaatsje hieronder
Je armen, zongericht, de rug wat krom
Sta jij daar, stervend, wat apart
Maar zoveel nog gaat in je om
Want 't jonge groen rust in je hart
Als stille metafoor voor beter leven
Reik jij de mens een spiegel aan
'Geef terug wat je ooit werd gegeven
En houd de aarde in haar baan.'
Maar mensen leven in een droom
En zeggen slechts: 'Goh, mooie boom.
