Proberen

Gelukt. Maar iets goeds erin ontdekken wil nog niet zeggen dat alles goed is .

Omstandigheden

Zit ik weer even achter de computer in plaats van met het tablet op de knieën. Dat betekent dat ik ook weer even een blogje kan schrijven. Ik zou er helemaal aan ontwennen.

Natuurlijk moet ik er af en toe toch achter want er zijn nou eenmaal dingen die je niet kunt doen op het tablet. Misschien kan het wel maar wil ik het niet omdat de routine van de computer toch iets makkelijker werkt en ik heb de juiste programma's niet op het tablet staan. Dat werkt allemaal met Apps. Ook leuk maar anders.

Foto's bewerk ik het liefst op de computer met Adobe fotoshop. De laatste tijd hebben we weer wat foto's gemaakt dus daar kan ik nog wel even verder mee. Maar toch ben ik momenteel liever aan het tekenen en schilderen.

Haken dat wil ook nog wel en van lezen komt op dit moment maar weinig. Wie weet. er kan zo maar weer een leesvlaag op komen zetten en dan ga ik weer met de verschillende boeken aan de gang die in de boekenkast staan en waar ik nog niet aan toe ben gekomen.

Mijn Boeddhistische beoefeningen ja, daar komt niet veel verandering in. Die doe ik gewoon dagelijks. Die geven  rust, ruimte en aandachts oefening als basis die kan ik  best  gebruiken voor de broodnodige rust in deze hektische tijden waardoor ik me zo min mogelijk mee wil laten nemen. Iedere keer weer een stapje achteruit en kijken naar hoe ik erin sta en ermee omga. Niet alleen met de maatschappij, maar met het hele leven. De omstandigheden heb ik niet allemaal zelf in de hand maar wel de manier waarop ik ermee omga.

We waren in Zwolle. 

In De Fundatie worden prachtige beelden tentoongesteld.

Irritatie

Irritatie is het begin van oorlog.

We denken dat oorlog een ver van mijn  bed show is maar ik denk dat er in iedere irritatie een doorbreken van de innerlijke vrede aanwezig is.
Er van uit gaande dat er niets is dat op zichzelf bestaat, betekent het dat de gevolgen van een irritatie desastreus zouden kunnen zijn. Gelukkig is dat niet altijd zo en kunnen we onze kleine ongenoegens best wel onder controle houden en een uitstraling proberen te produceren alsof er niets aan de hand is.

Ontkenning van de innerlijke boosheid is nog het meest vermoeiend en niet handig want wat je niet kent en verstopt daar hoef je ook niets aan te doen en zo kan de irritatie door woekeren.  Dus erken het maar, zeg ik dan tegen mezelf. Zie maar dat je boos en geïrriteerd bent. En op het moment dat ik dat tegen mezelf zeg en een stapje achteruitgegaan ben terwijl ik naar mezelf kijk. Tja dan gebeurt er al iets.

Maar het lastigst is nog de irritatie een stapje voor te zijn en het erkennen nog voor het opkomt. En toch lukt dat nu na jaren opletten SOMS. En geloof me, het geeft meer rust en thuiskomen bij jezelf.

Zo leuk om te haken. Ik heb het weer ontdekt.
En nu eens kijken hoe het blog er via de tablet uitziet.

Ik houd zo van mijn bed

Wat een genot om 's avonds in een bed te kunnen stappen. Dat doe ik toch iedere avond weer maar stel het erin stappen zo lang mogelijk uit. Zo dubbel. Ik kan mijn bed niet inkomen omdat ik een avondmens ben. Zo noemen ze dat geloof ik, en toch realiseer ik me wat een voorrecht en hoe heerlijk het is erin te kunnen liggen en een goede nachtrust te genieten.
De volgende morgen heb ik dan weer moeite eruit te komen.

Is dat nou niet van de gekke. Waar slaat dat nou op. En dan maar beweren dat we in het moment willen leven, in het hier en nu. Als ik dat echt zou kunnen was ieder moment zoals het was en zou er niet die 'worsteling' zijn om erin of eruit te gaan hahahaha.

Al die dingen, kleine dingen (maar ook grote) worden in het boeddhisme onder lijden verstaan. Maar daar moet je echt iets langer bij stilstaan om erachter te komen dat we altijd wel iets hebben waardoor we niet in rust en in ons midden zijn. Er zijn veel emoties waar we overheen walsen zonder het ons bewust te maken.

