De laatste drie weken word ik daar heel direct mee geconfronteerd.
Toen we thuiskwamen van de crematie van mijn schoonvader lag er de overlijdenskaart van een nichtje in de brievenbus naar wiens uitvaart we gingen en nu moeten we weer afscheid nemen van een neef van Ferry's kant die ik op de crematie van Pa nog een dikke knuf gaf. Beiden, nicht en neef in hun zestigste levensjaar.
De eindigheid van al wat er is wordt me duidelijk onder de neus geschoven en dat brengt toch altijd weer verdriet met zich mee. We hopen dat we er dan voor elkaar kunnen zijn als ondersteuning. Helaas neemt dat het gemis niet weg voor de dichtst bijzijnde.
Ik wens iedereen veel sterkte.
Elly, ik denk dat jij het bent die deze sterktewens het meest nodig heeft. Daarom wens ik je die nu van harte. Want zoveel overlijdens in korte tijd hakt er natuurlijk behoorlijk in. Inderdaad, soms is iemand, die net nog warm en levend was, zo maar weg. Een vreemde, tot nadenken stemmende gewaarwording. Het moge een troost zijn dat ze, daar waar ze nu zijn, vermoedelijk een stuk gelukkiger zullen zijn.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals sterkte, El voor jullie allebei.
och Elly wat verdrietig....ik wens je wat je nodig hebt.Schouderklopje!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte gewenst. Wat een verdriet zo kort op elkaar.
BeantwoordenVerwijderen.. maar het roodborstje ziet jou en zingt
BeantwoordenVerwijderen