Hoe eindig alles is.

Dat komt aan het einde van dit jaar wel heel erg dichtbij.
De laatste drie weken word ik daar heel direct mee geconfronteerd.
Toen we thuiskwamen van de crematie van mijn schoonvader lag er de overlijdenskaart van een nichtje in de brievenbus naar wiens uitvaart we gingen en nu moeten we weer afscheid nemen van een neef van Ferry's kant die ik op de crematie van Pa nog een dikke knuf gaf. Beiden, nicht en neef in hun zestigste levensjaar.

De eindigheid van al wat er is wordt me duidelijk onder de neus geschoven en dat brengt toch altijd weer verdriet met zich mee. We hopen dat we er dan voor elkaar kunnen zijn als ondersteuning. Helaas neemt dat het gemis niet weg voor de dichtst bijzijnde.

Ik wens iedereen veel sterkte.

Wie je in wezen bent

Misschien heb je weleens zo'n moment beleeft, zo'n oncontroleerbaar moment tijdens een boswandeling, tijdens een concert of tijdens andere gelegenheden die plotseling het hele universum voor je ontsloot. Het doorstroomde je van hoofd tot voeten en je was er totaal in opgenomen. Waarin alles overstroomd werd door liefde, blijdschap en ontzag.
Je zou het onmogelijk alleen maar emotie kunnen noemen en als het wel zo was dan zouden die emoties je toch ingewijd hebben in een alomvattende wereld waar ook rouw en verdriet inpassen en een geheel zijn met het al van vreugde en vervoering. Een andere wereld dan waar je gewoonlijk in vertoeft. Een alomvattende betekenisvolle wereld die meer is dan de som van haar delen. Het maakt fier en ootmoedig en brengt het geheel van haar delen tot eenheid.

Zulke emoties zijn als een drijvende kracht die je diep van binnen iets te vertellen hebben. Je had even je ogen geopend naar het licht. Krachten verbonden met liefde, schoonheid, verwondering en rouw de opstap naar alle mystieke ervaring.
Daarin kun je even vluchtig ervaren wie je in wezen bent.

Dit wordt een mooie eerste kerstdag met een hoopvolle lichtende ster in het duister.

De mystiek van het lijden

en het antwoord van de Boeddha

Door Daniël van Egmond

Het Boeddhisme neemt een uiterst pragmatische houding ten aanzien van het lijden aan. De Boeddha constateerde op grond van zijn verlichtingservaring en als een van zijn zes edele waarheden, dat het leven lijden is. Het lijden is zo onlosmakelijk verbonden met het leven dat het zinloos is om te proberen er voor weg te vluchten of het te ontkennen.

Volgens hem is de enige oplossing om aan het lijden te ontkomen dat we aan het leven zelf ontsnappen. Dit betekent echter niet een oproep om dan maar over te gaan tot zelfdoding, want ook na de dood gaat het bestaan door en zullen de consequenties van onze daden uiteindelijk weer uitgedrukt worden in een nieuw leven op aarde. Daarom is de enige oplossing om ons definitief te ontdoen van alle lijden, dat we onszelf bevrijden uit de eeuwige kringloop van geboorte en dood. Zo heeft het Boeddhisme in al zijn veelkleurigheid talloze methoden en technieken ontwikkeld die allemaal tot doel hebben ons te verlossen van al onze gehechtheden en daarmee van onze aangeboren drang tot bestaan. Alleen op die manier is het mogelijk om definitief met het lijden af te rekenen.