Nog afgezien van het feit dat ik een bed HEB. Er zijn ontelbare mensen die die weelde niet eens kennen.

Er is ook veel om blij over te zijn.

Het gaat er niet om een oplossing te bedenken voor alle kleinigheden (of grotigheden) maar om op te merken.
Opmerken en aandachtig zijn is belangrijker dan oplossingen bedenken.


plaatje van internet.

Het beeld voorbij

God is dag en nacht, winter en zomer, oorlog en vrede, overdaad en honger.

Heraclitus  ca. 540-480 v.chr.

ALS GOD ALLES IS, IS GOD OOK NIETS
Wat weten we nou eigenlijk?
Helemaal niets.
Met lege handen in het NIET IETS staan.
Me niet meer afvragen of God wel of niet bestaat in een wereld vol ellende en narigheid. Werken aan de dingen die ik heb te doen. Alles naar eer en geweten durven zien en ervaren in mezelf en er zijn voor het geheel. Alles is er, alles mag er zijn. Zowel in mijzelf als in de ander. Niet meer in een kringetje om mezelf heen draaien, in al mijn gedachten, ideeën en fixaties.
Zien wat er om me heen gebeurd en de vrede in mezelf bewaren waardoor ik nergens voor wegloop maar er in alles kan zijn.

'Nazomeren'

Egyptisch dodenboek.

In het Egyptisch dodenboek staan prachtige liturgieën en voorgeschreven rituelen die de doden op weg helpen door de onderwereld. Daarbij wordt logischerwijs duidelijk dat hij in zijn leven heeft geleerd waar de liturgieën over gaan. Een prachtig stuk vind ik daar waar Ani zich identificeert met de goden. De opgeheven handen is een houding die vertaald zou kunnen worden naar de houding die wij hebben in gebed. Het wordt gezien bij offeringen en tegenover de goden. Op mijn schildering identificeert Ani zich met de god die licht brengt in de duisternis.

Daar heb je haar weer.

Alle werkelijke wijze gedachten zijn al duizend keren gedacht maar om ze werkelijk tot onze gedachten te maken, moeten we er nog een keer eerlijk over nadenken, totdat ze wortelen in onze persoonlijke ervaring.

Johannes Wolfgang von Goethe.

En reken er maar op dat het wortelen in onze persoonlijke ervaring heel lang kan duren. Het lijkt me dat Goethe daar ook mee geworsteld heeft anders zou hij deze wijsheid niet op hebben kunnen schrijven.
Mijn ervaring is dat ik mezelf regelmatig opmerkzaam moet maken op bepaalde wijze uitspraken en dat ze me maar heel langzamerhand eigen worden. Het is me bijvoorbeeld een gewoonte om te pas en te onpas dingen te zeggen of te antwoorden en wijsheid is vaker zoiets als:

Spreken is zilver, maar zwijgen is goud.

Nou, ga er maar aan staan als dat spreekwoord niet op je lijf geschreven is. Een beetje meer je mond dicht houden als je niets gevraagd wordt alleen al, maar ook als het niet noodzakelijk is iets ergens over te zeggen. Het is zo'n gewoonte om direct overal op te reageren. Gelukkig is het me uiteindelijk na jaren waarin ik altijd weer in dezelfde valkuil trapte, gelukt het iets meer onder controle te krijgen. Soms lukt het me wonderlijk wel en toch wanneer er iets gebeurd dat me echt trickered kost het me altijd weer moeite mezelf een stap voor te zijn en te zwijgen.

Wat ik van zulke dingen uiteindelijk ook leer is: Met humor naar mijzelf kijken (kijk mij nou weer) en geduld met datzelfde persoontje hebben. Het mes snijdt aan twee kanten. Voor mijzelf goed, het geeft meer rust en ik leer mezelf daardoor ook beter kennen met al mijn gewoontepatronen. (Want dat is niet het enige gewoontepatroon) en voor de omgeving minder irritatie (daar heb je haar weer). Alhoewel ik zo af en toe heus wel weer in die valkuil trap.

Het is de kunst om te zeggen wat je bewust wilt zeggen. Het is geen kunst om te reageren.
Zo, wie durft hier nu nog te reageren? ghaghagha

Zorgen voor

Zorgen om, ja dat is zo nutteloos.
Dan houd je je de hele dag bezig met dingen waar je niet mee bezig bent.
Zorgen voor. Dat is zinvol.
Sakyamuni, de Boeddha die gewoon mens was en wijs en vol van liefde mededogen zegt:

Zorg voor ieder moment en je zorgt voor de hele tijd.

