Rudi van Dantzig

Hij is niet meer.

Zoveel moois laat hij na.

Kunst, wat je daarvan leert.

Schrijfveer.


Gisteren zijn we in het Gemeente Museum van Den Haag geweest. Een hele reis vanuit Arnhem maar het bleek de moeite waard.
Eind jaren zeventig en jaren tachtig heb ik me bezig gehouden met moderne kunst. Het was een feest me daar toen in te verdiepen. Ik begon zo heel af en toe wat meer te begrijpen door de uitleg die ik kreeg van wat de kunstenaar dreef om dat te maken wat ze maakte.. Daardoor ging ik ook meer waarderen wat ik te zien kreeg.
De laatste jaren heb ik me door allerlei omstandigheden wat minder daarmee bezig gehouden. Nu het wat gunstiger is, lijkt het alsof ik weer meer tijd krijg voor het bewonderen van de moderne kunst en zo gingen we onderweg naar Den Haag.
Toen we een paar maanden geleden in Parijs waren was het er niet van gekomen naar Centre Pompidou te gaan en zowaar, ik kon nu de scha inhalen want er waren veel kunstwerken in bruikleen gegeven aan Den Haag.
Het was heerlijk daar rond te wandelen en alles als een soort herkenning te ervaren. Ik merkte dat ik veel werken wel herkende maar dat ik de naam van de maker er niet meer zo eenvoudig als vroeger op kon plakken. Dat vermogen ben ik kennelijk door de de jaren heen kwijtgeraakt.
Ik leerde mezelf weer kennen in de herkenning van de objecten en schilderijen. Daar waar mijn gevoel en aandacht naar uit kan gaan en waar ik veel inspiratie en energie uit kan halen. Heel blij ben ik dat ik dit heb kunnen zien en hervinden.

Wat ik ervan leer is dat je wortels zich nooit verloochenen en dat je altijd weer bij jezelf thuis kunt komen. Daar waar je aandacht, je gevoel en interesse naar uitgaat. De kunst zelf leert me ook kijken naar HOE ik kijk en interpreteer.

Parijs in Den Haag.

Gisteren een uitstapje naar het Gemeente museum in Den Haag.
Een prachtige overzichtstentoonstelling over de periode 1900- 1960 met medewerking van het Centre Pompidou  over de vernieuwende kunst uit die periode.

Een feest van bijzondere kunstwerken bij elkaar. Vele  buitenlanders verzamelden zich in Parijs. Nederlandse kunstenaars zoals o.a. Mondriaan die daar aan zijn vernieuwende inzichten vorm gaf en vele andere: Picasso, Miro, Modigliani, Matisse, Ernst, Arp. teveel om op te noemen.

Dat alles kon ik op de valreep nog even bekijken. Het was een feest van herkenning alle schilderijen en objecten van de kunstenaars te zien waarin ik me jaren geleden wat meer verdiepte.

Jean Tingueli  maakte grappige objecten vaak van samengestelde materialen. Dit is een wat kleiner object met een motortje. Het witte papiertje zit in een klem en als je op het knopje drukt...

Raast het in een enorm tempo in de rondte, de rust in de tentoonstellingsruimte verstorend en een glimlach toverend op de gezichten van de aanwezigen.



Op mijn Weblog ben ik van plan wat meer foto's van wat ik zag te tonen.

Huilen met de wolven

Schrijfveer


Ik ben heel blij met de traditionele Tibetaans Boeddhistische methode (Gom) voor meditatie die ik volg en niet minder met mijn begeleidster en leraar Gelek Rimpochee . Waarom dat iets te maken zou hebben met de titel?
Wel, gisteravond zat ik bij een groepje dat geleid werd op een minder traditionele manier . Het ging over meditatie en de uitleg vond ik niet duidelijk. Ik had vele vraagtekens bij de manier waarop het een en ander werd verteld en behandeld. Er zaten ook wel goede dingen bij, maar het werd me niet duidelijk wat precies de bedoeling was, hoe je ermee om moest gaan en wat je eraan zou kunnen hebben.

Mindfulness
Daarvan werd gezegd dat je alles wat zich op de voorgrond aandiende kon opmerken en veel verder dan dat kwam het niet. Zo zaten we een tijdje heel 'opmerkzaam' te wezen op wat er gebeurde in ons hoofd en in onze zintuigen. Na afloop vroeg iemand wat de bedoeling was en ze kwam met een heel verhaal over de associaties die ze bij de verschillende geluiden had die ze hoorde. Ik kreeg de indruk dat ze had begrepen dat het verdwalen in die gedachtenspinsels  ook de bedoeling was. Ja dat kon allemaal als je daar een keus voor had gemaakt.

Klopt helemaal dacht ik, maar HEB je daar ook echt een keus voor gemaakt? Daar kom ik pas achter als ik me heb voorgenomen. eens een keertje niet met al die gedachten associaties in een meditatie te verbinden. Pas wanneer ik dat bewust doe en ervoor gaat zitten. dan pas kom ik tot de ontdekking of ik toch met mijn gedachten op de loop ga of dat ik me werkelijk tot het onderwerp van keuze kan bepalen. Dat is een eerste oefening om duidelijk te krijgen of je wel of niet bewust bezig bent en aandachtig kan blijven in een onderwerp.  Pas wanneer ik dat op mijn kussentje geoefend heb en daar een klein beetje kijk op krijg dan pas kan ik door de dag heen meer oplettend worden en de aandacht richten waarop ik maar  wil. En dan nog is dat heel moeilijk, want al ben ik nu jaren aan het oefenen ik dwaal nog regelmatig af en ben me nog lang niet ieder moment bewust van wat ik doe en mijn aandacht..

Natuurlijk zijn er ook mensen die het al meer van nature in zich hebben maar of dat zo is kan iedereen alleen maar weten door de lakmoes proef te gebruiken en te gaan zitten. De aandacht te richten op een subtiel object of ding en te kijken wat er gebeurd. Hoelang de aandacht zonder afdwalen daarop gericht kan blijven.

Nee zooo uit de losse hand proberen alle dingen te volgen die zich aan mijn zintuigen opdringen zet voor mij niet zoveel zoden aan de dijk en is huilen met de wolven. Ik zou om de haveklap verdwijnen in mijn eigen gedachten die een willekeurige weg volgen zonder dat ik daar grip op heb.

Huil maar niet

Het is toch niet zó erg.

het komt wel goed hoor.