Voor de Boeddha is het lijden geen mysterie. Hij heeft immers de oorzaak van het lijden geschouwd: Hoewel al het bestaan vergankelijk is, hechten wij ons steeds weer aan allerlei dingen, niet in het minst aan onszelf en onze dierbaren. Maar vroeg of laat worden we gedwongen om alles waar we ons aan gehecht hebben weer los te laten. De oorzaak van al het lijden is dus onze gehechtheid en onze onwetendheid over de vergankelijkheid van alles wat er bestaat. De schuld van het lijden ligt dus bij onszelf, van onrechtvaardig lijden is dan ook geen sprake. In moderne opvattingen over karma en reïncarnatie heeft men deze gedachtegang van de Boeddha overgenomen, zonder dat men over zijn wijsheid beschikte. Want daar waar de Boeddha er de nadruk op legde dat er geen permanent ik of een permanente ziel bestaat die onderworpen is aan het proces van reincarnatie, zijn vele hedendaagse reïncarnatie-gelovigen er juist wel van overtuigd dat er zo'n permanent ik bestaat. Dit blijkt al uit het gemak waarmee men over "mijn vorig" of "mijn volgend" leven spreekt. Zo wordt het inzicht van de Boeddha door velen vervormd tot een spijkerhard geloof: Indien het slecht met je gaat, indien je bijvoorbeeld verkracht bent of een vreselijke kwaal hebt opgelopen, wordt dit maar al te vaak verklaard door er op te wijzen dat je in je vorig leven dan wel zelf een verkrachter zult zijn geweest en/of slecht karma hebt opgebouwd. Hier is er geen sprake meer van het mysterie van het lijden. Alles is onderworpen aan de koele en mechanische wet van oorzaak en gevolg.

Maar als er geen permanente ziel bestaat, wat is dan de rechtvaardiging van mijn lijden? Wanneer iemand anders dan ik, tijdens zijn of haar leven slecht karma heeft opgebouwd, waarom moet ik daar nu dan voor boeten? Hoewel de Boeddha een weg gewezen heeft hoe we onszelf kunnen verlossen, heeft hij toch niet het mysterie van het lijden opgelost. Volgens de overlevering was dit ook niet zijn doel. Hij zei: Indien iemand op het slagveld getroffen wordt door een pijl van een tegenstander, zal hij zich toch ook niet eerst afvragen wie deze pijl heeft afgeschoten en waarom die persoon juist hem beschoten heeft. Nee, hij zal eerst alles in het werk stellen om hulp te zoeken, zodat zijn wond verbonden kan worden en hij weer zal genezen. Daarom dienen we ons niet bezig houden met allerlei speculaties over de zin van het lijden, maar moeten we al onze inspanningen richten op onze gang op de weg naar bevrijding.

in onderstaande link vind je ook andere benaderingen vanuit andere tradities.

http://meditatiemystiek.blogspot.nl/2011/09/de-mystiek-van-het-lijden.html

Iedere stap is vrede

“Elke ochtend als we wakker worden hebben we weer 24 splinternieuwe uren om te leven. Wat een kostbaar geschenk! Het ligt in ons vermogen zo te leven dat deze 24 uur onszelf en anderen vrede en geluk brengen. Vrede is hier en nu te vinden, in alles wat we zien en doen. De vraag is alleen: zijn we ermee in contact? Verlichting, vrede en vreugde kunnen ons niet door een ander geschonken worden. De bron zit in onszelf. Om werkelijk te leven, moeten we terugkeren naar het nu. Het voertuig dat ons naar het heden terugbrengt is onze bewuste ademhaling."

"Je kunt volgens mij alleen maar denken dat afwassen niet leuk is als je er niet mee bezig bent. Als je eenmaal met opgestroopte mouwen en met je handen in het warme water bij de gootsteen staat, is het werkelijk heel prettig. Ik neem graag de tijd voor elk bord en ben me helemaal bewust van het bord, het water en mijn bewegingen. Als ik me ga haasten om eerder aan mijn toetje toe te komen, weet ik dat de tijd dat ik met de afwas bezig ben onplezierig zal zijn en niet de moeite waard om geleefd te worden.

Dat zou jammer zijn, want elke minuut, elke seconde van het leven is een wonder. Elke gedachte en elke handeling waar we het zonlicht van ons bewustzijn op laten schijnen wordt heilig. Ik moet toegeven dat ik iets langer over de afwas doe, maar beleef elk moment ten volle en ik ben gelukkig. Afwassen zowel een middel als een doel in die zin dat we niet alleen afwassen om alles weer schoon te krijgen, maar ook om het afwassen zelf, om elk moment ten volle te beleven."

Wil je meer lezen? http://meditatiemystiek.blogspot.nl/2011/09/aandacht.html 

uit: iedere stap is vrede

Thigh  Nhat Hahn

Stoppen met het vooruit of achrteruit lopen op van alles en nog wat

en ieder nu moment ervaren