Waar mindfulness voor bedoeld is

Voor mij bestaat geluk uit twee dingen. Ten eerste: het zijn waar je hoort
en ten tweede - het beste- aangenaam in het dagelijks leven staan, oftewel 's nachts goed slapen en niet worden geplaagd door knellende nieuwe schoenen.

Theodore Fontane.

Twee dingen die, als ik erover nadenk heel veel met elkaar te maken hebben ook al lijkt dat in eerste instantie niet zo.
Zijn waar je hoort, in aandacht aanwezig zijn, weten waar je mee bezig bent en daar je aandacht op gericht. Niet intussen afdwalen naar de komende vakantie en alle dingen die nog gedaan moeten worden terwijl je staat af te wassen, of wanneer je toch een afwasmachine hebt, staat te strijken. Dat op zich is al een hele oefening en het zorgt ervoor dat wanneer je beter gefocust en stabiel gericht bent, je minder meegenomen wordt door knellende nieuwe schoenen. Niet zo middenin de narigheid gaat zitten alsof er niets anders is.
Omgekeerd nemen emoties en lichamelijk ongemak je makkelijk mee. Kun je niet meer aandachtig aanwezig zijn omdat je er middenin gaat zitten. Dus heeft het wel degelijk heel veel samenhang.
Je geest daarop richten op waar je mee bezig bent of waar je je mee bezig wilt houden.

Toevallig zag ik op het nieuws een nieuwe behandelmethode bij brandwonden. Een meisje kreeg een virtuele bril opgezet voor ze een pijnlijke behandeling moest ondergaan. Daardoor lag haar focus niet meer bij de behandeling en was dat minder pijnlijk. Een mooi voorbeeld hoe we in staat zijn onze geest te richten. Ook door training is dat mogelijk en daarbij kunnen we gewoon in het dagelijks leven betrokken blijven.

Eigenlijk heeft Theodoor het tijdens zijn leven (1819-1898) het over mindfulness training. Wij mogen dan denken dat het een nieuwe therapie is die de laatste jaren opgang maakt maar in wezen zijn het technieken die duizenden jaren geleden al gebruikt werden en waar een heel leven lang aan gewerkt kan worden. Technieken die hele grote stappen verder gaan dan de tegenwoordige cursussen van enkele keren waarna de aandacht weer verzand in de dagelijkse beslommeringen die aandachtsloos worden afgewerkt. Heel waarschijnlijk heb je er voor het moment baat bij gehad en dat is goed, zaak is dat je blijft oefenen.

Pas wanneer je er dagelijks op gericht bent zoals het in de oude Hindoestaanse en Boeddhistische traditie bedoeld is als onderdeel van een heel pad tot wijsheid en liefde mededogen,  zal het werkelijk langdurig geluk brengen. Stappen waarbij je uiteindelijk je eigen denken-voelen en emoties aandachtig leert opmerken en regelmatig tot verwonderlijke conclusies over jezelf kunt komen. Door die methode kun je de essentie van het leven leren ontdekken. Blijf je niet zo gemakkelijk meer vast zitten in alle details van de knellende schoenen waardoor je je mee laat nemen alsof er niets anders is en alles daarom draait. Gelijktijdig is het voorkomen of het verhelpen van de ellende en de storende details buitengewoon belangrijk. Maar de onderliggende stroom van werkelijke mindfulness zal iets anders in je wakker maken. Een manier van staan in de wereld  die je de mogelijkheid geeft tot een alerter en liefdevol handelen. Daar help je mee in deze tijd van de vele oorlogen en ellende. Zo sta je niet met lege handen maar neemt actief deel. De enige manier die een steentje bij kan dragen al is het nog zo weinig. Het is jouw persoonlijke bijdrage tot het richten van de wereldgeest.

Met die oefening kun je je hele leven bezig zijn en er de vruchten tot geluk van plukken. Een training van de geest is blijdschap gevend. Misschien vergelijkbaar met de voldoening die een training van het lijf of het beheersen van een muziek instrument kan geven.

's Nachts goed kunnen slapen 

is een logisch gevolg van een stabiele en vredige geest. Ik heb nog heel wat te oefenen. hahaha.

