Notities

Ik ben zomaar met een nieuw blog gestart. Terwijl ik zoveel ander werk heb liggen. Nou ja, ik zie wel wat het wordt.
http://notitie.blogspot.com/

Bij mijn moeder merkte ik dat zij pas na ruim een jaar ging vertellen dat ze papa miste. Ik had het idee dat toen pas de problemen en zwaarte van de laatste tijd wat waren gezakt en op den duur voor een groot deel verdwenen waardoor het missen en de goede dingen weer meer naar boven kwamen.

Ik wandel regelmatig langs het raam waar zij altijd zat, want ik woon daar natuurlijk nog geen vijf minuten vandaan. Gister kwam de gedachte in me op wanneer ik niet zo intensief iedere dag met haar bezig was geweest, ik het nu veel moeilijker zou hebben gehad. Nu merk ik dat ik erg geniet en weer de ruimte in mijn hoofd heb om op een heel andere manier (zoals vroeger) te functioneren met de kerst. De laatste jaren was ik erg op haar gefixeerd en was er niet meer zoveel ruimte in mijn hoofd voor andere dingen. Gelijktijdig popte er een gevoel van verdriet naar boven dat overigens maar heel kort was. Het is opmerkelijk hoe die dingen in je leven functioneren. Alle emoties komen en gaan.

In de stemming

Ik begin al helemaal in de stemming te raken. Het wordt nu ernst met de voorbereidingen. Zoals iedere week komt Niels komt nog één keer slapen, kaarsjes, lampjes, gezellige dingetjes, een kaartje hier, een kaartje daar, nog snel even dit en nog even naar haar met een wensje, boodschappen voor de gourmet met de kinderen, boodschappen met schoonmama, en dan komen ook de artikels voor het maken van de layout van het volgende Jewel Heart magazine binnen waar ik mee aan de gang moet.
 en

HELP 

  ik kom tijd tekort !

Gewoon een stapje terug, even naar mezelf kijken.

Eén ding tegelijk

en binnenkort gewoon rustig 

kerstfeest vieren.

Misbruik

In het nieuws hoorde ik dat de bisschop in de K. Kerk zichzelf in het inlevingsvermogen met de slachtoffers, te kort vond schieten. Helaas een beetje laat en ik dacht nog wel dat het daarom draaide in de kerken. Inlevingsvermogen. Dat lijkt mij nou typisch een onderdeel voor een priesteropleiding. Heb ik me weer vergist. Ja ook priester maken grove misstappen. En dan wordt er veel  onherstelbaar kapotgemaakt. Dan lijkt het me logisch dat de verantwoordelijken individueel niets anders doen dan daar hun conclusies uit trekken. 




Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat sommigen denken dat schuld niet bestaat. Kan iemand mij dat uitleggen?
Maar kom me niet aandragen met iets wat niet van deze wereld is, want hier leven en werken we.