Oorlog

September  1944 – mei 1945

Parachutisten landen op de heide bij Ede. In Oosterbeek wordt zwaar gevochten. 

Op 18 september met in de verte het hoorbare oorlogsgeweld kondigt de baby haar komst aan. Een moeilijker tijdstip is nauwelijks te bedenken. Geen hulp of dokter in de buurt. 

"Vraag maar aan de bovenbuurvrouw of ze Moeder kan halen," vraagt. Carla aan  haar man die merkbaar nerveuzer wordt.

Mien laat alles in de steek, schiet haar jas aan en loopt snel een paar straten verder. Als haar schoonmoeder arriveert, beslist ze dat er een verloskundige moet komen, de weeën worden heftiger. Waar haal je  onder deze omstandigheden hulp vandaan?  In het Christine Baderhuis aan de Amsterdamseweg zal vast wel iemand te vinden zijn die verstand van zaken heeft.

Manmoedig trekt Moeder haar jas aan en gaat op weg. Het is enkele kilometers verderop richting oorlogsgeweld. Onderweg moet ze langs verscheidene gesneuvelde soldaten.

Ze doet haar uiterste best en moet al haar overredingskracht gebruiken om het personeel te overtuigen van de noodzaak haar op de terugweg te vergezellen. Een dappere verpleegster gaat met haar mee terug om Carla bij te staan. 

Het wordt een zware bevalling. Geen mogelijkheden om te hechten en de verpleegkundige durft na de bevalling  in de vroege avond niet meer terug te keren naar het ziekenhuis. Doorlopend zijn de gevechten hoorbaar.

Vijf dagen later moet de hele bevolking de stad uit zijn en iedereen wordt geëvacueerd. Alles  moet achtergelaten worden.

Samen met enkele familieleden trekken Henk, Carla en de baby op de handkar richting Doetinchem om daar bij een zuster van Moeder onderdak te zoeken. Carla,  kan nauwelijks lopen en heeft borstontsteking. Vanaf Velp kan ze  samen met de baby, haar hoogzwangere schoonzus met haar dochtertje en Moeder mee in een rijtuigje.  Henk en zijn zwager gaan er met de handkar lopend  achteraan.  

Aangekomen bij tante Gerretje wordt het overvol. Dinie wordt geboren en blijkt duidelijk een gehandicapt kindje te zijn.

Carla heeft problemen met het ophouden van haar ontlasting door de problemen rond de bevalling.  Moeder schaamt zich en moppert op haar dat ze hoort te blijven zitten tot na het eten. Ze bevuilt zich en rent helemaal overstuur weg van tafel. 

Alles is op de bon, ook de zeep en de baby's kunnen maar amper gewassen worden. Evenals de kleding. Er is geen luier meer schoon. Er moet toch meer schoon goed gehaald worden. Henk en zijn zwager lopen terug van Doetinchem naar Arnhem met de handkar en komen terug met een volle kar voor schoonzus en moeder. Carla is de wanhoop nabij. Er is geen verschoning voor haar en de baby. De spanningen lopen hoog op en ze durft zich evanals Henk nauwelijks te uiten over haar onvrede en ellende. Dat doet haar schoonzus al meer dan genoeg.

Eindelijk komt er bericht dat ze verder kunnen trekken en tante Gerretje fluistert Carla in dat zij, Henk en de baby wel mogen blijven, maar Carla en Henk vertrekken samen met de anderen verder de Achterhoek in.

Helder bewustzijn

Er bestaat een vorm van spirituele oefening die tot grotere waakzaamheid en heldere bewustheid leidt;  namelijk door erop te letten hoe gevoelens, waarnemingen en gedachten opstijgen en weer vergaan, en zich dat op die momenten zelf bewust te zijn.

Anguttara-nikaya 4:41

Gelukkig zijn

Helder en open

hart vol stralend licht in mijn
beperkte leven

Een foto uit een vakantie.
We maakten een door nonnen gezongen mis mee op Mount Saint Michel. Frankrijk
Indrukwekkend mooi.

Je kunt niet houden van de zon

Ze zitten samen op de bank. Het sneeuwt. De vroege vlokken dwarrelen langs het raam. Ramses Shaffy en Liesbeth List zingen Pastorale.

‘Het blijft toch een goed nummer’, zeg ze.

‘Ja, wat kwaliteit heeft gaat niet verloren’,

‘Nee, O.K.’ terwijl ze nadenkt zegt ze, ‘dit antwoord had ik van jou niet verwacht, want dit is toch niet echt jouw soort muziek?’  

‘Dat heeft niets met goed of kwaliteit te maken, dat is iets anders dan wat je mooi zou kunnen vinden.

‘Vooral de tekst boeit me erg’, zeg ze ‘het is op zoveel verschillende manieren te interpreteren. Het doet me altijd een beetje denken aan het Hooglied in de Bijbel.

 het heeft iets mystieks’.

Ze merkt op dat ze weer op haar stokpaardje zit en laat het verder rusten. Niet omdat ze christelijk of kerkelijk zou zijn, nee ze is geïnteresseerd in filosofie en houdt zich graag bezig met allerlei religies, stromingen en mystiek. Het Boeddhisme heeft daarin haar voorkeur.

 ‘Je kunt niet houden van de zon’, klinkt het door de kamer. Nee bezitten kun je de zon niet, maar liefhebben? Alles kun je liefhebben als je wilt, want echte onvoorwaardelijke liefde behoeft geen bezit.

Het is heerlijk zo in huis te kunnen zijn en rond kijken in een veilige omgeving. Dat geeft ook de mogelijkheid je bezig te houden met denken en verdiepen in wat je wilt. Je bewust worden van alle dingen die op je pad komen. Het is opmerkelijk hoe ze nu met het leven om kan gaan. Het lijkt wel of er een ander was die in het verleden alle moeilijkheden doorleeft en doorvoelt heeft. Haar leven ziet er nu zo anders uit. Toch was ook vroeger echt haar leven.

Die gedachten versterken haar ideeën over veranderlijk- en vergankelijkheid. Er is niets dat hetzelfde blijft, ook al lijkt dat vaak wel het geval. Ze lijkt zo zichzelf te blijven en toch vindt er een voortdurende verandering plaats. Bepaalde ideeën lijken als een berg overeind te staan. Aan de ene kant is er die doorlopende verandering, aan de andere kant geeft de continuïteit van het leven je het idee dat er niets veranderd in jezelf.

Soms noemt ze haar verleden haar vorig leven.  Wanneer ze in haar herinneringen duikt komt alles weer zo reëel naar boven, dan ziet ze het als een film aan zich voorbijtrekken. Soms is het bijna onbegrijpelijk hoe ze het zo heeft kunnen laten gebeuren.

Ze heeft geen enkele moeite meer zich alles te herinneren zonder er diep in weg te zakken en zichzelf met haatgevoelens, boosheid of angst op te zadelen. Het is goed zoals het was en zoals het geworden is. Dat ging niet vanzelf. Er ligt een heel bewustwordingsproces aan ten grondslag en het vinden van de weg en de manier van leven die voor haar het meest zinvolle is.