Waterlelie

Altijd weer een wonder. Een waterlelie die zijn wortels tot diep in de modder uitstrekt en van daaruit verreisd.
Een prachtige metafoor die ik altijd in mijn eigen leven in herinnering roep om te  weten dat al mijn falen, alle problemen en moeilijkheden, zelfs pijn en lijfelijke ongemakken, gebruikt kunnen worden om tot zuiverheid te komen.

Eeuwigheid

Vlucht

Ik vind het leuk om te doen wat ik kan, maar nog leuker om te leren wat ik niet kan.
Niet omdat ik nog steeds zo'n strevertje ben als in mijn jonge jaren, maar omdat het leuk is en nieuwe perspectieven biedt. De wereld stopt niet bij wat je kunt en waarvoor je geprezen wordt.
Gelukkig ben ik een beetje van mijn faalangst af en dat maakt het makkelijker om oude dingen los te laten en nieuwe te onderzoeken. Niet dat het zo eenvoudig is dat te doen want eerst moet ik tot de ontdekking komen waarom ik me zo veilig voel met wat ik kan en onderzoeken wat ik niet kan.

Zo is het met schilderen maar ook met zelfreflexie.

Heel lang hield ik me stevig vast aan wat abstracter werk. Ik waagde me niet aan wat ik niet kon. Waarom zou ik  als de resultaten me bevredigen? Natuurlijk alles heeft zijn beperking en ik ook, maar vernieuwing en uitbreiding onderzoeken is leuk. Ik kwam tot de ontdekking dat het me ontbrak aan geduld om dingen uit te werken. Soms is het nodig om dat niet te doen, maar als je het te pas en te onpas uit de weg gaat dan...

Misschien maakt deze vergelijking een beetje duidelijk wat ik wil vertellen. Het is zo makkelijk om te zeggen: dat kan ik niet, of dat past niet bij mij maar het is niet meer dan tegen blokkades aanlopen die er helemaal niet zijn.  Soms moet ik dan wel heel diep in mezelf spitten om erachter te komen wat me weerhoudt om het uit te proberen en soms wat langer door zetten maar dat geeft kleur aan het leven.

Werk uit de jaren '90

Vlucht

acryl op papier 70 x 50

Kopjes

In de Lamrim, een verhandeling van alle stadia van het pad naar Verlichting volgens de Tibetaans boeddhistishce traditie van Lama Tsong Khapa wordt eigenlijk nooit gesproken over goed en kwaad  en over zonden zoals in de christelijke traditie al helemaal niet.

Je gaat er in stappen doorheen om het je eigen te maken en zelf tot conclusies te komen hoe het in je eigen dagelijks leven functioneert. Hoe het één volgt uit het ander en er eigenlijk niets is dat op zichzelf bestaat.

Ik vind het eindeloos boeiend, ook in de letterlijke zin van dat eindeloze, want er komt geen einde aan de verschillende oorzaken en omstandigheden, waar ik het ook in het vorige blogje over had en daardoor wordt het leven eindeloos boeiend. Steeds weer nieuwe inzichten en openingen in alle gebeurtenissen in alle dingen die me 'overkomen' en al mijn reactiepatronen. Dat is één van de redenen waarom ik er nu al twintig jaar mee bezig ben en dat is eigenlijk maar een fractie van de eindeloze eeuwigheid.

Een van de traditionele dingen die daarin worden belicht en becommentarieerd door mijn eigen leraar uit die overleveringslijn, Gelek Rimpochee is het voorbeeld hoe je kunt luisteren naar de lessen en dat geldt niet alleen voor de lessen maar voor alles wat je in je leven tegenkomt aan informatie of aan mensen naar wie je wilt of kunt luisteren.

Dat is dat kopje dat je bent.
Het lege kopje is de ideale vorm. Daar kun je inschenken wat je wilt. Water, thee, koffie, nectar dan geniet je puur van waar je voor kiest. Iedere keer kun je het weer leegmaken en hetzelfde of  iets anders erin doen.

 Het tweede kopje is al vol en niet weer leeggemaakt. Het zit vaak vol met eigen ideeën of dingen die er al eerder in zijn gevallen en dan denken dat je het al wel weet. Dat denken te weten maakt het kopje overvol en het weer helemaal leegmaken zodat er iets nieuws of anders in kan is niet eenvoudig, maar het geeft meer ruimte en kan heel verhelderend werken. Zodat nieuwe dingen ook werkelijk nieuw zijn. Ik kom het nog dagelijks tegen soms in kleine soms in grote dingen. Als er dan weer zo'n AHA beleving als een kwartje in het kopje valt, weet ik dat ik weer een tipje van mijn eigen sluier heb opgelicht en voor dat moment een blokkade heb verwijderd.

