Kunst, wat je daarvan leert.

Schrijfveer.


Gisteren zijn we in het Gemeente Museum van Den Haag geweest. Een hele reis vanuit Arnhem maar het bleek de moeite waard.
Eind jaren zeventig en jaren tachtig heb ik me bezig gehouden met moderne kunst. Het was een feest me daar toen in te verdiepen. Ik begon zo heel af en toe wat meer te begrijpen door de uitleg die ik kreeg van wat de kunstenaar dreef om dat te maken wat ze maakte.. Daardoor ging ik ook meer waarderen wat ik te zien kreeg.
De laatste jaren heb ik me door allerlei omstandigheden wat minder daarmee bezig gehouden. Nu het wat gunstiger is, lijkt het alsof ik weer meer tijd krijg voor het bewonderen van de moderne kunst en zo gingen we onderweg naar Den Haag.
Toen we een paar maanden geleden in Parijs waren was het er niet van gekomen naar Centre Pompidou te gaan en zowaar, ik kon nu de scha inhalen want er waren veel kunstwerken in bruikleen gegeven aan Den Haag.
Het was heerlijk daar rond te wandelen en alles als een soort herkenning te ervaren. Ik merkte dat ik veel werken wel herkende maar dat ik de naam van de maker er niet meer zo eenvoudig als vroeger op kon plakken. Dat vermogen ben ik kennelijk door de de jaren heen kwijtgeraakt.
Ik leerde mezelf weer kennen in de herkenning van de objecten en schilderijen. Daar waar mijn gevoel en aandacht naar uit kan gaan en waar ik veel inspiratie en energie uit kan halen. Heel blij ben ik dat ik dit heb kunnen zien en hervinden.

Wat ik ervan leer is dat je wortels zich nooit verloochenen en dat je altijd weer bij jezelf thuis kunt komen. Daar waar je aandacht, je gevoel en interesse naar uitgaat. De kunst zelf leert me ook kijken naar HOE ik kijk en interpreteer.