En dan is er ook nog een derde kopje dat is het kopje met een gat. Het enen oor in en het andere uit. De dingen beklijven niet. Het wordt geen onderdeel van het dagelijks leven. Je hoort de woorden wel maar het dringt niet door. Tja het lijkt een beetje op het vorige, want we hebben allemaal zo onze eigen ideeën en luisteren dan nauwelijks naar wat de onderliggende zaken uit het verhaal zijn, maar toch zijn er nuance verschillen. Er mist hier een vorm van echte oplettendheid.

Zeg nou zelf, dit is maar een heel klein voorbeeldje maar met nieuwsgierigheid kijken naar hoe jezelf functioneert,dat kan heel interessant worden. Dat is tenminste mijn ervaring anders had ik het geen twintig jaar volgehouden.

Ik ben blij dat die Lamrim me voortdurend alert probeert te houden.
Want alert zijn, tja dat ben ik dus nog steeds niet.

Gisteren waren we in Zaandam. Wat is dat fantasievolle architectuur.

Ongeduld

Met het ouder worden ga ik steeds beter begrijpen waarom oude mensen vaak zo weinig geduld hebben. Natuurlijk geld dat niet voor iedereen, maar toen ik nog in een verzorgingshuis werkte verwonderde het mij altijd dat veel mensen ongeduldig waren. Ze konden nauwlijks wachten tot ze hun kopje kofffie kregen of wanneer ze in het winkeltje niet snel genoeg naar hun zin werden geholpen werden ze zelfs boos het en liepen op hoge poten weer weg. Je zou toch denken dat ze de hele dag de tijd hebben. Er was niemand die op hen wachtte en een huishouding hoefden ze toch niet meer te runnen.

Het is grappig te ervaren hoe een tekort aan tijd bij het ouder worden in je genen kan gaan zitten. Bewust of onbewust word je er steeds meer van doordrongen dat het leven eindig is en de tijd die je rest beperkt. Vooral wanneer dat onbewust een rol gaat spelen denk ik dat er een automatisme komt waardoor in alle gevallen ongeduld naar boven komt. Wanneer je die zaken duidelijk krijgt en zo af en toe eens op een afstandje met humor naar jezelf kunt kijken, zo van: zie mij nu weer eens gefrustreerd bezig zijn. Dan kan het leven er al heel wat soepeler en rustiger uit gaan zien. Maar je moet dan wel eerst weten hoe ongeduldig je bent.

Ook mijn ervaring is het dat ik nog maar weinig geduld kan opbrengen als het gaat om bepaalde zaken. Ik wil zo graag nog een poosje samen kunnen genieten van de vrije tijd die Fer zal krijgen wanneer hij niet meer hoeft te werken. Het kan me nu niet vlug genoeg gaan. Ik zal misschien toch nog even een stapje achteruit moeten doen en naar mezelf kijken om niet al te ongeduldig te worden. Tja de tijd gaat ook zo hard.

Ik vermoed dat het leven in de tijd van de bouw van deze gestapelde stenen huisjes heel wat minder stressvol was.

Stilte

Heerlijk het zonnetje in de kamer en met een boekje op de bank. Ik heb Krishnamurti weer eens tevoorschijn gehaald en vind het heerlijk te lezen hoe aandachtig en duidelijk hij de dingen beschrijft  van zijn omgeving en de gebeurtenissen rondom hem en dan vertelt hij verder over bijvoorbeeld meditatie.

"Meditatie is niet verzonken zijn in een grandioos idee of grandioos beeld: dat maakt iemand slechts rustig zolang dat duurt, zoals een kind dat met zijn speelgoed bezig is. Maar zodra het speelgoed zijn aantrekkingskracht verloren heeft beginnen de rusteloosheid en het kattekwaad uitvoeren opnieuw. 

De mediterende geest is zien, waakzaam zijn, zonder commentaar, zonder mening- vol aandacht voor de beweging van het leven met al zijn betrekkingen de hele dag door. En 's nacht, wanneer het hele organisme rust, heeft de mediterende geest geen dromen,  want hij is de hele dag wakker geweest. Alleen de tragen hebben dromen; alleen de half slapende hebben dromen; alleen de halfslapende die behoefte hebben aan de omgang met hun eigen toestanden. 
Maar als de geest waakzaam is zowel naar de uiterlijke en innerljke beweging van het leven luistert, dan komt tot zo'n geest een stilte die niet door denken gemaakt is.
Het is geen stilte die de waarnemer kan ervaren. Wanneer hij haar ervaart en herkent, is het geen stilte meer. De stilte van de mediterende geest ligt niet binnen de grenzen van de herkenning, want de stilte kent geen grenzen. Er heerst alleen stilte- waarin de ruimte voor verdeeldheid een einde vindt."



Steeds weer kan ik het lezen en realiseer me dat het werkt als een vreemd soort herinnering. Iets waar ik me weer opnieuw meer bewust van wordt.  O Ja. herken ik na het nogmaals aandachtig gelezen te hebben. O ja, en kom tot de conclusie dat ik nog steeds overdag vaak niet wakker ben en 's nachts  af en toe weet dat ik droom. hahaha.

Maar die momenten van stilte in en tijdens aandachtig bewustzijn die momenten zijn juweeltjes. Daarin is liefde de grondtoon en vreugdevol zowel als diep geraakt bedroefd zijn.

Bevoorrecht

Vanmorgen moest ik mijn kleine laptopje aanzetten. Mijn kleinzoon sliep vannacht in de kamer waar de computer staat en dan kan ik er om 5.30 uur niet bij om te kijken of de treinen op tijd lopen voor het vertrek van mijn lief naar zijn werk.
Altijd leuk om dat kleine ding weer aan te hebben en ermee te spelen. Ik kom steeds nieuwe dingen tegen. Hele boekwerken staan erin. Handig om te lezen op een schermpje. Mooi contrastrijk en makkelijk te vergroten.
Terwijl ik ontbijt, nadat Fer de deur uit is met mijn kleinzoon, kletsen we heel wat af, en dan begint er vanzelf op het openstaande schermpje een diaserie van de fotootjes die erin staan voorbij te lopen. Ik zou zowaar vergeten zijn dat die plaatjes erin stonden.
Als ook Niels naar school is heb ik het ruim alleen. Wat is het prachtig weer. De zon schijnt en werpt prachtig licht op de bomen rondom. Het groen is nog zo jong en fris. De rode beuk is nog niet zo zwaar in het blad en sprankelt de licht rozeroodbruine bladeren om zich heen.
Het beloofd een mooie dag te worden. Ik ben me bewust dat kan niet iedereen op deze wereld dat kan zeggen. Ik ben een bevoorrecht mens.

Vogelvlucht.

Bewustzijn en denken-voelen

Ik houd ervan om na te denken te analyseren en conclusies te trekken. Of mijn brainstorm klopt en opgaat in de praktijk? Ik denk dat iedereen zijn eigen conclusies uit overdenkingen kan trekken.

Interessant om over na te denken vind ik bijvoorbeeld:

Wat is nu eigenlijk bewustzijn. Ik bedoel in dit geval niet het feit DAT we ons bewustzijn, maar HET bewustzijn. Ik denk dat het niet zomaar even op een blogje te benoemen is wat er dan allemaal bij mij naar boven komt. Maar goed, ik doe een poging, een eerste aanzet.

Zou het kunnen zijn dat ALLES begint bij bewustzijn en dat de hersenen het instrument zijn om ermee te werken? 

Stel dat het bewustzijn niet alomvattend was, hoe zouden we ons dan van IETS bewust kunnen worden. En iedereen is zich wel weer van iets anders bewust. Al die mensen met bewustzijn die allemaal zich bewustzijn van andere dingen en soms ook van dezelfde dingen. Feit is dat wij ons misschien wel moeten beperken omdat ons brein het niet allemaal 'door kan geven'. We klampen ons vast aan het denken van het brein. Maar zijn we niet meer dan dat? Zou het kunnen zijn dat de hele 'schepping' voortkomt uit een alomvattend bewustzijn waar ook ik deel van uitmaak een bewustzijn dat heel langzamerhand steeds creatiever in het scheppen is geworden en daarmee voortdurend doorgaat en waaraan ik bewust of onbewust meewerk.

En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan met brainstormen. Maar ik laat het hier maar even bij. Mijn conclusie voor dit moment is wel dat het een enorme verantwoordelijkheid zou betekenen in het hele 'scheppingsgebeuren' als het bovenstaande klopt maar dat ik toch heel blij ben dat ik bewustzijn heb al is het in mij vooralsnog beperkt, dat ik de mogelijkheid in mijn systeem heb om het bewustzijn in denken en voelen kan ervaren en naar buiten kan brengen. 

Kijk, misschien ben je al afgehaakt want hier moet je je langer in verdiepen om er voor jezelf duidelijkheid in te krijgen. Hoe zit dat nou en kan ik dat in mijzelf herkennen. De werking van bewustzijn en denken-voelen. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar en wat is mijn verantwoordelijkheid in het gehele plaatje?

Werk aan de winkel?

Irritatie

Ik ken dat wel al die dingen die tegen mijn haren instrijken. En het meest beroerde vind ik nog als ik er door meegenomen word.
Al dat vechten tegen mijn irritaties, of de ander er de schuld van geven, het help niets. Irritaties, het begin van boosheid betekent dat ik verstoord ben.  Uit mijn midden en uit mijn innerlijke vrede getrokken. Dat wil ik niet en steeds als ik het herken probeerde ik eens diep te zuchten en vraag me af: Waar gaat het nu ECHT over.

Hoe komt het dat ik geagiteerd reagerr. En als ik naar de persoon in kwestie kijk kan er zelfs een gevoel van minachting opkomen en dat wil ik helemaal niet. Dat heeft toch niets met vriendelijkheid te maken. Natuurlijk mag ik het met iets oneens zijn, maar irritatie...?Al die 'boze' gedachten in mijn hoofd over andermans handelingen of woorden. ZE leveren me niets op alleen maar onrust in mijzelf.

Ik moet wel tot de conclusie komen dat ik eigenlijk zelf last heb van dat akelige gevoel van irritatie. Het verstoord mijn innerlijke rust en daar zit ik niet op te wachten. Ik kan wel willen dat die ander verandert en net zo gaat handelen of denken als ik, maar dat werkt niet. Die voelt zich prima bij de eigen handels en denkwijze. Hoe ga ik mezelf en mijn irritaties aanpakken, want ik ga er beslist iets aan doen.

Dus vraag ik me weer af: Waar gaat het echt over?
En laat ik nou regelmatig tot de conclusie komen dat het over heel andere dingen gaat dan waar ik me druk over zit te maken. Ik ben blij dat ik er een vinger achter lijk te krijgen. Het is een zoektocht naar de werkelijkheid maar het is de moeite waard. Ik merk zelfs dat het ernaar uit gaat zien dat ik een stuk milder aan het worden ben want iedere keer als ik het op voel komen ben ik het nu een slag voor en ebt de onrust weg als ik me afvraag waar het echt om gaat. Ik kan zowaar vriendelijk blijven en van de mens houden om zijn hele 'zijnswezen'.   Zou dat iets te maken hebben met mijn inspanningen om er een vinger achter te krijgen of zou het gewoon de leeftijd zijn?

Nog maar een plaatje van Amsterdam en die heerlijke dag daar. Ja, ieder mens is anders en alles mag er zijn. Heerlijk al die verschillende mensen!

Zuivere Ruimte

De geest *(the mind) is verlicht maar wordt verduisterd door wat van buiten komt. Gewone mensen realiseren zich dat niet daarom ontwikkelen ze de geest niet.
Omdat de geest verlicht is kan hij bevrijd worden van de verduisteringen die van buitenaf komen. Dat is wat de edele **volgelingen begrijpen daarom cultiveren ze de geest.

De Boeddha


* The mind, bedoeld als de samenstelling van het denken-voelen. Datgene waar op ons menselijk niveau de verbinding kan worden gelegd met de Zuiver Ruimte waarin alles kan zijn zoals het is. Niet te verwarren met iets dat ver van ons vandaan zou zijn.
** volgelingen in de zin van onderzoekers die alle leringen toetsen aan hun persoonlijke ervaringen en geen klakkeloze aannemers.
(mijn persoonlijke opmerkingen)

https://www.facebook.com/BuddhismPathToPeace

Aandachtig zijn

Ik adem in en ervaar

de vreugde van vriendschap en liefde

Ik adem uit en laat los

het verdriet van verlangen.

vrij naar Tich Nhat Hanh